Για πολλά χρόνια η Παναχαϊκή αποτέλεσε όχι μόνο το καμάρι της Πάτρας, αλλά και συνολικά ήταν σημείο αναφοράς για τις ομάδες της επαρχίας. Άλλωστε ήταν και η πρώτη εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης που βγήκε στην Ευρώπη, ενώ έβγαλε σπουδαίους παίκτες με πιο σύγχρονους τους Γεωργάτο, Κατσουράνη, αλλά και Σάμαρη, με τον τελευταίο να είχε την μικρότερη συμμετοχή στους Αχαιούς, σε σχέση με τους άλλους δύο.

Οι... ροσσονέρι δυστυχώς πέρασαν και συνεχίζουν να περνάνε την δική τους μεγάλη περιπέτεια, ψάχνοντας και αυτοί να βρουν τον δρόμο τους, όπως κάνουν τόσες ομάδες της επαρχίας και όχι μόνο. Από τα ψηλά και την Α' Εθνική, βρίσκονται πλέον στην Γ', με την ελπίδα ωστόσο να έχει κάνει και πάλι την εμφάνισή της.

Η απόφαση του καλοκαιριού των 15 επιχειρηματιών της πόλης να βγουν μπροστά και να σώσουν την ομάδα, δείχνει έως τώρα να έχει φέρει τα πρώτα θετικά αποτελέσματα. Ειδικά η κίνηση του να μπει μπροστάρης όλης αυτής της προσπάθειας ο Κώστας Κατσουράνης αποδεικνύεται κίνηση ματ και αυτό το αντιλαμβάνεται ο καθένας που θα βρεθεί έστω και σε έναν αγώνα της ομάδας στην Αγυιά.

Ο εκ των μεγαλύτερων ποδοσφαιριστών της τελευταίας εικοσαετίας στην χώρα μας, έχει καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα, μαζί φυσικά με τους συνεργάτες του, να φέρουν και πάλι πίσω την ελπίδα πως η Παναχαϊκή θα καταφέρει τελικά να βρει τον δρόμο της. Η ομάδα παρότι είναι στην Γ' Εθνική δουλεύει σε επαγγελματικά επίπεδα, με την μπουτίκ της, το ωραίο της καφέ κάτω από το γήπεδο και τις ανέσεις που προσπαθεί να προσφέρει στον κόσμο, κάτι σημαντικό, ειδικά ξαναλέμε για τέτοια κατηγορία.

Φυσικά δεν ξεχνάμε και το αγωνιστικό κομμάτι, καθώς ήδη το συγκρότημα του Σωκράτη Οφρυδόπουλου είναι πρώτο με πέντε βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο Παναρκαδικό, ενώ έχει και ένα ματς λιγότερο. Η Παναχαϊκή αγωνιστικά δείχνει αυτή την στιγμή ένα επίπεδο πιο πάνω από κάθε αντίπαλό της στον 3ο όμιλο και όντως θα είναι μεγάλη έκπληξη αν δεν καταφέρει να ανέβει στην Β' Εθνική.

Τα παρακάτω όμως φτάνουν για να πει κάποιος πως η Παναχαϊκή επέστρεψε ή για την ακρίβεια επέστρεψε όπως θέλουν οι άνθρωποί της; Όχι βέβαια. Αυτό που λείπει και που η αλήθεια είναι πως έλειπε ακόμα και όταν η ομάδα μεσουρανούσε, είναι να αγκαλιαστεί όσο γίνεται περισσότερο από τον κόσμο της πόλης. Τα τελευταία χρόνια λόγω της δουλειάς έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη της χώρας και η μεγάλη διαφορά της συγκεκριμένης ομάδας με την ΑΕΛ, τον ΟΦΗ, τον Παναιτωλικό, τον ΠΑΣ είναι πως στην Πάτρα πρώτα από όλα δεν είναι Παναχαϊκή, όπως στις Λάρισα, Ηράκλειο, Αγρίνιο και Γιάννενα.

Πρώτα κάποιος στην πρωτεύουσα της Αχαΐας είναι μια από τις θεωρητικά μεγάλες του πρώην ΠΟΚ και μετά θα στηρίξουν και την ομάδα της πόλης τους. Ε αυτό θέλει να αλλάξει ο Κατσουράνης, θέλει να μπορέσει να κάνει τους Πατρινούς να είναι πρώτα Παναχαϊκή ή ακόμα καλύτερα (και πιο φιλόδοξο) να είναι μόνο Παναχαϊκή. Ο καθένας αντιλαμβάνεται πως κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν είναι, ωστόσο αν μιλήσει κάποιος με τον 116 φορές διεθνή και κάτοχο του Euro το 2004, θα καταλάβει πως όντως αυτό θέλει να πετύχει. Δεν το λέει για να το πει, αλλά το εννοεί όσο αν για κάποιους μπορεί να ακουστεί ακόμα και αδύνατο.

Οι πιθανότητες για να είμαστε ακριβείς δεν είναι με το μέρος του. Όμως ήδη οι πρώτοι σφυγμοί έχουν αρχίσει να ακούγονται από την καρδιά της ομάδας αυτής. Ο κόσμος βλέπει πως πάει να γίνει κάτι σοβαρό και δειλά-δειλά δείχνει την διάθεση να βρεθεί δίπλα και να το παλέψει μαζί με ντόπιους παράγοντες (ίσως η πρώτη φορά που η ομάδα θα είναι στα χέρια Πατρινών). Να κάνει και αυτός την προσπάθειά του και κυρίως να βοηθήσει το όραμα του Κατσουράνη για μια ομάδα που θα είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης όχι λόγω ονομασίας, αλλά λόγω αγάπης του κόσμου προς αυτήν.

ΥΓ: Το πιο σημαντικό για την συγκεκριμένη προσπάθεια είναι πως όλοι στην ομάδα λένε πως εννοείται θέλουν να ανέβουν φέτος στην Β', αλλά στην συνέχεια δεν θα βιαστούν για την Σούπερ Λίγκα. Δεν θα διαλύσουν δηλαδή ότι χτίζουν για μια χαρά ανόδου που μετά θα τους φέρει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, αλλά θα συνεχίσουν με την ίδια δουλειά, προκειμένου ότι έρθει να είναι στέρεο.

ΥΓ1: Η παρουσία του Κατσουράνη στην ομάδα είναι το λιγότερο καταλυτική και αυτό φαίνεται με την πρώτη ματιά. Όλοι στην Παναχαϊκή τον ακούνε με ευλάβεια, ενώ και ο ίδιος τρέχει να ασχοληθεί με τα πάντα, θέλοντας να κάνει τους πάντες να μάθουν να δουλεύουν σε επαγγελματικά επίπεδα. Σπουδαίο πράγμα για έναν σύλλογο που βρέθηκε τα τελευταία χρόνια πιο χαμηλά από ποτέ στην ιστορία του.

ΥΓ2: Κυριακή με τα μαγαζιά ανοικτά και ειδικά σε γιορτές, το να βρεθούν πάνω από 2.000 κόσμος να δει στις 3 το μεσημέρι ένα ματς με την αντιεμπορική Θήβα, είναι ένα δείγμα πως τελικά τα πράγματα πάνε καλά στην Παναχαϊκή. Εννοείται πως μπορούν και πρέπει να γίνουν καλύτερα, αλλά και αυτός ο αριθμός μόνο χαμόγελα μπορεί να φέρει τηρουμένων των αναλογιών.

ΥΓ3: Για πολλά χρόνια ένα ακόμα πρόβλημα στην Παναχαϊκή είναι πως δεν είχε οπαδούς ή πιο σωστά δεν είχε πολλούς οπαδούς. Για την ακρίβεια οι μεγαλύτεροι σύνδεσμοι Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και ΑΕΚ της επαρχίας ήταν στην συγκεκριμένη πόλη. Αυτό για να αλλάξει χρειάζονται επιτυχίες και πολλή δουλειά, ενώ μπορεί να μην αλλάξει και ποτέ. Αν πάντως οι... ροσσονέρι καταφέρουν να αυξήσουν τους οπαδούς (χωρίς φυσικά επεισόδια, αλλά με φωνή και ωραία ατμόσφαιρα), θα είναι ένα τεράστιο κέρδος.