Όσα χρόνια κι αν περάσουν ο Βασίλης Χατζηπαναγής συνεχίζει τις... ντρίπλες του. Ο «Βάσια» αλωνίζει στη σκέψη του κάθε νου που τον έχει δει να αγωνίζεται. Όσοι δεν είχαν την τύχη να τον θαυμάσυν εν δράσει αρκούνται σε videos και κείμενα που γράφονται γι αυτόν. Είναι ο παίκτης που ξεπέρασε τα σύμβολα και έκανε από διαφορετικά στόματα να βγαίνει μόνο μία άποψη, ότι «σαν τον Χατζηπαναγή δεν έχει υπάρξει άλλος». Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι είναι ο κορυφαίος παίκτης

Η συνέντευξή στο gazzetta.gr ξεκίνησε από την αρχή του μαγικού ταξιδιού του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο τότε 21χρονος Χατζηπαναγής ήρθε στην χώρα μας, για να ρίξει την αστερόσκονή του σε ένα πρωτάθλημα που ζούσε και χρειαζόταν είδωλα, παίκτες που θα τους χειροκροτούσαν όλοι - ανεξαρτήτου προτίμησης σε κάποια ομάδα. Και αυτό το κατάφερε ο «Βάσια», το κέρδισε με τις ντρίπλες του, με τον χαρακτήρα του, με το ταλέντο του, την ποδοσφαιρική του τρέλα, με το σεβασμό που είχε γα τους συμπαίκτες αλλά και τους αντιπάλους, με τη μαγκιά του, με την τρυφερότητα που φερόταν κάθε φορά που άγγιζε την μπάλα.

«Ήρθα με το τρένο στις 22/11 του 1975. Με περίμεναν 1.500 άτομα στο σταθμό, είχε πολύ κόσμο για ένα παιδί που ερχόταν από την Τασκένδη. Ήταν πρωτόγνωρα για μένα. Εντάξει, ήμουν αναγνωρισμένος παίκτης στη Σοβιετική Ένωση με την Παχτακόρ, αλλά εδώ ήταν διαφορετικά, Είδα τη γιαγιά μου να με περιμένει. Ήταν πολύ συγκινητικό. Δεν την είχα δει από κοντά. Εκεί τη γνώρισα πως και άλλα μέλη της οικογένειάς μου».

Πως ήρθε, όμως; «Πρώτος ήρθε ο Ολυμπιακός, είναι γνωστό αυτό. Παίζαμε στην Ισλανδία με την εθνική ΕΣΣΔ. Η Πακτακόρ δεν μπορούσε να με πουλήσει, όχι μόνο εμένα όλους. Δεν έφευγαν τότε οι παίκτες από τις ομάδες τους, εκτός κι αν γυρνούσε ένας παίκτης στην χώρα του με επαναπατρισμό. Τελικά, ο Ηρακλής ήταν εκεί όταν υπέγραψε η γιαγιά μου τον επαναπατρισμό μου. Μόνο εγώ είχα φύγει με αυτόν τον τρόπο και ένας άλλος Ισπανός από την Τορπέντο Μόσχας».

Σε επαφή με τον Ηρακλή ποιος σας έφερε;

«Ενας Αρμένιος, στο προξενείο της Μόσχας. Πήγαινα συχνά εκεί, ήξερα τον πρόεδρο. Ήμουν σε μια ξένη χώρα και ήθελα να είμαι σε επαφή με τους Έλληνες».

Και έρχεται η 7η Δεκεμβρίου για να κάνετε το ντεμπούτο σας. Τι θυμάστε;

«Παίζαμε με τον Ατρόμητο, στη Βέροια. Ήμασταν τιμωρημένοι και έτσι παίζαμε εκεί. Είχε πάρα πολύ κόσμο. Αν θυμάμαι καλά πάνω από 5.000 κόσμο. Ήξερα ότι είχαν έρθει να με δουν. Είχε πλάκα, παίζαμε σε ξερό. Δεν είχα δει ποτέ ξερό εγώ. Θυμάμαι είμαι με τον Φαναρά και του λέω: "εδώ θα κάνουμε ζέσταμα;". Μου λέει "όχι εδώ θα παίξουμε". Ζαλίστηκα, το γήπεδο ήταν σαν να έπαιζες μπιλιάρδο. Δεν θέλω να κατηγορήσω, αλλά για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, δεν είχα συνηθίσει σε ανάλογη κατάσταση».

Ξεκινήσατε αμέσως τα... μαγικά ή είχατε άγχος στα πρώτα ματς;

«Η προσαρμογή μου ήταν δύσκολη, ήταν διαφορετική νοοτροπία κι η κουλτούρα. Εγώ, εντάξει, το παιχνίδι μου έκανα. Δεν ήταν όμως όλα τόσο εύκολα».

Κάποιο γκολ που θυμάστε χαρακτηριστικά;

«Σίγουρα όταν νικήσαμε τον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου. Δεν ήμασταν το φαβορί, αλλά και εμείς αξίζαμε γιατί είχαμε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό - μια μεγάλη ομάδα. Μου άρεσαν και τα δύο γκολ που είχα βάλει. Εντάξει, δεν έβαλα και πολλά γκολ στην καριέρα μου, 64 είναι, γιατί εγώ τα δημιουργούσα. Εδώ θέλω να πω ότι δεν ήμουν ο ατομιστής που έχουν πει μερικοί. Μπορεί να κουβαλούσα την μπάλα, αλλά όταν έπρεπε πάντα την έδινα. Τις ντρίπλες δεν τις έκανα στην άμυνα, αλλά στην αντίπαλη περιοχή».

Ποιες ήταν οι ξεχωριστές στιγμές της καριέρας σας;

«Το Κύπελλο με τον Ολυμπιακό, η Μεικτή Κόσμου και σίγουρα πάντα όταν νικούσαμε ένιωθα όμορφα. Ενθουσιαζόταν ο κόσμος και για τη νίκη αλλά και για μένα. Όμως, μη νομίζεις είχα άγχος γιατί σε κάθε ματς περίμεναν από μένα το κάτι ξεχωριστό. Σε γενικές γραμμές θέλω να πιστεύω ότι τα κατάφερα - για να με εκτιμά ο κόσμος μέχρι σήμερα, πάει να πει ότι κάτι προσέφερα».

Την παρουσία σας στη Μικτή Κόσμου πως την θυμάστε;

«Όλοι με ρωτούσαν πως γίνεται να μην παίζω στην Εθνική. Ήταν κακό που δεν έπαιζα με την Εθνική γιατί δεν με έβλεπε πολύ κόσμος. Έπρεπε να κάθομαι να εξηγώ. Πάντως, εντάξει, είχα πάνω από 20 φιλικά με την Εθνική, έπαιξα και τουρνουά, ήμουν στις Ελπίδες, αλλά και στην Ολυμπιακή ομάδα που πήραμε την πρόκριση στο Μόντρεαλ».

Σήμερα ποιους παίκτες ξεχωρίζετε;

«Ε, είναι ο Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Ροναλντίνιο είναι άλλο πράγμα και ο Χάμες Ροντρίγκες της Ρεάλ. Φυσιολογικά είναι το νέο μεγάλο αστέρι».

Η Εθνική μπορεί να πάρει την πρόκριση;

«Η Εθνική δεν πήγε καλά, στεναχωρήθηκα, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα βρει τον δρόμο της. Οι παίκτες θα πρέπει τώρα να σηκώσουν το βάρος, να επιστρέψουν την ομάδα εκεί που πρέπει. Χρειάζεται ηρεμία και εσείς οι δημοσιογράφοι να μην ασκείτε πίεση. Μόνο νίκη στην Ουγγαρία και μετά βλέπουμε«.

Πριν λίγες μέρες ήταν τα γενέθλια του Ηρακλή, Μία ευχή για την αγαπημένη σας ομάδα;

«Εύχομαι να επιστρέψει σύντομα στη Superleague και να μην έχει άλλα προβλήματα. Να βρει την ηρεμία της η ομάδα».

Ασχολείστε με τα παιδάκια τα τελευταία χρόνια. Τι συμβουλή τους δίνετε;

«Με το συνεργάτη μου τον Νίκο Φράγκο εδώ και πέντε χρόνια κάνουμε τουρνουά σε όλη την Ελλάδα. Θέλω να πω στα νέα παιδιά ότι το ταλέντο δεν φτάνει. Πρέπει να δουλέψουν σκληρά. Αυτό που σου έδωσε η φύση δεν πρέπει να το αφήσεις, δεν είναι αρκεί».

Βασίλης Χατζηπαναγής, ο «μάγος της μπάλας»:

Ο Βασιλής Χατζηπαναγής στη Μικτή Κόσμου: