Και τώρα τρέχουμε...
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά. Η Μακάμπι είναι μια μέτρια ομάδα, με χαμηλό ταβάνι τη φετινή σεζόν, γεγονός που καθιστά το προβάδισμα που έχει αποκτήσει ακόμα πιο σημαντικό και δύσκολο. Αν εξαιρέσουμε τον πρώτο προημιτελικό και σποραδικά τρίλεπτα και πεντάλεπτα στη δεύτερη και την τρίτη αναμέτρηση, η "Ομάδα του Λαού" είναι καλύτερη από τον Παναθηναϊκό, καθώς τον έχει εγκλωβίσει στην άμυνα, ενώ παράλληλα πετυχαίνει πολύ περισσότερα ξεκούραστα καλάθια (λέγε με... Οχαγιόν ) από τον Πρωταθλητή Ευρώπης.
Ο τρόπος που οι Μακαμπαίοι, παίκτες και φίλαθλοι, πανηγύρισαν τη μεγάλη και δίκαιη νίκη, αλλά και τα χλωμά πρόσωπα που έβλεπες παντού στο "Γιαντ Ελιάου" στο τελευταίο 5λεπτο του αγώνα, όταν ο Παναθηναϊκός μείωνο σταδιακά τη διαφορά, μαρτυρά ότι ακόμα και οι ίδιοι οι... υπήκοοι της "Ομάδας του Λαού" αντιλαμβάνονται την υπέρβαση που είναι έτοιμη να πετύχει η ομάδα τους. Μπορεί ο κόσμος που γεμίζει το γήπεδο να κάνει απίστευτο θόρυβο, μπορεί τα τσιμέντα του "Γιαντ Ελιάου" αν είχαν γλώσσα να έλεγαν απίστευτες ιστορίες δόξας για τη Μακάμπι, αλλά η συγκεκριμένη ομάδα που έχει κερδίσει τον Παναθηναϊκό δύο φορές σε πέντε μέρες, δεν είναι του επιπέδου των "πράσινων. Το παραδέχονται εξάλλου και οι ίδιοι οι ρεπόρτερ της Μακάμπι, που δεν πιστεύουν στα μάτια τους τη μεταμόρφωση της ομάδας του, από το -20 της περασμένης Τρίτης, στις δύο νίκες σε ΟΑΚΑ και Τελ Αβίβ, σε αναμετρήσεις που ο Παναθηναϊκός ουδέποτε ήταν καλύτερος, αντιθέτως προσπαθούσε να "κλέψει" το παιχνίδι στο τέλος.
Η εικόνα του Πρωταθλητή Ευρώπης είναι τέτοια, που κάνει και τον πλέον... απαισιόδοξο φίλαθλό του να πιστεύει ότι οι παίκτες του Ομπράντοβιτς δεν γίνεται να παίξουν χειρότερα (3/14 τρίποντα, 68% στις βολές, μόλις 11 ασίστ συνολικάκαι 12 λάθη στο πρώτο ημίχρονο), καθώς αντιπροσωπεύουν όσο λίγοι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ το "been there done that", όμως για την ώρα απέχουν μία ήττα από τον αποκλεισμό, το δεύτερο στη σύγχρονη ιστορία τους, σε σειρά playoffs, στην οποία έχουν κερδίσει τον πρώτο αγώνα, μετά τον αποκλεισμό από την Τάου το 2006.
Μια φορά στα 13 χρόνια
Ανατρέχοντας στις 13 σεζόν του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, οι "πράσινοι" έχουν βρεθεί μόλις μία φορά από... κάτω σε οποιαδήποτε σειρά playoffs ή και τελικών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ήταν το 2002, λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου στο Final 4 της Μπολόνια, όταν ο Παναθηναϊκός έχασε στον πρώτο αγώνα των ημιτελικών της Α1 από τον Ολυμπιακό, με τους "ερυθρόλευκους" να πετυχαίνουν και το "2-0" και να παίρνουν έτσι το εισιτήριο για τον τελικό. Με εξαίρεση λοιπόν τους ημιτελικούς του 2002, ο Παναθηναϊκός ουδέποτε, από το 2000 και μετά, έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο (0-1, ή 1-2) σε οποιαδήποτε σειρά αγώνων. Είναι η δεύτερη φορά και όλοι στην ομάδα ελπίζουν να είναι και η φαρμακερή.
Και τώρα τι γίνεται;
Οι Ισραηλινοί δημοσιογράφοι, μετά το τέλος του αγώνα, επέμεναν ότι είναι θέμα χρόνου να πληρώσει η Μακάμπι την "επιπολαιότητά" της να επιτρέπει στον Παναθηναϊκό να επιστρέφει στο ματς (οι "πράσινοι" ανέτρεψαν διαφορές 18 και 15 πόντων την Πέμπτη και την Τρίτη αντίστοιχα), όμως το ίδιο στοιχείο διαβάζεται και... ανάποδα. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε σε δύο ματς να επιστρέψει, να πιστέψει στη νίκη, να βγάλει κρίσιμες άμυνες, να σκοράρει και να αγχώσει τους παίκτες της Μακάμπι, όμως η αύρα της ολικής επαναφοράς δεν ήταν αρκετή, καθώς η Μακάμπι -δύσκολα μεν, δίκαια δε- κατάφερε να κάνει το δύο στα δύο. Ο αγώνας της Πέμπτης είναι τελικός για τον Παναθηναϊκό και αν μπει και πάλι στη διαδικασία να κυνηγάει τη Μακάμπι και να προσπαθεί να κλέψει το ματς, απέναντι σε μια ομάδα ποιοτικά κατώτερη, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το πληρώσει με αποκλεισμό.
Θα φανεί στο παρκέ και στο... χειροκρότημα των "Τσαχόβ"!
Υγ: Το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες έχουν σαρώσει τους τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη φαίνεται, εκτός όλων των άλλων, από τον τρόπο που αντιμετώπισαν την ήττα και κυρίως από τα πρόσωπά τους (και τη γενικότερη συμπεριφορά τους) στο λόμπι του ξενοδοχείου. Μένει να αποδεχτεί αν παρέα με την περιβόητη "καρδιά του πρωταθλητή" εμφανιστούν στο "Γιαντ Ελιάου" και... με μερικά μεγάλα σουτ, που τόσο έλειψαν στον χθεσινό αγώνα!
Υγ2: Η παράνοια με την οποία αντιμετωπίζουν οι Ισραηλινοί τον Σάρας είναι μοναδική. Χειροκροτήματα κατά την ανακοίνωση του ονόματός του, αποθέωση, αλλά όχι κάτι το εξεζητημένο, όταν τιμήθηκε από τη Μακάμπι, γιούχα και σφυρίγματα κατά τη διάρκεια του αγώνα, αυτόγραφα, φωτογραφίες, αγκαλιές και φιλιά κατά την αποχώρηση της ομάδας του Παναθηναϊκού από το γήπεδο. Μέσα σε όλα αυτά, τα 0/3 τρίποντα, τα 2 λάθη και οι 3 ασίστ του Γιασικεβίτσιους σε 12 λεπτά, φαίνονται φυσιολογικά. Κι όμως δεν είναι και το ξέρει και ο ίδιος...
Yγ3 (επί του... πιεστηρίου): Ο αναγνώστης "ΧΡΗΣΤΟΣ NAPOLI ARGENTINA URUGUAY" έχει απόλυτο δίκιο και πιαστήκαμε μερικώς αδιάβαστοι. Είναι η 2η φορά, που ο Παναθηναϊκός βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο σε μια σειρά playoffs. Εκτός από τους ημιτελικούς του 2002 με τον Ολυμπιακό, είχε συμβεί και στους ημιτελικούς του 2003 με το Περιστέρι και εκείνη τη χρονιά μάλιστα, οι "πράσινοι" αντέδρασαν, κέρδισαν εκτός έδρας στον 2ο αγώνα και προκρίθηκαν στον τελικό με 2-1 νίκες. Η στολή του Περιστερίου μοιάζει με της Μακάμπι, οπότε... ιδού οι κυανοκίτρινοι, ιδού και το πήδημα!
