Άντιτς: «Βάρος το "πέρυσι", αλλά μακάρι»

Άντιτς: «Βάρος το "πέρυσι", αλλά μακάρι»

Γιάννης Ράμμας
Άντιτς: «Βάρος το "πέρυσι", αλλά μακάρι»
Ο Πέρο Άντιτς παραδέχθηκε την πίεση του τίτλου της Ευρωλίγκας το 2012 στην τρέχουσα περίοδο και του Σ.Ε.Φ. στις τελευταίες αναμετρήσεις, αλλά ευχήθηκε να τη ζήσει μέχρι τέλους.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Σκοπιανού πάουερ φόργουορντ στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας:

-Πέρο, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε πέρυσι πολλές φορές ματς ζωής ή θανάτου κι επιβίωσε. Πόσο σας γεμίζει αυτό με αυτοπεποίθηση τώρα που δίνεται μάχη για να φτάσετε στα playoffs;
Μας δίνει πολλή αυτοπεποίθηση, επειδή είμαστε όλοι έμπειροι παίκτες, αλλά επιπλέον μας γεμίζει κι ευθύνη, επειδή όλοι προσπαθούν να νικήσουν τους Πρωταθλητές Ευρώπης. Θέλουμε να αποδείξουμε πως δεν πήραμε από τύχη τον τίτλο πέρυσι, αλλά με σκληρή δουλειά.

-Όπως και πέρυσι, ο Ολυμπιακός ξεπέρασε ένα κακό ξεκίνημα στο TΟΡ 16 και νικήσατε τα 6 απ' τα 7 επόμενα παιχνίδια. Παίζετε καλύτερα, όταν είστε με την πλάτη στον τοίχο;
Δεν ξέρω, θα πρέπει να ρωτήσετε τον προπονητή. Πιστεύω πως η περασμένη χρονιά ήταν διαφορετική, με λιγότερα παιχνίδια και χρειαζόταν λιγότερες νίκες για να πάμε στο TΟΡ 16. Φέτος έχουμε 4 ομάδες ισόβαθμες στη 2η θέση. Πιστεύω πως τώρα παίζουμε καλύτερα εκτός παρά εντός έδρας και δεν ξέρω γιατί. Στην έδρα μας έχουμε περισσότερη πίεση. Δεν ξέρω, αλλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, αφού ακολουθεί ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι την επόμενη εβδομάδα (vs. Κίμκι στις 4/4).

-Κάποιες απ' τις μεγάλες εκτός έδρας νίκες σας, όπως απέναντι σε Σιένα, Κίμκι και Μακάμπι Τελ Αβίβ, ήρθαν με ανατροπές στην τελευταία περίοδο. Τι σας κάνει να παίζετε δυνατά, όταν βρίσκεστε πίσω στο σκορ;
Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε κάποιες πολύ καλές μονάδες, αλλά κι εξαιρετική χημεία ως ομάδα. Πιστεύω πως αυτό είναι το κλειδί. Ο ένας υποστηρίζει τον άλλο. Δεν έχει σημασία, αν είμαστε πίσω ή μπροστά στο σκορ με 20 πόντους. Συνεχίζουμε να παίζουμε με τον ίδιο τρόπο και δεν τα παρατάμε. Γι' αυτό κερδίζουμε κάποια παιχνίδια μετά από σκαμπανεβάσματα, τα οποία είναι φυσιολογικά.

-Αυτή την εβδομάδα παίζετε με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ (29/3, 21:00/Ε.Τ.1), μία ομάδα χωρίς ελπίδες πρόκρισης, αλλά παίζει για τελευταία φορά φέτος στην έδρα της. Αυτό την κάνει πιο επικίνδυνη;
Πρόκειται για ένα δυνατό αντίπαλο απ' την αρχή της περιόδου, αλλά δεν ξέρω γιατί είχε αρνητικά αποτελέσματα. Νομίζω πως είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο ή με ένα απ' τα μεγαλύτερα μπάτζετ στην Ευρωλίγκα, με μεγάλα ονόματα, που απλώς δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα όπως περίμεναν. Σίγουρα θα προσπαθήσουν να μας νικήσουν, προκειμένου να αποδείξουν στους φιλάθλους τους ότι θα πρέπει να τους υποστηρίξουν στο υπόλοιπο της χρονιάς. Πιστεύω πως το παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη θα είναι πολύ δύσκολο.

-Σας κάνει αυτό το ταξίδι να θυμάστε τι συνέβη πριν από έναν χρόνο ή προσπαθείτε να το ξεχάσετε και να αφοσιωθείτε στην τρέχουσα χρονιά;
Το «πέρυσι» είναι... πέρυσι. Αν σκεφτούμε τι έγινε πέρυσι, τότε πάμε με λάθος νοοτροπία. Αυτό που μετρά είναι το «τώρα». Αυτό που κάναμε πέρυσι ήταν σπουδαίο, ήταν μία μεγάλη επιτυχία, αλλά πρέπει να κοιτάξεις μπροστά, να πας ένα βήμα παρακάτω. Θα πάμε στην Κωνσταντινούπολη για τη νίκη, όπως πάντα. Θα είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι.

-Ο Σπανούλης έχει πει πως καθένας στην ομάδα έχει το δικό του ρόλο και παίζει όπως πρέπει. Εσένα ποιος είναι ο ρόλος σου;
Ο ρόλος μου είναι να παίρνω ριμπάουντ, να παίζω άμυνα, να προσπαθώ να σκοράρω όταν πρέπει... Όλοι στην ομάδα έχουν το ρόλο τους. Οι νέοι πρέπει να παλεύουν περισσότερο. Όλοι προσπαθούν ο ένας για τον άλλο κι αυτό σημαίνει να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι σε μία ομάδα. Θα πρέπει κάθε δεδομένη στιγμή να κάνεις το καλύτερο για την ομάδα. Μόνο τότε πετυχαίνει μία ομάδα, όπως συνέβη πέρυσι και συμβαίνει και τώρα. Έχουμε παίκτες που μπορούν να βάλουν 40 πόντους σε έναν αγώνα, αλλά θα χάσουμε, αν δεν παίζουμε ως ομάδα. Ο Σπανούλης είναι ο ηγέτης μας κι είμαστε φίλοι εδώ και καιρό. Γνωριζόμαστε απ' το 2001. Είναι μεγάλη χαρά για εμένα να παίζω μαζί του και με τα άλλα παιδιά.

-Τι είδους ηγέτης είναι ο Σπανούλης; Χρησιμοποιεί περισσότερο λέξεις ή πράξεις;
Δουλεύει πολύ σκληρά, είναι πολύ επαγγελματίας. Μας βοηθά πνευματικά, ιδίςω τους νεότερους, αλλά όχι μόνο αυτούς. Για παράδειγμα, εμείς οι δύο είμαστε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία στην ομάδα κι εκείνος έρχεται και μου μιλάει για κάποια πράγματα που πρέπει να διορθώσω ή να κάνω καλύτερα, ώστε να πάω καλύτερα εγώ κι η ομάδα. Δεν είναι τυχαίο πως έχει επιλεγεί ως ένας απ' τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης ή MVP. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς του και χαίρομαι πολύ που είμαι δίπλα του και στην ίδια ομάδα.

-Όταν ήσουν στη Λουκόιλ, είχες πει ότι σου έλειπε η Αθήνα απ' την εποχή που αγωνιζόσουν στην Α.Ε.Κ.. Τι ξεχωριστό έχει αυτή η πόλη και την αγαπάς τόσο πολύ;
Η πρώτη εμπειρία μου εκτός της πατρίδας μου ήταν στην Α.Ε.Κ.. Ήμουν στην άλλη πλευρά της πόλης, αλλά και πάλι στην Αθήνα. Εδώ δημιούργησα τις καλύτερες φιλίες μου. Έμαθα να παίζω με τον Μπουρούση, τον Ζήση, τον Ταπούτο, τον Σπανούλη, όταν ήταν στο Μαρούσι... Ήμασταν παιδιά τότε. Κάναμε παρέα για 4 χρόνια κι είχαμε πολύ καλή χημεία ως ομάδα. Την πρώτη χρονιά πήραμε το πρωτάθλημα με την Α.Ε.Κ. κι ήταν κάτι σαν όνειρο που έγινε πραγματικότητα για εμένα. Ήμουν σε μία μεγάλη ομάδα, όπως ήταν τότε η Α.Ε.Κ., η οποία τώρα βρίσκεται από συγκυρίες στην Β' Εθνική, κάτι που είναι κρίμα για την Ελλάδα. Είχαμε φοβερή χημεία με παίκτες που έβλεπα στην τηλεόραση και έπαιζα δίπλα τους, όπως ο Κόμαζετς, ο Ντικούδης, ο Μπετς, ο Κακιούζης. Γι' αυτό μου έλειπε η Αθήνα και γι' αυτό νιώθω υπέροχα εδώ.

-Το να φτάσεις στην κορυφή είναι δύσκολο, αλλά ακόμη πιο δύσκολο να διατηρηθείς εκεί. Τι θα σήμαινε για την ομάδα σας να πάτε στα playoffs και να συνεχίσετε να διεκδικείτε τον ευρωπαϊκό τίτλο;
Θα ήταν σαν όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Αυτός είναι ο στόχος μίας μεγάλης ομάδος. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα κι έχει μεγάλους στόχους κάθε χρόνο. Θα ήταν το κερασάκι στην τούρτα έπειτα τη σκληρή δουλειά που κάναμε στην προετοιμασία με το νέο προπονητή, με τα νέα συστήματα και με μερικούς καινούριους παίκτες, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί. Θα είναι πολύ δύσκολο. Θα προσπαθήσουμε, δε θα τα παρατήσουμε κι ό,τι κι αν συμβεί θα ξέρουμε πως έχουμε προσπαθήσει σκληρά.