Ηταν η εποχή που το ΝΒΑ έφτανε στους δέκτες μας με το σταγονόμετρο, οι εποχές που μια αφίσα του Μάικλ Τζόρνταν την αντάλλαζες με καμια 20αριά μικρές του Ρόντμαν, η εποχή που για να πιάσεις στα χέρια σου ένα καλό αφιέρωμα του ΝΒΑ έπρεπε να διαβάζεις κάθε Τρίτη τον Παπαδάκη στο «Τρίποντο» ή να τρέχεις στο γωνιακό περίπτερο της Φειδιππίδου στους Αμπελόκηπους για να αγοράσεις κανένα μηνιαίο περιοδικό του ΝΒΑ ή την… προχθεσινή USA Today! (σ.σ. ήταν η εποχή που οι ξένες εφημερίδες έφταναν με δύο ημέρες καθυστέρηση στην Ελλάδα)

Ηταν τα χρόνια που το ΝΒΑ φαινόταν τόσο μακρινό, τόσο άπιαστο που η… αμερικανιά του 1ου All Star game που διοργάνωσε ο ΕΣΑΚΕ το 1991 έμοιαζε σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τα ελληνικά δεδομένα. Ηταν 28 Δεκεμβρίου του 1991 στο κλειστό του ΣΕΦ, όταν οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν τους Ελληνες, στην πρώτη απόπειρα για αγώνα επιλέκτων, ένας θεσμός που τελικά καθιερώθηκε, έστω κι αν στην πορεία έχασε ένα πολύ μεγάλο μέρος της αίγλης του.

Τζον Χάτσον: Με άλμα πάνω από ένα μέτρο!

Ο Τζόν Χάτσον μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος ξένος που πέρασε εκείνη τη δεκαετία από το ελληνικό μπάσκετ, αλλά ανήκε στη πετυχημένη φουρνιά ξένων που έφερνε ο Πανιώνιος και… πηδούσαν πάνω από ένα μέτρο. Λίγο αργότερα ήταν ο Τέρνερ, ο Πι Τζέι Μπράουν και πολλοί ακόμη που σημάδεψαν τη θητεία τους στο κλειστό της Αρτάκης με τα καλά χρόνια των «κυανέρυθρων».

Ο 25χρονος τότε Χάτσον ήταν ο άνθρωπος που ανάγκασε τον Τύπο και τους ανθρώπους του μπάσκετ να… ξεστομίσουν για πρώτη φορά τη φράση «ΝΒΑ γίναμε». Ηταν η πρώτη φορά που το διάβαζες σε κείμενα της εποχής, ήταν η πρώτη φορά που ένιωθες της έκσταση στα μάτια των 12.000 ανθρώπων που ήταν στο ΣΕΦ και των δημοσιογράφων που αποτύπωναν την εικόνα.

Ο Χάτσον δεν έγραψε ιστορία για τους τίτλους που κατέκτησε στην Ελλάδα, αλλά για το θρυματισμένο ταμπλό στο ΣΕΦ και την... κάμερα Panasonic που κέρδισε απ’ό τον διαγωνισμό καρφωμάτων του 1991. Ο Αμερικανός διεκδικούσε το βραβείο από τον συμπατριώτη του Ντέιβιντ Βον, όταν αποφάσισε να θυμηθεί τον Ντομινίκ Ουίλκινς και να κάνει κάρφωμα αλά ανεμόμυλο για να «κλέψει» την παράσταση.

Πήγε λοιπόν στη γωνία του γηπέδου, πήρε φόρα, κάρφωσε θεαματικά την μπάλα, όταν είδε τα χιλιάδες κομμάτια του ταμπλό να προσγειώνονται στο κεφάλι του! Ο ίδιος έτρεχε για να γλιτώσει, ο κόσμος ξεσηκωνόταν για να τον αποθεώσει και τα 10άρια έπεφταν βροχή, με τον ατάραχο μέχρι εκείνη την ώρα Παναγιώτη Φασούλα στον ελληνικό πάγκο να μην πιστεύει στα μάτια του.

«Εχω δει την καταστροφή πίσω μου άλλες τρεις φορές»

Ο Βον παραιτήθηκε βεβαίως από τη διεκδίκηση του τίτλου, ο Χάτσον πήρε το βραβείο και μια κάμερα της εποχής για δώρο κι έβγαλε δεκάδες φωτογραφίες μπροστά στο σπασμένο ταμπλό, όταν πλέον ο πρώτος παίκτης στην Ελλάδα που «σημαδεύεται» τόσο πολύ από μια φάση που δεν έγινε σε επίσημο παιχνίδι!

«Εχει ξαναγίνει! Ητανη η 4η φορά που βλέπω την καταστροφή πίσω μου. Μία φορά με τον Απόλλωνα στη Νέα Σμύρνη κι άλλες δύο φορές με τον Πανιώνιο στην Ουγγαρία» έλεγε ο Τζον Χάτσον που βεβαίως γνώρισε την αποθέωση κι έγινε από τότε ο πρώτος παίκτης που θυμόμαστε κάθε φορά που βλέπουμε σπασμένο ταμπλό στα ελληνικά γήπεδα.

Για την ιστορία οι Αμερικανοί επικράτησαν με 133-122 και τα «κλου» της βραδιάς η απόπειρα του Μπάνε Πρέλεβιτς να μιμηθεί τον Τζον Χάτσον, με τον Φασούλα να τον παίρνει στα χέρια και να προσπαθεί να τον σηκώσει για να καρφώσει!