Τα λόγια του πιλότου και τα εύκολα «θύματα»!

Τα λόγια του πιλότου και τα εύκολα «θύματα»!

Γιάννης Ντεντόπουλος
Τα λόγια του πιλότου και τα εύκολα «θύματα»!
Ο Γιάννης Ντεντόπουλος επέστρεψε με την «ερυθρόλευκη» αποστολή και μεταφέρει το εκρηκτικό κοκτέιλ συναισθημάτων που επικράτησε στον Ολυμπιακό μετά τη συντριβή από την Χίμκι, που σήμανε συναγερμό γιατί ήταν η δεύτερη μέσα σε μια εβδομάδα. Τα σημάδια που δείχνουν ότι οι Πειραιώτες είναι πλέον υποχρεωμένοι να αλλάξουν τη λογική της επιλογής των ξένων τους, γιατί ο ελληνικός κορμός χρειάζεται ενίσχυση και όχι απλά υποστήριξη.

Αν δεν ήταν ο Ολυμπιακός, μια ομάδα που με τον τρόπο του και σε βάθος χρόνου, έχει καταφέρει να διαμορφώσει μια ταυτότητα και έναν χαρακτήρα που τα τελευταία χρόνια τον διατηρούν στην πρώτη γραμμή των διεκδικητών της Euroleague, δυο συνεχόμενες βαριές εκτός έδρας ήττες μέσα σε μια εβδομάδα, από την Μπασκόνια και την Χίμκι, ενδεχομένως και να πέρναγαν στο «ντούκου».

Υπό αυτή την έννοια το λες και «κατάκτηση» να προκαλούν τόσο κρότο, τρεις ασυνήθιστες συντριβές (αν προσθέσουμε κι εκείνη στην Βαρκελώνη) μακριά από το ΣΕΦ και μέσα στην ίδια σεζόν, με 11 αγωνιστικές να απομένουν για να ολοκληρωθεί η regular season.

Ο κρότος συνοδεύεται ενίοτε από έκπληξη, τρόμο, στενοχώρια, θυμό, διάθεση για αυτοκριτική, αλλά κυρίως από προβληματισμό, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μιλάμε για ένα φαινόμενο που είναι συνηθισμένο, αλλά πάει να γίνει (συνηθισμένο).

Όλα αυτά τα συναισθήματα, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Από την «MYTISHCHI ARENA” της Μόσχας, που από μια ήσυχη έδρα μετατράπηκε σε νέο τόπο ερυθρόλευκου μαρτυρίου, μέχρι την πτήση της επιστροφής με το τσάρτερ που έφτασε στο «Ελ. Βενιζέλος» στις 4.10 τα ξημερώματα.

Ο Μάντζαρης βγήκε και ζήτησε «συγνώμη από τον κόσμο της ομάδας για την απαράδεκτη εικόνα» που ο ίδιος χαρακτήρισε «ξεφτιλισμό», ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, αφού πρώτα ανέλαβε δημόσια την ευθύνη στην συνέντευξη Τύπου, κλείδωσε τους παίκτες του στα αποδυτήρια για περισσότερο από 20 λεπτά. Ταυτόχρονα έφταναν από την Αθήνα οι πληροφορίες που ανέφεραν ότι οι ιδιοκτήτες της ομάδας, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, πλέον εμφανίζονται από ενοχλημένοι ως θυμωμένοι. Και δεν αποκλείεται, από την Παρασκευή κιόλας,να κάνουν δυναμική παρέμβαση. Είναι προφανές ότι αυτή τη φορά δεν δείχνουν αρκετά για να εκτονώσουν την ένταση, τα τρυφερά και παρηγορητικά λόγια του ερυθρόλευκου φρονημάτων πιλότου της πτήσης, λες από κασέτα που ηχογραφήθηκε πριν μια εβδομάδα κατά την επιστροφή από την Βιτόρια: «καλύτερα τώρα, παρά το Μάιο» . Ή τα «δημοσιογραφικά τσιτάτα» («διδακτική ήττα», « μάθημα τώρα που είναι νωρίς») που έχουν ανακαλυφθεί περισσότερο για να εκφράζουν ευχή παρά να συμμετέχουν στην κριτική, η οποία όταν είναι καλοπροαίρετη δεν μπορεί, ούτε να παρεξηγηθεί, ούτε να κάνει κακό..

Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλο αυτό το νταβαντούρι δεν γίνεται για τη ήττα αλλά για την επαναλαμβανόμενα στρεβλή εικόνα, μιας ομάδας που έπεσε αμαχητί, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν τον λες και σκληροτράχηλο.

Φυσικά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια ομάδα, η οποία, παρά τα σημαντικά προβλήματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει από την αρχή της περιόδου, με απουσίες βασικών, βασικότερων ή και βασικότατων παικτών φιγουράρει στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας με ρεκόρ 13-6, καταγράφοντας και πολλά σπουδαία επιτεύγματα .παραμένοντας με μεγάλες αξιώσεις στην διεκδίκηση του πλεονεκτήματος έδρας.

Από την άλλη όμως δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τα σημάδια. Είπαμε, δεν είναι συνηθισμένος ο Ολυμπιακός σε τόσες συντριβές και μάλιστα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Όπως επίσης δεν μπορεί να μην συνυπολογίσει ότι, εκτός των άλλων, στα τελευταία παιχνίδια με τον «αιώνιο» εσωτερικό αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό, έχει απολέσει το συγκριτικό πλεονέκτημα . Μην ξεχνάμε επίσης ότι στον πρώτο γύρο του ελληνικού πρωταθλήματος έχει κάνει 3 ήττες...

Όμως, το πιο ανησυχητικό, απ’ όλα (κατά την ταπεινή μου άποψη), είναι η αίσθηση ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τον τελευταίο καιρό, άρχισε να θυμίζει το κλίμα που καλλιεργήθηκε αμέσως μετά την ήττα από τους «πράσινους» στον περσινό τελικό του ΣΕΦ και σήμανε την απώλεια του τίτλου: «προδόθηκε από του ξένους του» έγραφαν εφημερίδες και site σε μια αξιοθαύμαστη επίδειξη ταύτισης απόψεων που έμοιαζε με ομοβροντία. Κάτι ανάλογο φαίνεται να συμβαίνει και τώρα: «αδιάφορος και επιπόλαιος ο Τόμπσον», «φοβισμένος και λίγος ο Ρόμπερτς», «πεσμένος κι έξω από τα νερά του ο Στρέλνιεκς». Οι ίδιοι που στο διάστημα των μεγάλων απουσιών είχαν βάλει πλάτη και δεν τα είχαν πάει κι άσχημα, αν κρίνουμε από τον βαθμολογικό απολογισμό.

«Ξένοι Ολυμπιακού» λοιπόν. Ανεπαρκείς ή τα εύκολα «θύματα»;

Δεν χρειάζεται σοφία για να παραδεχθεί ο καθένας, όπως παραδέχεται όλη η Ευρώπη -και δικαίως- ότι το μεγάλο «όπλο» του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια, είναι η ομοιογένεια που εκπορεύεται από τον συμπαγή ελληνικό κορμό του, ο οποίος με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις διατηρείται αναλλοίωτος. Και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να διαφωνήσει, όταν μιλάμε για ένα συγκεκριμένο γκρουπ παικτών (Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Αγραβάνης) που πήρε στα χέρια του το στυλό της «ερυθρόλευκης» ιστορίας, έγραψε σπουδαία κεφάλαια και τα κατάφεραν γιατί βρήκε τον τρόπο , τα μέλη του, να συνεννοούνται με κλειστά μάτια, να παίζουν με αυταπάρνηση και να θυμίζουν μια μεγάλη οικογένεια.

Από την άλλη, για να μην τα βλέπουμε όλα φορώντας ...φουστανέλα, δεν είναι κάπως οξύμωρο, αυτός ο περίφημος "ελληνικός κορμός"να πιστώνεται όλες τις μεγάλες εμφανίσεις και τις επιτυχίες (όχι άδικα), αλλά να μένει και ανέγγιχτος στις κακές βραδιές και τις αποτυχίες (όχι τόσο δίκαια).

Αλλά ακόμη κι αν για την οικονομία της συζήτησης δεχθούμε ότι κάτι τέτοιο καλώς συμβαίνει (και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο), τότε μήπως είναι χρήσιμο να σκεφτούμε ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει (συνολικά) να επανεξετάσει την λογική και την φιλοσοφία με την οποία επιλέγει, αξιοποιεί και εν τέλει αξιολογεί τους ξένους του;

Για να μην το γυροφέρνω, αλλά να μπω απ’ ευθείας στην κεντρική ιδέα της σκέψης μου είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι οι επιλογές των αλλοδαπών παικτών(φυσικά μέσα από ένα δεδομένο οικονομικό πλαίσιο που καθορίζεται από την διοίκηση) εξαρτάται από την διάθεσή τους να αποδεχθούν ότι θα έχουν έναν ρόλο συμπληρωματικό. Από την πρώτη μέρα, λαμβάνουν με κάθε τρόπο το μήνυμα ότι το βασικό τους καθήκον είναι να υποστηρίζουν τον κυρίαρχο ρόλο των Ελλήνων. Οποιοσδήποτε έδειξε την τάση να ξεφύγει από τα μέτρα και τα σταθμά που προσδιορίζονται από αυτή τη βασική αρχή, ήταν εν δυνάμει υποψήφιος να ξαπλώσει στο «κρεβάτι του Προκρούστη» για να «κοπεί» ό,τι περισσεύει. Τελευταίο και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Ερικ Γκριν, ο οποίος μπορεί να είχε και κάποιες αδυναμίες (και ποιος δεν έχει), αλλά η παρουσία του έδινε την υπόσχεση ότι σε κάθε βραδιά που η επίθεση κόλλαγε θα μπορούσε να προσφέρει κάποιους εύκολους πόντους για να ξεκουράσει την ομάδα. Ενδεχομένως να διεκδικούσε άκομψα μεγαλύτερο μερίδιο στην κατανομή των επιθέσεων, αλλά δεν έπαυε να είναι ένας χαρισματικός σκόρερ. Αυτή του η επιθυμία τιμωρήθηκε με την εξήγηση ότι «δεν ταιριάζει με την φιλοσοφία μας», η οποία προφανώς δεν είχε όραμα να δυσκολεύεται η ομάδα να περάσει τους 70 πόντους στα περισσότερα φετινά εκτός έδρας ματς.

Κάπως έτσι οδηγούμαστε στη απάντηση της ερώτησης, «γιατί ο Ολυμπιακός είναι μακράν η ομάδα με το πιο αναγνωρίσιμο επιθετικό στυλ, στην Ευρώπη. Αυτό που έχει ξεκάθαρα και αναλλοίωτα: χαρακτηριστικά, τη δημιουργία του Σπανούλη και το low post παιχνίδι του Πρίντεζη.

Κάπως έτσι καταλαβαίνουμε γιατί οι καλοπροαίρετοι χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του Ολυμπιακού «αποτελεσματικό», όχι μόνο γιατί νικάει μεγάλους αντιπάλους σε κρίσιμα ματς, αλλά γιατί μπορεί να το κάνει ενώ ο αντίπαλος (πχ ΤΣΣΚΑ στου ημιτελικούς του ’15 και του ’17) ξέρει εκ των προτέρων ακόμη και το πώς θα χάσει. Και γιατί οι κακοπροαίρετοι το κατηγορούν ως «προβλέψιμο. χωρίς εκπλήξεις».

Με αυτά και με εκείνα, η φετινή σεζόν φαίνεται ότι δεν προσφέρεται για αγωνιστικούς ακροβατισμούς. Ειδικά την δεδομένη χρονική στιγμή. Ο Ολυμπιακός, ακόμη κι αν προχωρήσει σε κάποια αλλαγή και δει τον Τίλι να επιστρέφει το συντομότερο, δύσκολα μπορεί να αλλάξει δραματικά το παιχνίδι του σε σημείο να μπορεί να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους. Θα προσπαθήσει να πάρει το κύπελλο στο οποίο είναι το φαβορί, θα παλέψει να πάει στο final4 που παραμένει μεγάλη διάκριση και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας με τον κλασσικό τρόπο και τους κανόνες που το κάνει μέχρι τώρα.

Από εκεί και πέρα, ανεξάρτητα με το τί από όλα αυτά θα επιτύχει, είναι προφανές ότι το καλοκαίρι χρειάζεται να δείξει μεγαλύτερη τόλμη και ανοικτό μυαλό στις επιλογές του. Ενδεχομένως να υποχρεωθεί να "σπάσει κι αβγά". Είναι όμως ξεκάθαρο ότι πλέον, έχει ανάγκη από (ξένους) παίκτες που θα μπορούν να τον αλλάξουν και όχι να τον συντηρήσουν, να του προσθέσουν στοιχεία που του λείπουν και όχι απλά να χρησιμοποιούνται κρατάνε τα μπόσικα και τις (εσωτερικές) ισορροπίες.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.