20 Απριλίου 2000: Οταν ο Παναθηναϊκός έραβε το δεύτερο αστέρι
Σαν σήμερα λοιπόν, η αρμάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με το υπερπλήρες ρόστερ, κατακτούσε την κορυφή της Ευρώπης στο Final 4 της Θεσσαλονίκης μπροστά σε 8.000 και πλέον Ελληνες που έκαναν... κατάληψη στην Πυλαία και πανηγύρισαν ίσως την πιο αναμενόμενη κούπα από τις έξι που έχει κατακτήσει στο σύνολο ο Παναθηναϊκός.
Το Κύπελλο αυτό ωστόσο έμελλε να είναι σημαδιακό, έμελλε να «κλειδώσει» τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς για πολλά χρόνια στον «πράσινο» παγκο, καθώς στην πρώτη του κιόλας σεζόν στο τριφύλλι κατάφερε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, δικαιώνοντας από την πρώτη στιγμή τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο που τιον επέλεξαν το καλοκαίρι του '99.
Η κούπα του 2000 σημαδεύτηκε μεν από τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, με τους φιλάθλους των «πράσινων» να καταγγέλουν πως δέχονταν επίθεση λόγω των αθληναϊκών πινακίδων, αλλά σημαδεύτηκε στην καρδιά ενός σπουδαίου πλέι μέικερ, ενός παίκτη ποθυ αν δεν είχε την ατυχία με το γόνατό του θα ήταν μέσα στους πέντε καλύτερους παίκτες στη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ηταν η βραδιά που ο Οντετ Κάτας κλήθηκε να επιλέξει ανάμεσα στον επαγγελματισμό και το συναίσθημα. Φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού ήταν υποχρεωμένος να... σκοτώσει τη μεγάλη του αγάπη, τη Μακάμπι, την ώρα μάλιστα που χιλιάδες Ισραηλινοί τον αποθέωναν απλά και μόνο που υπήρχε! Ο Κάτας εκτελούσε την πρώην ομάδα του στην Πυλαία, οι Ισραηλινοί τον αποθέωναν και στο τέλος του αγώνα τον σήκωσαν στα χέρια, αφήνοντας άφωνη την Ευρώπη και κάνοντας τον ίδιο να λυγίσει...
Ηταν η βραδιά που την ώρα που ο Φραγκίσκος Αλβέρτης σήκωνε το Κύπελλο, ο Κάτας είχε γείρει κλαίγοντας στον ώμο της μητέρας του, ακούγοντας το παραδοσιακό εβραϊκό «τραγούδι της μάνας», που έψαλαν οι Ισραηλινοί και αναφέρει μεταξύ άλλων «μάνα που με ανέθρεψες, με μεγάλωσες, με έκανες γενναίο άντρα». Το... δράμα του δεν σταμάτησε όμως εκεί, καθώς μια ώρα αργότερα από το φινάλε του τελικού, στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», οι φίλαθλοι της Μακάμπι τον σήκωσαν στα χέρια και τον περιέφεραν στις αίθουσες αναμονής, σα να ήταν αυτός που τους είχε χαρίσει το τρόπαιο κι όχι αυτός που τους το είχε πάρει με καθοριστικούς μάλιστα πόντους στα τελευταία λεπτά του τελικού.
Η πορεία του Παναθηναϊκού εκείνη τη χρονιά προδίκαζε ότι δικαιολογημένα ήταν στα φαβορί για την Ευρωλίγκα. Τερμάτισε πρώτος στην ' φάση με ρεκόρ 13-3, εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα έδρας. Στους 16 απέκλεισε την Μπουντούτσνοστ (2-1, 65-59, 64-77, 78-61) και στα προημιτελικά την Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ χωρίς απώλειες (2-0, 73-62, 69-63), παίρνοντας πανηγυρικά την πρόκριση για το Final 4.
Στον ημιτελικό της 18ης Απριλίου, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε την Εφες Πίλσεν του Ιμπραήμ Κουτλουάι και με σχετική άνεση (81-71) έφτασε στον τελικό απέναντι στο έτερο φαβορί της διοργάνωσης, τη Μακάμπι. Το τελικό 73-67 ήταν πέρα για πέρα δίκαιο, σ' ένα παιχνίδι που ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα έκανε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, σ' ένα παιχνίδι που ο Αντώνης Φώτσης στα 19 του χρόνια αποδεικνύονταν «κλειδί» με 5 καθοριστικούς πόντους.
Βεβαίως εκείνη η ομάδα δεν είχε απλά την ποσότητα των παικτών, αλλά κατά βάση την ποιότητα. Παρά την μεγάλη απουσία του Γιώργου Καλαϊτζή που είχε υποβληθεί σε επέμβαση στο χιαστό, ο Παναθηναϊκός είχε στη θέση του πλέι μέικερ τους Κάτας, Τζεντίλε, στη θέση «2» τον Κοχ, στο «3» τον μεγάλο Ντέγιαν Μποντιρόγκα και τον αρχηγό Φραγκίσκο Αλβέρτη, στο «4» τους Ρότζερς, Φώτση και στο «5» τον σπουδαίο Ρέμπρατσα με αναπληρωματικό με χρησιμότητο Μπερκ.
Οσο για τον πάγκο; Την πιο χαρακτηριστική ατάκα την είπε πρόσφατα ο Δημήτρης Ιτούδης, από τότε συνεργάτης του Ομπράντοβιτς, στη συνέντευξη που παραχώρησε σtο mozzartsport.com. «Όταν έβαλε εκείνο το μεγάλο τρίποντο ο Όντεντ Κάτας (για το 63-57), γύρισα και τον ρώτησα μήπως πρέπει να πάρουμε τάιμ άουτ για να σχεδιάσουμε την επόμενη άμυνά μας. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα γυρνάει και μου λέει "άσ το, φίλε. Σιγά μην πάρουμε τάιμ άουτ. Είμαστε οι επόμενοι Πρωταθλητές Ευρώπης, γι αυτό χαλάρωσε". Είχε περίπου ένα λεπτό ακόμη το παιχνίδι, αλλά εκείνος ήταν τόσο σίγουρος για τη νίκη. Αυτή η βεβαιότητα είναι κάτι που θα μου μείνει».
Το φύλλο αγώνα του τελικού:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ 73-67
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Τζεντίλε 3, Αλβέρτης 4, Μποντιρόγκα 9 (2/8δ., 5/8β., 4ρ., 2ασ.), Ρότζερς 4, Ρέμπρατσα 20 (5/6δ., 10/14β., 8ρ., 2τ.), Κάτας 17 (0/1δ., 2/3τρ., 11/14β., 2ασ.), Φώτσης 11 (3/4δ., 1/1τρ., 0/2β., 5ρ.), Μπερκ 7, Κοχ 6. Κόουτς: Ομπράντοβιτς
ΜΑΚΑΜΠΙ: Μακ Ντόναλντ 11 (3/6δ., 1/3τρ., 2/2β., 3ρ.), Σαρπ 5, Χένεφελντ, Χάφμαν 26 (9/18δ., 1/1τρ., 5/8β., 10ρ., 2ασ., 2τ.), Κόμετζις 3, Μπρίσκερ 13 (3/6δ., 2/3τρ., 1/2β.), Τζάμσι 3, Σέφερ 6, Σέλεφ, Πόπα. Κόουτς: Γκέρσον
Διαιτητές: Μπραζάουσκας (Λιθουανία) – Ρεμς (Σλοβενία)
