Αλληλεγγύη... κατηγορουμένων

Στο “Καραϊσκάκης” την Κυριακή το βράδυ, όπως συμβαίνει σε κάθε σημαντικό ή ξεχωριστό παιχνίδι, προέκυψαν κάποιες καινούριες πληροφορίες, επιβεβαιώθηκαν κάποιες κεκτημένες γνώσεις και γεννήθηκαν κάποιες φρέσκες απορίες. Είδαμε πια όλοι ξανά (και ξανά) τις φάσεις, ακούσαμε ειδικούς (...κανονικούς και κατά φαντασίαν ή κατά παραγγελίαν) σε κάθε πιθανή ανάλυση. Δευτέρα απόγευμα πιάσαμε, είναι ώρα νομίζω πετάξω τα πιο σημαντικά έξω απ' το κεφάλι μου, να κάνω χώρο για τα καινούρια που έρχονται. Έχω λοιπόν κρατήσει μια τετράδα:

Μάθαμε για παράδειγμα πως ένας νεαρός χωρίς πολύ “ψήσιμο” και χωρίς να ξέρει καν τα μικρά ονόματα πολλών συμπαικτών του, όπως ο Χατζηϊσαίας, μπορεί κλείνοντας μια βδομάδα προπονήσεων σε μια ομάδα, να μπει σε ένα ματς υψηλού βαθμού δυσκολίας και να είναι άψογος. Μένει να δούμε αν θα μπορεί και σε παιχνίδια που η άμυνα θα πρέπει να είναι αποτελεσματική, αγωνιζόμενη πιο “ψηλά”, που είναι και η συντριπτική πλειονότητα των αγώνων στην Ελλάδα για τον ΠΑΟΚ. Πολύ ελπιδοφόρο ντεμπούτο, από ένα παιδί που φαίνεται πως “τό 'χει”.

Πληροφορηθήκαμε επίσης κατά τη διάρκεια και μετά το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ, πως μια ομάδα οφείλει να κάνει πολλές τελικές, ασχέτως αν οι ποδοσφαιριστές της εμποδίζονται από πρόθεση να φτάσουν σε αυτές με αξιώσεις... Αυτή η νέα πληροφορία, παντρεύτηκε με μια νέα απορία: Με πόσα ανύπαρκτα οφσάιντ πρέπει να ανακοψει ένας βοηθός (κι ας είναι και... Τουμπακάρης) μια ομάδα, σε παιχνίδι που ούτως ή άλλως η κατοχή είναι μοιρασμένη και οι χώροι περιορισμένοι, για να μην την μεμφόμαστε επειδή απέτυχε να ολοκληρώσει πολλές επιθέσεις; Με τρία και πάνω;

Δεν μάθαμε φυσικά αν ο διαιτητής Δημητρόπουλος είναι μέλος εγκληματικής οργάνωσης... Μπορεί να κατηγορείται γι αυτό, αλλά απάντηση σε αγώνα ποδοσφαίρου δεν θα παίρναμε, έτσι κι αλλιώς. Μάθαμε όμως πως κατά την γνώμη του, τα εγκληματικά χτυπήματα, σαν την αγκωνιά του Μποτία, τιμωρούνται με... κίτρινη κάρτα. Ένα χτύπημα που αποτέλεσε σοβαρή απειλή για την σωματική ακεραιότητα του Βούλγαρου και που ο διαιτητής είδε, αλλά τα κότσια του έφτασαν μέχρι κίτρινης. Η κόκκινη φαίνεται είναι μόνο για τα μαχαιρώματα.. Ίσως η αλληλεγγύη μεταξύ... κατηγορουμένων, να έσωσε τον στόπερ του Ολυμπιακού.

Με χαρά διαπιστώσαμε επίσης πολλοί, πως ο Σάββας Θεοδωρίδης, εκτός από “μανούλα” σε θέματα ποδοσφαίρου κι επικοινωνίας, έχει αποκτήσει και δικηγορική κατάρτιση. Άλλο ένα δείγμα πως η φιλομάθεια, δεν εμποδίζεται ούτε από το γήρας. Διότι μόνο ένας νομικός μεγάλης εμπειρίας, θα μπορούσε να κάνει τόσο επιτυχημένα και διά τηλεοράσεως, τον συνήγορο του διαιτητή Δημητρόπουλου. Λογικό είναι. Με όσο περισσότερους κατηγορουμένους συναγελάζεσαι, τόσο μεγαλύτερες υπερασπιστικές ικανότητες χρειάζεσαι. Τον βλέπω να αγορεύει μέχρι... παρ' Αρείω Πάγω.

Ο ΠΑΟΚ ήταν τόσο καλός, όσο για να εκτεθούν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Το παιχνίδι το πήρε το φαβορί. Η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Μόνο που, εκτός από την αυτονόητη γενική παραδοχή, για να πάρει ο Ολυμπιακός και την καθολική αναγνώριση που του λείπει, πρέπει να εκλείψουν και οι κάθε λογής κατηγορούμενοι από τα ελληνικά γήπεδα. Να μπουν οι ένοχοι στα σίδερα και να μείνουν στο ποδόσφαιροι οι υπόλοιποι.

Μπορεί τότε να μιλάμε μόνο για μπαλίτσα.