Πρόκειται για ένα γνήσιο προϊόν των ακαδημιών της Βαλένθια. Σε ηλικία μόλις 12 χρονών άφησε το 2005 την πόλη που γεννήθηκε, το Τόρεντ, για να μετακομίσει στη γειτονική Βαλένθια και να ενταχθεί στο φυτώριο των «νυχτερίδων». Το ταλέντο του και η έφεση στο σκοράρισμα τον οδήγησαν τέσσερα χρόνια αργότερα στη Β’ ομάδα της Βαλένθια, ενώ την ίδια εποχή άνοιξαν διάπλατα και οι πόρτες των μικρών εθνικών ομάδων της Ισπανίας, αγωνιζόμενος σε όλα τα κλιμάκια μέχρι σήμερα.

Το ντεμπούτο του στη μεγάλη ομάδα της Βαλένθια δεν άργησε να έρθει. Στις 11 Νοεμβρίου 2010 και σε ηλικία 17 ετών, 2 μηνών και 12 ημερών αγωνίζεται για 90 στον αγώνα κυπέλλου κόντρα στην Λογρονιές. Αυτή ήταν η μοναδική συμμετοχή του Αλκάθερ εκείνη τη χρονιά.

Ενόψει της επόμενης σεζόν, ο Αλκάθερ έκανε όνειρα, πολλά όνειρα. Δυστυχώς, όμως για εκείνον, ο θάνατος χτύπησε την πόρτα σε ένα 18χρονο – τότε – παιδί. Η τραγική ειρωνεία; Ο άνθρωπος που έχασε, τον είχε δει λίγα λεπτά νωρίτερα να σκοράρει απέναντι στη Ρόμα. Στις 12 Αυγούστου 2011, ο Αλκάθερ σκόραρε το τρίτο τέρμα της Βαλένθια στη φιλική νίκη με 3-0 επί των Ρωμαίων στο Μεστάγια, κάνοντας περήφανο τον πατέρα του, που τον παρακολουθούσε από την εξέδρα. Όμως αυτή η χαρά και η συγκίνηση, έκοψαν απότομα το νήμα της ζωής του 44χρονου. Η καρδιά του τον πρόδωσε και μισή ώρα μετά το καρδιακό επεισόδιο, έφυγε από τη ζωή μπροστά στα μάτια του παιδιού του, παρά τις προσπάθειες των γιατρών.

Το σοκ για τον Αλκάθερ ήταν μεγάλο. Απουσίασε από τις προπονήσεις μόλις για μια εβδομάδα, καθώς αποφάσισε πως μόνο μέσω του ποδοσφαίρου θα ξεπερνούσε τον απροσδόκητο χαμό του πατέρα του. Η αλήθεια είναι πως αυτό το γεγονός πήγε προσωρινά πίσω την καριέρα του, μια και τη σεζόν 2011-12 έκανε μόλις τρεις συμμετοχές στην Πριμέρα Ντιβιζιόν.

Ταυτόχρονα, η παρουσία σπουδαίων επιθετικών, όπως ο Σολδάδο και ο Ζόνας, καθιστούσε αδύνατη τη συμμετοχή του Αλκάθερ στην ενδεκάδα της Βαλένθια, η οποία έκρινε πως θα ήταν προτιμότερο για την εξέλιξη της καριέρας του να παραχωρηθεί δανεικός. Επόμενος προορισμός του η Χετάφε, με τη φανέλα της οποίας σημείωσε το παρθενικό του τέρμα στην Πριμέρα Ντιβιζιόν εναντίον στη Ράγιο Βαγεκάνο στις 7 Ιανουαρίου του 2013.

Τη φετινή σεζόν, η Βαλένθια κάλεσε πίσω τον Πάκο Αλκάθερ. Αν και ο Μίροσλαβ Τζούκιτς δεν τον εμπιστευόταν στην αρχή της χρονιάς, ο 20χρονος - πια – ποδοσφαιριστής δεν το έβαλε κάτω. Μέσω του Γιουρόπα Λιγκ βρήκε την ποδοσφαιρική του διέξοδο, πετυχαίνοντας τρία τέρματα στη φάση των ομίλων (το πρώτο απέναντι στην Κουμπάν Κράσνονταρ ήταν το παρθενικό του με τη φανέλα της Βαλένθια). Η αποχώρηση του Τζούκιτς και ο ερχομός του Πίτι το Δεκέμβριο στον πάγκο των «νυχτερίδων» ήταν το «σκαλοπάτι» που αναζητούσε ο Αλκάθερ. Ο 45χρονος τεχνικός εμπιστεύθηκε τον ισπανό επιθετικό, ο οποίος άρπαξε την ευκαιρία... από τα μαλλιά.

Μέσα στο 2014 ο Αλκάθερ μετρά 6 γκολ σε 12 συμμετοχές στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, ενώ ήταν αυτός που έδωσε τη νίκη απέναντι στην Λουντογκόρετς με 1-0, για φάση των 16 του Γιουρόπα Λιγκ. Μέχρι χθες, ακόμη και ο ίδιος νόμιζε πως η κορυφαία ποδοσφαιρική του παράσταση διεξήχθη στη 1 Φεβρουαρίου, όταν η Βαλένθια πήρε τη νίκη απέναντι στην Μπαρτσελόνα με 3-2 στο Καμπ Νου, με τον Αλκάθερ να πετυχαίνει το νικητήριο γκολ της ομάδας του. Όλα αυτά μέχρι χθες, οπότε ήρθε το αποκορύφωμα της σύντομης καριέρας του.

Με το χατ-τρικ του όχι μόνο οδήγησε τη Βαλένθια στη μεγάλη ανατροπή και την πρόκριση στα ημιτελικά, αλλά έδωσε χείρα βοηθείας και στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αφού με τον αποκλεισμό των Ελβετών διατηρήσαμε τη 12η θέση στην ειδική βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ. Άλλωστε ανέκαθεν ο Αλκάθερ είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 2012 κατέκτησε με την εθνική Ισπανίας Under-19 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, νικώντας στον τελικό την Ελλάδα με 1-0. Ο Αλκάθερ μπορεί να μη σκόραρε, αλλά αγωνίστηκε σε όλο το 90λεπτό σε εκείνο το παιχνίδι.