Όταν οι «συνήθειές» σου διδάσκονται, τότε μάλλον πας για πρωτάθλημα!

To να ξυπνάς το πρωί του μεγάλου και κρίσιμου 5^ου αγώνα της σειράς των Μπακς με τους Σέλτικς, ένα ματς για το οποίο ζούσε και ανέπνεε ολόκληρο το Μιλγουόκι και είχε βάλει τα γιορτινά του γι’ αυτό και ανοίγοντας το κινητό σου, να παθαίνεις το ένα σοκ μετά το άλλο, μ’ αυτά που διαβάζεις, είναι ένα συναίσθημα που δύσκολα μπορώ να σας περιγράψω.

Θα προσπαθήσω όμως, κάνοντας μία αντιστοιχία με την έκπληξη που μου προκάλεσε η εντυπωσιακή αναβάθμιση της μεγαλύτερης πόλης του Ουισκόνσιν μέσα σ’ έναν χρόνο (από την ανέγερση του γηπέδου και μετά) και η συνολικά τεράστια αλλαγή από το 2014, όταν και την πρωτοεπισκέφτηκα. Από το πρωί που λέτε και παρά τις πραγματικά… πολικές θερμοκρασίες για την εποχή (κάτω 5 βαθμών Κελσίου) στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου, γινόταν ένας ψιλοχαμός!

Παρ’ ότι τα όλα εισιτήρια είχαν πουληθεί, η νεότερη γειτονιά του Μιλγουόκι ζούσε τρομερές πιένες! Τα εστιατόρια και οι καφετέριες ήταν γεμάτες, στην μπουτίκ των «ελαφιών» γινόταν το αδιαχώρητο, ενώ μέχρι το βράδυ ο τζίρος που έγινε, εκτοξεύθηκε σε νούμερα που ποτέ στο παρελθόν δεν έχουν πλησιάσει οι πωλήσεις των προϊόντων της ομάδας.

Οι τιμές των ξενοδοχείων έχουν υπερδιπλασιαστεί και σε γενικές γραμμές, η πόλη – πέραν της εξόφθαλμης ανάπτυξης που έχει γνωρίσει τα τελευταία 3-4 χρόνια - ζει πλέον με το όνειρο του 2^ου πρωταθλήματος στο ΝΒΑ και του πρώτου μετά από 48 ολόκληρα χρόνια (1971), όταν στην ομάδα μεσουρανούσε ο μεγάλος Καρίμ Αμντούλ Τζαμπάρ.

Όλα αυτά, έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την υπογραφή του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που κάθε χρόνο «τρυπάει» το ταβάνι του και μετά από τρία σερί All Star Games σαν βασικός (και φέτος σαν αρχηγός) αλλά και την περυσινή του επιλογή στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ, φέτος είναι πλέον κοντά σε κάτι μοναδικό που έχει πετύχει μόνο ο ένας και μοναδικός Μάϊκλ Τζόρνταν (4 φορές), αλλά και ο ΛεΜπρόν (2 φορές) και ο Κόμπι, ο Σακίλ και ο Ντάνκαν (από 1 φορά)! Το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου (κατά την προσωπική μου άποψη το έχει στο τσεπάκι του), το αντίστοιχο των τελικών του ΝΒΑ και φυσικά το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

Κι όλα αυτά σε ηλικία 24 ετών (ο “Air” τα κατάφερε στα 28 του για πρώτη φορά, όπως και ο “King James” αλλά και Σακίλ), κάνοντας όλους τους Έλληνες περήφανους και διαφημίζοντας ακόμη περισσότερο το ελληνικό μπάσκετ! Το ελληνικό μπάσκετ είπα;

Ε τότε, γράψτε λάθος, γιατί δυστυχώς επτωχεύσαμεν οριστικά! Πραγματικά έτσι όπως διαχειριζόμαστε την αντιπαλότητα (λες και στον αθλητισμό ο «θάνατός» σου είναι η «ζωή» μου), παγιδευμένοι στη νοοτροπία της πάσης θυσία νίκης, δεν ευτελίζουμε μόνο το προϊόν, αλλά δυστυχώς δεν μας αξίζει ούτε να θεωρούμαστε παγκόσμια μπασκετική δύναμη και φυσικά να μας εκπροσωπεί ένας τέτοιος παγκοσμίου κλάσης παίκτης, όπως ο Γιάννης στον οποίο υποκλίνεται πλέον όλη η μπασκετική κοινότητα της Αμερικής.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε με πόση δυσκολία γράφω αυτές τις πρώτες γραμμές, απόλυτα ξενερωμένος με τα όσα διάβασα ότι συνέβησαν σε όλη την διάρκεια της χθεσινής ημέρας στο πλαίσιο της τελευταίας αγωνιστικής στην Basket League και καθώς με τον Βασίλη Τσίγκα, ετοιμαζόμαστε για τον μακρύ δρόμο της επιστροφής.

Ας γυρίσουμε, όμως, στο λόγο του παρθενικού ταξιδιού του gazzetta.gr στις Ηνωμένες Πολιτείες για αγώνες playoffs, που πραγματοποιήθηκε χάρη στην υποστήριξη του STR8, που είναι το άρωμα του “Greek Freak”. Δεν έχετε παράπονο όμως έτσι; Ήρθαμε, κάναμε το 3/3, γιορτάσαμε την πρόκριση στους τελικούς της Ανατολής και σιγά-σιγά επιστρέφουμε…

Συνοψίζοντας, λοιπόν, τα τρία παιχνίδια που παρακολουθήσαμε, μπορούμε να πούμε ότι η σειρά των Μπακς με τους Σέλτικς, ανέδειξε ορισμένα στοιχεία που δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης.

• Κατ’ αρχήν, το Μιλγουόκι απέδειξε ότι δεν αναδείχτηκε τυχαία καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου, ούτε κατέγραψε το καλύτερο ρεκόρ της regular season (60-22). Oι τέσσερις σερί νίκες μετά την ανατροπή των Κελτών στο εναρκτήριο ματς, κατέστησαν τα «ελάφια» ως την πρώτη ομάδα που προκρίνεται φέτος στους τελικούς περιφέρειας και μάλιστα για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια (2001)!
• Ο 24χρονος Έλληνας superstar έκλεψε την παράσταση στους ημιτελικούς της Ανατολικής περιφέρειας (μ.ο. 28,4π., 11,0ρ. & 5,2ασ.) και έδειξε ότι είναι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα, ανεβάζοντας στο κατακόρυφο την απόδοσή του. Μετά την ήττα και την δική του κακή απόδοση στο Game 1, επιβεβαίωσε περίτρανα τον προπονητή των Σέλτικς, Μπραντ Στίβενς, που δήλωσε ότι δεν μπορεί να διατυπώσει τον ακριβή σεβασμό του για τον ίδιο και εξέφρασε τον θαυμασμό του για το πόσο μεγάλη εξέλιξη έχει (και) στην δημιουργία!
• Ο Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ που στη σειρά με τους Σέλτικς, έδειξε σε όλο τον κόσμο τι δουλειά έχει κάνει και πόσο άτρωτη ομάδα έχει φτιάξει. Τα μπασκετικά “habits” ή αλλιώς οι συνήθειες που έχει περάσει στους παίκτες, έχουν καταστήσει τα «ελάφια» μία καλοκουρδισμένη μηχανή που ανάλογα με τις δυσκολίες που προκύπτουν, προσαρμόζεται επιτυχώς στις εκάστοτε συνθήκες, υπό την καθοδήγησή του. Όπως είπε και πάλι ο Στίβενς, το ερχόμενο καλοκαίρι ο τρόπος παιχνιδιού και τα plays τους, θα μπουν σε πολλά clips προπονητών, στο πλαίσιο του σχεδιασμού των ομάδων τους για την επόμενη σεζόν.
• Οι προσθήκες που έγιναν το καλοκαίρι αλλά και μεσούσης της περιόδου αποδείχτηκαν κάτι περισσότερο από λίρα εκατό! Ο εξαιρετικός Τζορτζ Χιλ που ήρθε εν μέσω μίας πενταπλής ανταλλαγής στις 7 του περασμένου Δεκεμβρίου, αποδείχτηκε παίκτης-κλειδί της σειράς με τους Κέλτες (μ.ο. 14,2π. & 2,6ασ. με 46,7% τριπ.), «γεμίζοντας» ασφυκτικά τα παπούτσια του τραυματία Μπρόγκντον (επέστρεψε δριμύτερος στο Game 5 μετά από απουσία 2 μηνών) και αντικαθιστώντας επάξια τον Μπλέντσο, όταν δεν έπαιζε καλά. Ο Μίροτιτς (μ.ο. 10,8π. & 6,6ρ. με 36,6% τριπ.) που ήρθε από τη Νέα Ορλεάνη, λίγο πριν εκπνεύσει το trade deadline, μονιμοποιήθηκε στην πεντάδα και με το φαρμακερό του σουτ, έδωσε μία επιπλέον διάσταση στην επίθεση των Μπακς, αλλά και ο Κόναγκτον (μ.ο. 8,0π. & 8,8ρ.), που έκανε τρομερό step-up και τελείωσε τη σειρά ως 2^ος ριμπάουντερ πίσω από τον Γιάννη.

Μ’ αυτά και με εκείνα, οι Μπακς δείχνουν πλέον ικανοί όχι απλά να κοιτάξουν οποιαδήποτε ομάδα στα μάτια, αλλά χάρη στη μοναδική τους ικανότητα να «στραγγαλίζουν» τον κάθε αντίπαλο στην άμυνα (η διαρκής κίνηση, οι επιστροφές και οι αλληλοκαλύψεις που γίνονται στις συνεχείς περιστροφές, είναι για σεμινάριο) και την αυτοπεποίθησή τους που μεγαλώνει από παιχνίδι σε παιχνίδι, εξελίσσονται σε άκρως ρεαλιστικό διεκδικητή του εφετινού τίτλου!

Πλέον τους πιστεύουν όλοι και το κυριότερο είναι ότι οι ίδιοι πιστεύουν ολοένα και περισσότερο στους εαυτούς τους. Όπως έλεγε στα αποδυτήρια ο “Greek Freak”, η ιστορία θα γραφτεί μετά από ακόμη 8 νίκες! Δεν θα είναι ευκολάκι, αλλά δεν είναι δα πλέον και τόσο μακριά! Go Bucks, λοιπόν, go Giannis και εις το επανιδείν! Ευχαριστούμε για την διαδρομή ανεξαρτήτως του πως θα ολοκληρωθεί… Το ταξίδι άλλωστε είναι αυτό που μετράει περισσότερο απ’ όλα! Αν συνδυαστεί και με το αποτέλεσμα, τότε είναι από τις φορές που ξυπνάς και το όνειρο συνεχίζεται και στον ξύπνιο σου! Ο Γιάννης κάτι ξέρει απ' αυτά...