Μπορεί ο ελληνικός αθλητισμός να έσφυζε χθες από γεγονότα και... δράση, όμως το gazzetta είχε την τύχη να βρεθεί και στην Βαλένθια για τον σπουδαίο τελικό του Copa del rey μεταξύ της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ. Ένα από τα κορυφαία ποδοσφαιρικά γεγονότα της χρονιάς με παγκόσμιο ενδιαφέρον και εκατομμύρια τηλεθεατές σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Όχι, δεν πρόκειται να μπούμε σε καμία διαδικασία σύγκρισης. Ούτε πρόκειται να παραπονεθούμε, να ζηλέψουμε, να κατακρίνουμε, να προτείνουμε λύσεις, να ευχηθούμε το παραμικρό. Θα ήταν άδικο, άλλωστε -σχεδόν προσβολή για την κοινή λογική- να τοποθετήσουμε στην ίδια κατηγορία τις δύο αυτές εκδηλώσεις, τις οποίες πραγματικά δεν συνδέει απολύτως τίποτα. Ψέμματα.

Θα ήταν αστείο, έως γραφικό...
Η Βαλένθια αποδείχτηκε ιδανική τοποθεσία για τον τελικό των γιγάντων. Όμορφη πόλη, μεγάλη, με άνεση να φιλοξενήσει πολύ κόσμο και το ίδιο εύκολα προσβάσιμη τόσο από την Βαρκελώνη, όσο και από την Μαδρίτη. Τα τρένα και τα πούλμαν άρχισαν να “ξεφορτώνουν” από νωρις τις ορδές των μπλαουγκράνα και των μερένχες. Σιγά σιγά οι δρόμοι γέμισαν με χρώματα, οι καφετέριες με κόσμο και τα ποτήρια με μπύρα και σαγκρία.

Τα στενά γύρω από το Μεστάγια, όπως και η fan zone που είχε στηθεί μετατράπηκαν αρκετές ώρες πριν τη σέντρα σε έναν αχανή αγωνιστικό χώρο. Μόνο που αντί για 22 φανέλες ανακατεμένες, υπήρχαν καμιά πενηνταριά χιλιάδες... Δυστυχώς σε κάποια πιο θερμόαιμα στέκια οπαδών της Ρεάλ, εμφανίστηκαν μια δυο σημαίες με σβάστικες (οι διαφορές των δύο λαών ξεπερνούν τα αθλητικά πλαίσια), όμως επρόκειτο καθαρά για την εξαίρεση που επιβεβαίωνε τον κανόνα της γιορτής. Το 99,9% των φιλάθλων που βρέθηκαν στην Βαλένθια είχαν άψογη συμπεριφορά και καθόλου μίσος στο βλέμμα. Μόνο χαμόγελα έβλεπες...

Οι 1.500 αστυναμικοί που μαζεύτηκαν απέκλεισαν από νωρίς συγκεκριμένες ζώνες, ώστε οι αφίξεις των αποστολών και των επισήμων να γίνουν χωρίς προβλήματα, και επιτηρούσαν διακριτικά την κίνηση περιμετρικά του Μεστάγια. Από κοντά 42 έφιπποι που έκαναν χαλαρές βόλτες σε συγκεκριμένα σημεία, ενώ δύο ελικόπτερα επέβλεπαν από ψηλά. Συμμετέχοντες στη γιορτή, φυσικά και οι κάτοικοι της πόλης, οι οποίοι φρόντιζαν να δείχνουν και την καταγωγή τους και την προτίμησή τους για τον νικητή.

Οι μπλαουγκράνα γέμισαν πρώτοι την εξέδρα τους και ήταν πιο ενθουσιώδεις, οι φίλοι της Ρεάλ ακολούθησαν και γρήγορα ισορρόπησαν την κατάσταση, ενώ σε όλες τις κεντρικές θύρες κάθονταν ελεύθερα οπαδοί και των δύο ομάδων. Η ανάκρουση των εθνικών ύμνου συνοδεύτηκε με καταλανικές αποδοκιμασίες και μαδριλένικη υπερηφάνια, δύο τεράστια πανώ σκέπασαν τα δύο πέταλα, τα συνθήματα ανέβαζαν τα ντεσιμπέλ στα ύψη και ο τελικός ξεκίνησε μέσα σε πραγματική έκσταση.

Όπως ξεκίνησε, έτσι τελείωσε... Η Ρεάλ πανηγύρισε πρώτη και τελευταία, σε μια νίκη που άξιζε πέρα για πέρα. Οι μερένχες βούτηξαν μπροστά στο κοινό τους, ο Κασίγιας κατέβασε την κούπα στο χορτάρι, ο Ράμος έκανε επίδειξη ως ταυρομάχος το “Ηala Madrid” κάλυψε εκκωφαντικά την ατμόσφαιρα στη Βαλένθια και οι πρωτευουσιάνοι έγραψαν τον επίλογο μιας μαγικής βραδιάς, γιορτάζοντας στα ίδια μπαρ που ώρες πριν καρτερούσαν... Μαζί και οι αντίπαλοι. Όπως και όλη μέρα. Λυπημένοι, απογοητευμένοι, ανεκτικοί στη καζούρα και περήφανοι για την ομάδα τους. Άπαντες γεμάτοι έπειτα από μια όμορφη, ποδοσφαιρική γιορτινή μέρα, που ήταν δεδομένο ότι θα είχε έναν νικητή κι έναν νικημένο, αλλά κανένα κορόιδο...
Εσείς, μπορείτε να πάρετε μια δυνατή γεύση απ' όσα δεν έδειξε η τηλεόραση. Φωτογραφίες και βίντεο από τα γκολ, τους πανηγυρισμούς, και την ατμόσφαιρα έξω από το γήπεδο με παιδιά και νέους διαφορετικής... απόχρωσης αγκαλιασμένους. Τόσο απλά, τόσο ωραία, τόσο εύκολα...