10. Πέπε Ρέινα
Επρεπε να μπει κάποιος τερματοφύλακας στη λίστα και στο Anfield είναι μια θέση που έχει πλάκα τα τελευταία 24 χρόνια. Ο Ντέιβιντ Τζέιμς δεν τα κατάφερε όταν τα φώτα έπεσαν πάνω του σε μικρή ηλικία, ο Σάντερ Βέστερφελντ έκανε προφανείς γκάφες και οι Γέρζι Ντούνετκ και Σιμόν Μινιολέ δεν ήταν τέλειοι παρά τις επεμβάσεις του πρώτου στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ρέινα έκανε λάθη, άσχημα λάθη. Ηταν εξαιρετικός σε μεγάλα διαστήματα όμως η αποτελεσματικότητά του στις διαδικασίες των πέναλτι χάρισαν στους Reds ένα League Cup και ένα FA Cup όπως και μια θέση στον τελικό του Champions League το 2007 αφού έτσι απέκλεισαν στα ημιτελικά την Τσέλσι. Σε πολλά από τα 285 ματς πρωταθλήματος βοήθησε την ομάδα να έχει σταθερότητα στην άμυνα. Ηταν απλά ένας τερματοφύλακας μιας ομάδας που δεν τα πάει καλά εντός συνόρων.

9. Τζον Μπαρνς
Οταν ξεκίνησε η Premier League, τα καλύτερα χρόνια του Μπαρνς βρίσκονταν στο παρελθόν και ήταν ένας διαφορετικός παίκτης που είχε να δώσει περισσότερο κατοχή της μπάλας και εμπειρία παρά δυναμικές και τρελές κούρσες. Πέρα από τις τακτικές γνώσεις του, είχε την ευθύνη των αποδυτηρίων της Λίβερπουλ. Σε μια συνέντευξη με τον Γκρέιαμ Χάντερ, ο Στιβ ΜακΜάναμαν είχε μιλήσει για τη σημασία της παρουσίας του στη δική του καριέρα. Ο Μπαρνς κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1988 και το 1990 και πέρα από τον ΜακΜάναμαν βοήθησε τον Ρόμπι Φάουλερ.

8. Σάμι Χίπια
Εκτός Λίβερπουλ, ο Χίπια έχει ξεχαστεί εντελώς. Και αυτό είναι περίεργο αφού κατέκτησε σχεδόν τα πάντα, βάζοντας στην τροπαιοθήκη του ένα Champions Legue, δύο Super Cup, ένα Κύπελλο UEFA, δύο League Cup και δύο FA Cup. Από πλευράς στιλ, ήταν ένας παραδοσιακός παίκτης, είχε φινέτσα και ικανότητα στις μακρινές μεταβιβάσεις. Ισως η εξέλιξη στη θέση με τα χρόνια να κόστισε στον Χίπια μία θέση ανάμεσα στους legends αφού οι αμυντικές ικανότητες και η ποιότητα με την μπάλα πλέον θεωρούνται δεδομένα. Βασικός στην Λίβερπουλ από το 1999 μέχρι το 2006, ο Φινλανδός κεντρικός αμυντικός δεν κατάκτησε τυχαία όλους αυτούς τους τίτλους.

7. Μάικλ Οουεν
Πολλοί όταν ακούν το όνομα, Μάικλ Οουεν, έρχεται στο μυαλό τους εκείνο το γκολ στο Σεντ Ετιέν, όμως οι καλές μέρες του Αγγλου επιθετικού είναι με τη φανέλα της Λίβερπουλ. Πριν γίνει μια ακόμα φωνή στην τηλεόραση, ο Οουεν ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που είχε δει για δεκαετίες η χώρα. Με 118 γκολ σε 216 ματς για τους Reds -μόνο Τζέραρντ και Φάουλερ έχουν περισσότερα- ο μικροσκοπικός αλλά και ταχύτατος επιθετικός ήταν εκπληκτικός στα τελειώματα αφήνοντας πάντα πίσω τους αντίπαλους αμυντικούς. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κάποιος που να μπορεί να συγκριθεί με τον Οουεν αν και σήμερα πολλές φορές ξεχνάμε το πόσο αποτελέσματικός ήταν και πόσο ευχάριστο στο μάτι το να τον βλέπεις.

6. Στιβ ΜακΜάναμαν
Ο Γιόχαν Κρόιφ κάποτε είπε παραφράζοντας μια ισπανική φράση ότι ο ΜακΜάναμαν είναι «φίλος με όλους τους παίκτες» θέλοντας να τονίσει ότι μπορεί να συνδυαστεί με κάθε τύπο ποδοσφαιριστή. Και σίγουρα αυτό είναι ένα κοπλιμέντο για τον εξτρέμ στον οποίο άρεσε να βρίσκεται στη γραμμή και να ταλαιπωρεί τα αντίπαλα μπακ. Ο Αγγλος είχε αυτή την αγαπημένη κίνηση, όμως στη χώρα του δεν εκτιμήθηκε ίσως όσο θα του άξιζε. Η Λίβερπουλ του 1990 ήταν μια επιθετική ομάδα η οποία προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την ικανότητά του ΜακΜάναμαν να περνά αμυντικούς, ο οποίος συχνά προσπαθούσε να 'τρυπήσει' και από τον άξονα. Αν και άλλοι παίκτες τραβούσαν τα βλέμματα, ο ΜακΜάναμαν, που δεν ήταν τόσο ικανός στο σκοαρισμα, ήταν από τα βασικά εργαλεία στην επιτυχία των Reds.

5. Λουίς Σουάρες
Σπάνια ένας παίκτης δημιουργούσε τόσα προβλήματα στις άμυνες όσα ο Λουίς Σουάρες, του οποίου οι κινήσεις σκόρπιζαν το χάος στους αντιπάλους. Η σεζόν 2013-14 ήταν η καλύτερή του με 31 γκολ σε 33 εμφανίσεις, όμως εκείνη η Λίβερπουλ πέρασε στην ιστορία για αυτό που δεν κατάφερε. Αυτό βέβαια είναι άδικο, ειδικά για τον Ουρουγουανό, ο οποίος έδειξε πολύ δυνατό χαρακτήρα. Η ομάδα του Ρότζερςείχε ταλέντο, όμως χωρίς τον Σουάρες δεν θα μπορούσε ποτέ να διεκδικήσει τον τίτλο. Το πρώτο που έδινε ήταν προφανώς τα γκολ, όμως εκτός από αυτό, επέτρεπε στον Στάριτζ να βρίσκει χώρους και συχνά να τιμωρεί το γεγονός ότι όλοι ήταν πάνω του. Στέρλινγκ και Χέντερσον μεταμορφώθηκαν επίσης χάρη σε αυτόν. Μια ομάδα χωρίς αξιόπιστο τερματοφύλακα, άμυνα και κέντρο την έκανε να χτυπά στα ίσα τον τίτλο μόνο χάρη στην επίθεση.

4. Τσάμπι Αλόνσο
«Είμαι ακόμα οπαδός της Λίβερπουλ και θα είμαι για πάντα». Ο Τσάμπι Αλόνσο πέρασε πέντε χρόνια στους Reds. Ενα Champions League και ένα FA Cup είναι αυτά που κατέκτησε και η καλύτερη εμφάνισή του ήταν φυσικά στον τελικό της Κωνσταντινούπολης κόντρα στην Μίλαν το 2005. Στο δρόμο για τη μεγάλη κούπα ήταν εκπληκτικός κόντρα στην Γιουβέντους και μια ομάδα που είχε παίκτες όπως Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, Πάβελ Νέντβεντ, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Ο ίδιος είχε δίπλα του τους Ιγκόρ Μπίσκαν και Αντόνιο Νούνιεθ, αφού ο Τζέραρντ δεν ήταν εκεί. Αν και λίστες όπως αυτή συνήθως περιλαμβάνουν παίκτες που σκοράρουν πολύ και έχουν κάνει ρεκόρ και ο Αλόνσο δεν ήταν αυτός εκείνη τη σεζόν δεν θα είχε πιθανότατα ούτε, τελικό ούτε τον τίτλο με την Λίβερπουλ. Ομορφες αναμνήσεις θα είναι και τα γκολ από το κέντρο για έναν παίκτη που μάλλον κακώς έμενε τόσο πολύ στη σκιά του Τζέραρντ.

3. Τζέιμι Κάραχερ
Το να χαρακτηρίζεις έναν παίκτη «τίμιο επαγγελματία» είναι ουσιαστικά κάτι που τον μειώνει αφού δείχνει την έλλειψη ταλέντου. Ο Κάραχερ έκανε για μεγάλο διάστημα επεμβάσεις της τελευταίας στιγμής και γινοταν ήρωας. Η δουλειά του σήμερα στο Sky Sports έχει δείξει ότι είχε τις γνώσεις που απαιτούνται για να είναι σωστός τακτικά αν και ήταν ποτέ γρήγορος. Ο σημερινός pundit δεν ήταν επίσης ποτέ ανάμεσα στους κορυφαίους της κατηγορίας, όμως ήταν έξυπνος, ικανός να παίξει σε διαφορετικές θέσεις και πάντα τα έδινε όλα, βάζοντας τις βάσεις για μια σημαντική καριέρα. Με περισσότερες από 500 συμμετοχές, ο Κάραχερ είναι σαφώς ένα από τα σύμβολα της Λίβερπουλ.

2. Ρόμπι Φάουλερ
Ανάμεσα στον Αύγουστο του 1994 και τον Μάιο του 1996 πέτυχε 53 γκολ. Δεν έμελλε να φτάσει ποτέ τα 20 σε μία σεζόν αλλά σε 4 άλλες έφτασε σε διψήφιο αριθμό. Δεν ήταν απλά εκτελεστής μπροστά από την αντίπαλη εστία αλλά ένας επιθετικός που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Αν και δεν είχε το physical που απαιτεί η σημερινή εποχή, μπορούσε να βάλει κάθε είδος γκολ. Ηταν επικίνδυνος εκτός περιοχής και διαθέτοντας τρομερό αριστερό ήταν ένας απόλυτα πλήρης επιθετικός. Αν τα πόδια του δεν τον είχαν προδώσει σίγουρα θα είχε κάνει πολλά περισσότερα πράγματα και θα είχε πολύ μεγαλύτερη καριέρα.

1. Στίβεν Τζέραρντ
Δεν υπάρχουν πολλά λόγια να πεις για τον Στίβεν Τζέραρντ, οποίος θα είναι Αιώνια ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία της Λίβερπουλ. Η γκολάρα του στο Κάρντιφ, το σουτ με τον Ολυμπιακό και η εμφάνισή του στην ανατροπή στην Κωνστααντινούπολη στον τελικό του Champions League κόντρα στην Μίλαν κάνουν αθάνατο για τους Reds έναν παίκτη που έπαιξε σε τόσες διαφορετικές θέσεις κάνοντας όλες τις δουλειές μέσα στα χρόνια στο Anfield. Ο Τζέραρντ ήταν ένα εκπληκτικός παίκτης με το ταλέντο και την αυταπάρνισή του να τον κάνουν να ξεχωρίζει όσο λίγοι. Οπαδοί άλλων ομάδων μπορεί να τον λαυτρεύουν όμως για αυτούς της Λίβερπουλ θα είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια...