Δεν είμαι ανθρωποφάγος!

Το ‘χω ξαναγράψει πως ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ Μαδρίτης κολλάνε γάντι στον τίτλο της κωμωδίας «Θα σε κάνω βασίλισσα», που γύρισε το 1964 ο Αλέκος Σακελλάριος με τον Θανάση Βέγγο, τη Νίκη Λινάρδου και τον Δημήτρη Κωνσταντάρα, μάλιστα παρουσιάζουν τη unisex εκδοχή του...

Δυο φορές (το 1995 στη Σαραγόσα και το 2015 στη Μαδρίτη) έκανε ο Ολυμπιακός τη Ρεάλ βασίλισσα και άλλη μια (το 2013 στο Λονδίνο) έκανε η Ρεάλ τον Ολυμπιακό βασιλιά...

Και μάλιστα σε πείσμα της μακροβιότητος της βασίλισσας Ελισάβετ, τον έκανε (αρσενικό) βασιλιά της Αγγλίας!

Στο μεταξύ διαβάζω τη δήλωση του Βαγγέλη Μάντζαρη που είπε ότι «Ολυμπιακός είμαστε, το κάναμε πέρυσι, πάμε να το κάνουμε και φέτος» και το μυαλό μου που ευτυχώς δεν έχει φυράνει ακόμη γυρίζει σε μια βραδιά πριν από 25 χρόνια και ενάμιση μήνα…

Εκείνη η βραδιά της τρίτης αγωνιστικής της φάσης των ομίλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης δεν ήταν σαν όλες τις άλλες: βασικά δεν ήταν σαν όλες τις προηγούμενες, καθότι μέχρι τότε καμιά ελληνική ομάδα δεν είχε καταφέρει να αλώσει το καστιγιάνικο κάστρο και αξιωθήκαμε να το δούμε να συμβαίνει δυο φορές μέσα σε δυο χρόνια, πρώτα από τον Ολυμπιακό και εν συνεχεία από τον Παναθηναϊκό, που παρεμπιπτόντως βρίσκεται κι ελόγου στην Ισπανία για τον αυριανό αγώνα με την Μπαρτσελόνα.

Εδώ σε θέλω μάστορα Μπλατ κι εδώ σε θέλω μάστορα Ρικ!

Το ημερολόγιο λοιπόν έδειχνε 24 Νοεμβρίου του 1993, όταν οι Πειραιώτες πέτυχαν μια από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας τους…

Δεν επρόκειτο βεβαίως για νίκη που τους έστεψε πρωταθλητές Ευρώπης (όπως εκείνη στον τελικό του 2013 στο Λονδίνο) ωστόσο για τα δεδομένα της εποχής ένα τέτοιο κατόρθωμα έμοιαζε με ένα άπιαστο όνειρο…..

Ένα όνειρο που έμελλε να γίνει πραγματικότητα δια χειρός Γιώργου Σιγάλα ο οποίος στην κορύφωση ενός συναρπαστικού και ανατρεπτικού θρίλερ καθάρισε την μπουγάδα ακριβώς στη λήξη!

Τριάμισι λεπτά πριν από τη λήξη οι Μαδριλένοι προηγήθηκαν με 54-48, αλλά ο Ολυμπιακός δεν το ‘βαλε κάτω και άρπαξε τη νίκη, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, όπως έλεγε στη μετάδοση (του ΑΝΤ1) ο συχωρεμένος ο Φίλιππος Συρίγος…

Μάλιστα σε κάποια στιγμή που οι διαιτητές σφυρίζουν ανύπαρκτο φάουλ του Παναγιώτη Φασούλα στον Αντόνιο Μαρτίν, ο «μουσάτος» βάζει τα γέλια και λέει «θα τρελαθούμε τελείως»!

Απορώ μάλιστα που δεν είπε τη συνηθισμένη ατάκα του «είναι να γελάει κανείς»!

Απέναντι στη ζώνη 2-3 που έστησε ο Κλίφορντ Λιουκ, ο Ζάρκο Πάσπαλι πρώτα πέτυχε ένα ζογκλερικό καλάθι για το 54-53 (μετά την τάπα του Φασούλα στην άμυνα) και στο καπάκι έβαλε τον Ολυμπιακό μπροστά με δυο πόντους (54-56).

Ο Τζόε Αρλαουκας με μια βολή μείωσε σε 55-56, ενώ στα 19΄’’ ο Φράνκο Νάκιτς αστόχησε από τη γραμμή της προσωπικής για να ακολουθήσει στα επτά δευτερόλεπτα το καλάθι του Αρβιντας Σαμπόνις, με το οποίο η Ρεάλ βρέθηκε πάλι μπροστά με 57-56.

Από εκεί και πέρα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!

Ο Πάσπαλι αστοχεί σε λέι απ, ο Φασούλας ρίχνει κάτω τον Λάσα, αλλά στο μεταξύ είχε κολλήσει το χρονόμετρο και η κατοχή ανήκει στον Ολυμπιακό. Μετά το τάιμ άουτ ο (πατέρας του νυν παίκτη του Ηφαίστου, Δημήτρη) Αντώνης Σταμάτης κατεβάζει την μπάλα, τη δίνει στον «Ράμπο» που εφορμά προς τη ρακέτα της Ρεάλ και ενώ μηδενίζεται το χρονόμετρο κάνει το τζαμπ σουτ μπροστά στον Χοσέτσου Μπιριούκοφ ο οποίος μάλιστα γλιστράει και γράφει το 57-58

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:

ΡΕΑΛ: Λάσα, Σάντος, Μπιριούκοφ 10, Αρλάουκας 12, Αντούνεθ 5, Σαμπόνις 12 (13ρ.), Καργκόλ 7, Αντ. Μαρτίν 11.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Μπακατσιάς 2, Σιγάλας 4, Καμπούρης 2, Πάσπαλι 26 (9/16δ., 2/4τρ., 2/4β., 8ρ.), Νάκιτς 3, Φασούλας 6, Τόμιτς 6, Τάρπλεϊ 9 (9ρ., 3/14 σουτ)

Το τι έγινε στο γήπεδο με το που σκόραρε ο Σιγάλας και ακούσθηκε η κόρνα της λήξης φαίνεται στο βίντεο, ωστόσο το μεγάλο γλέντι έγινε τις μεταμεσονύκτιες ώρες στο ξενοδοχείο «Havana», όπου είχε καταλύσει η αποστολή και –προς γενική κατάπληξη- ο Γιάννης Ιωαννίδης κάλεσε και τους δημοσιογράφους, «για να πιούμε ένα ουίσκι και να μη λέτε ότι είμαι ανθρωποφάγος»!!!

Ο Ξανθός ήταν γενικώς τρελαμένος από αυτή τη διθυραμβική νίκη, μάλιστα η επίθεση αγάπης προς τους δημοσιογράφους είχε αρχίσει νωρίτερα στο γήπεδο, όπου κατά παράβαση του εθιμικού δικαίου του μας φώναξε «να βγάλουμε μια φωτογραφία για να θυμόμαστε αυτή την ιστορική νίκη»!

Δεν ξέρω εάν ο Ιωαννίδης έχει στο αρχείο του αυτή τη φωτογραφία, τη βρήκα όμως εγώ στο δικό μου και τη δημοσιεύω. Εχει πλάκα κιόλας διότι το σιελ πουκάμισο που φοράει είναι βρεγμένο (προφανώς από τα μπουγέλα μέσα στα αποδυτήρια) και το χαμόγελο του είναι τόσο εύγλωττο, ώστε τα σχόλια περιττεύουν…

Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα όλοι όσοι εικονιζόμαστε στο ενσταντανέ –και μάλιστα οι περισσότεροι με γραβάτα και σακάκι- έχουμε μεγαλώσει πολύ, αλλά ευτυχώς είμαστε γεροί και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε στο μετερίζι: από αριστερά προς τα δεξιά, ο Παντελής Διαμαντόπουλος, ο Γιάννης Ψαράκης, ο Νίκος Παπαδογιάννης, η αφεντιά μου, ο Δημήτρης Καρύδας, ο Σπύρος Καβαλιεράτος και ο Γιώργος Σηφάκης.