Κατ' αρχάς θέλω να ομολογήσω πως δεν έχω δει ούτε δευτερόλεπτο από το ματς της εθνικής μας με τα Νησιά Φερόε. Μου φαινόταν τόσο δεδομένη - είτε εύκολα, είτε δύσκολα - η επικράτησή μας (κούνια που με κούναγε), που προτίμησα να πάω μια Σαββατιάτικη βόλτα με την οικογένειά μου, παρά να δω το παιχνίδι. Για να είμαι ειλικρινής το μυαλό μου είχε... φύγει, ώσπου γύρω στις 12 παρά άκουσα από την πίσω παρέα (ήταν φωνακλάδες οι άτιμοι) τη φράση: «Δηλαδή χρειαζόμαστε προπονητή για να νικήσουμε τους ψαράδες»; Αμέσως είπα από μέσα μου «έχει γούστο», έπιασα το κινητό και είδα στο ίντερνετ αυτό που δε φανταζόμουν. Νήσοι Φερόε – Ελλάδα 2-1.

Αμέσως παράτησα το τηλέφωνο, όμως σε όλη την υπόλοιπη βραδιά γύριζε στο μυαλό μου η εξής απορία: «Πως γίνεται αυτό ρε γαμώτο; Δεν υπάρχει εξήγηση». Έλα μου όμως που υπάρχει. Όχι ποδοσφαιρική, όμως. Ανάλυση για το πώς ήρθε αυτό το 2-1 δε δικαιούμαι να κάνω, αφού δεν είδα το παιχνίδι, όμως κι όσοι το είδαν τι μπορούν να πουν; Τι να πει κανείς για ένα παιχνίδι ανάμεσα σε ερασιτέχνες κόντρα σε... επαγγελματίες. Υπάρχει άλλη ανάλυση όμως. Ανάλυση και εξήγηση... νοοτροπίας. Της νοοτροπίας που έχει η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου εδώ και 11 μήνες και είναι η ίδια με αυτή του... Νεοέλληνα.

Η ΕΠΟ δεν κατάφερε να κρατήσει τον Φερνάντο Σάντος μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας, όμως, ποιος νοιαζόταν τότε; Οι «φωνές» ήθελαν να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Είχε... κουράσει το αμυντικογενές παιχνίδι και το «φτωχό» 1-0 επί Σάντος (και προηγουμένως επί Ρεχάγκελ). Ντρίπλες, 5αρες και πλούσιο θέαμα ονειρεύονταν κάποιοι. Αυτοί που ξέχασαν με ποιον τρόπο πήγαινε από επιτυχία σε επιτυχία τα τελευταία δέκα χρόνια η γαλανόλευκη, έπεσαν στην παγίδα ,που έπεσαν και οι σύγχρονοι Έλληνες. Νόμιζαν ότι έγιναν κάποιοι... άλλοι, προσπάθησαν να αλλάξουν την ταυτότητά τους και την «πάτησαν» αμφότεροι. Οι μεν με τα αποτελέσματα εντός αγωνιστικού χώρου, οι δε με τα χρέη που δημιούργησαν τα Cayenne, οι πισίνες και τα... μπουζουκοδάνεια.

Εκτός της ΕΠΟ, ευθύνες έχουν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. «Ακόμη και με... σκαρπίνια να έπαιζαν, έπρεπε να κερδίσουν», είναι μια από τις ατάκες που ακούγονται συνεχώς από χθες. Ταιριάζουν όμως τα σκαρπίνια με το σύγχρονο lifestyle, που επιβάλει την Ψαρού και τα τατουάζ; Ποδοσφαιριστές με ταλέντο (κάποιοι), που όμως πρέπει να μάθουν πως για να είναι άξιοι συνεχιστές του Καραγκούνη θα πρέπει να δουλέψουν, να μοχθήσουν και να... ματώσουν. Μόνο έτσι θα ωφελήσουν την ομάδα και τον ίδιο τους τον εαυτό, ενώ θα δώσουν και παράδειγμα στη σύγχρονη νεολαία, που νομίζει πως η ζωή είναι μόνο το Iphone με τα λεφτά του μπαμπά, τα check-in και τα likes σε Facebook και Instagram.

Υ.Γ. Άραγε στον Κριστιάνο Ρονάλντο αρέσει ο αμυντικογενής Σάντος;