Η τράπεζα και το ταμείο

Η τράπεζα και το ταμείο
O Nίκος Παπαδογιάννης πιστεύει ότι το νταμπλ του Παναθηναϊκού επί της ΤΣΣΚΑ θα είναι πολύτιμος σύμμαχος στα (εάν και εφ' όσον) πλέι-οφ.

Δεν πρόκειται να αναρωτηθώ φωναχτά πότε πέτυχε το τελευταίο μεγάλο του διπλό ο Παναθηναϊκός, διότι μία νίκη είναι και ζήτημα λίγων εκατοστών ή λίγων δευτερολέπτων – και όποιος δεν μας πιστεύει ας ρωτήσει τον καημένο τον Βατούτιν.

Άλλο αναρωτιόμουν, όσο ο αγώνας πλησίαζε προς τη λήξη του και η γη της Μόσχας έτρεμε κάτω από τα πόδια του Δημήτρη Ιτούδη. Πότε ήταν η τελευταία φορά που οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν ανταγωνιστικοί μακριά από το ΟΑΚΑ;

Και δεν αναφέρομαι σε έδρες όπως τα Νησιά των Καναρίων και οι φωλιές των αποδημητικών πουλιών.

Ακόμα και αν απόψε έχανε, θα έφευγε από τη Μόσχα οιονεί νικητής. Διότι, απλούστατα, ξαναβρήκε τον εαυτό του. Τον παλιό, καλό εαυτό του. Χωρίς «εάν», «εφ’ όσον» και αστερίσκους.

Μπορεί να μην είχε Διαμαντίδη, Μπατίστ και Ομπράντοβιτς, αλλά ο σημερινός Παναθηναϊκός ήταν βγαλμένος από τον καιρό που οι ήττες του αποτελούσαν είδηση: σοβαρός, αποφασιστικός, σίγουρος για τον εαυτό του, ήρεμος.

Κρίμα που δεν γίνεται να επιβραβευτεί με περισσότερους από δύο πόντους στη βαθμολογία. Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, ενδέχεται η ομάδα που πέτυχε νταμπλ απέναντι στην ΤΣΣΚΑ να μείνει έξω από τα πλέι-οφ.

«Τhe fucking bank was open», αστειεύτηκε ο Ρικ Πιτίνο στα αποδυτήρια μετά τη νίκη: «Η γ***μένη η τράπεζα ήταν ανοιχτή».

Πρόκειται για συνηθισμένο στην πατρίδα του λογοπαίγνιο, αφού τα σουτ με ταμπλό ονομάζονται «bank shots», αλλά περισσότερο αξίζει να σταθεί κανείς στο αθυρόστομο ξέσπασμα του Αμερικανού, το δεύτερο μπροστά στα μικρόφωνα της Εuroleague μέσα σε λίγα λεπτά.

«Run the fucking offense», φώναζε σε ένα από τα τελευταία τάιμ-άουτ, βλέποντας τη μπάλα να κολλάει στα χέρια του Κιλπάτρικ ή του Λάνγκφορντ χωρίς να περνάει καθόλου από τα χέρια του Καλάθη.

Είχε δίκιο, ο γκουρού των κολεγίων. Όσο ο Παναθηναϊκός έπαιζε οργανωμένα και με καθαρό μυαλό, έβρισκε λύσεις με ευκολία και απομυθοποιούσε λίγο λίγο την παινεμένη ΤΣΣΚΑ. Δεν ήταν ο πρώτος που το πέτυχε.

Το κοντέρ έγραψε +7 ασίστ και μόλις 10 λάθη για τους «πράσινους», οι οποίοι θα είχαν καθαρίσει το παιχνίδι πιο νωρίς, αν δεν έχαναν ένα τσουβάλι αμυντικά ριμπάουντ (16).

Το γαλόνι στη στολή του Παναθηναϊκού ήταν η μεθοδικότητα με την οποία χειρίστηκαν το +7 της ΤΣΣΚΑ με ορίζοντα 120 δευτερολέπτων μετά τη διπλή γκάφα του Παπαγιάννη (τρία δευτερόλεπτα, αντιαθλητικό φάουλ).

Στο 3-11 του τελευταίου διλέπτου, όπου μπροστάρης έγινε ο ΝτεΣόν Τόμας, μοναδικό ψεγάδι ήταν η απόφαση του προπονητή να τροφοδοτηθεί ο Γκιστ, όταν ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν δύο πόντους για να ισοφαρίσει το 76-74.

Περισσότερο θα ξάφνιαζε ο Αμερικανός αν έβαζε και τις δύο βολές, παρά τώρα που αστόχησε στη μία (στα 12’’). Τον μιμήθηκε ωστόσο ο άτσαλος Κλάιμπερν, οπότε στήθηκε το σκηνικό για το θαύμα του Νικ Καλάθη.

Για να είμαστε τίμιοι, η τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού, επίθεση όχι 3-4 αλλά 9 δευτερολέπτων, ήταν ασυνάρτητη και σκοτωμένη («fucking broken», θα έλεγε ο Πιτίνο). Αλλά οι Ρώσοι χάρισαν το σουτ στον Καλάθη και ο ψύχραιμος Παπαπέτρου φρόντισε για την κρίσιμη ασίστ.

«Ήμουν έτοιμος να σουτάρω, αλλά άκουσα τον Νικ να μου φωνάζει στο αριστερό μου αυτί», είπε. Το σουτ δεν ήταν καλό, ωστόσο η ταμπλαδούρα το ίσιωσε και απέδωσε δικαιοσύνη.

Θα ήταν άδικο, να κέρδιζε αυτό το ματς η ομάδα που πόνταρε αποκλειστικά στο ειδικό βάρος της, στον οίστρο ενός παίκτη (Ροντρίγκεθ) και στα μούσκουλα ενός δεύτερου (Χάινς).

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει στο κορμί του κουσούρια που δεν αντιμετωπίζονται εύκολα, αλλά στα χέρια του Πιτίνο έχει γίνει μία πολύ καλή ομάδα με αρχές, υποκείμενο, ρήμα και αντικείμενο. Και κάποια σκόρπια κοσμητικά επίθετα, τώρα τελευταία.

Το τρίποντο θαύμα του Καλάθη ήταν το 9ο σε 16 προσπάθειες. Όταν ο Παναθηναϊκός σουτάρει καλά (όπως στο πρώτο ματς με την ΤΣΣΚΑ, όταν είχε 10/21), γίνεται διαφορετική ομάδα.

Απόψε ήταν καλός και στις βολές (15/19), αλλά το σημείο κλειδί ήταν το τελευταίο τρίλεπτο της γ’ περιόδου, όταν το 53-46 έγινε 57-56 με 5+5 πόντους από Λεκάβιτσιους και Αντετοκούνμπο.

Ο Παπαγιάννης ήταν δόξα τω Θεώ και βόηθα Παναγιά στην ίδια προσευχή, αλλά τουλάχιστον η δράση του έδωσε οντότητα μέσα στις ρακέτες, η δε βελτίωσή του επί Πιτίνο του δίνει το δικαίωμα να παρακολουθήσει με έννομο προσωπικό συμφέρον την αυριανή κλήρωση του Μουντομπάσκετ.

Ο Παπαπέτρου εκθέτει σε κάθε παιχνίδι όσους θεωρούσαν τυχαίο γεγονός το 1-5 του Παναθηναϊκού στο διάστημα της απουσίας του, ενώ ο Τόμας μοιάζει να βρήκε καινούρια ζωή μέσα στο 2019.

Χωρίς τους 6 πόντους του Αμερικανού μετά το 74-68, δεν θα ακούγονταν στα αποδυτήρια επινίκιες ιαχές, αλλά σκέτα «fuck», ελληνιστί «γαμώτο».

Το δράμα του Παναθηναϊκού, είναι ότι ο θρίαμβος της Μόσχας θα γίνει άγονη σπορά αν το ταμείο δεν συνδυαστεί με νίκες στα «πρέπει» των επόμενων εβδομάδων: Βασκόνια μέσα, Αρμάνι στο Μιλάνο, Ρεάλ και Μπουντούτσνοστ στο ΟΑΚΑ.

Εάν όμως οι «πράσινοι» τελειώσουν τη δουλειά, θα μπουν στα πλέι-οφ με κάποιου είδους αισιοδοξία, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος.

Ομάδα που ξέρει ότι μπορεί να αλώσει τη Μόσχα αναπνέει πιο ευχάριστα τον αέρα της άνοιξης.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.