Για την δουλειά του Σωκράτη Οφρυδόπουλου και του Ηλία Κυριακίδη αρθρογράφησε ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και υποψήφιος Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Δημήτρης Κουρέτας αναφέρθηκε στη δουλειά των δυο στην Παναχαϊκή.

«Τον Σωκράτη Οφρυδόπουλο και τον Ηλία Κυριακίδη δεν τους γνώριζα προσωπικά. Τους παρακολουθούσα από τότε που ανέλαβαν την τεχνικη ηγεσία της Παναχαικής. Πρώτα ο Οφρυδόπουλος , μετα από λίγο καιρό ο Κυριακίδης. Τους τηλεφώνησα στα τέλη του 2018 και τους ειπα ποιος είμαι, και τους προσκάλεσα να φάμε μαζί όταν θα κατέβαινα στην Πάτρα. Το δέχθηκαν με χαρά. Ετσι λοιπόν αρχές του χρόνου του 2019, έγινε η συνάντηση. Συζητήσαμε πολλά. Πολλά κοινά ανάμεσα στη δική τους δουλειά και τη δική μου, που είναι η έρευνα.

Στην έρευνα για να πετύχεις πρέπει να χτίσεις ομάδα. Η έρευνα είναι ομαδική δουλειά και θέλει πολύ χρόνο για να δεις αποτελέσματα. Οπως και στο ποδόσφαιρο. Πρέπει να εμπνεύσεις τους νέους ερευνητές , όπως και στο ποδόσφαιρο τους νέους παίκτες. Χτίζουμε πάνω σε νέα παιδιά. Που δεν έχουν εμπειρίες. Τους μυούμε τι σημαίνει ομαδική δουλειά. Τι σημαίνει να κάνεις πρωταθλητισμό ( όπως στην έρευνα έτσι και στο ποδόσφαιρο). Τους εξηγούμε με παραδείγματα ότι οι ερευνητικές (και ποδοσφαιρικές) εμπειρίες μπορεί να τους φτάσουν ψηλά στην καριέρα τους. Όμως εκεί θα μείνουν μόνο αν έχουν τον κατάλληλο χαρακτήρα. Και γι' αυτό πασχίζουμε πολύ χρόνο.

Και κυρίως όταν τελειώσει η καθημερινή δουλειά στο εργαστήριο ( όπως και στην προπόνηση στο γήπεδο). Τις ώρες που πρέπει να πάρουν σοβαρά ερεθίσματα για να γίνουν καλοί και σοβαροί ερευνητές (όπως και παίκτες). Και αυτά τα παίρνουν με εμπειρίες 'εξωσχολικές', όπως και εξωγηπεδικές. Γιατί πρέπει να μυηθούν τι σημαίνει ομαδικό πνεύμα, τι σημαίνει να κάτσεις στον πάγκο ( κάθεσαι στον πάγκο και στην έρευνα, όπως και στο ποδόσφαιρο, όταν δεν μπορείς να προσφέρεις στην ομάδα. Θα ξαναεπιστρέψεις όταν ο προπονητής το κρίνει. Όπως όταν το κρίνει και ο διευθυντής της έρευνας). Στους νέους ερευνητές διδάσκουμε ότι το καλύτερο μέλλον χτίζεται από ανθρώπους με δύσκολο χθές. Για αυτό πάντα ψάχνω παιδιά που έχουν «ταλαιπωρηθεί» και γυαλίζει το μάτι τους να πετύχουν. Κάπως έτσι κάνουμε και στο ποδόσφαιρο. Διδάσκουμε στους νέους ερευνητές ότι δρόμος χωρίς εμπόδια συνήθως οδηγεί σε ασήμαντους προορισμούς. Οπως και στο ποδόσφαιρο.

Όλα αυτά όμως απαιτούν χρόνο. Πολύ προσήλωση. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε (στον προσωπικό του βιογράφο Τάκη Λαμπρία) ότι για να διοικήσει, πολλές φορές στέγνωσε την ψυχή του. Ισχύει αυτό και στη δουλειά μου αλλά και στο ποδόσφαιρο. Τα παιδιά που παίρνουμε από νεαρά μόλις τελειώσουν το σχολείο και έρθουν στο πανεπιστήμιο (όπως και στο ποδόσφαιρο), είναι χωρίς εμπειρίες. Πρέπει να ξεκινήσουμε από το Α. Χτίζουμε πάνω σε ένα παιδί που έχει τα βασικά στοιχεία για να γίνει καλός ερευνητής. Ετσι και ο καλός προπονητής. Παίρνει ταλαντούχους νέους ποδοσφαιριστές και θα τους μετατρέψει μετά από καιρό σε παίκτες.

Εγώ, ως ένας απλός φίλαθλος, αυτό είδα στο δίδυμο Οφρυδόπουλου-Κυριακίδη. Εύχομαι να μπορέσουν να συνεχίσουν το λαμπρό έργο που έκαναν στην Παναχαϊκή. Θα βρουν τον τρόπο, είμαι σίγουρος. Στην Παναχαϊκή (την ομάδα που αγαπώ), εύχομαι να βρει τον δρόμο της. Το σίγουρο είναι ότι οι Οφρυδόπουλος -Κυριακίδης θα λείψουν. Αν διαβάσουν αυτές τις γραμμές, να ξέρουν ότι έχουν κερδίσει ένα φίλο που ζει στη Λάρισα και τους περιμένει όταν περάσουν από εδώ, πάντα με τα ίδια συναισθήματα».