Σταυρόπουλος: «Ίσως έπρεπε να φύγουμε από το ΟΑΚΑ στο τρίτο λεπτό»!
Συνέντευξη στους Αντώνη Καλκαβούρα, Γιάννη Σταυρουλάκη
Αυτά τα 19 χρόνια στον Ολυμπιακό (να είσαι κάπου, οπουδήποτε, για 19 συναπτά χρόνια) είναι ένα σπουδαίο κατόρθωμα, ειδικά αφού οι ρυθμοί της ζωής είναι ταχύτατοι και οι απαιτήσεις σε έναν οργανισμό όπως οι «ερυθρόλευκοι» είναι υψηλότατες. Από τον Ιούνιο του 2000 ο Χρήστος Σταυρόπουλος έζησε την μπασκετική πραγματικότητα του Ολυμπιακού ως Γενικός Διευθυντής.
Μια ολόκληρη ζωή γεμάτη στιγμές, ευχάριστες αλλά και δύσκολες... Στιγμές που μένουν για πάντα χαραγμένες και σε καθορίζουν, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του με την οποία αποχαιρέτησε τους Πειραιώτες πριν μετακομίσει στο Μιλάνο για λογαριασμό της Αρμάνι, αναλαμβάνοντας χρέη General Manager στην προσπάθεια αναδόμησης της ιστορικής ομάδας. Παρεμπιπτόντως, είναι ο μοναδικός μη Ιταλός GM στη Serie A, πράγμα που δεν μπορεί παρά να είναι τιμητικό για το δικό μας μπασκετικό έθνος...
Σε αυτές τις σχεδόν δυο δεκαετίες έζησε τα πάντα. Προκρίσεις σε Final 4 και back2back κατακτήσεις EuroLeague, πρωταθλήματα και Κύπελλα Ελλάδας... Έζησε και την αποχώρηση της ομάδας από το ΟΑΚΑ, σε ό,τι αποτέλεσε την απαρχή του #mexritelous. O Χρήστος Σταυρόπουλος επέστρεψε στην Ελλάδα για τον αγώνα της Αρμάνι με τον Ολυμπιακό, βραβεύτηκε πριν από το τζάμπολ από τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο για την προσφορά του στους «ερυθρόλευκους» και μίλησε στην EuroLeague Greece για τη ζωή στο Μιλάνο και το βράδυ της 13ης Φεβρουαρίου 2019 στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
Σε προσωπικό επίπεδο, πόσο δύσκολο ήταν να αλλάξετε περιβάλλον και συνήθειες έπειτα από σχεδόν δυο δεκαετίες;
«Είχα ένα σημαντικό πλεονέκτημα αφού στο παρελθόν έζησα στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Τεργέστη. Το καλό είναι ότι γνωρίζω τη γλώσσα, γεγονός που με βοήθησε στην αμεσότητα και τη γρηγορότερη προσαρμογή. Το μόνο που μου λείπει είναι η οικογένεια μου... Τίποτα άλλο. Πίστεψέ με, έχω ηρεμήσει... Έχω ηρεμήσει πολύ! Πλέον δουλεύω μόνο για το μπάσκετ και κάνω πραγματικά τη δουλειά μου, δίχως να αναλώνομαι στα... γύρω - γύρω, όλα αυτά δηλαδή που γίνονται καθημερινά στο ελληνικό μπάσκετ».
Τι άλλαξε και από εκεί που η Αρμάνι, στα μάτια πολλών ήταν η ομάδα που... απλώς σκορπούσε εκατομμύρια κάθε καλοκαίρι, πλέον πραγματοποιεί το καλύτερο ξεκίνημα στην EuroLeague;
«Η συμβολή του Έτορε Μεσίνα στην αλλαγή νοοτροπίας και αγωνιστικής συμπεριφοράς είναι καθοριστική! Ο κόουτς έχει τεράστια εμπειρία στην EuroLeague και φέτος επέστρεψε στην Ευρώπη με παραστάσεις top επιπέδου από το ΝΒΑ και τη θητεία του στους Σπερς. Παράλληλα, είναι πρόεδρος του μπασκετικού τμήματος, κοινώς είναι το απόλυτο αφεντικό της Αρμάνι. Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία μας, μού έχει δώσει απόλυτη ελευθερία κινήσεων, έχοντας συνεχή ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για όλα τα ζητήματα που αφορούν το κλαμπ. Ο Έτορε ασχολείται αποκλειστικά με το αγωνιστικό κομμάτι κι εγώ με όλα τα υπόλοιπα».
Επομένως, επέστρεψε η πίεση; Η Αρμάνι έχει πάψει να είναι το... δημόσιο της EuroLeague;
«Μα, οι ίδιοι οι παίκτες έχουν αρχίσει και συνειδητοποιούν ότι το να παίζεις σε μια τέτοια ομάδα σημαίνει αυτόματα ότι πρέπει να μάθεις να ζεις με την πίεση. Δεν χρειάζεται, δηλαδή να σε πιέσει ο προπονητής ή ο κόσμος... Ο Λουίς Σκόλα και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ βοηθούν τα υπόλοιπα παιδιά ώστε να καταλάβουν τι χρειάζεται για να σταθείς σε αυτό το επίπεδο. Η συμβολή τους είναι πολύ σημαντική στα αποδυτήρια».
Πως προέκυψε λοιπόν το «λαχείο» του Λουίς Σκόλα;
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν σκεφτόμασταν να πάρουμε παίκτη. Συζητήσαμε με τον Έτορε κι αποφασίσαμε να κάνουμε μια επαφή με τον Σκόλα, ο οποίος ήταν free agent. Του μίλησε ο Μεσίνα και η μεταγραφή έκλεισε! Απλά και όμορφα... Ξέρετε τι διαπίστωσα φέτος; Ο Έτορε έχει τρομερή επιρροή στους παίκτες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων! Μιλάει απευθείας μαζί τους και τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Θα σου πω ένα περιστατικό. Στην Αρμάνι έχουμε ένα food room όπου τρώμε όλοι μαζί μετά από την προπόνηση. Όλη η ομάδα, το σταφ και οι παίκτες. Όταν, λοιπόν ήλθε ο Σκόλα και είδε αυτή την οργάνωση, μάς είπε πως "αν ήξερα από πριν ότι είναι έτσι τα πράγματα, θα υπέγραφα νωρίτερα"! Σίγουρα "μίλησε" η προσωπικότητα του Μεσίνα στο να κλείσει το deal».
«Η ελληνοποίηση του Ολυμπιακού ήταν το παράδειγμα»
Μάλιστα ο κόουτς Μεσίνα είχε αναφέρει πως «ο Σταυρόπουλος μού θύμισε πως ο Ολυμπιακός πέτυχε με γηγενείς παίκτες...»
«Ο Ολυμπιακός ήταν το παράδειγμα! Εξήγησα στον Μεσίνα πως μια ομάδα σαν το Μιλάνο πρέπει να έχει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην Ιταλία. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι παίκτες όπως, για παράδειγμα ο Ντατόμε ή παλιότερα ο Μέλι να παίζουν εκτός Ιταλίας. Ο Μέλι έφυγε από την Αρμάνι για να πάει στην Μπάμπεργκ και μετά στη Φενέρμπαχτσε... Αυτοί οι παίκτες πρέπει να παίζουν στη Serie A. Φέτος πήραμε τον Μορασκίνι, έναν από τους καλύτερους γηγενείς παίκτες και τον Μπιλίνγκα από τη Βενέτσια. Στην Ιταλία, επίσης υπάρχει το ζήτημα που έχει να κάνει με το ότι η ομάδες έχουν στη διάθεση τους έναν συγκεκριμένο αριθμό από βίζες για να διαθέσουν. Έχουμε, δηλαδή μάξιμουμ επτά βίζες για παίκτες εκτός Ευρώπης. Αυτή τη στιγμή έχουμε μόνο μια διαθέσιμη σε ενδεχόμενο αλλαγής. Υπάρχει αυτός ο περιορισμός».
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχετε αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής στην Ιταλία και την Αρμάνι;
«Η προσαρμογή ήταν πιο εύκολη από ό,τι περίμενα, από τη στιγμή μάλιστα που γνώριζα ήδη κάποια παιδιά στην ομάδα. Αν εξαιρέσετε ότι είμαι μόνος μου εδώ χωρίς την οικογένεια μου, δεν έχω αντιμετωπίσει άλλο πρόβλημα. Πραγματικά περνάω καλά και είμαι ήρεμος... Ξέρετε κάτι; Πλέον χαίρομαι πραγματικά κάθε μέρα! Ιδιαίτερα έπειτα από αυτά που έγιναν τον τελευταίο χρόνο... Στην Ιταλία πας να παίξεις ένα παιχνίδι και δεν υπάρχει καχυποψία. Δεν σε ενδιαφέρει, δηλαδή ποιος είναι ο διαιτητής, ούτε γίνονται αυτά τα τραγελαφικά στις κληρώσεις. Εκεί δεν υπάρχουν αυτά. Πας στο γήπεδο και βλέπεις τους διαιτητές του αγώνα. Δεν υπάρχουν ούτε συσκέψεις, ούτε κληρώσεις, ούτε άλλες αστειότητες. Κι εκεί η διαιτησία έχει περιθώρια βελτίωσης, αλλά τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και πιο πολιτισμένα».
Ποια ήταν η πρώτη αίσθηση όταν επιστρέψατε ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ;
«Μπήκα με την ίδια... δίψα για να κερδίσω, όπως έμπαινα με τον Ολυμπιακό»!
Τι σας λείπει από το ελληνικό μπάσκετ και από τι γλιτώσατε;
«Στην Ελλάδα δούλευα σε ένα οικείο περιβάλλον, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα. Στην Ιταλία ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Συνεχίζω να ανακαλύπτω νέα πράγματα μέρα με τη μέρα, από τη στιγμή μάλιστα που εκπροσωπώ την ομάδα στην ιταλική λίγκα, συμμετέχοντας στις συνελεύσεις που γίνονται στην Μπολόνια. Αυτό θέλει χρόνο... Τώρα από τι γλίτωσα; Ίσως από τη σκέψη ότι από ένα σημείο και μετά άρχιζε η μέρα και δεν ήξερες τι εξωμπασκετικό θα συναντήσεις. Είχα φτάσει πλέον στο σημείο να μην χαίρομαι με αυτό που έκανα...».
Πόσο μακρινές μοιάζουν πλέον εκείνες οι συσκέψεις στον ΕΣΑΚΕ και οι κόντρες με τον Μάνο Παπαδόπουλο;
«Όχι τόσο μακρινές γιατί έχω ακόμα τη συνήθεια να μπαίνω στα sites και να παρακολουθώ τι γίνεται... Πολλοί φίλοι και συνάδελφοι σας με ρωτούν "μα καλά, τι κάθεσαι και ασχολείσαι ακόμα ρε παιδί μου"; Ε, δεν είναι εύκολο να κόψεις δεσμούς .... Είναι κάτι που με στεναχωρεί και παράλληλα μου δίνει περισσότερο δίκιο για την επιλογή μου έπειτα από όλα αυτά που έγιναν τα τελευταία χρόνια, ειδικά πέρσι... Τόσες συνεδριάσεις στον ΕΣΑΚΕ, εσείς απ' έξω με τις κάμερες για 5-8 ώρες... Το εξωφρενικό είναι ότι ενώ φαινόταν ότι πάει να γίνει κάτι, ή τουλάχιστον ότι οι περισσότεροι συμφωνούσαν ότι πρέπει να γίνει κάτι, έφυγε ο Ολυμπιακός και ξαφνικά σαν να λύθηκαν όλα. Δηλαδή, ως δια μαγείας τα προβλήματα εξαφανίστηκαν με την αποχώρηση της ομάδας που φώναζε για τις αλλαγές»!
Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά σε όλα τα επίπεδα, θα συνεχίζατε στον Ολυμπιακό ή ήταν μια αλλαγή που έπρεπε να γίνει; Ένας κύκλος που έκλεισε...
«Ήταν ένας συνδυασμός... Με τον Ολυμπιακό έζησα απίστευτες στιγμές όλα αυτά τα χρόνια. Πήγαμε σε Final 4, παίξαμε σε τελικούς, κερδίσαμε δυο EuroLeague, πρωταθλήματα και Κύπελλα... Απλώς ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Όχι, δεν έκλεισε κανένας κύκλος. Είμαι ένας άνθρωπος που από μικρός έψαχνα τις προκλήσεις. Το είδα, λοιπόν σαν μια νέα πρόκληση. Όταν σε παίρνει τηλέφωνο ο ίδιος ο Τζόρτζιο Αρμάνι και ο Έτορε Μεσίνα και σου λένε ότι "κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα και ενδιαφερόμαστε να συνεργαστούμε", η απόφαση είναι πολύ εύκολη».
Παρεμπιπτόντως, είστε ο μοναδικός μη Ιταλός GM στη Serie A;
«Ναι. Και είναι πολύ τιμητικό να έχεις αυτό το πόστο σε ένα πρωτάθλημα όπου υπάρχει αθλητικός πολιτισμός και σεβασμός. Αυτή, ακριβώς είναι η διαφορά. Εκεί σέβονται πραγματικά την πορεία του καθενός. Δηλαδή, εσείς είστε δημοσιογράφοι 30 χρόνια; Σας σέβομαι. Δεν υπάρχει ο μηδενισμός που υπάρχει στην Ελλάδα, το "έλα μωρέ τώρα..."».
«Θέλουν να περάσουν ότι και που έφυγε ο Ολυμπιακός, δεν έγινε και τίποτα»!
Πώς κρίνετε, πλέον το «μέχρι τέλους» στο αγωνιστικό και το εξωαγωνιστικό κομμάτι, με δεδομένο ότι ήσασταν ο GM της ομάδας όταν ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση;
«Κοιτάξτε, την πολιτική δεν την χαράζει ούτε ο Σταυρόπουλος, ούτε ο Λεπενιώτης, ούτε ο Μπαφές. Την χαράζουν οι πρόεδροι... Την απόφαση την πήραν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι. Ήταν μια δύσκολη απόφαση κι ελπίζω πραγματικά όλο αυτό που έγινε να φέρει αποτέλεσμα γιατί βλέπω ότι γίνεται μια προσπάθεια να περάσει προς τα έξω ότι "και που έφυγε ο Ολυμπιακός δεν έγινε και τίποτα". Ξεκάθαρα έχει γίνει! Το πλήγμα στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι μεγάλο. Να φανταστείτε ότι στην πρώτη συνάντηση που έκανα με τον Σκόλα, το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν τι γίνεται στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό! Τον πρώτο καιρό στην Ιταλία όλοι με ρωτούσαν για τον Ολυμπιακό. Το impact είναι πάρα πολύ μεγάλο».
Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ομάδα που συμμετέχει μόνο στην EuroLeague είναι η εξαίρεση στον κανόνα ή το μοντέλο που θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα κλαμπ στο μέλλον;
«Δεν είναι εύκολο... Το πιο σημαντικό είναι να βρεθεί μια λύση γιατί αυτός ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός αγώνων σε γονατίζει! Ιδίως σε πρωταθλήματα όπως το ιταλικό που έχει τόσες ομάδες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο».
Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνο το βράδυ της 13ης Φεβρουαρίου στο ΟΑΚΑ;
«Όλοι ξέρουμε τι έγινε... Θα σταθώ περισσότερο στη στιγμή που ανακοινώσαμε στους παίκτες και τον προπονητή την απόφαση της διοίκησης ότι δεν συνεχίζουμε. Στην έκπληξη που ένιωσαν... Όχι με την έννοια του "τι πάτε να κάνετε", καμία σχέση... Το μοναδικό λάθος που μπορεί να έγινε εκείνη τη βραδιά είναι ότι ίσως έπρεπε να φύγουμε στο τρίτο λεπτό! Αν έγινε κάποιο λάθος, ήταν αυτό...».
«Η αποχώρηση από το ΟΑΚΑ δεν ήταν μια... τρέλα της στιγμής»
Πως αντιδράσατε εσείς όταν σας έγινε γνωστή η απόφαση της διοίκησης να αποχωρήσει η ομάδα;
«Μαζί με τον κ. Σκινδήλια ήμασταν σε συνεχή επικοινωνία με τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Ήταν κάτι αναμενόμενο. Μια συσσωρευμένη κατάσταση που οδήγησε εκεί. Δεν ήταν, δηλαδή μια... τρέλα της στιγμής».
Τι έχετε να απαντήσετε σε αυτούς που λένε ότι ενδεχομένως η αντίδραση του Ολυμπιακού να ήταν ακραία; Ότι, δηλαδή θα μπορούσε να βρει άλλη λύση...
«Ποια θα ήταν αυτή η λύση; Ποια; Όταν υπήρχαν συνεχώς ενημερώσεις για όλα αυτά που γίνονται στο ελληνικό μπάσκετ, όταν εστάλησαν επιστολές ακόμα και στον Πρωθυπουργό της χώρας αλλά δεν έγινε τίποτα... Σας ρωτάω λοιπόν, ποια θα ήταν η άλλη λύση; Η αλλαγή είναι επιβεβλημένη. Το ζήτημα της διαιτησίας δεν είναι τόσο θέμα της Ομοσπονδίας αλλά περισσότερο θέμα των ομάδων. Οι ομοσπονδίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν την τάση να είναι πιο συντηρητικές, δεν αφορά μόνο την ΕΟΚ αυτό. Εκεί, ακριβώς είναι η βούληση των ομάδων και το κατά πόσο θέλουν να προχωρήσουν. Οι ομάδες στην Ελλάδα δεν ήθελαν ΠΟΤΕ να προχωρήσουν... Υπήρχαν παράγοντες μέσα στο συμβούλιο που έλεγαν "ναι, κάτι πρέπει να κάνουμε, να βρούμε ένα νέο μοντέλο, να υπάρχει άνθρωπος της λίγκας στη διαιτησία...". Όταν τελείωσε το πρωτάθλημα, δεν ξαναμίλησε κανείς! Μα κανείς! Σαν να μην έγινε τίποτα».
Η περίπτωση του Μάικ Τζέιμς και της λύσης του συμβολαίου του ήταν η πρώτη μεγάλη κρίση στο Μιλάνο;
«Όχι, όχι... Ο κόουτς τον ενημέρωσε ότι δεν ήταν στον σχεδιασμό και τα πλάνα του, όπως το σκεφτόταν ο ίδιος. Μπήκαμε, λοιπόν σε μια διαδικασία λύσης του συμβολαίου. Βρήκαμε μια λύση αποδεκτή και δίκαιη και για τις δυο πλευρές. Απλώς ο Τζέιμς δεν ήταν στα πλάνα του Μεσίνα».
Με δεδομένο ότι δουλέψατε ως GM στον Ολυμπιακό για 19 χρόνια και η γνώμη σας έχει ιδιαίτερη αξία, πως κρίνετε τον αντικαταστάτη σας, τον Νίκο Λεπενιώτη;
«Πολύ καλή επιλογή! Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό, εξήγησα στους αδελφούς Αγγελόπουλος και τον Γιώργο Σκινδήλια πως ο Νίκος ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να πάρει τη θέση. Είναι πολλά χρόνια στην ομάδα, γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας και τη φιλοσοφία του Ολυμπιακού, επομένως η προαγωγή του ήταν μια πολύ φυσιολογική εξέλιξη».
