Ο ίδιος ετοιμάζει βαλίτσες για να επιστρέψει εκεί που όπως τόνισε και ο ίδιος όλοι τον αγαπάνε. Στο Στάμφορντ Μπριτζ και στην Τσέλσι. Μακριά από γκρίνιες και κριτικές. Εκεί που για όλους είναι ο εκλεκτός. Ο Special One όπως αυτοαποκαλείται. Τι πήγε ωστόσο στραβά στη Ρεάλ Μαδρίτης και γιατί φεύγει κακήν κακώς έπειτα από μία τριετία στον πάγκο της; Η αγγλική Daily Mail αφιέρωσε ένα εκτενές θέμα για τον Πορτογάλο τεχνικό λίγες ώρες πριν κοουτσάρει τη Βασίλισσα για τελευταία φορά.

Τα mind games του Φέργκι

Η πρόσληψή του από τον πρόεδρο των Μερένχες, Φλορεντίνο Πέρεθ, το καλοκαίρι του 2010 μεταφράστηκε ως μία προσπάθεια να ανακόψει την παρέλαση της Μπαρτσελόνα και του Πεπ Γκουαρδιόλα που βρισκόταν τότε στον πάγκο των Καταλανών. Το στοίχημα ήταν ομολογουμένως αρκετά απαιτητικό. Το ξεκίνημα όμως δεν ήταν καθόλου εύκολο λαμβάνοντας υπόψη και εξωτερικούς παράγοντες. Ο... παλιόφιλός του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον θυμήθηκε τα γνωστά του mind games και έσπευσε να ταρακουνήσει τα νερά λέγοντας ορθά κοφτά πως η ζωή του Μουρίνιο στην ισπανική πρωτεύουσα κάθε άλλο παρά εύκολη θα ήταν. “Έχω μιλήσει με τον Ζοσέ και του έχω πει ότι δεν κοουτσάρει έναν συνηθισμένο σύλλογο. Κάποιες φορές κοουτσάρει ένα τσίρκο, άλλες φορές ένα φανταστικό σύνολο που μπορεί να αποδώσει ένα εξαίσιο ποδόσφαιρο με το ρόστερ που διαθέτει. Είναι ένας πολύ δύσκολος σύλλογος”, ήταν τα λόγια του Φέργκι.

Το πρώτο... χαστούκι

Στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης το πρώτο Clasico ήρθε τον Νοέμβριο του 2010 στο Καμπ Νου. Εκείνη την περίοδο η Ρεάλ βρισκόταν έναν πόντο μπροστά από την άσπονδη εχθρό της, ωστόσο η υπερηχητική σφαλιάρα του 5-0 από την Μπάρτσα προσγείωσε τον Special One στην πραγματικότητα. Το ντροπιαστικό αυτό αποτέλεσμα έφερε γκρίνια καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν με τον Μουρίνιο να τα βάζει με όλους και με όλα, κατηγορώντας διαιτητές και ό,τι έβρισκε. Τα πάντα είχαν ξεκινήσει στραβά.

Η κόντρα με Βαλντάνο

Από τις πρώτες μέρες του στο Μπερναμπέου ο Μουρίνιο προσπάθησε να γίνει ο απόλυτος άρχοντας των αποδυτηρίων, κάτι που μόνο ο Φάμπιο Καπέλο είχε καταφέρει να πετύχει τη σεζόν 1996-1997. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι πολύ καλές του σχέσεις με τον Πέρεθ, τον φίλο του (όπως τον αποκαλεί), ο οποίος κατά το παρελθόν συνήθιζε να αλλάζει τους προπονητές σαν τα πουκάμισα. Ο Μουρίνιο όχι μόνο κατάφερε να πάρει με τον μέρος του τον Πέρεθ, αλλά η δύναμη που απέκτησε του έδωσε τη δυνατότητα να μη διστάσει να αποκλείσει ακόμη και τον γενικό αρχηγό Χόρχε Βαλντάνο για έξι μήνες από τις αποστολές! Οι διαξιφισμοί είχαν μόλις αρχίσει. Έτσι η απόλυση του Βαλντάνο στα τέλη της σεζόν 2010-2011 δεν μπορεί να θεωρηθεί καθόλου τυχαία. Ο Special One ήταν και με τη βούλα πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος.

Η αντι-Μπάρτσα πολιτική

Η δεύτερη χρονιά του Μουρίνιο στον πάγκο της Ρεάλ ξεκίνησε με πολύ ίντριγκα. Σε ένα από τα πρώτα ματς της σεζόν, στον τελικό του Σούπερ Καπ στο Καμπ Νου απέναντι στην Μπαρτσελόνα, τα νευράκια τον οδήγησαν στο να κινηθεί εναντίον του βοηθού τότε Τίτο Βιλανόβα και με το δάχτυλο λίγο έλειψε να του... βγάλει το μάτι! Μετά το ματς μάλιστα ο Μουρίνιο έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά τονίζοντας ότι δεν γνωρίζει κανέναν “Πίτο” που παραπέμπει σε μια σλανγκ ισπανική έκφραση για το πέος.

Ο τσακωμός με Κασίγιας

Αυτό που είχε καταφέρει ο Ζοσέ ήταν να ταράξει ακόμα πιο πολύ τα νερά στις σχέσεις μεταξύ των δύο συλλόγων. Την ίδια στιγμή ο Ίκερ Κασίγιας προσπαθούσε να ρίξει τους τόνους τηλεφωνώντας στους φίλους του Τσάβι και Πουγιόλ. Ήταν η κίνηση που θα χαλούσε οριστικά τις σχέσεις του Πορτογάλου τεχνικού και του Ισπανού γκολκίπερ. Σε ένα ομαδικό μίτινγκ ο Μουρίνιο πίκαρε “φωτογραφίζοντας” τον Κασίγιας γι' αυτήν του την κίνηση με αποτέλεσμα ο αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης να γίνει έξω φρενών. Οι δύο άνδρες σταμάτησαν να μιλάνε. Τον Ιανουάριο του 2012 η κατάσταση είχε εκτραχυνθεί με την Sport, την εφημερίδα της Βαρκελώνης, να χαρακτηρίζει τον Κασίγιας ως ρουφιάνο των αποδυτηρίων τη στιγμή μάλιστα που είχε προκληθεί τσακωμός στην προπόνηση μεταξύ του ιδίου και του Σέρχιο Ράμος.

Τα αποδυτήρια της Ρεάλ Μαδρίτης μύριζαν κυριολεκτικά μπαρούτι με 15 παίκτες του ρόστερ να φέρονται πως έχουν εισηγηθεί στον Πέρεθ την απομάκρυνση του Μουρίνιο από τα ηνία της ομάδας. Μάλιστα ο Ζοσέ είχε χάσει ακόμη και τους παραδοσιακούς συμμάχους του με τον συμπατριώτη του Πέπε να κρίνει αρνητικά τον Πορτογάλο τεχνικό για την απόφασή του να παραγκωνίσει τον Κασίγιας.

Το “μέτωπο” με τους οπαδούς

Την ίδια στιγμή οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης είχαν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, άλλοι υπέρ και άλλοι κατά του Μουρίνιο. Αυτοί που τον υποστήριζαν “πατούσαν” στο γεγονός ότι από την αρχή της θητείας του στον πάγκο ξεκίνησε “πόλεμο” με τη μισητή γι' αυτούς Μπαρτσελόνα, ενώ αυτοί που τον κριτίκαραν στέκονταν στον ιδιόρρυθμο και αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του.

Η κόντρα με τον Τύπο

Ωστόσο πέρα από εκείνους τους οπαδούς που δεν τον πήγαιναν, ο Μουρίνιο είχε ανοίξει μετωπική κόντρα και με τον ισπανικό Τύπο. Ο ίδιος θεωρούσε πως οι Ισπανοί δημοσιογράφοι δεν τον γούσταραν εξ αιτίας του ότι ήταν Πορτογάλος και τον περασμένο Νοέμβριο αναπόλησε τους Άγγλους δημοσιογράφους οι οποίοι τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι

Ο Μουρίνιο αποχωρεί έπειτα από τρία χρόνια στο Μπερναμπέου έχοντας πανηγυρίσει ένα πρωτάθλημα Ισπανίας το 2012 και ένα κύπελλο Ισπανίας την προηγούμενη χρονιά. Συγκρίνοντας αυτά με τα δύο Τσάμπιονς Λιγκ και τους δύο τίτλους της Πριμέρα Ντιβιζιόν του Βιθέντε ντελ Μπόσκε σε τέσσερα χρόνια και το Τσάμπιονς Λιγκ που έφερε στη Μαδρίτη στη μοναδική χρονιά του στον πάγκο ο Γιούπ Χάινκες, βλέπει κανείς πως η παρουσία του Πορτογάλου στον σύλλογο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πετυχημένη. Η αλήθεια πάντως είναι πως στην τελευταία του σεζόν στη Μαδρίτη, και πριν αποχωρήσει για το Λονδίνο και την αγαπημένη του Τσέλσι, κατάφερε να κερδίσει την Μπαρτσελόνα τρεις φορές, κάτι που σίγουρα θα έχει να το λέει...