Η μοναδική εμπειρία του live των Prodigy!
Τους Prodigy του έχω δει πάνω από μία φορά στη ζωή μου. Μία, όμως, ήταν αυτή που θυμάμαι καθαρά από την αρχή μέχρι το τέλος: η εμφάνισή τους στο Rockwave το 2011, οι δύο ώρες της ζωής μου, που έχω ξοδέψει τον περισσότερο ιδρώτα, που ένιωσα ότι τα γόνατά μου κυριολεκτικά δεν με κρατάνε άλλο και που όμως δεν σταμάτησα ποτέ να χοροπηδάω! Γιατί, όταν είσαι μέσα στον πανικό που δημιουργούν οι παντοκράτορες της ηλεκτρονικής μουσικής, όταν είσαι ένας από τους «my people, my warriors» του Maxim, έχεις καθήκον να μην σταματήσεις!
Αντί ιστορικής αναδρομής στην 25ετή πορεία των Prodigy, κάτι που πολύ εύκολα μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε στη wikipedia, και προτού ξεκινήσω να περιγράφω την εμπειρία μου στην Μαλακάσα την 3η Ιουλίου 2011, θέλω απλά να εκφράσω τον θαυμασμό μου στον Liam Howlett, τον άνθρωπο που πήρε στις αρχές των 90’s έναν ωμό, ακατέργαστο ήχο, μια «ποινικοποιημένη» από την κοινωνία αισθητική, αλλά κυρίως μία ανεξάντλητη -όπως αποδείχθηκε- δυναμική και όχι μόνο έβαλε την προσωπική του υπογραφή, αλλά απογείωσε στη mainstream πραγματικότητα -κι αυτό ΔΕΝ είναι κακό, ήμαστον πια- ένα κίνημα κι έναν ήχο, δημιουργώντας τον σχεδόν από την αρχή!
Για μένα, ο Howlett είναι μέσα στις πέντε σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες εκείνης της δεκαετίας, μόνο και μόνο γιατί αν δεν ήταν οι Prodigy -κι αυτό δεν είναι υπερβολή- δεν θα είχαμε ούτε EDM στις μέρες μας, ούτε την έκρηξη της ηλεκτρονικής μουσικής, που -καθόλου τυχαία- έγινε από τα 00’s και μετά!
3 Ιουλίου 2011, λοιπόν, Μαλακάσα. Παρέα δέκα και βάλε ανθρώπων. Έπειτα από κάμποσες μπύρες και αφού οι Gogol Bordello κατέβηκαν από την Terra σκηνή, εγώ και ο φίλος μου, ο Ματίας, ξεκινάμε για την αποστολή μας: κάγκελο, πρώτη σειρά για να υποδεχθούμε τους ανθρώπους, τα video των οποίων είχαμε λιώσει στο youtube! Πρώτο, έσκασε το… διαστημόπλοιο του Howlett, με υπολογιστές, synthesizers, οθόνες και τόσα μηχανήματα πάνω του, που για να τον δούμε όταν ανέβηκε η μπάντα στη σκηνή, έπρεπε να χοροπηδάει!
Ορεκτικό και πρώτο τραγούδι το World’s On Fire από το Invaders Must Die του 2009. Οι Keith Flint και Maxim ζεσταίνονται κι αυτοί μαζί μας και τσεκάρουν το κοινό. Το καταλάβαινες, ότι αυτός ο… απεσταλμένος του διαβόλου επί Γης, ο Maxim, σε δοκίμαζε. Με 20.000 ανθρώπους γύρω σου, ένιωθες την ματιά του να σε κατακεραυνώνει, να σε προστάζει, να σε ελέγχει! Αν ο Flint ήταν το πρόσωπο των Prodigy στα 90’s κι έκανε εξαιρετικά τη δουλειά του, με το video του Firestarter να δημιουργεί πανικό στους… οικογενειάρχες, ο Maxim είναι αναμφισβήτητα, ένας από τους κορυφαίος live performers της εποχής του! Αυτή η στριγγλιά που βγάζει, τρυπάει τα σωθικά και τη ψυχή σου, το κάλεσμά του στους «my people, my warriors», δημιουργεί κύματα υποτελών μαχητών, που απλά τον ακολουθούν στη φυσική δοκιμασία της συναυλίας. Γιατί πιστέψτε με, θέλει αντοχές για να αντέξεις!
Μετά το World’s On Fire, ήρθε το Breathe! Και μετά, το Omen! Ναι! Ναι! Ναι! Πανικός κι ομίχλη! Έχασα τον Ματίας και την μπλούζα μου, βρέθηκα να χορεύω αγκαλιά με αγνώστους, ένιωσα τα πνευμόνια μου να καίγονται, το μέσα μου να πάλλεται! Γιατί αυτή είναι η μαγκιά του Howlett: δεν ανεβαίνει πάνω στη σκηνή, πατάει το play και… αράζει! Μαζί με τους Prodigy, υπάρχει ολόκληρη μπάντα: ντραμς, μπάσο, ηλεκτρική κιθάρα! Ο ήχος που σε πλημμυρίζει δεν είναι ένα laptop, είναι ένα συγκρότημα που σου πετάει ένα βαθύ, ολοκληρωμένο ήχο, τραντάζει το είναι σου και δεν σε αφήνει δευτερόλεπτο στην ησυχία σου!
Poison, Thunder, Religion, Warrior’s Dance… και μετά Firestarter! Το single που ουσιαστικά τους έφερε στο προσκήνιο. Καπνογόνα γύρω μου, κύκλοι, σπρωξιές, αγκωνιές! Και μια εκροή ενέργειας, ικανή να τροφοδοτήσει μια πόλη! Κανένας δεν σταματάει να χοροπηδάει, να χορεύει, να ουρλιάζει! Κανένας δεν κουράζεται, δεν σε αφήνει ο Maxim. «All my people, all my fucking warriors! Now dance, now jump!». Ε, τι να κάνουμε κι εμείς;
Run with the Wolves, Voodoo People (εδώ δίνει ρέστα ο Maxim), Invaders Must Die, Diesel Power… και Smack my Bitch Up. Έχει περάσει σχεδόν μια ώρα, όλοι ψάχνουμε ανάσες, ακουμπάμε ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά μόλις ακούστηκε αυτό το μαγικό sample του Howlett, αυτό το riff που τόσο περιμέναμε, τόσες φορές ακούσαμε, αλλά ποτέ δε βαρεθήκαμε και μόλις ο Maxim άρχισε τα “Are you ready, are you fucking ready?», τα ξεχάσαμε όλα! Ουρλιάξαμε «Smack my Bitch Up», σαν να εξαρτάται η ζωή μας από την ένταση της φωνής μας κι αρχίσαμε πάλι τα χοροπηδητά, τα σπρωξίματα!
Εγώ κάπου εκεί παρέδωσα πνεύμα! Το encore με τα Take me to the Hospital, Their Law και Out of Space τα απόλαυσα, παρατηρώντας τους πιο… fit γύρω μου! Με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου, χειροκρότησα την μπάντα, όταν τελείωσαν κι έψαξα λίγο κομμάτι χορταριού για να ξαπλώσω!
Φέτος, έρχονται και πάλι στην Μαλακάσα, στις 4 Ιουλίου, με νέο άλμπουμ! Με την παλιά, καλή νοοτροπία τους, όμως! Χορέψτε όσο αντέχετε, δώστε τα όλα, φτάστε στα όριά σας! Γιατί, πιστέψτε με, θα εκπλαγείτε ευχάριστα, όταν ανακαλύψετε ότι αντέχετε περισσότερο από όσο πιστεύετε!
