Η είδηση πέρασε σχεδόν στα... ψιλά ή τέλος πάντων σε επίπεδα που δεν θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πριν από έναν χρόνο. Ο Ραφίκ Τζιμπούρ τελικά το αποφάσισε και την επόμενη αγωνιστική περίοδο φορώντας το «79» στην πλάτη θα προσπαθεί να κάνει γκολ τις εμπνεύσεις του Τόμας Ντε Βινσέντι για λογαριασμό του ΑΠΟΕΛ. Ο Γιώργος Δώνης το... ξανάκανε με ένα πρώην του Ολυμπιακού (όπως με τον Αργεντινό μέσο αλλά και με τον Τάσο Παπάζογλου) και πλέον η πρωταθλήτρια ομάδα της Κύπρου θα έχει στο ρόστερ της, έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς που πέρασαν από τα γήπεδα της Σούπερ Λιγκ την τελευταία 10ετία. Η ολοκλήρωση μιας πολύ σημαντικής μεταγραφής.

Ο Τρομοκράτης λοιπόν μετακόμισε στο Νησί. Δεν επέστρεψε στην Ελλάδα διότι δεν μπορούσε να επιστρέψει, δεν κατάφερε όμως να βρεθεί και εκεί όπου... κίνησε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Αρχές του 2013 τα είχε σχεδόν όλα στον Ολυμπιακό. Δημοφιλία, τίτλους, παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ, την θέση του πρώτου σκόρερ, ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια του ποδοσφαίρου μας, μια ιδιαίτερη προσωπική σχέση με τον πρόεδρο της ομάδας Βαγγέλη Μαρινάκη. Και τα είχε κερδίσει με το σπαθί του. Με την εικόνα που εμφάνιζε στον αγωνιστικό χώρο. Φάνηκε -από όσα ακολούθησαν- πως δεν του έφταναν. Εκτίμησε ότι μπορεί να ανέβει στο επόμενο επίπεδο. Ήθελε ένα καλύτερο πρωτάθλημα. Ένα ακόμη μεγαλύτερο συμβόλαιο. Τα ζήτησε με λάθος τρόπο όπως απέδειξε η διαδρομή. Και τελικά δεν τα βρήκε ποτέ...

Πέρσι τέτοια εποχή ο Ολυμπιακός είχε αποφασίσει πέρα από τη λογική να του «κρεμάσει» το δελτίο. Να του... κόψει τη μπάλα. Ας έχανε ένα πολύ καλό έσοδο από μια πώληση του πρώτου σκόρερ της Σούπερ Λιγκ. Η άρνηση του να βρεθεί στην προετοιμασία, η διαπραγμάτευση του με άλλες ομάδες ενώ είχε συμβόλαιο που «έτρεχε» και η επιλογή του να πάει στο άκρα το «θέλω μεταγραφή και τη θέλω τώρα» αίτημα του διατυπώθηκε όπως ακριβώς δεν έπρεπε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Αλγερινός έψαχνε μια «αλλαγή» περιβάλλοντος με αυτό τον τρόπο. Το είχε ξανακάνει πολλές φορές. Ήταν σίγουρα όμως η πρώτη που δεν του βγήκε όπως θα ήθελε.

Τον Γενάρη του 2013 όταν υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, ουσιαστικά η διοίκηση του είχε μεταφέρει ότι και σε όλους τους άλλους. «Μείνε εδώ, και αν θεωρείς ότι υπάρχει για εσένα κάτι καλύτερο στην πορεία εμείς δεν θα σου κόψουμε το δρόμο». Το αντάλλαγμα ήταν ένα συμβόλαιο με ετήσιες αποδοχές κοντά στο εκατ ευρώ που με τα πριμ ανέβαινε ακόμη περισσότερο. Πάνω-κάτω εκείνες τις ημέρες οι Ερυθρόλευκοι έκαναν πράξη την επιθυμία του αρχηγού τους Βασίλη Τοροσίδη να κάνει το παραπάνω βήμα. Και ουσιαστικά χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα του επέτρεψαν να φύγει για την Ρόμα έξι μήνες πριν λήξει το συμβόλαιο του. Δεν ήταν... υπόσχεση λοιπόν, ήταν πράξη. Και υπήρχε και παράδειγμα.

Ο Τζιμπούρ θεώρησε ότι την αναζήτηση του καλύτερου έπρεπε να την ξεκινήσει άμεσα. Και κάπου εκεί η ιστορία άρχισε να «μπερδεύεται». Πέρσι φέρεται να μίλησε μεταξύ άλλων με τον ΠΑΟΚ (αν και δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ επίσημα). Ενώ είχε συμβόλαιο. Φέτος τα είπε με την ΑΕΚ. Ενώ υπάρχει ρήτρα ύψους 5.000.000 ευρώ προς τον Ολυμπιακό για μετακίνηση του σε άλλη ελληνική ομάδα. Ρήτρα που (φέρεται να) υπέγραψε ο ίδιος τον Γενάρη του 2014 όταν πουλήθηκε στη Νότιγχαμ Φόρεστ αντί του ποσού του 1,5 εκατ ευρώ. Με όλο μας τον σεβασμό λοιπόν στο ταλέντο του Αλγερινού επιθετικού και στο άλμπουμ με τις αναμνήσεις που προσέφερε συνολικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οι κινήσεις του αυτές ήταν τουλάχιστον αψυχολόγητες. Να γίνουν μόνο για να... γίνουν.

Τι του έχει συμβεί τον τελευταίο χρόνο; Ένας δανεισμός στην Τουρκία για την Σίβασπορ όπου ολοκληρώθηκε σε μισή σεζόν με 14 συμμετοχές και 4 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Οι Τούρκοι δεν σκέφτηκαν καν να κάνουν χρήση στην οψιόν αγοράς που είχαν. Έπειτα; Μια πώληση στη Φόρεστ που κράτησε άλλο τόσο, και έφερε ένα γκολ σε οκτώ συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Οι Άγγλοι τον άφησαν ελεύθερο. Προέκυψε επίσης μια «φιλική» παρουσία στην Εθνική του και ο αποκλεισμός του από την αποστολή στο Μουντιάλ. Και τώρα η μετακίνηση του στην Κύπρο. Τι είχε την περίοδο 2012-2013; Ακριβώς σαράντα ματς με Ολυμπιακό (36) και Εθνική ομάδα (4) και συνολικά 22 γκολ. Κάτι παραπάνω δηλαδή από μισό γκολ ανά ματς σε μια αγωνιστική περίοδο που συνολικά μπορεί να πει κάποιος ότι ήταν η καλύτερη του στην Ελλάδα.

Μακάρι και την σεζόν που έρχεται να πετύχει άλλα τόσα. Να επανέλθει στο επίπεδο που τον είχαμε συνηθίσει. Άλλωστε είναι μόλις 30 χρονών. Έχει ποδόσφαιρο μπροστά του. Και δεδομένα είναι ένας αληθινά καλός επιθετικός. Ένας ωραίος «τύπος» που έγινε αγαπητός όπου και αν αγωνίστηκε από το 2005 όταν τον πρωτοείδαμε στην Ελλάδα με τα χρώματα του Εθνικού Αστέρα. Που έκανε ήδη μια σημαντική καριέρα τουλάχιστον για τα δικά μας δεδομένα. Και που σε τελική ανάλυση θα μπορούσε να είχε πάει όντως και ακόμη ψηλότερα. Αρκεί να μην το έψαχνε τόσο πολύ.