Ο Νίκος Αναστόπουλος έχει εξαιρετική γνώση επί της ψυχολογίας των αθλητών, διότι πολύ απλά υπήρξε ποδοσφαιριστής και μάλιστα με σπουδαία καριέρα. Αντιλαμβάνεται ό,τι, ο καθένας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, κυρίως αυτοί που κουβαλούν ένα σωρό παραστάσεις. Στη συγκεκριμένη συνομοταξία εντάσσεται ο Ράφικ Τζιμπούρ. Ο Αλγερινός επιθετικός διακρίνεται για δύο πράγματα. Την εκτελεστική ικανότητά του, αλλά και τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του.

Ο έμπειρος επιθετικός ήταν ο βασικός στόχος του Νίκου Αναστόπουλου για την κορυφή της επίθεσης. Στην πρώτη απόπειρα απόκτησής του, στις αρχές του καλοκαιριού, ο Τζιμπούρ λειτούργησε ψυχρά επαγγελματικά αλλά και τίμια. Ενημέρωσε ότι θα αναζητήσει συνεργασία (και) εκτός Ελλάδας. Ο χρόνος πέρασε και καθώς πλησίαζε το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, οι δύο πλευρές ήταν στο ίδιο σημείο. Εκεί, ο Θόδωρος Καρυπίδης έκανε την υπέρβαση και τον έπεισε.

Ο Νίκος Αναστόπουλος έπαιξε τον δικό του σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση. Αντιλαμβάνεται ότι έχει να διαχειριστεί μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και το (αρχικό) κέρδος του από αυτή την ιστορία φάνηκε στις πρόσφατες δηλώσεις του Αλγερινού. «Είμαι ευχαριστημένος από την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι και τον τρόπο που με αντιμετωπίζει ο προπονητής μου», είπε.

Δεν ήταν τυχαία η δήλωση. Αναστόπουλος και Τζιμπούρ βρήκαν τον καλύτερο τρόπο επικοινωνίας διότι ο πρώτος έχει εξηγήσει στον Αλγερινό τον ρόλο του στην ομάδα, κυρίως όμως λειτουργεί με γνώμονα την προστασία του ποδοσφαιριστή. Ως ένας από τους καλύτερους σέντερ φορ που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Αναστόπουλος γνωρίζει τα μυστικά της θέσης, κυρίως όμως τον τρόπο σκέψης ενός σέντερ φορ. Και είναι αλήθεια ότι έχει κερδίσει τον παίκτη με τη συμπεριφορά του αλλά και μέσα από μια σειρά ενεργειών που έπεισαν τον 32χρονο ποδοσφαιριστή για τις προθέσεις του προπονητή του.

Σπουδαιότερο στοιχείο επί της περίπτωσης του έμπειρου επιθετικού είναι ότι πλέον νιώθει στο πετσί του τον ρόλο του στην ομάδα. Ακόμη και η επιλογή του Νο14 στη φανέλα δεν έγινε τυχαία. Σαφέστατα προκάλεσε εντύπωση, αλλά υποδουλώνει κάτι συγκεκριμένο. Ο Τζιμπούρ ήθελε ένα νούμερο συμβολικό για τον Αρη. Λόγω της χρονολογίας ίδρυσης του συλλόγου (σ. σ. 1914) ήθελε είτε το «19» είτε το «14». Κι έτσι κατέληξε στο δεύτερο.