Για μια στιγμή έμοιαζε με μια καθόλα τυπική Άρσεναλ. Αφού κυριάρχησε στο πρώτο μέρος και έδειξε να μην πιέζεται στο ξεκίνημα του δευτέρου, ένα αξιοπερίεργο αμυντικό διάστημα από την ομάδα του Βενγκέρ κατέληξε με τον Τσεχ να ρίχνει στο χορτάρι τον Γουάτμορ και τον Ντεφόε να μην αστοχεί από την άσπρη βούλα.

Με δεδομένα τα γεγονότα του πρόσφατος παρελθόντος, είναι λογικό κανείς να σκεφτόταν ότι το ματς είχε ήδη τελειώσει και ότι τα επόμενα 35 λεπτά θα αναλώνονταν σε εκνευριστική προσπάθειες της Άρσεναλ να σώσει τους βαθμούς, με έναν τρόπο όπου όλοι οι παρατηρητές είχαν συνηθίσει. Το στερεότυπο που την θέλει να μην έχει plan b, έδειχνε προδιαγεγραμμένο.

Πρόκειται για μια διάχυτη ιδέα που που δεν περικλείει μόνο τις αγωνιστικές εμφανίσεις της Άρσεναλ, αλλά και την ανάγκη ενίσχυσής της. Ο παλιός ισχυρισμός ότι ο σύλλογος χρειαζόταν έναν ακόμα επιθετικό ήταν βασισμένη στο ότι είχε ανάγκη μια διαφορετική επιλογή ή τακτική εναλλακτική για τον Ολιβιέ Ζιρού ως σκόρερ. Η απόκτηση του Λούκας Πέρεθ μοιάζει να αποτελεί την παραδοχή του Βενγκέρ, με τον Ισπανό επιθετικό να έρχεται από μια Ντεπορτίβο με διαφορετικό τακτικό σύστημα, έχοντας τις περισσότερες βαθιές μπαλιές στη Λα Λίγκα πέρυσι.

Και παρόλα αυτά, όσο γρήγορα η παραπάνω αφήγηση «χάλασε» για την Άρσεναλ, αμέσως κατάφερε να γυρίσει τα πράγματα. Και το έκανε με παίκτες που ήταν όλοι, με εξαίρεση τον Μουστάφι, διαθέσιμοι την περσινή σεζόν, ενώ ο σωτήρας δεν ήταν άλλος από τον δυσφημισμένο Ζιρού.

Με Μπεγερίν ψευδοεξτρέμ

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες τακτικές λειτουργίες αυτής της Άρσεναλ είναι ο διπλός ρόλος του Έκτορ Μπεγερίν ως full back και ψευδοεξτρέμ. Έχοντας την ταχύτητα σπρίντερ, ο 21χρονος Καταλανός μπορεί να κρατά εντυπωσιακά καλά ψηλά τη θέση του όταν η Άρσεναλ έχει την κατοχή και να πραγματοποιεί γρήγορες επιστροφές, διαβεβαιώνοντας ότι η πλευρά του δεν αποτελεί μεγάλη αμυντική αδυναμία όταν η κατοχή είναι στον αντίπαλο.

Είναι ένας ρόλος που μοιάζει αρκετά σε αυτόν του Ντάνι Άλβες στη Μπαρτσελόνα και δεν αποτελεί έκπληξη που το όνομά έχει συνδεθεί με επιστροφή στην Καταλονία α λα Σεσκ Φάμπρεγας. Ευτυχώς για τους οπαδούς της Άρσεναλ, ο Αρσέν Βενγκέρ πρόσφατα φρόντισε να δέσει τον Μπεγερίν για πάνω από τρία χρόνια, τονίζοντας πως: «Νομίζω ότι στη ζωή δεν χρειάζεται απαραίτητα να παίζεις εκεί που γεννήθηκες. Η σύγχρονη ζωή δεν είναι ακριβώς έτσι».

To πρώτο γκολ της Άρσεναλ είναι τυπικό για τα οφέλη του Μπεγερίν ως βοηθητικού εξτρέμ. Σε μια πανέμορφη κίνηση που έφερε 22 πάσες, οι οποίες αποτελούν ρεκόρ σε χτίσιμο επίθεσης που οδήγησε σε γκολ φέτος στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Ισπανός έκανε τις 4 από αυτές. Η αρχική του υψηλή και πλάγια τοποθέτηση επέτρεψε στον Όξλεϊντ-Τσάμπερλεϊν να βρει το χώρο για κίνηση προς τα μέσα. Μετά από ένα υπομονετικό γύρισμα προς τα πίσω, το ζευγάρι άλλαξε, δίνοντας στον Οξ την ευκαιρία να νικήσει τον αντίπαλό του και να βγάλει μια επικίνδυνη σέντρα για τον Αλέξις Σάντσες, ο οποίος πήδηξε πάνω από τον Λαμίνα Κονέ.

#safc 0-1 #Arsenal (via @StatsZone https://t.co/7D2swcFG8L): Lovely move for Sanchez's header: some 22 passes. pic.twitter.com/Wqr3P5WPKd

— Stats Zone (@StatsZone) October 29, 2016

Φυσιολογικά, αυτή τη σεζόν,ο Θίο Γουόλκοτ είναι εκείνος που επωφελείται περισσότερο από την ικανότητα του Μπεγερίν να υποστηρίξει την επίθεση και να είναι ανταγωνιστικός αμυντικά. Εκεί που έπαιξε ο Τσάμπερλεϊν απέναντι στη Σάντερλαντ πριν γίνει αλλαγή, ως παραδοσιακός εξτρέμ δηλαδή, ο Γουόλκοτ τείνει να μην εμπλέκεται τόσο στο παιχνίδι, κυρίως στο χτίσιμο των επιθέσεων, πριν το κάνει στην τελική φάση και γίνει έτσι πιο επικίνδυνος. Ο Ιβόμπι, που συμπληρώνει τον Γουόλκοτ από τα αριστερά στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, κάνει κατά μέσο όρο πάνω από τις διπλάσιες πάσες από ότι ο Άγγλος.

Αυτό ταιριάζει στον Γουόλκοτ και εξηγεί κατά μία έννοια τη φανταστική του σεζόν μέχρι στιγμής, στην οποία έχει σκοράρει 5 φορές στην Premier League και 3 στο Champions League ήδη. Ο Τσάμπερλεϊν ήταν καλός απέναντι στη Σάντερλαντ, αλλά μάλλον θα επιστρέψει στον πάγκο όταν ο Γουόλκοτ ξεπεράσει τον τραυματισμό του.

Ο Ζιρού και η αλλαγή σχήματος

Ο Βενγκέρ αισθάνθηκε ότι μια αλλαγή ήταν χρήσιμη μετά το γκολ της Σάντερλαντ και κινήθηκε γρήγορα, βάζοντας τον Ζιρού στη θέση του Ιβόμπι. Ο Νιγηριανός ήταν αρκετά ήσυχος σε σύγκριση με άλλα ματς φέτος, αλλά αυτό δεν έγινε αναγκαστικά λόγο της έλλειψης συμμετοχής. Παρότι βγήκε στο 68', ο Ιβόμπι είχε περισσότερες πάσες στο επιθετικό 1/3, 19 στις 21, από οποιονδήποτε άλλο στην αναμέτρηση. Πολλές από τις πάσες του Ιβόμπι ήταν πίσω και προς τα μέσα, έτσι ώστε η Άρσεναλ να σημαδέψει την αδύναμη αριστερή πλευρά της Σάντερλαντ.

Wenger has obviously seen something he likes on the Sunderland left. (@StatsZone) pic.twitter.com/uoHXTfW5NG

— Seb Stafford-Bloor (@SebSB) October 29, 2016

Η συνοδευτική αλλαγή σχήματος, με τον Ράμσεϊ να παίρνει τη θέση του Τσάμπερλεϊν, καθώς η Άρσεναλ προσπάθησε να υπερφορτώσει το κέντρο έχοντας τα μπακ να δίνουν πλάτος, αποδείχθηκε αδύνατον να αντιμετωπιστεί από τη Σάντερλαντ, η οποία και «έσπασε».

Aυξανόμενη αισιοδοξία

Η νίκη εκτόξευσε την Άρσεναλ στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα (μαζί με Σίτι και Λίβερπουλ), αποτελώντας ένα ακόμα βήμα για την αύξηση της αισιοδοξίας των οπαδών και των ουδέτερων για τις φετινές πιθανότητές τους. Αυτό που εντυπωσίασε εκείνους που παρακολούθησαν το ματς ήταν η κυνικότητα που έδειξαν οι Κανονιέρηδες αφού σκόραρε η Άρσεναλ και η τακτική ευφυΐα του Βενγκέρ που την ενεργοποίησε.

Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι η Άρσεναλ ακόμα δεν έχει παρουσιάσει την πιο δυνατή της 11άδα. Ο Σάντι Καθόρλα, ο Νάτσο Μονρεάλ και ο Θίο Γουόλκοτ, όλοι βασικοί, ήταν εκτός, ενώ ο Λούκας Πέρεθ σύμφωνα με τα ρεπορτάζ θα λείψει για ακόμα 6 βδομάδες. Το αν αυτή η σεζόν θα καταλήξει ως μια τυπική χρονιά Άρσεναλ ή όχι θα φανεί, αλλά οι πιθανότητες να αψηφήσουν τις απαισιόδοξες προσδοκίες, μοιάζουν αυξημένες.