«Δεν ασχολήθηκα με τη ροκ για να κάνω συμβιβασμούς»! (pics & vids)
Του Δημήτρη Τομαρά
Την Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου ζωντανά στο Piraeus 117 Academy ο Στέλιος Σαλβαδόρ και τα Μωρά στην Φωτιά παρουσιάζουν το νέο τους album «Το Χρυσό Κλειδί» και θα έχουν πολλές εκπλήξεις on stage... Με αφορμή αυτήν την ενδιαφέρουσα και εξαιρετική - όπως αναμένεται - συναυλία και τον νέο δίσκο του ο Σαλβαδόρ, αυτός ο ξεχωριστός καλλιτέχνης και δημιουργός μιλά στο Gazzetta.gr.
- Επιστρέφετε στο Piraeus 117 Academy, έναν χώρο όπου έχετε αναδείξει την δουλειά σας και έχετε αγαπηθεί (ξανά) από τον κόσμο. Τι σημαίνει αυτό για εσάς;
Ειδικά αυτήν την φορά έχει μια επιπλέον σημασία γιατί παρουσιάζουμε τον καινούριο δίσκο μας «Το Χρυσό Κλειδί» αλλά και επειδή είναι η πρώτη φορά που θα συνεργαστούμε με τους hip hop καλλιτέχνες Tiny Jackal (Αθανάσιο Περάκη) και Fer De Lance.
- Στην αναφορά για το Live στις 28 Δεκεμβρίου στο Piraeus Academy γίνεται λόγος για συναυλία - γιορτή; Τι να περιμένουμε από αυτό το event; Θα είναι επετειακού χαρακτήρα ή θα έχει και εκπλήξεις;
Στις 28 Δεκεμβρίου στο Piraeus 117 Academy θα είναι μια σημαντική βραδιά γιατί θα λάβουν χώρα πολλά events .Καταρχάς έχουμε την παρουσίαση του καινούριου δίσκου μας «το Χρυσό Κλειδί» ενός πολύ σημαντικού δίσκου κι απο τους καλύτερους που έχω κάνει κατά τη γνώμη μου και κυκλοφορεί σε βινύλιο και cd και θα διατίθεται στον χώρο της συναυλίας. Παράλληλα θα υπάρξει συνεργασία επί σκηνής με δύο πολύ δυνατούς καλλιτέχνες και σχήματα της hip hop σκηνής, τον Tiny Jackal (Αθανάσιο Περάκη) και το συγκρότημα των Fer De Lance. Tα παιδιά θα διασκευάσουν κάποια δικά μου τραγούδια με το δικό τους μοναδικό τρόπο, αλλά θα παρουσιάσουμε και κάποια τραγούδια από κοινού. Είναι ένα «πάντρεμα» ελληνικού ρόκ με το ελληνικό hip hop δηλαδή και μάλιστα με δημιουργικό τρόπο. Ετσι όντως θα ειναι μια γιορτή, γιορτή συνεργασίας , επικοινωνίας και μουσικής και φυσικά θα ακουστούν όλα μας τα παλιά αλλά και πολλά καινούρια τραγούδια.
- Πέρασαν 31 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του κλασικού πλέον album «Μωρά στη Φωτιά» (1987). Τι σημαίνει για εσένα Στέλιο και το συγκρότημά σου όλη αυτή η πορεία; Ποιά θεωρείτε κορυφαία στιγμή και ποιά πιο δύσκολη;
Όντως η καλύτερη στιγμή μου είναι τώρα, σε όλα τα επίπεδα, δημιουργικό , σε επίπεδο σχέσεων και συνεργασιών, σε επίπεδο ολοκλήρωσης των σχεδίων μας. Έχουμε μια υπέροχη ομάδα φίλων , πολύ καλών μουσικών που επικοινωνούμε άψογα και σε μουσικό επίπεδο , μπορούμε να εκφραζόμαστε και πάνω απ' όλα κάνουμε καλή παρέα μαζί. Για την πιο δύσκολη περίοδο δε θα ήθελα να μιλήσω αυτή την στιγμή. Αυτή η στιγμή είναι αφιερωμένη στον καινούριο μας δίσκο και σε ευχάριστα γεγονότα.
- «Το Χρυσό Κλειδί»: Ο δίσκος με την μελοποίηση δύο ποιημάτων του μεγάλου νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, ένα εκ των οποίων δίνει το όνομά του και στον τίτλο του δίσκου. Γιατί επιλέξατε να πάτε σε μία τέτοια κίνηση; Τι υποδηλώνει για εσάς;
Διαβάζω ποίηση κι έτσι επηρεάζει την δουλειά μου. Εχω ξαναμελοποιήσει ποιητές ακόμη και Ο. Ελύτη και με μεγάλη μου χαρά το ξανάκανα εδώ, γιατί ο Ελύτης πέρα απ' όλα τα άλλα, είναι ποιητής που απευθυνεται σε νέους,. Ως μουσικός μου ταιριάζει ιδιαίτερα και μου είναι πολύ ευχάριστη η μελοποίησή του.
- Μες στην πολύχρονη πορεία σας νιώσατε ποτέ να πρέπει να κάνετε υποχωρήσεις ή ήταν πάντα μία παρουσία χωρίς συμβιβασμούς;
Δεν ασχολήθηκα με την μουσική και ιδιαίτερα με τη ροκ μουσική για να κάνω συμβιβασμούς. Όποιος ασχολείται με τη ροκ μουσική εκ προοιμίου και με βάση οτι τα ακούσματα της χώρας είναι άλλα, είναι εξ ορισμού μαλωμένος με τους συμβιβασμούς.
- Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που έχετε ακούσει ποτέ από φαν σας ή από τον κόσμο;
Έχω παρα πολλά να θυμηθώ. Πριν πολλά χρόνια θυμάμαι μόλις είχε βγεί ο πρώτος δίσκος, το καλοκαίρι του 1988 , μπαίνοντας σε κάποιο μαγαζί της Προξένου Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη με πλησίασε κάποιος θαμώνας του μαγαζιού που εγώ δε γνώριζα και μου είπε «εξέτισα την ποινή μου στη φυλακή ακούγοντας τα τραγούδια σου και ειδικά το Παιχνίδι»... Ένας άλλος πάλι που στη συνέχεια με τα χρόνια έγινε ένας απο τους πιο καλούς μας φίλους πού χάθηκε μάλιστα πριν δυο τρία χρόνια από δυστύχημα, μου είπε πως όταν ετοιμαζόταν να φύγει μετανάστης στην Γερμανία για δουλειά , πήρε μαζί του το cd του δεύτερου δίσκου Θεατρίνοι... Όταν έφτασαν στη Γερμανία με την γυναίκα του, είδε πως είχε ξεχάσει το cd μεσα στην συσκευή του cd player στην Ελλάδα.
Είχε πάρει μαζί του κατά λάθος δηλαδή μόνο το κουτάκι με το εξώφυλλο του cd. Οπότε ήθελε λοιπόν να ακούσει τα τραγούδια ,του έφτανε να ανοίγει το βιβλιαράκι του cd να διαβάζει τους στίχους και ήταν σαν να ακούει τα τραγούδια κανονικά. Έτσι έβγαλε όλη την παραμονή του στη Γερμανία.Κι ένα τρίτο πρόσφατο παράδειγμα , μια κοπέλα μου είπε πως ξεπέρασε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ακούγοντας ξανά και ξανά ένα απο τα τραγούδια του πρώτου δίσκου.
- Κοινωνικά πόσο σας προβληματίζει ότι έχουμε πάλι έναν νέο κύκλο και μία... έξαρση φασιστικών στοιχείων και ενεργειών; Τι θεωρείτε πως πρέπει να αλλάξει;
Τα φασιστικά στοιχεία πάντα υπάρχουν , αλλά σε περίοδο οικονομικής κρίσης η δυσαρέσκεια του κόσμου προσελκύει κι άλλους σε ακραίες επιλογές. Το δυσάρεστο είναι όταν αυτοί οι άλλοι ,είναι νέοι. Κι εκεί οφείλει και η κοινωνία να δώσει άλλες διεξόδους.
- Η ελληνική μουσική και δισκογραφία του σήμερα περνάει κρίση ή όχι; Και εάν ναι γιατί;
H μουσική δεν περνάει κρίση. Η δισκογραφία περνάει κρίση. Η μουσική παρέχεται από παντού.
- Εάν έπρεπε να βάζατε έναν τίτλο για την τόσο μεγάλη και σπουδαία πορεία σας ποιος θα ήταν αυτός;
Όλοι εναντίον όλων και στο παιχνίδι της ζωής μαζί...
- Μουσικά έχετε ζηλέψει δουλειές στο ροκ στερέωμα ή και αλλού από την Ελλάδα;
Γενικά η μόνη φορά που επηρεάστηκα πολύ από μια κυκλοφορία και έναν καλλιτέχνη ήταν από τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ήμουν και πολύ νέος, τα ακούσματα ειδικά στο χώρο του ελληνικού ροκ δεν ήταν πολλά είχα εντυπωσιαστεί με τον πιο ωραίο τρόπο.
- Υπάρχουν άνθρωποι στον χώρο της μουσικής που θεωρείτε ότι σας έχουν βοηθήσει σημαντικά ειδικά στο ξεκίνημά σας;
Είχαμε μερικές πολύ ωραίες συμμετοχές στον πρώτο δίσκο οπως του κιθαρίστα Γιώργου Κωνσταντινίδη που έπαιξε κιθάρα στο δίσκο και έβγαλέ ίσως το καλύτερο σόλο rock κιθάρας όλων των εποχών στο Third Uncle. Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ σ' ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο για μένα. Επειδή εγώ δεν είχα ακαδημαϊκή μουσική παιδεία και δεν είχα κάνει ωδεία ,ένας άνθρωπος ο Κώστας Παγωνίδης υπήρξε δάσκαλός μου στα ντραμς και στο ρυθμικό σολφέζ αλλά και ένας άνθρωπος που σε δύσκολες στιγμές πάντα έβρισκε τον τρόπο να με συμβουλέψει και να με βοηθήσει ουσιαστικά. Τον ευχαριστώ.
