Οι πρεμιέρες είναι πάντα απρόβλεπτες κι εγκυμονούν κινδύνους ειδικά για ομάδες όπως ο Πανιώνιος ο οποίος το καλοκαίρι είδε το οικοδόμημα του να τρέμει μετά τα όσα συνέβησαν με τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Ο ιδιαίτερα ενισχυμένος (σε συγκεκριμένες θέσεις γιατί σε άλλες είναι γυμνός) Αστέρας ερχόταν με φόρα αφού ήταν αήττητος στα φιλικά.

Η αλήθεια είναι ότι ήμουν επιφυλακτικός για το τι εικόνα θα παρουσίαζαν οι «κυανέρυθροι» αφού μια αλλαγή προπονητή δεν φέρνει πάντα τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Ειδικά όταν η ομάδα αυτή ήταν φτιαγμένη στα θέλω του προηγούμενου προπονητή. Καταλαβαίνει κανείς ότι το έργο του Βλάνταν Μιλόγεβιτς ήταν ακόμα πιο δύσκολο, αφού εκτός του ότι έπρεπε η ομάδα να δείξει μια ανάλογη εικόνα με αυτή της περσινής σεζόν, έπρεπε να παλέψει και με το φάντασμα του Ουζουνίδη και την πιθανή σύγκρισή μαζί του. Αν όμως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε τα καλύτερα έρχονται τόσο για τον Σέρβο τεχνικό όσο και για τον Ιστορικό.

Ο Πανιώνιος με φόρα από την περσινή σεζόν επικράτησε άνετα του Αστέρα χωρίς μάλιστα να κάνει και τίποτα το εντυπωσιακό. Με εξαίρεση το πρώτο τέταρτο, όπου έψαχναν λίγο τα πατήματά τους στον αγωνιστικό χώρο, οι Νεοσμυρνιώτες κυριάρχησαν. Ρισβάνης-Οικονόμου εξαφάνισαν τον Ιωαννίδη, ενώ Σιώπης και Κόρμπος ήταν αλάνθαστοι στο χώρο του κέντρου. Ο Μασούντ οργάνωνε μαεστρικά ανεβάζοντας όποτε ήθελε το τέμπο του αγώνα, ενώ ο Μπεν έκανε πάρτι από τα δεξιά. Τέλος, το αμυντικό δίδυμο του Αστέρα είχε βρει το μπελά του με τον Ανσαριφάρντ.

Έτσι, από το 15’ και μετά στον αγωνιστικό χώρο υπήρχε μόνο μία ομάδα και αυτή ήταν ο Πανιώνιος. Και μπορεί στο 16’ ο Ανσαριφάρντ να αστόχησε στην εκτέλεση πέναλτι, αλλά το μήνυμα είχε σταλεί. Το μάτι των ποδοσφαιριστών του Μιλόγεβιτς γυάλιζε και παίζοντας ωραίο και στρωτό ποδόσφαιρο το γκολ ήταν θέμα χρόνου. Το 1-0 ήρθε με τον Φούντα και τα πράγματα πήραν την σειρά τους. Τα δύο αμυντικά χαφ του Πανιωνίου δεν έχαναν μάχη, ο Χάβος προσπάθησε να ανακατέψει την τράπουλα, αλλά το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Με την επανέναρξη του δευτέρου ημιχρόνου οι «κυανέρυθροι» είχαν ένα διαβολικό πεντάλεπτο με τον Ανσαριφάρντ ασταμάτητο. Το 1-0 έγινε 3-0 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ο Αστέρας παρέδωσε πνεύμα και στη συνέχεια ο Πανιώνιος έκανε συντήρηση δυνάμενων. Παρόλα αυτά, δεν σταμάτησε να έχει το μυαλό του στην επίθεση και αν δεν είχε χαλαρώσει εντελώς θα μπορούσε να πετύχει και τέταρτο και πέμπτο γκολ.

Με αυτά και αυτά ο Πανιώνιος έστειλε μήνυμα από την πρώτη αγωνιστική. Η ομάδα δείχνει ακόμα καλύτερη από πέρυσι, τα όσα έγιναν τον Αύγουστο αποτελούν μια μακρινή ανάμνηση και μόλις μπει και στην ομάδα και ο Ενγκόνγκ στην Πλατεία φέτος θα έχει γλέντια.

ΥΓ. Έβλεπες την χαρά του Νίκου Ζαμάνη μετά το τέλος του αγώνα και καταλάβαινες ότι για τον ίδιο αποτελούν μια πρώτη δικαίωση η χθεσινή εμφάνιση και το αποτέλεσμα για τα όσα έχουν κάνει τα δύο τελευταία χρόνια.

ΥΓ1. Η αίθουσα Τύπου «Πέτρος Λινάρδος» είναι απλά φανταστική. Ένα τεράστιο μπράβο στην διοίκηση που αποφάσισε να δώσει το όνομα του τεράστιου αυτού ανθρώπου. Γιατί θα πρέπει να τιμούμε εν ζωή τους σκαπανείς της Πανιώνιας ιστορίας και όσους έχουν συμβάλει στην διάδοση της Πανιώνιας ιδέας.

ΥΓ2. Προσωπική νίκη και για τον Ταξιάρχη Φούντα το χθεσινό αποτέλεσμα. Έχασε ένα χρόνο από την καριέρα του στην Τρίπολη αφού δεν τον πίστεψαν ποτέ. Στη Νέα Σμύρνη όμως τον πιστεύουν όπως είχαν πιστέψει και τον Μπακασέτα, ο οποίος επίσης δεν πήρε στον Αστέρα τις ευκαιρίες που έπρεπε. Πλέον τα καλύτερα έρχονται για τον Ταξιάρχη.

ΥΓ3. Καρίμ Ανσαριφάρντ. Στους τρεις καλύτερους επιθετικούς στην Ελλάδα.