Νομίζω το πάμε πολύ μακριά...

Διαπιστώνω ότι σε γενικές γραμμές για τη ρεβάνς με τη Χάποελ υπάρχει σε πολλούς φίλους του Ολυμπιακού μία άποψη, του στιλ «αυτούς θα τους περάσουμε, μετά τι κάνουμε».

Δηλαδή, θεωρούν ότι παρά το 0-0 στο Καραϊσκάκη και την κακή εμφάνιση της ομάδας, κουτσά στραβά θα περάσει στο Ισραήλ, αλλά το πρόβλημα είναι τι θα γίνει στη συνέχεια, στα πλέϊ οφς του Τσάμπιονς Λιγκ και γενικά στη σεζόν που έρχεται. Νομίζω ότι το πάνε πολύ μακριά οι φίλοι Ολυμπιακοί….

Πριν το 0-0, όταν όλοι μιλούσαν για σκορ ασφαλείας, εγώ είχα καταγεγραμμένη την γνώμη μου: μια χαρά θα ήταν ένα 1-0 στο Φάληρο. Τώρα, καταγράφω την γνώμη ότι ο Ολυμπιακός για να περάσει, θα πρέπει να ματώσει στο Ισραήλ. Άσχημα. Κι ότι τον περιμένει πάρα πολύ δύσκολο έργο. Όσο δε νομίζω ότι φαντάζονται οι περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού.

Η Χάποελ έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία. Παίζει στο σπίτι της και της χρειάζεται μία νίκη με οποιοδήποτε σκορ. Ακόμη και να μην κερδίσει, με λευκή ισοπαλία πάει το παιχνίδι στην παράταση, κάτι που λογικά την ευνοεί, αφού θα είναι το τέταρτο επίσημο παιχνίδι της, ενώ του Ολυμπιακού μόλις το δεύτερο-παρεμπιπτόντως, η Χάποελ αύριο δίνει αγώνα για το Λιγκ καπ Ισραήλ, με τη νεοφώτιστη Χάποελ Ασκελόν κι οι ερυθρόλευκοι έχουν μία ευκαιρία (εννοώ κατασκόπευσης) να μάθουν καλύτερα την αντίπαλό τους, όσο κι αν σίγουρα ο προπονητής της θα ξεκουράσει και κάποιους βασικούς.

Όμως, εγώ το θέτω και καθαρά αγωνιστικά, το πόσο δύσκολο θα είναι για τον Ολυμπιακό το παιχνίδι, με βάση όσα είδαμε στο Καραϊσκάκη. Διότι, το κριτήριό μας δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό το ματς. Και σε αυτό το παιχνίδι, συγνώμη κιόλας, ο Ολυμπιακός μόνο ανώτερος δεν έδειξε. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχθούμε κάποια πράγματα.

Όπως ότι η Χάποελ ήταν γενικά πιο ομάδα μέσα στο γήπεδο από τον Ολυμπιακό-δουλεμένη άλλωστε ένα χρόνο από τον προπονητή της κι όχι ένα μήνα, όπως ο Ολυμπιακός.

Όπως ότι από τη Χάποελ είδαμε μία πάσα στην πλάτη της άμυνας (στο 83’, όταν ο φορ της δεν πρόλαβε στο τσακ προ του Καπίνο) και μία κάθετη πάσα (στην αρχή, που έσωσε με τάκλιν ο Μποτία). Από τον Ολυμπιακό δεν είδαμε ούτε μία παρόμοια κίνηση.

Όπως ότι σε δύο στημένες φάσεις της Χάποελ δημιουργήθηκε κίνδυνος για την εστία του Καπίνο και τη μία φορά μάλιστα έδιωξε προ της γραμμής ο Ντε Λα Μπέγια. Αντίθετα, οι στημένες φάσεις του Ολυμπιακού ήταν η μία χειρότερη της άλλης.

Όπως ότι οι Ισραηλινοί ήταν σαφώς πιο αποφασισμένοι. Κάθε φορά που έτρωγαν ντρίμπλα, αμέσως έκαναν φάουλ. Το έδειξαν από τα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα όταν πήρε την μπάλα ο Φορτούνης κι ο προσωπικός του αντίπαλος, ο Μπρουν, τον έριξε χάμω. Πήραν τέσσερις κίτρινες, όλες για φάουλ πάνω στην ντρίμπλα. Τους περνούσες; Φάουλ. Οι δικοί μας παίκτες δεν είχαν την ίδια νοοτροπία, του ζωή η, θάνατος.

Όπως ότι οι Ισραηλινοί ήταν πιο επικίνδυνοι στις επιθέσεις και στις αντεπιθέσεις τους. Αν βάλουμε κάτω όλες τις στιγμές του ματς, θα δούμε ότι αυτοί απείλησαν περισσότερες και σημαντικότερες φορές από τους ερυθρόλευκους, που είχαν τον σέντερ φορ τους (Ιντέγε) με μηδέν τελικές σε 90 λεπτά…

Αυτά τα δεδομένα, δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε. Γιατί τα είδαμε με τα μάτια μας, μόλις πριν 48 ώρες. Και σύμφωνα με όσα είδαμε, φαβορί είναι η Χάποελ, όχι ο Ολυμπιακός! Κοινώς, για να περάσει ο Ολυμπιακός, πρέπει πραγματικά να είναι πολύ διαφορετικός στη ρεβάνς. Γι΄αυτό έγραψα πιο πριν, ότι πρέπει να ματώσει άσχημα. Η Χάποελ δεν είναι σπουδαίος αντίπαλος, αλλά είναι μια χαρά ομάδα. Με συγκεκριμένη ποιότητα, αλλά μία κανονική ομάδα, με αρχή, μέση και τέλος.

Εάν ο Ολυμπιακός γίνει κι αυτός την άλλη Τετάρτη κανονική ομάδα και βγάλει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι από τη δική του ποιότητα και τη συνδυάσει με την έννοια αποφασιστικότητα, θα δούμε ένα άλλο παιχνίδι και τότε θα έχει τις δικές του πιθανότητες, πραγματικά σοβαρές κι αυξημένες.