Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΣ

Πάμε λοιπόν για έναν μήνα (τρομακτικό ακούστηκε…), αναζητώντας σε καθημερινή βάση τα καλύτερα σημεία από το EURO. Και για να απαλύνουμε κάπως τον… πόνο σας, να ξέρετε ότι από τούτη εδώ τη στήλη θα «παρελάσουν» 20 διαφορετικοί tipsters. Δεν θα χρειαστεί, δηλαδή, να διαβάζετε κάθε μέρα τους ίδιους και τους ίδιους. Τι; Τον ίδιο πόνο νιώθετε; Λογικό…

Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα κάτι. Ολοι εμείς που συμμετέχουμε σ’ αυτή τη διαδικασία, δεν κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να γράφουμε τις σκέψεις μας. Διαβάζοντας πολλές ώρες, παρακολουθώντας όλους τους αγώνες (ναι, στόχος μας είναι να μην… χαθεί ούτε ένα λεπτό μπάλας), σχηματίζουμε μια άποψη και την παραθέτουμε. Δεν «επιβάλλουμε» σημεία, η τελική απόφαση είναι αποκλειστικά ΔΙΚΗ ΣΑΣ (όπως και τα λεφτά, βεβαίως).

Πρεμιέρα, λοιπόν. Ωραίο, υπέροχο συναίσθημα. Για εμάς όμως το EURO έχει «ξεκινήσει» εδώ και κανά δίμηνο περίπου. Αρχές Απριλίου άρχισε το διάβασμα για τις ομάδες, ώστε σήμερα να (νομίζουμε ότι) είμαστε έτοιμοι. Τι μελετούσαμε τόσο καιρό; Την πορεία τους, τη διαμόρφωση των τελικών ρόστερ, τα στατιστικά τους, ακόμα και τις δηλώσεις τους. Ναι, μέσα από τα λόγια των πρωταγωνιστών μπορεί να αφουγκραστεί κάποιος το κλίμα σε μια αποστολή.

Αν αντέξατε ως εδώ (με 250 λέξεις πρόλογο!), πάμε στο παρασύνθημα. Κλασική η ερώτηση όσων ασχολούνται με το στοίχημα: «Τι παίζουμε;». Εύκολη η (δική μου) απάντηση: «Παίζουμε Γαλλία για κατάκτηση» (3.35 στον ΟΠΑΠ). Εχω τουλάχιστον τέσσερις σοβαρούς λόγους για να (υπο)στηρίξω την επιλογή μου. Προφανής ο ένας: η έδρα. ΟΚ, θα πείτε, αλλά η έδρα από μόνη της δεν εγγυάται την επιτυχία. Ολοι θυμόμαστε το απίστευτο κάζο της Βραζιλίας πριν από δύο χρόνια. Ομως, εδώ υπάρχει ένα εντυπωσιακό στοιχείο, το οποίο «θέλει» τη Γαλλία να έχει κατακτήσει τα δύο τελευταία τουρνουά που φιλοξένησε. Και για να το κάνω πιο… εντυπωσιακό, σας ενημερώνω (αν και είμαι βέβαιος ότι το ξέρετε) πως η Γαλλία είναι η μοναδική που το έχει καταφέρει εδώ και πάνω από 30 χρόνια!

Δεύτερος λόγος; Το ρόστερ. Κοιτάξτε τι παίκτες έχει στη διάθεσή του ο Ντεσάμπ (ή Ντεσάν, ποτέ δεν θα μάθω πώς γράφεται, κάτι σαν τον Κάουτ με τα τέσσερα επίθετα…). Ειδικά από τη μέση και μπροστά, υπάρχουν 4-5 ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης. Διαφωνείτε, ε; Προφανώς, δεν έχετε δει ποτέ το πολυεργαλείο Καμπάιγ. Ούτε σας προκάλεσαν θαυμασμό οι φετινές επιδόσεις του Καντέ στη Λέστερ. Ούτε αναφωνήσατε «τι κάνει ο άνθρωπος;» με τα μαγικά του Παγέ στη Γουέστ Χαμ. Ούτε διαβάσατε δηλώσεις του Ζλάταν (σπάνια λέει καλή κουβέντα για συμπαίκτη του, εκτός κι αν είναι ο… Μπεργκ), που έχει πει ότι «ο Ματουιντί είναι ο πιο χρήσιμος ποδοσφαιριστής της Παρί». Και δίπλα από αυτούς ο Πογκμπά, ό,τι πιο ολοκληρωμένο «κυκλοφορεί» σ’ αυτή τη θέση. Ανέφερα τους τέσσερις χαφ, διότι ασπάζομαι την άποψη που λέει «πες μου τους μέσους σου, να σου πω τι ομάδα έχεις».

Τρίτος λόγος, το πρόγραμμα. Διοργανωτές είναι, ό,τι θέλουν κάνουν. Εφτιαξαν έτσι το schedule οι «τρικολόρ», που ο δρόμος προς τον τελικό δείχνει ορθάνοιχτος. Ξεκούραστα περνάνε από τους ομίλους και κατόπιν «σταυρώνουν» με ομάδα που θα έχει τερματίσει 3^η. Και όταν με το καλό πάνε στους «8», θα παίξουν με ομάδα που θα έχει τερματίσει 2^η! Ε, από τα ημιτελικά και μετά, δυσκολεύει η κατάσταση, αλλά οι άλλοι διεκδικητές του τροπαίου θα έχουν… ματώσει για να φτάσουν ως εκεί.

To Eυρωπαϊκό το ζεις καλύτερα σε ένα πρακτορείο ΟΠΑΠ

Τέταρτος λόγος, το μομέντουμ. Από όλες τις Εθνικές που έδωσαν φιλικά ματς, τούτη εδώ είχε την καλύτερη εικόνα. Δεν με ενδιαφέρουν τόσο τα αποτελέσματα, κοιτάζω πιο πολύ την όρεξη, το κέφι, τη διάθεση των παικτών. Το ένιωθες ότι ευχαριστιούνται να μπαίνουν στο γήπεδο. Είχαν και τη θερμή υποστήριξη του κόσμου τους, που σε κανένα σημείο δεν τους «πίεσε». Πολύ σημαντικός παράγοντας, κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Σαν να αφουγκράζουμε τη σκέψη σας «ωραία όλα αυτά, αλλά δεν μας είπες και κάτι νέο. Ζευγάρι τελικού έχεις;». «Εχω». Για τη μία φιναλίστ «ξόδεψα» 657 λέξεις, για την άλλη θα χρειαστώ μόλις μία: «Αγγλία» (4.00 στον ΟΠΑΠ). Βλέπω να περνάει από μπροστά μου η σκηνή (σαν τη Φαίη Ντάναγουεϊ στα «Μάτια της Λώρα Μαρς»): Κυριακή 10 Ιουλίου, τα στενά της Μάγχης ασφυκτιούν από Αγγλους φιλάθλους που προσπαθούν να περάσουν απέναντι…

Au revoir, τα ξαναλέμε στις 18 Ιουνίου.