Το μέλι και το ξίδι

O Ολυμπιακός που κατατρόπωσε την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα έχασε γηπεδούχος από τη Ζενίτ, ενώ η Άλμπα που νίκησε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ γνώρισε συντριβή από τον Ολυμπιακό στο Βερολίνο.

Ο περαστικός θεατής θα άλλαζε κανάλι, αλλά εμείς οφείλουμε να αναλύσουμε το φαινόμενο και να πάρουμε στα σοβαρά ομάδες που φτάνουν από το ζενίθ στο ναδίρ και ξανά στο ζενίθ, μέσα σε διάστημα 48 ωρών.

Πώς να εξηγηθεί με την απλή λογική η αναγέννηση μίας ομάδας που παραδόθηκε από τον προπονητή των Κλίβελαντ Καβαλίερς στον προπονητή της Εθνικής Αυστρίας;

Ό,τι και αν δουν τα μάτια μας, δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Στην Euroleague όπου η απόσταση από τον πρώτο ως τον τελευταίο είναι ελάχιστη από τον 8^ο ως τον 14^ο μηδαμινή, το μήνυμα είναι: «Carpe diem».

Ένας μήνας επιτυχιών μπορεί να δρομολογήσει εκτόξευση και ένας μήνας σκουντουφλήματος μπορεί να φέρει την καταστροφή. Κανένας δεν είναι χαμένος από χέρι και κανένας δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία.

Ο Ολυμπιακός είναι ο ίδιος Ολυμπιακός που ετοιμαζόταν να κατεβάσει τα καλοκαιρινά και τις σαγιονάρες, πριν ακόμη στρώσει τα χαλιά και ανάψει το τζάκι.

Τα ανεμοσκορπίσματα με τα οποία μπάλωσε τα κενά του (Ρότσεστι, Ριντ) δεν έπαιξαν παρά υποτυπώδη ρόλο στην παράσταση που απόψε ξάφνιασε ευχάριστα τους απογοητευμένους.

Το υλικό που ισοπέδωσε την Άλμπα ήταν το ίδιο που νικήθηκε από τη Βιλερμπάν, το ίδιο που θριάμβευσε στη Μόσχα, το ίδιο που γελοιοποιήθηκε από τη Ζενίτ.

Φαίνεται, ότι ο ικανός Κεστούτις Κεμζούρα έπιασε από τα μαλλιά την ευκαιρία που του δόθηκε και αξιοποίησε στο έπακρο τα γεμάτα επταήμερα που είχε στη διάθεσή του ελλείψει Α1, ώστε να χτίσει πάνω στην κινούμενη άμμο του λιμανιού.

Ο Ολυμπιακός της 21ης Νοεμβρίου δεν θυμίζει σε τίποτε τον Ολυμπιακό της 21ης Οκτωβρίου. Ούτε στη φιλοσοφία ούτε στα αποτελέσματα.

Ο Παναθηναϊκός ακολούθησε τον τυφλοσούρτη του Πεδουλάκη στο πρώτο δείγμα γραφής του Γιώργου Βόβορα, αλλά ο Ολυμπιακός πέταξε στα σκουπίδια ανενδοίαστα -και δικαιολογημένα- τη διάτρητη κληρονομιά του Ντέιβιντ Μπλατ.

Η ομάδα που φόρεσε τα κόκκινα στα τελευταία τρία παιχνίδια παρουσιάζει αξιοσημείωτη χημεία και συνοχή, μολονότι οι διαφοροποιήσεις στα σχήματα και στις πεντάδες είναι συνεχείς.

Ο Ολυμπιακός του Κεμζούρα ξαναβρίσκει σιγά σιγά τη χαμένη του ταυτότητα και αφήνει το στίγμα του στο παρκέ, ακόμα και όταν παίζει άσχημα. Όταν χάνει, χάνει επειδή του λείπει η ποιότητα σε βάθος. Όχι επειδή είναι ανερμάτιστος.

Άλλες στιγμές, πάλι, ξεπερνάει τον εαυτό του, καταπώς αρμόζει σε ομάδα με βαριά φανέλα. Και θυμίζει, μια στο τόσο, τα παλιά.

Το 2-1 του τελευταίου επταημέρου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 3-0 και να ανεβάσει το κοντέρ στο 5-5, εν όψει Αρμάνι και Παναθηναϊκού.

Επειδή το ματς της χρονιάς για τον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός είναι αυτό της 6^ης Δεκεμβρίου στο ΟΑΚΑ, η αντεπίθεσή του ξεκίνησε την πιο κατάλλλη στιγμή.

Υποθέτω ότι όσοι παρακολουθήσαμε το αποψινό ματσάκι του Βερολίνου σκεφτόμασταν το ίδιο πράγμα. Πώς είναι δυνατόν να ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός από αυτή την ομαδούλα και μάλιστα στο γήπεδό του;

Στην αλλόκοτη Εuroleague του 2019-20, όπου η Ζαλγκίρις στήνει τρόπαιο στην ανατολική όχθη του Βοσπόρου αλλά χάνει στο Κάουνας από τον Ερυθρό Αστέρα, δεν υπάρχουν απαράβατοι κανόνες.

Οι ομάδες χαμηλού επιπέδου είναι περισσότερες από τις πραγματικά καλές και η καλή βραδιά ενός Πρίντεζη ή ενός Σπανούλη ξεχωρίζει όπως το μέλι μέσα στο ξίδι.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να απαρτίζεται σε μεγάλο βαθμό από λεγεωνάριους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι συνονθύλευμα παρακατιανών.

Η διαρκής υπεροχή του στα ριμπάουντ (32-25 απόψε) αποτελεί εχέγγυο προόδου, ενώ η βελτίωση της περιφερειακής γραμμής με την άφιξη του έμπειρου Ρότσεστι καθρεφτίζεται ανάγλυφα στους αντίστοιχους δείκτες: 23 ασίστ, 7 λάθη.

Το ματς της Τρίτης στο Μόναχο χάθηκε επειδή τα ομαδικά φάουλ μείωσαν την αμυντική ένταση: 4-1 από το ξεκίνημα κιόλας της δ’ περιόδου. Αυτή η αδυσώπητη λεπτομέρεια τούμπαρε το παιχνίδι.

Απέναντι στην Άλμπα, που θα ήταν ομάδα του Eurocup αν δεν είχε ικανό προπονητή, η πείρα και η προσωπικότητα των «ερυθρολεύκων» έκαναν τη διαφορά.

Η άμυνα έφερε αιφνιδιασμούς, οι αιφνιδιασμοί εύκολα καλάθια, τα εύκολα καλάθια σιγουριά όσες φορές ο αντίπαλος έκανε να ξεθαρρέψει.

Τα 14/27 τρίποντα θα ήταν εξωφρενικό νούμερο απέναντι σε αντίπαλο καμωμένο από βαρύ μέταλλο, αλλά στο αποψινό ματς οι «κόκκινοι» σούταραν ανενόχλητοι, σαν να βρίσκονταν σε προπόνηση.

Όταν γίνει η σούμα της χρονιάς, η αναμέτρηση με τη χλιαρή Άλμπα θα θεωρηθεί το ευκολότερο ματς της χρονιάς. Αλλά ποιος μπορεί να ξεχάσει τι συνέβη την περασμένη Πέμπτη στο ΟΑΚΑ;