Την τετραετία 2011-2015, ο Αρτούρο Βιδάλ ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της μεσαίας γραμμής της Γιουβέντους. Αναντικατάστατος (μαζί με τον Πίρλο), με μεγάλη επίδραση στο παιχνίδι της «Μεγάλης Κυρίας». Ωστόσο, τα πράγματα είναι εντελώς αντίθετα στην Μπάγερν. Η πληρότητα στο ρόστερ είναι τόσο μεγάλη, που ο Χιλιανός είναι ένας παίκτης του συνόλου και όχι τόσο πολύτιμος, όσο ήταν στους «μπιανκονέρι». Έτσι, τα ιταλικά δημοσιεύματα τον θέλουν να επιθυμεί την επιστροφή του στην Γιουβέντους, στην οποία και εκτοξεύθηκε η καριέρα του. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι στην Μπάγερν έχει αποτύχει, αν και ο ίδιος έτσι φαίνεται να νιώθει. Ωστόσο, στο παρελθόν έχουν υπάρξει ποδοσφαιριστές, που πραγματικά απέτυχαν στην ομάδα που πήραν μεταγραφή και επέστρεψαν στην προηγούμενη, ώστε να σώσουν την καριέρα τους.

Ίαν Ρας
Μετά από μία εξαετία στην Λίβερπουλ, με την οποία είχε κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα Αγγλίας και δύο κύπελλα πρωταθλητριών, ο Ουαλός επιθετικός είχε γίνει ένα από τα πιο hot ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. 167 τέρμα είχε σημειώσει μέσα σε αυτό το διάστημα, με την Γιουβέντους, τελικά, να αποσπά το καλοκαίρι του 1986 την υπογραφή του. Μπορεί η μεταγραφή 3,2 εκατομμυρίων λιρών να αποτέλεσε ρεκόρ τότε για την Μεγάλη Βρετανία, όμως τη σεζόν 1986-87 ο Ίαν Ρας παρέμεινε ως δανεικός στο Άνφιλντ. Με την έλευσή του στο Τορίνο, το 1987, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι δυνατές ιταλικές άμυνες έκαναν τη ζωή του δύσκολη, με τον τελικό απολογισμό του σε όλες τις διοργανώσεις να είναι 14 τέρματα, την ώρα που την προηγούμενη σεζόν είχε πετύχει με την Λίβερπουλ 40! Το καλοκαίρι του ’88, ο Ρας επέστρεψε στους «κόκκινους», έναντι 2,7 εκατομμυρίων λιρών, μένοντας άλλα οκτώ χρόνια.

Μαρκ Χιουζ
Γέννημα-θρέμμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που μετά τις ακαδημίες προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα το 1980. Το ντεμπούτο του μπορεί να άργησε τρία χρόνια, όμως μετά την πρώτη αναγνωριστική χρονιά του, ο Ουαλός επιθετικός πήρε φανέλα βασικού. Τη διετία 1984-1986 σημείωσε συνολικά 42 τέρματα, με την Μπαρτσελόνα να κάνει το «κόλπο γκρόσο» και να τον αποκτά το 1986, έναντι 2 εκατομμυρίων λιρών. Μαζί με τον Χιουζ, οι «μπλαουγκράνα» απέκτησαν και τον Γκάρι Λίνεκερ, όμως μόνο ο τελευταίος μπόρεσε να στεριώσει στο Καμπ Νου. Μετά από μία απογοητευτική χρονιά στην Ισπανία (πέτυχε μόλις πέντε γκολ), η Μπαρτσελόνα τον παραχώρησε ως δανεικό στην Μπάγερν Μονάχου. Οι επιδόσεις του Μαρκ Χιουζ, όμως, ήταν εξίσου απογοητευτικές και στην Γερμανία (επτά γκολ σε μία σεζόν), με τον ίδιο να επιστρέφει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Μάιο του 1988. Στο Ολντ Τράφορντ είχε ήδη ξεκινήσει η εποχή Φέργκιουσον, με τον Ουαλό να γίνεται ακρογωνιαίος λίθος της επιθετικής γραμμής και να είναι παρών στο ξεκίνημα της δυναστείας της Γιουνάιτεντ στην Πρέμιερ Λιγκ.

Κακά
Μέσα σε μία εξαετία όχι μόνο κατέκτησε τα πάντα με την Μίλαν (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων), αλλά έγινε και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Το 2007, ο Κακά πήρε την Χρυσή Μπάλα, αφήνοντας δεύτερο τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τρίτο τον Λιονέλ Μέσι (από τότε οι δυο τους έχουν μονοπωλήσει τις κατακτήσεις). Έτσι, η Ρεάλ Μαδρίτης – πιστή στην προσφιλή της τακτική να αποκτά την ελίτ – τον έκανε δικό της το 2009. 65 εκατομμύρια ευρώ έδωσε η «βασίλισσα» στην Μίλαν, πραγματοποιώντας τη δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή – μέχρι τότε – στην ιστορία, πίσω από αυτή του Ζινεντίν Ζιντάν, επίσης στην Ρεάλ. Παρά τις υψηλές προσδοκίες, ο Βραζιλιάνος χαφ δεν κατάφερε ποτέ να αποδώσει τα αναμενόμενα στο Μπερναμπέου, χάνοντας πολλές φορές τη θέση του στην αρχική ενδεκάδα, ενώ τη σεζόν 2010-11 έμεινε για μεγάλο διάστημα εκτός δράσης, λόγω τραυματισμού. Μετά από τέσσερα χρόνια στην Μαδρίτη, τον Σεπτέμβριο του 2013, η Ρεάλ τον άφησε ελεύθερο, με τον Κακά να επιστρέφει στην αγαπημένη του Μίλαν και να γίνεται δεκτός με εκδηλώσεις λατρείας από τους φίλους των «ροσονέρι».

Ρόμπι Κιν
Αποτέλεσε τον άνθρωπο που έδωσε πολλές επιθετικές λύσεις στην Τότεναμ από το 2002 έως το 2008. Μέσα σε αυτή την εξαετία, ο Ιρλανδός επιθετικός σημείωσε 107 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις και έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των «πετεινών», που κέρδισε τρεις φορές το βραβείο του MVP της χρονιάς (2003, 2006, 2008), ενώ έγινε και ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Τότεναμ, που σκόραρε διψήφιο αριθμό τερμάτων στην Πρέμιερ Λιγκ σε έξι διαδοχικές σεζόν. Οι εμφανίσεις του στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν κίνησαν το ενδιαφέρον των «μεγάλων» στην Αγγλία, με την Λίβερπουλ να τον κάνει δικό της το καλοκαίρι του 2008, εν μέσω αντιδράσεων και καταγγελιών, έναντι 20 εκατομμυρίων λιρών. Ο Ρόμπι Κιν δήλωνε τότε ευτυχισμένος, καθώς είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί στην ομάδα, που υποστήριζε από μικρός. Ωστόσο, το όνειρό του δεν κράτησε για πολύ. Μετά από 28 συμμετοχές και 7 γκολ, τον Φεβρουάριο του 2009, ο Ιρλανδός επέστρεψε στην Τότεναμ, λίγους μήνες μετά την αποχώρησή του από το Λονδίνο. Η Λίβερπουλ είπε «ναι» στα 12 συν 4 εκατομμύρια λίρες, που πρόσφεραν οι «πετεινοί» για να τον πάρουν πίσω, με τον ίδιο να γίνεται αρχηγός της ομάδας.

Μάριο Γκέτσε
Και τι δεν έγινε, μετά την ανακοίνωση πως έφευγε από την Ντόρτμουντ και πήγαινε στην Μπάγερν Μονάχου. Οι φίλοι της Μπορούσια έκαιγαν φανέλες του και τον αποκαλούσαν προδότη. Όσο για την υποδοχή που του επεφύλαξαν στην επιστροφή του στο Βεστφάλεν, ήταν μάλλον «θερμή». Δεν μπορούσαν να συγχωρέσουν το γεγονός πως ένας παίκτης γέννημα-θρέμμα του συλλόγου, έπαιρνε μεταγραφή για τη μεγάλη αντίπαλο. 37 εκατομμύρια ευρώ δαπάνησαν οι Βαυαροί για να τον αποκτήσουν, στην πιο ακριβή μεταγραφή Γερμανού ποδοσφαιριστή, μέχρι εκείνη την εποχή. Ο ίδιος ήθελε να αγωνιστεί υπό τις οδηγίες του Πεπ Γκουαρδιόλα και όλα φάνταζαν ιδανικά για τον Γκέτσε. Κάτι οι συνεχείς τραυματισμοί του, κάτι το υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού στο ρόστερ της Μπάγερν και ο 24χρονος χαφ δεν... έπιασε ποτέ στους Βαυαρούς. Από την περσινή κιόλας σεζόν, είχαν κυκλοφορήσει οι πρώτες φήμες, περί επιστροφής του στην ομάδα που τον ανέδειξε. Τελικά το... φλερτ μετατράπηκε σε «γάμο» και ο Γερμανός χαφ γύρισε στην πρώην του ομάδα, έπειτα από τρία χρόνια, ώστε να κάνει ένα restart στην καριέρα του. Όσο για το τι είπε, ώστε να καλμάρουν οι οπαδοί της Ντόρτμουντ; Πως μετάνιωσε για την επιλογή του να φύγει από την ομάδα το 2013!