Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Ο Νίκος Παπαδογιάννης βλέπει τον Ολυμπιακό να ρίχνει μπαλωθιές στον αέρα και αναρωτιέται αν υπάρχει δρόμος επιστροφής.

Στο ξεκίνημα της περιόδου 2018-9, το μη ελληνόφωνο λόμπι του Ολυμπιακού αποτελούσαν οι κ.κ. Ουίλιαμς-Γκος, Τουπάν, ΛεΝτέι, Tίμα και οι «παραμένοντες» Στρέλνιεκς, Mιλουτίνοβ.

Έγραφα, τότε, ότι όλοι ανεξαιρέτως οι νεοσύλλεκτοι ήταν από στοιχήματα μέχρι αινίγματα και προσέθετα στην εξίσωση τον νεοφερμένο Βεζένκοφ, ο οποίος κλήθηκε να καθίσει στο στασίδι του Παπαπέτρου για να επανδρώσει τον σκληρό ελληνικό πυρήνα - που ολοένα αποψιλώνεται.

Θα θυμάστε ότι στα κείμενά μου υπήρχε ερωτηματικό και δίπλα στο βαρύ όνομα του Ντέιβιντ Μπλατ, με τα αστραφτερά γαλόνια αλλά και τους ασυνήθιστα πολλούς αμφισβητίες στην προπονητική πιάτσα.

Πολλοί έπεσαν να με φάνε, όχι μόνο στο ξεκίνημα της περιόδου, αλλά και στην πορεία της. Δεν αποτελεί δα είδηση, αυτή η αντίδραση. Το αντανακλαστικό των φανατικών οπαδών, όλων των ομάδων, είναι να πέφτουν και να τρώνε.

Το ζητούμενο είναι, να παραμένει το πιάτο τους γεμάτο, είτε με ψητό είτε με σανό.

Τα στοιχήματα του περυσινού Ολυμπιακού έπεσαν, όλα ανεξαιρέτως, στο κενό. Ίσως επειδή δεν υπήρχαν άνθρωποι ικανοί να τα μετατρέψουν σε χρυσάφι ή έστω ασήμι.

Ο Τουπάν αφέθηκε να αποχωρήσει πριν ακόμη ολοκληρωθεί η σεζόν, αφού ήταν και απλήρωτος και αχρείαστος. Ο Τίμα δόθηκε δανεικός κι αγύριστος, αφού έπιανε χώρο και κατανάλωνε οξυγόνο χωρίς να προσφέρει το παραμικρό.

Ο ΛεΝτέι απελευθερώθηκε αφού πρώτα εξέθεσε όσους υιοθέτησαν αβασάνιστα το ακατάλληλο για τον Ολυμπιακό μοντέλο «άμυνα χωρίς μπλοκέρ». Ο Ουίλιαμς-Γκος θα είχε αποδεσμευτεί αν δεν ήταν δεμένος με ισχυρό συμβόλαιο, οπότε οι πλούσιοι θείοι από το Αμέρικα έγιναν δεκτοί ως θείο δώρο.

Toυ Βεζένκοφ το ταβάνι μπορεί να βρίσκεται ψηλά, αλλά η απόσταση μέχρι να φτάσει εκεί είναι πολύ μεγάλη. Μέσα στην τούρλα της αστοχίας, έχασε τον προσανατολισμό του και ο αξιόλογος Στρέλνιεκς, ο οποίος έμοιαζε, πνευματικά, με ξένο σώμα.

Η όψιμη επιλογή του Μπριάντε Ουέμπερ δικαιώθηκε στο παρκέ και έδωσε ανάσες σε μία σχεδόν διαλυμένη ομάδα, αλλά τα εξωγηπεδικά καμώματα του Αμερικανού τον ξανάστειλαν γρήγορα στην ανεργία.

Ο απολογισμός είναι αποκαρδιωτικός. Ο Ιούλιος του 2019 βρίσκει όλους τους ξενόφερτους φευγάτους, με εξαίρεση τον Βεζένκοφ, που μάλλον θα έφευγε και αυτός αν έπιανε θέση ξένου.

Εάν προκριθεί ως διοικητική στρατηγική ο οικονομικός ορθολογισμός, θα εξωθηθεί στην πόρτα της εξόδου και ο Μιλουτίνοβ, τον οποίο φλερτάρει η ΤΣΣΚΑ με τα σάλια της να τρέχουν σαν πεινασμένης αρκούδας.

Το παρήγορο, για τον Ολυμπιακό, είναι ότι από την άλλη άκρη της κρεατομηχανής θα βγει και λίγο χρήμα.

Το απρόσμενο buy-out του Ουίλιαμς-Γκος ήταν πραγματική ευλογία για το ταμείο, ενώ για το παραδάκι που θα φέρει φεύγοντας -αν πουληθεί- ο Σέρβος θα μοιάζει με μάννα από κάποιον γενναιόδωρο ουρανό.

Το ίδιο ισχύει για τα παράπλευρα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν εάν θεωρηθεί υπεράριθμος ο παραγκωνισμένος Μάντζαρης, που αίφνης έχει εύρωστο θαυμαστή στη Ρωσία.

Σύμφωνοι, είναι άκομψο και άχαρο να μετράει κανείς τα γρόσια και να καταρτίζει τον προϋπολογισμό του με πρωταρχικό κριτήριο τις αντοχές του κουμπαρά. Υπάρχει όμως τρίτος δρόμος για τον Ολυμπιακό του 2019;

Λογιστής δεν είμαι και όρκο δεν παίρνω για τίποτε, ωστόσο φαίνεται ότι η έλλειψη ρευστότητας μαστίζει την ΚΑΕ εδώ και μήνες, με αβέβαιο μέλλον. Τις πταίει και από πού ξεκίνησε το κακό, δεν είναι αντικείμενο αυτού του σχολίου.

Για μπάσκετ μιλάμε εδώ, οπότε θα μου επιτρέψετε να χαρακτηρίσω για πολλοστή φορά απαράδεκτη την τακτική της στρεψοδικίας, που τους τελευταίους μήνες (και όχι μόνο) εξελίχθηκε σε επίσημη πολιτική του μαγαζιού.

Ακόμα και αν δεχθούμε ότι ο Ολυμπιακός πράγματι αδικείται από το «καθεστώς Βασιλακόπουλου», ακόμα και αν θεωρήσουμε ορθές τις αποφάσεις που οδήγησαν στον υποβιβασμό της ομάδας, η απουσία αυτοκριτικής ακυρώνει κάθε απόπειρα για σοβαρή ανάλυση.

Πρώτα και πάνω απ’ όλα, ο Ολυμπιακός του 2018-9 ναυάγησε επειδή όλα του τα πονταρίσματα (αρχής γενομένης από την αλλαγή προπονητή και την -και πανάκριβη- επιλογή Μπλατ) έπεσαν στο κενό.

Η διοίκηση φαίνεται ότι έκανε χοντρά λάθη που αφορούν στην οικονομική της στρατηγική, αλλά τα διάνθισε και με γκάφες σχετικές με το αγωνιστικό πλάνο.

Γκάφες, βέβαια, από εκείνες που κάνουν μόνο όσοι προσπαθούν. Τη φιλοδοξία και την καλή προαίρεση των Αγγελόπουλων δεν δικαιούται να την αμφισβητήσει κανείς. Ούτε τα επιτεύγματά τους.

Ο ελέφαντας που δέσποζε στο κόκκινο δωμάτιο και ανάγκαζε τους πάντες να ακροβατούν προσεκτικά γύρω του μη τυχόν και τον ξυπνήσουν ήταν η υπόθεση Σπανούλη.

Εάν μιλούσαμε για κάποιον άλλον 37χρονο, αστέρα έστω, η «εύκολη» λύση θα ήταν το διαζύγιο, ώστε να εξοικονομηθούν μετρητά για την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας και να γυρίσει η σελίδα, στο όνομα της νομοτελειακά αναπόφευκτης αναδόμησης.

Με τα χρήματα του συμβολαίου του Βασίλη Σπανούλη θα μπορούσε να «δεθεί» για τα καλά ο Μιλουτίνοβ, ώστε να χτιστεί γύρω από αυτόν (και τους Πρίντεζη, Παπανικολάου) ο Ολυμπιακός της επόμενης διετίας.

Κάτι παρόμοιο επιχείρησε να κάνει ο Άρης του …Μητρούδη, όταν έκλεισε την πόρτα στον Γκάλη. Με παταγώδη αποτυχία. Αρχαία ιστορία, θα μου πείτε. Διδακτική, ωστόσο.

Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, τα πράγματα είναι ακόμη πιο σύνθετα.

Ο Βασίλης Σπανούλης είναι το ζωντανό τοτέμ της ομάδας και δικαιούται να πληρωθεί αδρά, όχι μόνο για αυτά που έχει να δώσει (αφού παραμένει ο κορυφαίος παίκτης της με χαώδη διαφορά από τον δεύτερο), αλλά και για όσα της έχει προσφέρει.

Ναι, ακόμη και για τη μνημειώδη απόφασή του να διαβεί τον πράσινο Ρουβίκωνα το 2010. Αυτή θα την εξαργυρώνει διά βίου, στο λιμάνι.

Πέρα από την προχωρημένη ηλικία του, ο Σπανούλης προέρχεται από σοβαρό τραυματισμό και χειρουργείο, πράγμα που -σε ηθικό επίπεδο- καθιστούσε απαγορευτική οποιαδήποτε σκέψη για αποδέσμευση.

Όποιος πιστεύει ότι ο θαλερός αρχηγός του Ολυμπιακού βρίσκεται στα πρόθυρα της αποστρατείας καλύτερα ας απομακρυνθεί από τη σελίδα, διότι κινδυνεύει να τυφλωθεί.

Για λόγους που προφανώς παρέπεμπαν στις υπόλοιπες εκκρεμότητες, το απαραίτητο τετ-α-τετ της διοίκησης με τον Σπανούλη καθυστέρησε αρκετά, ενώ άλλες χρονιές ήταν βασική προτεραιότητα. Ο ίδιος ο παίκτης ήταν ασφαλώς σύμφωνος με αυτή την κωλυσιεργία.

Απομένει να μάθουμε, τι είδους εγγυήσεις του προσφέρθηκαν για να ανανεώσει. Δυσκολεύομαι να πιστέψω, ότι του ζητήθηκε να επενδύσει τυφλά τα τελευταία παραγωγικά χρόνια της καριέρας του σε ένα ασυνάρτητο αλαλούμ.

Σίγουρα οι Αγγελόπουλοι του προσέφεραν χειροπιαστά εχέγγυα για να πάρουν την έγκρισή του. Και όχι μόνο οικονομικά.

Υποθέτω ότι θα υπάρξει και άλλο παρόμοιο ραντεβού, με τον Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος θεωρείται και είναι αναντικατάστατος, ωστόσο «εκτέθηκε» στα μάτια των αόμματων με το περίφημο ηχητικό. Οπότε, έχασε πόντους στη διελκυστίνδα της όποιας διαπραγμάτευσης.

Σε κάθε περίπτωση, επείγει να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με τη συμμετοχή του Ολυμπιακού στις εγχώριες διοργανώσεις (με ό,τι αυτή συνεπάγεται σχετικά με τα έσοδα και το πρεστίζ), αλλά και να ολοκληρωθούν οι μετεγγραφικές κινήσεις στο ξένο παζάρι.

Οι ξένοι παίκτες που αποκτήθηκαν (Πάντερ, Ρούμπιτ, Πολ, τώρα Μπάλντγουιν) είναι όλοι τους καλοί, πολύ καλοί, αλλά όχι για πρωταθλητισμό σε επίπεδο Εuroleague.

Μπορεί να μην ήταν πολύ διαφορετική σε ποιότητα η ομάδα που το 2017 έπαιξε στον τελικό της διοργάνωσης (με ξένους παίκτες τους Γκριν, Μπερτς, Ουότερς, Μιλουτίνοβ, Γιανγκ), μπορεί να είναι ελάχιστο το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, αλλά τότε υπήρχε πλάνο, πρόγραμμα, καθαρό μυαλό, προπονητική κατεύθυνση, οικονομική ευρωστία. Αισιοδοξία.

Ο μεθοδικός Ολυμπιακός που επί χρόνια τα έκανε όλα σωστά δεν μοιάζει παρά μόνο στη φανέλα, με τον ανερμάτιστο Ολυμπιακό που το τελευταίο 12μηνο επιτίθεται με τυφλές κουμπουριές στον αέρα.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.