10. Πολ Μέρσον
Από τη μία είναι καλό που ο Πολ Μέρσον βρήκε δουλειά στα media αφού αντιμετώπισε δυσκολίες μετά το τέλος της καριέρας του. Πέρα από τη λόμπα στο Stamford Bridge και την κούρσα του στο Anfield δεν θα βρεις πολλά πράγματα γι' αυτόν στις μηχανές αναζήτησης. Ομως ήταν ένας έξυπνος παίκτης. Οι καλύτερες στιγμές του με την Αρσεναλ ήταν μάλλον πριν αρχίσει η Premier League καθώς ήταν εξαιρετικός στα 90's και περισσότερο από κάθε άλλον, συνώνυμο των Gunners. Ο Μέρσον ήταν θύμα του πόσο δημοφιλές έγινε το ποδόσφαιρο αφού η φήμη που απέκτησε τον επηρέασε. Οι αδυναμίες του τον έκαναν επιρρεπή στους κινδύνους, όμως αντί κάποιος να θρηνεί γι' αυτό που δεν έγινε, είναι καλύτερο να θαυμάζει το πόσο καλά έπαιξε παρά τα εμπόδια που δημιούργησε στον εαυτό του.

9. Ρέι Πάρλουρ
Αν κάποιος έπρεπε να είναι το θύμα ύστερα από την άφιξη του Αρσέναλ Βενγκέρ στην Αρσεναλ, αυτός θα ήταν ο Ρέι Πάρλουρ, ο οποίος αποτελούσε κλασικό παράδειγμα της εικόνας που επικρατούσε στα 90's στην ομάδα και που ο Αλσατός θα ήθελε να 'καθαρίσει'. Ομως αντίθετα, κατέκτησε 3 τίτλους στην Premier League και η καριέρα του συνεχίστηκε και τον επόμενο αιώνα. Οταν ο Βενγκέρ προσάρμοσε την επίθεσή του στα δεδομένα της εποχής, ο Πάρλουρ έκανε το ίδιο με το παιχνίδι του και αποτέλεσε ένα εργαλείο για τον Αλσατό που εκτιμούσε τη σκληρή δουλειά του και την ταυτότητα που έδινε στο κλαμπ. Οι 333 εμφανίσεις με τους Λονδρέζους στην PL είναι ένας αρθμός τον οποίο ίσως δεν ξεπεράσει ποτέ κάποιος παίκτης.

8. Αλέξις Σάντσες
Ο δρόμος από το Highbury στο Emirates ήταν δύσκολος για τους οπαδούς, που έβλεπαν τις άλλες ομάδες να δυναμώνουν. Ο Σάντσες ήταν ο world-class παίκτης που θα ανέβαζε επίπεδο την Αρσεναλ ύστερα από μια σειρά μεταγραφές τύπου Σαμάκ και Ζερβίνιο, που δεν έπεισαν ποτέ κανέναν. Και τελικά αυτό ήταν. Ενας χαρισματικός παίκτης με σπάνια ποιότητα, έτοιμος να τη δώσει άμεσα στη νέα του ομάδα. Δεδομένου του επιπέδου του, το πόσο θεαματικός και πόσο ουσιαστικός είναι, η Αρσεναλ πρέπει να του δώσει ό,τι ζητήσει για να υπογράψει νέο συμβόλαιο. Αν θέλει να επιστρέψει στο επίπεδο του παρελθόντος, θα το κάνει με τον Χιλιανό.

7. Μάρτιν Κίον
Ενας πραγματικά... τρομερός παίκτης, έστω και στον βαθμό που χρειαζόταν. «Εγώ και ο Μάρτιν είχαμε μια κόντρα μέσα στο ματς και πρέπει να είπα κάτι το οποίο πήρε σαν προσβολή. Με έσπρωξε, με κλώτσησε στο πρόσωπο και έφτυσε στο μάτι μου» έχει δηλώσει πρώην παίκτης για το πως αντιμετώπιζε κάποιες καταστάσεις στα ματς, ενώ κανείς δεν ξεχνά την επίθεση στον Ρουντ Φαν Νίστελροϊ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετά το χαμένο πέναλτι. Ο Κίον ήταν πολύ σκληρός αλλά και πολύ έξυπνος για να κάνει καριέρα 20 ετών και να είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που έχει δει ποτέ η Αγγλία. Οι 310 εμφανίσεις του στην Premier League τον βάζουν πάνω από κάθε άλλο στην άμυνα.

6. Ντέιβιντ Σιμαν
Ο Αρσέν Βενγκέρ ήταν τυχερός να βρει στην Αρσεναλ μια σταθερή άμυνα με οργάνωση και επικοινωνία, όμως αν η γνωστή 4άδα αξίζει σεβασμού, το ίδιο συμβαίνει και με τον τερματοφύλακα που είχε πίσω της. Ο Σίμαν δεν ήταν ο καλύτερος στις αποκρούσεις και με τίποτα ο καλύτερος Αγγλος, αλλά το ότι γνώριζε τις αδυναμίες και τα δυνατά σημεία των αμυντικών του, τον έκανε πολύ σημαντικό. Κάτι άλλο που επίσης δείχνει την αξία του είναι πόσο δυσκολεύτηκε η Αρσεναλ να τον αντικαταστήσει, αφού Γιενς Λέμαρ, Λούκας Φαμπιάνσκι και Βόιτσεχ Σέζνι, δεν έδειξαν αυτά που απαιτούνται για ένα κλαμπ αυτού του μεγέθους. Οι Gunners ήταν πολύ τυχεροί που τον είχαν.

5. Ιαν Ράιτ
Οταν θέλεις να μάθεις σε ένα νέο παιδί πως παίζεται το παιχνίδι, μπορείς να του δείξεις ένα video του Ιαν Ράιτ. Αν και η συμπεριφορά του δεν ήταν πάντα υποδειγματική, ο ενθουσιασμός του ήταν εκπληκτικός. Αγαπούσε να παίζει για την Αρσεναλ, αγαπούσε να πετυχαίνει γκολ και αγαπούσε τη ζωή. Ο Ράιτ ήταν πάντα ανταγωνιστικός και έδινε την εντύπωση ότι γνωρίζει την υπεροχή του. Πέρα από τα στατιστικά, ήταν ένας παίκτης που αξίζει να θυμάσαι. Η παρουσία δίπλα στον Τιερί Ανρί τον έκανε να μοιάζει φυσιολογικός, όμως κανένας δεν θα μπορούσε να αντέξει στη σύγκριση. Ενας από τους κορυφαίους finishers που έχει δει το αγγλικό ποδόσφαιρο, ήταν ακόμα περισσότερα από αυτό. Η γκολάρα στο Elland Road τον Οκτώβριο του 1995, ένα τσίμπημα πάνω από τον Λούκιτς και το αριστερό με την Οσέρ στο Κύπελλο Κυπελλούχων δείχνουν την ποικιλία που είχε στο παιχνίδι του. Ο Ιαν Ράιτ ήταν ένας ηλεκτρικός επιθετικός κορυφαίου επιπέδου...

4. Τόνι Ανταμς
Εχουν περάσει 17 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο του Τόνι Ανταμς, ο οποίος χρησιμοποίησε τον εθισμό του στο αλκοόλ σαν ελαφρυντικό για τις αποτυχίες στη ζωή του. Εξαιτίας αυτού προκάλεσε παραλίγο θανατηφόρο τροχαίο και επέφερε καταδίκη, όμως η ποδοσφαιρική καριέρα του έμεινε όρθια χάρη στις εξαιρετικές του ικανότητες. Ο Ανταμς έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο μετά τα 30, όταν οι δαίμονες είχαν φύγει. Η έμφαση που έδωσε ο Αρσέν Βενγκέρ στη διατροφή του, βοήθησε, όμως ήταν η αποφασιστικότητα του Ανταμς που του επέτρεψε να έχει αυτή την παρουσία. Είναι λίγοι οι αρχηγοί στην Premier League που έχουν περάσει κάτι ανάλογο και η δύναμή του έδειξε τι άτομο ήταν. Ο Αγγλος σέντερ μπακ, αρχηγός από μικρή ηλικία, ήταν ηγέτης και στην πορεία αποτέλεσε παράδειγμα. Η εμφάνιση με τη φανέλα της Εθνικής Αγγλίας στο Σεντ Ετιέν το 1998 παραμένει η κορυφαία στιγμή του όμως ήταν και ένα πολύτιμο κομμάτι σε μία από τις κορυφαίες άμυνες στην ιστορία της PL.

3. Πατρίκ Βιεϊρά
Αν και κάποιες φορές ξέφευγε από τους κανόνες, τα εκπληκτικά χρόνια του Πατρίκ Βιεϊρά στην Αρσεναλ δεν μπορούν να σβηστούν. Ασχετα με την εποχή, οι μέσοι κρίνονται όχι μόνο με βάση το τι έκαναν αλλά και με το τι δεν επέστρεψαν στους άλλους να κάνουν. Και ο Γάλλος αμυντικός χαφ ανάγκαζε πολλές φορές αντιπάλους κλάσης να μοιάζουν σαν ανήμπορα μικρά παιδιά μπροστά του. Αν ρωτήσει κανείς κάποιον από τη εποχή των Invincibles, από τον τερματοφύλακα μέχρι τον επιθετικό, όλοι θα πουν ότι το σημαντικότετο κομμάτι της μηχανής ήταν ο Βιεϊρά, ο οποίος αν δεν υπήρχε μπορεί αυτή η εκπληκτική και ιστορική ομάδα να μην είχε κατακτήσει τίποτα.

2. Τιερί Ανρί
Πόσες φορές ένας παίκτης έκανε την Premier League να του ανήκει; Ο Κριστιάνο Ρονάλντο όχι, ο Ερικ Καντονά όχι, όπως επίσης δεν το κατάφεραν οι Σέρχιο Αγουέρο και Εντέν Αζάρ. Αυτό το επίπεδο κυριαρχίας από έναν παίκτη εμφανίζεται μία φορά σε κάθε γενιά και ύστερα από 254 εμφανίσεις με την Αρσεναλ, ο Τιερί Ανρί έκανε ακριβώς αυτό. Εκανε το ποδόσφαιρο να μοιάζει εύκολο. Οχι για μεμονωμένες στιγμές αλλά για ολόκληρα παιχνίδια, βδομάδες και μήνες. Ηταν πιο γρήγορος από κάθε άλλο, ήταν ο πιο αξιόπιστος στα τελειώματα και συχνά έκανε πράγματα που μόνο εκείνος θα μπορούσε να σκεφτεί. Το απίστευτο γκολ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με το ύψωμα της μπάλας και το βολέ δείχνει την πίστη που είχε στις δυνατότητές του και το απρόβλεπτο, το οποίο καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολο να τον μαρκάρει κάποιος. Μέσα σε όλα, είχε εκπληκτική φυσική κατάσταση και ικανότητα να διαβάζει τις αδυναμίες των αντιπάλων. Η σύγχρονη παράδοση της Αρσεναλ είναι βασισμένη στα πράγματα που είχε ο ίδιος. Στιλ, ομορφιά και επιτυχίες...

1. Ντένις Μπέρκαμπ
Θα μπορούσαμε να βάλουμε εδώ απλά ένα video με τα highlights και τις γκολάρες που έχει βάλει στην καριέρα του. Ο Μπέρκαμπ περιγράφεται με τον ίδιο τρόπο από συμπαίκτες και αντιπάλους. Ο Πολ Μέρσον κάποτε είπε ότι «ποτέ δεν πίστευα ότι κάποιος θα είναι τόσο καλός» ενώ ο Πίτερ Σμάιχερ πως «το ότι έπαιξα ποδόσφαιρο ήταν ένα όνειρο όμως δεν μπορούσα ούτε να φανταστώ ότι κάποιοι θα το κάνουν τόσο καλά». Ο Αρσέν Βενγκέρ δεν ήταν δυνατόν να μην αναφέρεται συχνά στον επαγγελματισμό ενός παίκτη που από τη μέρα που ήρθε από τον Ιντερ έδειξε ότι είναι σαν να έχει ένα Θεϊκό χάρισμα. Στα αποδυτήρια της Αρσεναλ δεν υπήρχε τέτοιο ταλέντο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 και Βενγκέρ μπορεί να πάρει τα εύσημα για αυτή την κίνηση. «Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, να παίζεις με αυτό τον τρόπο...».