Wyscout Analysis: Η διττή φύση του Άμραμπατ που κέρδισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Ο Μπαπέ σπριντάρει με ταχύτητα κολλημένος στη γραμμή, μα με το που πλησιάζει στην περιοχή ένα… τανκ τον γκρεμίζει και του κλέβει την μπάλα. Μια στιγμή, ένα τάκλιν που έκανε το όνομα του Σοφιάν Άμραμπατ να ακουστεί σε όλο τον κόσμο, σαν κερασάκι στην τούρτα του γενικότερα καταπληκτικού του Μουντιάλ στο Κατάρ. Σύντομα, τα… αρπακτικά μαζεύτηκαν γύρω από τη Φιορεντίνα ορεγόμενα τη μεταγραφή του. Μπαρτσελόνα, Μπάγερν, Λίβερπουλ, «έπαιξε» για πολλούς γίγαντες. Όμως αυτή που κατάφερε έστω και την τελευταία στιγμή να τον κάνει δικό της ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που έβαλε στη φαρέτρα του Έρικ Τεν Χαγκ ακόμα ένα βέλος για να αναδομήσει τη μεσαία της γραμμή.
Ο Άμραμπατ όμως είναι ένα βέλος, του οποίου ο ρόλος και οι δυνάμεις είναι λιγότερο ξεκάθαρες από όσα λέει η πρώτη ματιά. To Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, εξετάζει το παιχνίδι του Μαροκινού και όσα μπορεί να προσφέρει στους Κόκκινους Διαβόλους.
Ο «καταστροφέας»
Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον στην περίπτωση του Άμραμπατ είναι πως έγινε πιο γνωστός για μια συγκεκριμένη πτυχή του παιχνιδιού του, η οποία όμως δεν ήταν ποτέ η κυρίαρχή του. Ο Άμραμπατ, στο Μαρόκο και τη Φιορεντίνα, βρέθηκε σε δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες, με αντίθετες ταυτότητες. Το σύνολο του Ιταλιάνο ήταν ορκισμένο στην πρωτοβουλία με κατοχή της μπάλας, ενώ αυτό του Ρεγκραγκί στην αντίδραση, επικεντρωμένο στην ανασταλτική ασφάλεια.
Έτσι, ο Μαροκινός έκανε όνομα ως ένας απλός... καταστροφέας, ένας τρομακτικός destroyer. Κι αυτό δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, απλά λέει τη μισή ιστορία. Ας μείνουμε όμως για αρχή σε όσα ο Άμραμπατ προσφέρει σε αυτόν τον τομέα.
Ατελείωτα τρεξίματα, δυναμικότητα, κοψίματα. Αυτά μπορεί να δώσει ο 27χρονος με το... τσουβάλι, να καλύψει μεγάλους χώρους ακόμα κι αν συνήθως αγωνίζεται μόνος του πίσω από δύο οκτάρια. Το heatmap του άλλωστε δείχνει πως ενώ κυρίως στέκεται κεντρικά, φτάνει με τα τρεξίματά σε κάθε μήκος του γηπέδου ανάμεσα στις περιοχές.
Τα τρομερά φυσικά του προσόντα, η δύναμη και η ταχύτητά του, τον βοηθούν να επικρατεί των προσωπικών του αντιπάλων. Κατά μέσο όρο στη Serie A είχε ποσοστό επιτυχίας αμυντικών μονομαχιών της τάξης του 61,3% και παράλληλα βοηθούσε πάρα πολύ την ομάδα του να διατηρεί και να κερδίζει την κατοχή, μετρώντας ανά 90 λεπτά 8,31 ανακτήσεις και 3,18 αναχαιτίσεις.
Η αντίληψή του όσον αφορά τον χρόνο και τον χώρο είναι αυτές που του δίνουν συχνά το πλεονέκτημα όσον αφορά τα κλεψίματά του, όπως συνέβη και στο παρακάτω στιγμιότυπο από το παιχνίδι κόντρα στη Γιουβέντους.
Πριν καν ο Ντι Μαρία υποδεχθεί καλά καλά την μπάλα, ο Άμραμπατ ήδη σπριντάρει προς το μέρος του, διαισθανόμενος την ευκαιρία να κλέψει την κατοχή ψηλά στο γήπεδο. Όταν ο Αργεντινός γυρίζει τον βρίσκει μπροστά του.
Ο Άμραμπατ πέφτει με δύναμη πάνω του και με καθαρό μαρκάρισμα δίνει την ευκαιρία στην ομάδα του να αρχίσει την επίθεσή της από το τρίτο του αντιπάλου.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο Άμραμπατ μπορεί να δώσει στη Γιουνάιτεντ όσα της δίνει ο Κασεμίρο αλλά με μια πιο physical... νότα. Κλεψίματα, φάουλ, ανακτήσεις αλλά περισσότερα τρεξίματα, μεγαλύτερη φρεσκάδα. Ακόμα κι έτσι, ο 27χρονος θα ήταν πολυτέλεια ως λύση βάθους σε μια θέση στην οποία οι Κόκκινοι Διάβολοι πονούν, όταν λείπει ο Βραζιλιάνος. Μόνο που αυτή είναι η μισή ποδοσφαιρική πλευρά του Άμραμπατ.
Το χτίσιμο και οι μακρινές μεταβιβάσεις
Η άλλη μισή έχει να κάνει όχι με όσα ο Άμραμπατ κατατστρέφει αλλά με αυτά που… χτίζει. Άλλωστε σε μια ομάδα όπως η Φιορεντίνα του Ιταλιάνο δεν θα μπορούσε να λειτουργεί μόνο ως destroyer. Ο Μαροκινός ξέρει πώς είναι να παίζει σε ένα σύνολο που θέλει την κατοχή, πώς να κρατά τον ρυθμό σαν ακριβής μετρονόμος. Δεν είναι επικίνδυνος πασάδορος, από την άποψη ότι δεν θα ψάξει κάθετες ή μεταβιβάσεις που θα διασπάσουν την αντίπαλη άμυνα. Εγγυάται όμως τον έλεγχο του tempo και τροφοδοτεί τους δημιουργούς.
Την περυσινή σεζόν πάσαρε με πολύ υψηλά ποσοστά ακρίβειας παντού στο γήπεδο. Η συνολική ακρίβεια των μεταβιβάσεών του άγγιξε το 91,6%, ενώ παρόμοια υψηλά νούμερα επέδειξε και σε ό,τι αφορά τις προς τα εμπρός μεταβιβάσεις του (84,6%) αλλά και αυτές που έλαβαν χώρα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου (87,3%). Στο οπλοστάσιό του όμως, η πιο ξεχωριστή του ικανότητα έχει να κάνει με τις μακρινές μεταβιβάσεις.
Τις… έχει αυτές ο Άμραμπατ, όπως και τις ξαφνικές αλλαγές παιχνιδιού με μεγάλες μπαλιές. Πέρυσι επιχειρούσε περίπου 5 μακρινές πάσες ανά ματς, σημειώνοντας επιτυχία της τάξης του 79,7%. Και μάλιστα αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να βοηθήσει την ομάδα του να γίνει απειλητική.
Το έκανε και στον τελικό του Conference League, όπως φαίνεται παρακάτω. Ο Άμραμπατ παίρνει την μπάλα από το στόπερ στα αριστερά του και, βλέποντας πως έχει χώρο, σηκώνει αμέσως το κεφάλι του, ψάχνοντας μια τέτοια αλλαγή παιχνιδιού. Εν τέλει βλέπει τον, εξαιρετικό κεφαλοσφαιριστή, Γκονσάλες και τον σερβίρει συστημένα με μια μακρινή μπαλιά από την οποία ξεκινά το γκολ της Φιορεντίνα.
Ο Μαροκινός μάλιστα έχει τον τρόπο να το κάνει αυτό και ακόμα πιο ξαφνικά, βγάζοντας τους συμπαίκτες του από φάση άμυνας σε φάση επίθεσης άμεσα. Παρακάτω, υποδέχεταιο από τον γκολκίπερ της Φιορεντίνα, κουβαλάει την μπάλα και με μια μακρινή μεταβίβαση των 40 και… βάλε μέτρων, στέλνει τον μπακ του σε κατάσταση που μπορεί να τρέξει και να φτάσει στο 1v1 κοντά στην αντίπαλη περιοχή.
Αυτό μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο για τη Γιουνάιτεντ, την οποία ο Τεν Χαγκ έχει ομολογήσει πως θέλει να κάνει «την καλύτερη transition ομάδα του κόσμου». Οι μακρινές μπαλιές του Άμραμπατ για παράδειγμα, θα μπορούσαν να απογειώσουν τα χαρακτηριστικά του Ράσφορντ σε φάση επιθετικού transition, σε μια γρήγορη αντεπίθεση. Και όλα αυτά ενώ παράλληλα, είναι ικανός να κρατά τον ρυθμό, ίσως και καλύτερα από ό,τι ο Κασεμίρο πλέον και όντας σίγουρα πιο δυναμικός.
Ο Μαροκινός μάλιστα, εκτός των άλλων, με τον τρόπο που αγωνίζεται δίνει τη δυνατότητα στους συμπαίκτες του να παίρνουν περισσότερα μέτρα στο γήπεδο. Συχνά, πηγαίνει ανάμεσα στα στόπερ για να πάρει την πρώτη μπάλα, κατεβαίνει εκείνος χαμηλά και αφήνει τους υπόλοιπους να ανέβουν, είτε αυτοί είναι μπακ, είτε χαφ. Ο Τεν Χαγκ άλλωστε το έχει πει: «Υπάρχουν στιγμές στο παιχνίδι μας που θα ήθελα οι στόπερ μας να παίζουν σαν να είναι μέσοι για να δημιουργούμε διαφορετικές δυναμικές». Και ο Άμραμπατ μπορεί βοηθήσει σε αυτό.
Μια συνήθης συνθήκη του είναι και η παρακάτω. Ο Μαροκινός παίρνει την μπάλα, τη μοιράζει στον κεντρικό του αμυντικό κι αυτός ανεβαίνει, με τον ίδιο να γίνεται ο «χαμηλότερος» παίκτης του γηπέδου. Εκτός των άλλων, αυτό – το ανέβασμα των αμυντικών - δημιουργεί και καλύτερες συνθήκες για counterpressing, άμεση πίεση και ανάκτηση όταν χάνεται η μπάλα. Όταν φυσικά υπάρχει η απαιτούμενη ένταση.
Βάθος πολυτελείας ή κάτι παραπάνω; Ο Άμραμπατ δείχνει να έχει τις ικανότητες να γίνει το δεύτερο για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία πάλεψε αρκετά για την υπογραφή του. Άλλωστε, πρόκειται για έναν παίκτη με τον οποίο ο Τεν Χαγκ έχει δουλέψει στο παρελθόν (στην Ουτρέχτη) και τον οποίο ήθελε διακαώς. Μένει να φανεί λοιπόν το πώς θα τον χρησιμοποιήσει.
