Αποστολή στην Ιταλία: Γιάννης Σαπουντζάκης

Σαν ένα μετέωρο βήμα προς τον εφιάλτη. Μία ιστορία με προδιαγεγραμμένο τέλος. Κάπως έτσι μοιάζει η φετινή σεζόν για την Σαμπντόρια. Μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ιταλίας βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Και αυτό διότι ο σύλλογος από την Γένοβα δεν βρίσκεται μόνο μία ανάσα από τον αγωνιστικό υποβιβασμό στην Serie B, αλλά αντιμέτωπος ακόμα και με τον κίνδυνο της αποβολής από τις επαγγελματικές κατηγορίες.

Το πρόβλημα στην Σαμπντόρια είναι ότι μετά την σύλληψη του ιδιοκτήτη και πρώην προέδρου των «Μπλουτσερκιάτι», Μάσιμο Φερέρο, τον Δεκέμβριο του 2021 για οικονομικές παραβιάσεις που αφορούν άλλες εταιρίες του, δεν έχει υπάρξει αίσιο τέλος στις συζητήσεις για τη μεταβίβαση των μετοχών της ομάδας. Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι, γιατί, καθώς οι λογαριασμοί του Φερέρο είναι δεσμευμένοι, δεν μπορεί να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέσεις ρευστότητας που θα επιτρέψουν στην Σαμπντόρια να καλύψει τις υποχρεώσεις της. Όλοι οι ιταλικοί σύλλογοι έχουν χρέη, με μία και μοναδική εξαίρεση την Αταλάντα, αλλά έχουν καταφέρει να ρυθμίσουν και να διαχειρίζονται αυτές τους τις υποχρεώσεις.

Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν συζητήσεις όλο αυτό το διάστημα για την μεταβίβαση των μετοχών της Σαμπντόρια, μεταξύ άλλων, στην αμερικάνικη επενδυτική εταιρεία Merlyn Partners (ιδιοκτήτες και της γαλλικής Λιλ), αλλά και στον πρώην Εμίρη του Κατάρ, καμία περίπτωση δεν είχε ευτυχή κατάληξη. Οι διαπραγματεύσεις δεν προχωράνε από την πλευρά του Μάσιμο Φερέρο, καθώς η ομάδα είναι συνδεδεμένη με άλλες εταιρείες του και ενδεχόμενη πώληση της θα είχε αρνητικές συνέπειες στην επιχειρηματική δραστηριότητα του ιδιοκτήτη.

Ο ιδιοκτήτης και πρώην πρόεδρος των «Μπλουτσερκιάτι», Μάσιμο Φερέρο, βρίσκεται στη Ρώμη, δεν τολμά ούτε να πατήσει το πόδι του στην Γένοβα. Γνωρίζει πως εκεί κινδυνεύει σοβαρά, μιας και η κατάσταση θυμίζει καζάνι που βράζει. Άλλωστε, οι οπαδοί είχαν στείλει και σχετική προειδοποίηση στα τέλη του Φλεβάρη όταν ένα πακέτο που είχε φτάσει στα γραφεία του συλλόγου με μία γουρουνοκεφαλή περιλάμβανε και το μήνυμα «Μάσιμο Φερέρο, Αντόνιο Ρομέι, τα επόμενα κεφάλια θα είναι δικά σας». Άξιο αναφοράς πως ο κόσμος είναι τόσο εξαγριωμένος που κυνηγά ακόμα και τους προηγούμενους ιδιοκτήτες που μεταβίβασαν την ομάδα στην σημερινή διοίκηση πριν από αρκετά χρόνια.

Άπαντες γνωρίζουν πως για να φτάσει η «Ντόρια» σε αυτήν την κατάσταση υπήρξαν ουκ ολίγες καταχρήσεις από την πλευρά των διοικούντων. Το ποσό που απαιτείται άμεσα για να «ανασάνει» η ομάδα είναι 1,2 εκατ. ευρώ προκειμένου να διακανονίσει τις φορολογικές της υποχρεώσεις και να λάβει ενημερότητα. Αν δεν συμβεί αυτό θα της επιβληθεί πρόστιμο 25 εκατ. ευρώ το οποίο θα προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες υποχρεώσεις δημιουργώντας ένα «βουνό». Σύμφωνα με αρκετά δημοσιεύματα στην Ιταλία, το συνολικό χρέος του συλλόγου είναι της τάξης των 200 εκατ. ευρώ. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται αμοιβές ποδοσφαιριστών, φόροι, ποσά από μεταγραφές, δάνεια και παλιές υποχρεώσεις. Μπορεί το νούμερο να μοιάζει… αστρονομικό για τα ελληνικά δεδομένα. Στην πραγματικότητα, όμως, κρίνοντας από τα έσοδα των συλλόγων της Ιταλίας από τηλεοπτικό συμβόλαιο και χορηγικές συμφωνίες, αντιλαμβάνεται κανείς πως… impossible is nothing.

Οι ποδοσφαιριστές είναι απλήρωτοι από τον Ιούνιο και έχουν υπογράψει συμφωνία με την ομάδα πως θα λάβουν τα χρήματά τους μόνο αν και εφόσον βρεθεί μία διάδοχη κατάσταση που βγάλει την Σαμπντόρια από αυτήν την τόσο δύσκολη θέση. Μάλιστα, έχουν φροντίσει οι ίδιοι να δώσουν κάποια χρήματα προκειμένου να πληρωθούν φροντιστές αλλά και εργαζόμενοι στον σύλλογο.

Στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου πωλήθηκαν κάποιοι παίκτες προκειμένου η ομάδα να εξασφαλίσει κάποια χρήματα για την προμήθεια αθλητικού υλικού αλλά και για τις μετακινήσεις της.

Το Gazzetta ταξίδεψε στην Γένοβα για να παρακολουθήσει την αναμέτρηση της «Ντόρια» με την Σπέτσια. Βρεθήκαμε σε μία πόλη που δεν θυμίζει τόσο Ιταλία. Άνθρωποι με σκυμμένα κεφάλια, συνοφρυωμένοι. Θαρρείς πως θέλουν να είναι ασορτί με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Σαμπντόρια. Η αναμέτρηση κόντρα στο συγκρότημα του Λούκα Γκόττι ήταν πρακτικά το τελευταίο «κανονάκι» των γηπεδούχων, που μόνο σε περίπτωση νίκης θα συνέχιζαν να έχουν ελπίδες παραμονής στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Άλλωστε, απέναντί τους είχαν μία ομάδα με τον ίδιο στόχο.

Το μεσημέρι του Σαββάτου (22/4) και πριν ξεκινήσουμε για το «Luigi Ferraris» περάσαμε μία βόλτα από την μπουτίκ της Σαμπντόρια, σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης, την «Via XX Settembre». Κόσμος προμηθευόταν εισιτήρια, ενώ αρκετοί ήταν εκείνοι που ψώνιζαν προϊόντα της ομάδας και άλλοι που δεν έχασαν την ευκαιρία για ένα κέικ ή ένα μακαρόν στα χρώματα της ομάδας. Ναι, καλά διαβάσατε! Το Sampdoria Point εκτός από μπουτίκ είναι και καφέ! Οι οθόνες στην βιτρίνα ανέφεραν τις τιμές των εισιτηρίων και οι άνθρωποι του συλλόγου προσδοκούσαν ότι ο κόσμος θα είναι για μία ακόμα φορά στο πλευρό των ποδοσφαιριστών του Ντέγιαν Στάνκοβιτς.

Με το ρολόι να δείχνει 18:00 ξεκινήσαμε για το γήπεδο. Φτάσαμε σε αυτό σχεδόν δύο ώρες πριν την πρώτη σέντρα, αφού πρώτα χρειάστηκε από το σημείο που μας άφησε το λεωφορείο να κατέβουμε μία αρκετά μεγάλη σκάλα, που μας έκανε να λαχανιάσουμε…

«STADIO COMUNALE LUIGI FERRARIS» έγραφε η μαρμάρινη πλάκα που ξεχώριζε από μακριά. Το γήπεδο το μοιράζονται οι δυο ομάδες της πόλης, Σαμπντόρια και Τζένοα. Γύρω από την θύρα των VIP υπήρχε ελάχιστος κόσμος σε εκείνο το χρονικό σημείο. Φυσικά, οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε κάθε γωνία υπό τον φόβο επεισοδίων. Κάναμε μία πρώτη βόλτα στην εξέδρα και το πρώτο συμπέρασμα που βγάλαμε ήταν «Έχει απογοητευτεί ο κόσμος, δεν έρχεται στο γήπεδο». Σαν να είχαμε επηρεαστεί λίγο από την ελληνική νοοτροπία και αυτό διότι, όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, μόνο έτσι δεν ήταν τα πράγματα.

Κατεβήκαμε και πάλι στον περιβάλλοντα χώρο και αυτή την φορά κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο που οδηγεί στη θύρα των οργανωμένων. Εκεί η ατμόσφαιρα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. Για να φτάσουμε, χρειάστηκε να περπατήσουμε στο γεφυράκι που περνάει πάνω από τον ποταμό Bisagno. Το ποτάμι δεν είχε νερό, είχε στερέψει. Σαν και αυτό να ήθελε να συγχρονιστεί με την κατάσταση που επικρατεί στην Σαμπντόρια. Πλησιάζοντας την θύρα, κόσμος πολύς. Αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε ότι η εξέδρα θα είχε παλμό. Πολλά χρησιμοποιημένα μπουκάλια μπύρας μας οδηγούσαν στην ουρά των οπαδών που περίμεναν να μπουν στο γήπεδο.

Τον περιβάλλοντα χώρο της νότιας κερκίδας του γηπέδου κοσμούν πολύ όμορφα γκράφιτι της «Ντόρια». Στην άλλη, την βόρεια, κυριαρχούν εκείνα της συμπολίτισσας, της Τζένοα. Αξιοσημείωτο πως το Derby della Lanterna, όπως λέγεται αυτό μεταξύ των δύο ομάδων της Γένοβας θεωρείται ένα από τα πιο «πολιτισμένα» της Ευρώπης καθότι δεν έχει ιστορικό σοβαρών επεισοδίων με τους οπαδούς των δύο συλλόγων να μην τρέφουν έχθρα ανάλογη εκείνης των οργανωμένων της Ρόμα και της Λάτσιο ή της Ίντερ και της Μίλαν.

Όσο πλησιάζει η ώρα για την πρώτη σέντρα, ο κόσμος στις εισόδους των θυρών όλο και αυξανόταν με τις ουρές να μεγαλώνουν. Δεκαπέντε λεπτά πριν την πρώτη σέντρα, πήραμε και εμείς την θέση μας. Η εικόνα που αντικρύσαμε ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακή. Στην εξέδρα των οργανωμένων οπαδών της ομάδας, δεν έπεφτε καρφίτσα. Λίγα τα κενά καθίσματα και στις υπόλοιπες θύρες. Ήταν πλέον σαφές πως οι φίλοι της Σαμπντόρια δεν θα άφηναν μόνη την αγαπημένη τους ομάδας ακόμα και σε αυτήν την τόσο δύσκολη συγκυρία. Θα στεκόντουσαν στο πλευρό της, δείχνοντας με τον πλέον πειστικό τρόπο πως τόσο δημοφιλείς ομάδες δεν γίνεται να χαθούν, ακόμα και αν αναλάβουν τις τύχες τους οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι.

Μάλιστα, οι ποδοσφαιριστές του Ντέγιαν Στάνκοβιτς κατάφεραν νωρίς στο ματς να βρουν ένα γκολ και να δώσουν μία αφορμή για κάποια δειλά χαμόγελα. Στο ξεκίνημα της επανάληψης το κλίμα έμοιαζε ήρεμο και δεν υπήρχε κάτι να προϊδεάζει τον επισκέπτη για αυτό που ακολούθησε. Ξαφνικά στην εξέδρα απέναντι από εκείνη των VIP, στο πάνω διάζωμα, έκανε την εμφάνισή του ένα μεγάλο μαύρο πανό που με χρυσά γράμματα έγραφε «Liberate l’ Unione Calcio Sampdoria». Σε ελεύθερη μετάφραση «Λευτεριά στην Σαμπντόρια». Παράλληλα, οι οργανωμένοι σήκωσαν δύο ακόμα πανό στα ίδια χρώματα που έγραφαν «Se non capite il gesto chiedete a questi infami» και «No lottiamo per la Sampdoria».

Μέσω αυτού θέλησαν να δικαιολογήσουν την αντίδραση τους και να στραφούν απέναντι στους «infamous». Σε εκείνους, δηλαδή, που σύμφωνα με την μετάφραση του όρου έχουν κάνει κάτι πολύ κακό, αποκτώντας έτσι πολύ κακή φήμη. Πολλά καπνογόνα έπεσαν στο χορτάρι δημιουργώντας μέχρι και μικρές εστίες φωτιάς που ανάγκασαν τους πυροσβέστες να εισέλθουν σε αυτό για να απομακρύνουν τον κίνδυνο. Η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική με τους ποδοσφαιριστές να συγκεντρώνονται στους πάγκους των ομάδων και την διακοπή του αγώνα από τον διαιτητή να διαρκεί συνολικά οκτώ λεπτά. Ήταν σαν λάμβανε χώρα ένα μικρό συλλαλητήριο. Μάλιστα, ήταν ενδεικτικό πως οι ιθύνοντες της Σαμπντόρια έδειχναν να το περιμένουν. Σαν την ανάγκη να ανοίξει η χύτρα, να υπάρξει αποσυμπίεση. Ποιος, άλλωστε, δεν μπορεί να καταλάβει πως αισθάνεται ο κόσμος που βλέπει την αγαπημένη του ομάδα να βρίσκεται σε τόσο δεινή θέση εξαιτίας των εγκληματικών λαθών των παραγόντων της.

Σαν να μην έφτανε αυτό, οι παίκτες της Σαμπντόρια δεν κατάφεραν να διατηρήσουν το προβάδισμά τους στο σκορ. Ένας παλιός γνώριμος των ελληνικών γηπέδων, φρόντισε λίγο πριν την συμπλήρωση μίας ώρας αγώνα να φέρει το ματς στα ίσια. Ο λόγος για τον Ντάνιελ Βέρντε που στο παρελθόν φόρεσε την φανέλα της ΑΕΚ.

Στα λεπτά που απέμειναν μέχρι το φινάλε της αναμέτρησης το αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι του αγώνα πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Η στάση των οπαδών της «Ντόρια» ήταν αυτή που μας κέντρισε το ενδιαφέρον. Δεν σταμάτησαν στιγμή να στηρίζουν τις προσπάθειες των παικτών της αγαπημένης τους ομάδας, ενώ στο φινάλε τους χάρισαν και ένα πολύ ζεστό χειροκρότημα. Δείγμα αναγνώρισης της προσπάθειας που καταβάλλει το σύνολο του Στάνκοβιτς παρά τα τόσα προβλήματα, να συνεχίζει να αγωνίζεται και να παλεύει εντός των τεσσάρων γραμμών, τουλάχιστον για την αξιοπρέπεια και το όνομα του συλλόγου.

Ήταν σαφές σε όλη την διάρκεια του αγώνα πως οι ποδοσφαιριστές έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό παρά την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα. Ο λόγος είναι ότι πέραν του ότι οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πίσω τους μία σπουδαία πορεία, άπαντες γνωρίζουν πως κάθε ματς στην Serie A μπορεί να τους ανοίξει μία πόρτα στην συνέχεια της καριέρας τους. Ένα παιχνίδι σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης είναι ικανό για να προσελκύσει ένας παίκτης τα βλέμματα αρκετών ομάδων.

Καθώς ο κόσμος άρχισε να παίρνει τον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, αποχωρήσαμε κι εμείς από το γήπεδο. Το βέβαιο συμπέρασμα από αυτήν την πολύ γεμάτη εμπειρία ήταν ένα. Σε όποια κατηγορία και αν βρίσκεται την επόμενη αγωνιστική περίοδο η Σαμπντόρια, ο κόσμος της θα είναι εκεί να γεμίζει το γήπεδο και να την στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις. Και αυτό διότι ομάδες με ιστορία και τόσο μεγάλη μερίδα οπαδών να τις ακολουθεί, δεν χάνονται. Περιμένουν μονάχα την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού να κάνει τον κύκλο της και να βγουν ξανά στον αφρό.