Από το ναδίρ στο ναδίρ

Mέχρι τις 9 απόψε, το ναδίρ του φετινού Ολυμπιακού ήταν το α’ ημίχρονο του αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα: 43-34 στο ταμπλό, κατεβασμένα κεφάλια, απαισιόδοξα βλέμματα, εικόνα αποσύνθεσης.

Όταν το ρολόι σήμανε 10, το ναδίρ του φετινού Ολυμπιακού δεν ήταν πια το πρώτο μισό του αποψινού αγώνα, αλλά το τελευταίο του δεκάλεπτο.

Εάν αυτό που είδαμε στο ξεκίνημα του παιχνιδιού έχει την εξήγησή του, η κατάρρευση μετά το βιράζ δεν συγχωρείται για ομάδα τόσο έμπειρη και ποιοτική.

Το στατιστικό της δ΄περιόδου είναι καρφί στο μάτι του Γιάννη Σφαιρόπουλου και των παικτών του: 32-15 σκορ, 13-3 ριμπάουντ, 1-3 στα λάθη, 10/16 σουτ έναντι 5/16.

Μηδέν στο «θέλω», μηδέν και στο «μπορώ».

Το ροζ φύλλο κατέληξε στην τσέπη της ομάδας που το άξιζε περισσότερο, μολονότι έπαιξε τα τελευταία 17 λεπτά δίχως προπονητή και υπέστη και το ψυχολογικό πλήγμα της αρχικής ανατροπής από το 53-46.

Τουλάχιστον γλιτώσαμε από τη γελοιότητα των αδελφών σωματείων που τάχα αλληλοϋποστηρίζονται στα δύσκολα. Η ήττα από τον βαθμολογικά αδιάφορο Ερυθρό Αστέρα μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά στον Ολυμπιακό, όταν γίνει η σούμα...

«Κερδίσαμε επειδή μείναμε ενωμένοι και πιστέψαμε στις δυνάμεις μας», σχολίασε στο τέλος ο Μιλένκο Τόπιτς, ο οποίος κοουτσάρισε υπηρεσιακά τον Αστέρα μετά την αποβολή του φωνακλά Αλιμπίγιεβιτς.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να ισχυριστεί το ίδιο;

Μόνο για ένα διάστημα 8-9 λεπτών παρουσίασε στη σάλα Πιονίρ τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του, της ομάδας που δεν παραδίδεται εύκολα και που ξεπερνάει με ομαδική δουλειά το έλλειμμα ποιότητας.

Ακόμα και όταν οι «κόκκινοι» βρέθηκαν σε θέση ισχύος, έτρεμε το φυλλοκάρδι τους και άρπαξαν την ήττα μέσα από τα δόντια της νίκης.

Μόλις οι πέντε που βρίσκονταν στο παρκέ είδαν τον Αστέρα να αντεπιτίθεται και ένιωσαν τα τύμπανά τους να τρίζουν, βάλθηκαν να κοιτάζουν προς τον πάγκο, σε μία απεγνωσμένη -αν και σιωπηλή- έκκληση για ενισχύσεις.

Ο Σφαιρόπουλος ασφαλώς μετάνιωσε που απέσυρε τον πληθωρικό Παπανικολάου την ίδια στιγμή που απουσίαζαν από την πεντάδα οι δύο παραδοσιακοί ηγέτες, αλλά μάλλον δεν φανταζόταν τέτοια βουτιά.

Όταν επέστρεψε ο ορεξάτος αλλά φορτωμένος με 4 φάουλ και με 35 χρόνια Σπανούλης, σε ρόλο πόιντ-γκαρντ μάλιστα δίπλα στον Στρέλνιεκς, ο υπόλοιπος Ολυμπιακός αποχώρησε από το γήπεδο.

Η εικόνα των παικτών που δίσταζαν να πάρουν την παραμικρή πρωτοβουλία ακόμα και όταν είχα πλεονέκτημα και περίμεναν τα πάντα από τον αρχηγό τους ήταν μία χτυπητή ανορθογραφία και παράλληλα δώρο προς τους Σέρβους.

Με τον τρόπο που διάλεξε για να διεκδικήσει τη νίκη στο τελευταίο πεντάλεπτο, ο Ολυμπιακός αδίκησε όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και τον ίδιο τον Σπανούλη.

Ο Ολυμπιακός παραχώρησε μέτρα στα πρώτα κιόλας λεπτά, όταν ο Ρότσεστι έκανε γιο-γιο τον Ρόμπερτς, αλλά τα μάζεψε μετά την ανάπαυλα και θα κέρδιζε το κρίσιμο ματς αν δεν έχασκε κραυγαλέο κενό μέσα στις ρακέτες.

Το κοντέρ των ριμπάουντ στην γ’ περίοδο (3-15) ήταν μία αξιέπαινη ένδειξη αυταπάρνησης και πάθους, αλλά αποδείχθηκε μαγική εικόνα και τουμπάρισε στα τελευταία λεπτά.

Κατάκοπος από την προσπάθειά του να καλύψει την ανυπαρξία του ΜακΛέιν (1 πόντος, 4 λάθη) και την αβάσταχτη ελαφρότητα του Ουίλτζερ (0 ριμπάουντ, 0 κλεψίματα, 0 τάπες), ο αβοήθητος Μιλουτίνοβ έγινε παιχνιδάκι στα χέρια των Μπιέλιτσα-Όμιτς και έχασε όλες τις μονομαχίες.

Από το 61-68 και έπειτα, ο Αστέρας πέτυχε σχεδόν όλους τους πόντους του μέσα από το «βαμμένο», όπου η έλλειψη ενός αμυντικού τροχονόμου έγινε βασανιστική.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Ολυμπιακός θα έχανε αυτό το ματς αν είχε ένα ψηλό τύπου Μπερτς ή Χάντερ ή Ντάνστον στα μετόπισθεν.

Ο Μιλουτίνοβ έχει μπόι και ταλέντο, αλλά όχι «παρουσία», μέσα στη ρακέτα. Και βέβαια ο Πρίντεζης είναι άλλου τύπου ψηλός, ψηλός που χρειάζεται κάλυψη στα νώτα του.

Ο (περίπου) ίδιος Ολυμπιακός που κάποια στιγμή πάτησε στην κορυφή της βαθμολογίας μετράει πλέον 4 συνεχόμενες ήττες εκτός έδρας και βρίσκεται έξω από την προνομιούχο τετράδα.

Είναι μεν ισόβαθμος με τις ομάδες που μοιράζονται την 3^η και 4^η θέση (Ρεάλ και Παναθηναϊκό), αλλά έχει να τις αντιμετωπίσει και τις δύο εκτός έδρας, όπου δεν νικάει πια κανέναν.

Η θέση του στα πλέι-οφ ασφαλώς δεν απειλείται, ωστόσο αυτό είναι το μοναδικό ευοίωνο σημάδι τώρα που η κούρσα έφτασε στα δύο τρίτα.

Την επόμενη εβδομάδα, βεβαίως, η επίσκεψη της πρωταθλήτριας Φενέρ μπορεί να ανεβάσει τον πήχυ της συσπείρωσης και να ανεβάσει ξανά τους ηττημένους φιναλίστ του 2017 στην πρώτη τετράδα της κατάταξης.

Ενδιάμεσα, όμως, ο Ολυμπιακός θα κληθεί να επιστρατεύσει το όποιο μέταλλό του στο ΟΑΚΑ, απέναντι στον Παναθηναϊκό που -χωρίς να αποφεύγει τους κλυδωνισμούς- ευνοείται ολοφάνερα από τη συγκυρία και τη φόρμα.

Οι Πειραιώτες ασφαλώς θα αντιστρέψουν το κλίμα και θα φορτώσουν το πρόβλημα στον αντίπαλο εφ’όσον πάρουν το επερχόμενο ντέρμπι της Α1, αλλά απειλούνται με μία ασυνήθιστη απώλεια στήριξης σε περίπτωση νέας αποτυχίας.

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το ντέρμπι της Δευτέρας μπορεί να κρίνει πολλά για τον Ολυμπιακό και να δρομολογήσει ανεπιθύμητες αναταράξεις.

Η ευρωπαϊκή πορεία του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ένα παιχνίδι που ανήκει σε τελείως διαφορετική διοργάνωση.