Πρόσωπο... Θρύλος 

Δεν προλαβαίνει να γίνει... Τζόλε σε κατακτήσεις πρωταθλημάτων (12). Δεδομένα. Και μεταξύ μας: Δεν είναι βέβαιο ότι θα μπει καν σε εκείνη την παρέα με τις επτά σερί μιας και το απόγευμα στις δηλώσεις του το άφησε κομματάκι ανοιχτό για του χρόνου, ίσως απογοητευμένος από τον ελάχιστο φετινό χρόνο συμμετοχής του και από τον αποκλεισμό του από τις δύο ευρωπαϊκές λίστες του Ολυμπιακού.

Όπως και να έχει όμως, εδώ και μερικές ώρες είναι ήδη κομμάτι της ιστορίας του κλαμπ. Το πρόσωπο στο εξώφυλλο, της νέας εποχής. Ο πιο αθόρυβος «πραγματικός» αρχηγός που είχε ποτέ αυτή η ομάδα. Εκείνος που όλα αυτά τα χρόνια πάει πρώτος στον Ρέντη και φεύγει τελευταίος. Που είναι πρώτα σπουδαίος συμπαίκτης, και έπειτα... παίκτης. Που απολαμβάνει το σεβασμό, φίλων αλλά και εχθρών.

Το καλύτερο παιδί του Θρύλου. Ο κύριος από την Ολίβα της Βαλένθια, που όταν ήρθε κάποιοι έσπευσαν να εκτιμήσουν ότι πρόκειται για το... βύσμα του Βαλβέρδε.

Που έξι χρόνια στόμα έχει και μιλιά δεν έχει, είτε στην εποχή που η εντεκάδα ξεκινούσε από εκείνον, είτε τώρα που έχει πάρει μετάθεση στον μεγάλο κύκλο του rotation.
Κανείς δεν θα θυμηθεί κάποια ατάκα του όλα αυτά τα χρόνια. Κάποια «υπερβολή» του. Κανείς δεν θα ξεχάσει όμως και την εικόνα να παίζει γεμάτος αίματα. Κανείς δεν θα ξεχάσει το δακρυσμένο πρόσωπο του στην περσινή φιέστα. Για τον Ολυμπιακό, θα είναι για πάντα ο ένας και μοναδικός.

Ο... Φουστεράκος όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούν οι περισσότεροι στις κερκίδες του Καραϊσκάκη. Εκείνοι με το αλάθητο κριτήριο του οπαδού, που τον έχουν ξεχωρίσει ως τον σημαντικότερο εκφραστή της νέας εποχής. Του Ολυμπιακού που πριν από λίγες ώρες για δεύτερη φορά στην ιστορία του έφτασε σε σερί έξι συνεχόμενων πρωταθλημάτων. Έγινε για πρώτη φορά στα 50s, με την ομάδα που κέρδισε το προσωνύμιο Θρύλος. Έγινε ξανά και τώρα.

Μεγάλη συζήτηση από την Πέμπτη το βράδυ και τον αποκλεισμό με την Άντερλεχτ για τον Ισπανό. Ή πιο σωστά για την απόφαση του Σίλβα να μην του δώσει μια θέση στη λίστα του Γιουρόπα Λιγκ. Άλλος στη θέση του, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τόσο απογοητευμένος που σήμερα με αντίπαλο τη Βέροια να... περπατούσε. Εκείνος έτρεχε περισσότερο από κάθε άλλον. Και τελικά τα δύο δικά του γκολ, άλλαξαν την «ατμόσφαιρα» στο Φάληρο. Τα δικά του γκολ έμελλε να σφραγίσουν την κατάκτηση του 43ου. Της κούπας που όταν με το καλό θα έρθει η ώρα της φιέστας θα την σηκώσει πρώτος από όλους.

Τριψήφια τα μεταγραφικά αποκτήματα στην εποχή Μαρινάκη για τον Ολυμπιακό. Κάποιοι γητευτές της στρογγυλής, κάποιοι με προδιαγραφές να παίξουν σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, κάποιοι χρήσιμοι, κάποιοι που ήδη δεν θυμάται κανείς ούτε το όνομα τους. Κανείς τους όμως δεν ταίριαξε περισσότερα στα Ερυθρόλευκα, από τον Νταβίδ Φουστέρ.