Για το μεγάλο βάρος που είχε ως αρχηγός της Εθνικής στα μπαράζ με τη Ρουμανία και όχι μόνο μίλησε σε συνέντευξή του στη Live Sport ο Γιώργος Καραγκούνης, έπειτα από τη μεγάλη πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, που έκανε υπερήφανους ξανά όλους τους Έλληνες.

Ο «τυπάρας» αναφέρθηκε στη ρεβάνς του Βουκουρεστίου και έθεσε το στόχο στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο, που είναι η πρώτη πρόκριση σε φάση των «16». Επίσης, γύρισε πίσω τον χρόνο στο 2004 τονίζοντας πως εκείνη η χρονιά ήταν ο οδηγός προς τις επιτυχίες που ακολούθησαν, ενώ μίλησε και για το έργο του Φερνάντο Σάντος πριν σχολιάσει το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αναλυτικά η συνέντευξή του

Αρχικά, ρωτήθηκε για το μεγάλο βάρος που είχε μέσα του ως αρχηγός της Εθνικής, παρά την πείρα του...

Δε ξέρετε τι είναι τα μπαράζ. Το είχα νιώσει και με την Ουκρανία, αλλά σ' αυτά με τη Ρουμανία ακόμη περισσότερο. Είναι τα πιο ψυχοφθόρα για έναν παίκτη, μαζί ίσως με τους ημιτελικούς και τους τελικούς μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ενός Euro, ενός Μουντιάλ. Είναι τεράστιος ο στόχος, νιώθεις ότι σε δύο ματς κρίνονται οι κόποι δύο ετών.

Συγκριτικά, μάλιστα, με τη ρεβάνς στην Ουκρανία, το ματς στη Ρουμανία ήταν πιο πιεστικό για μας. Στο Ντόνετσκ ήταν φαβορί οι Ουκρανοί, είχαν και το καλό αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα. Στο Βουκουρέστι όλη η πίεση ήταν σ' εμάς. Οι Ρουμάνοι δεν είχαν πιο πολλά να χάσουν.

Το ματς κρίθηκε στο γκολ του Μήτρογλου ή στο δεκάλεπτο μετά το 1-1;

Το γκολ ήταν πολύ σημαντικό, αλλά μετά την ισοφάριση σου μπαίνουν άσχημες σκέψεις. Ήταν και δύσκολη έδρα, «κόλαση». Δεν κινδυνεύσαμε, όμως ελέγξαμε τον ρυθμό του αγώνα μετά το 1-1.

Στην ασίστ προς τον Μήτρογλου τι σκέφτηκες, πώς ενήργησες;

Είχα επιλογές, είχα χώρο. Να ντριμπλάρω, να σουτάρω, να ανοίξω την μπάλα δεξιά... Αλλά είδα τη θέση του Κώστα και σκέφτηκα μόνο το ενδεχόμενο του οφσάιντ...

Τώρα... απλώς απολαμβάνετε τις στιγμές; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;

Όταν δικαιώνονται οι προσπάθειες και δίνεις τόση χαρά σε τόσους ανθρώπους, το συναίσθημα είναι απερίγραπτο. Οι πανηγυρισμοί κρατούν λίγο. Ασφαλώς και υπάρχει στόχος. Να πάμε πιο ψηλά, καλύτερα. Την προηγούμενη φορά κάναμε την πρώτη νίκη μας σε Μουντιάλ, τώρα θα πάμε για την πρώτη πρόκριση στους «16». Βήμα-βήμα! Ανεξαρτήτως αντιπάλων!

Μιλάμε όλοι για την κληρονομιά του 2004. Εσύ πώς τη βίωσες αυτήν την κληρονομιά εδώ και δέκα χρόνια, σε τι μεταφράστηκε;

Σε πολλά. Το βασικό είναι όι όλοι αντιμετώπισαν, πλέον, την Εθνική ομάδα με άλλο μάτι. Κυρίως οι ίδιοι παίκτες. Ο οδηγός ήταν το 2004. Η φανέλα έγινε βαριά. Και ταυτόχρονα, σταδιακά, μάθαμε να παίζουμε για να νικάμε. Γι' αυτό είμαστε μεγάλη ομάδα. Γιατί κερδίζουμε. Συμφωνώ ότι το ποδόσφαιρο είναι και θέαμα. Μα ειδικά στις Εθνικές ομάδες είναι και το αποτέλεσμα.

Ποιο το μέγεθος της συμβολής του Σάντος;

Πολύ μεγάλο. Αποδείχθηκε ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να διαδεχθεί τον Ότο Ρεχάγκελ. Μόνο αν σκεφτείτε ότι έχουμε χάσει μία φορά στα τελευταία 22 ματς, αρκεί. Και ας μην ξεχνάμε ότι μετά το 2004 δεν ήμασταν πια η ομάδα-έκπληξη. Όλοι μας υπολόγιζαν περισσότερο, μας αντιμετώπιζαν διαφορετικά, δε μας υποτιμούσαν, μας σέβονταν.

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου για τη δομή, για την οργάωνση, για τη δημιουργία νέων αξιόλογων παικτών;

Έχουμε μεγάλα ελλείματα σε πολλούς τομείς. Κυρίως στα γήπεδα, στα αθλητικά κέντρα, στους χώρους. Όσο για την ανάδειξη παικτών, ναι, είμαι αισιόδοξος. Αλλά και ο κάθε παίκτης πρέπει να προσπαθεί και ατομικά. Αν δεν έχει την ποδοσφαιρική τρέλα...