«Ποτέ δεν θα... καβαλούσα τον Σπανούλη!»

Αποτελεί μία από τις σπάνιες περιπτώσεις ενός Αμερικανού point-guard με σπουδαίες επιθετικές αρετές, που παραμονές της πρώτης «συνάντησης» με την ομάδα που τον «έδιωξε», έχει μόνο καλά λόγια να πει για την προηγούμενη «οικογένειά» του.

Ο λόγος για τον Έρικ Γκριν και τον Ολυμπιακό, μία σχέση που πέρασε από μύρια κύματα, είχε καλές και κακές στιγμές και στο τέλος της περυσινής σεζόν κατέληξε σε ένα επαγγελματικό «διαζύγιο», με τον 25χρονο πρώην «ερυθρόλευκο» να καταλήγει στην Βαλένθια, την οποία αντιμετωπίσουν απόψε (21.30) οι Πειραιώτες.

Λίγες ώρες πριν το τζάμπολ ανάμεσα στην πρωταθλήτρια Ισπανίας και τον περυσινό δευτεραθλητή Ευρώπης, η Euroleague Greece σας παρουσιάζει μία αποκαλυπτική συνέντευξη με τον απόφοιτο του Βιρτζίνια Τεκ, που εκφράζεται με πολύ θερμά λόγια για τον Βασίλη Σπανούλη, τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και την ελληνική εμπειρία, ενώ αναφέρεται στο ΝΒΑ, στην απώλεια των περυσινών τίτλων και στην προοπτική της μετακόμισης στον Παναθηναϊκό. Απολαύστε τον...

Πως περιμένεις την πρώτη συνάντηση με τον Ολυμπιακό; Ήταν ένα ματς που είχες «κυκλώσει» από την αρχή της χρονιάς στο ημερολόγιό σου ή το αντιμετωπίζεις σαν ένα παιχνίδι όπως όλα τ' άλλα;

«Για μένα θα είναι ένα τυπικό παιχνίδι όσον αφορά το μπασκετικό κομμάτι, γιατί δεν έφυγα από τον Ολυμπιακό με άσχημο τρόπο! Ίσως να μπω στο γήπεδο με λίγο υψηλότερο κίνητρο για τη νίκη, όχι επειδή θα παίξω απέναντι στην πρώην ομάδα μου, αλλά επειδή πρέπει να διακόψουμε το αρνητικό σερί των τελευταίων πέντε αγωνιστικών...»

Σαν πολύ επαγγελματική για να είναι αληθινή, ακούγεται η απάντησή σου...

«Αυτή είναι η αλήθεια, όμως... Αγάπησα πολύ την ομάδα, όλα τα παιδιά και τον coach, πέρασα υπέροχα στη χώρα σας, γιατί εσείς οι Έλληνες είστε πολύ ανοιχτός λαός, οπότε δεν υπάρχει καμία έχθρα... Ίσα-ίσα, το αντίθετο!»

Να υποθέσουμε δηλαδή ότι δεν αισθάνθηκες ούτε για ένα λεπτό το συναίσθημα της απόρριψης, όταν ο ατζέντης σου σε πληροφόρησε ότι ο Ολυμπιακός δεν ενεργοποίησε την option για τον δεύτερο χρόνο του συμβολαίου σου;

«Δεν στενοχωρήθηκα γιατί - δεν υπάρχει λόγος να το κρύψω - ήθελα να πάω σε μία ομάδα που θα έχω πιο σημαντικό ρόλο. Κάπου, που θα έχω μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και περισσότερες ευκαιρίες να δείξω τι πραγματικά αξίζω... Ένιωσα ότι ήταν καλύτερο για μένα να φύγω και να ψάξω να βρω τις συνθήκες που ταιριάζουν καλύτερα στο αγωνιστικό μου στυλ!»

Αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται συνήθως από τον προπονητή. Οι σχέσεις σου με τον coach Σφαιρόπουλο ποιες ήταν;

«Δεν έχω παρά μόνο καλά λόγια να πω για τον coach! Είναι εξαιρετικός άνθρωπος και προπονητής και δίνει μεγάλη έμφαση στην πειθαρχία, που άλλωστε είναι ένα πολύ απαραίτητο χαρακτηριστικό στα ομαδικά αθλήματα. Το κατάλαβα σχετικά νωρίς στην περυσινή χρονιά και ταρακουνήθηκα πολύ, όταν με έστειλε σπίτι μου για λίγες μέρες! Αυτή η τιμωρία ήταν παραδειγματική και η αλήθεια είναι ότι με έβαλε σε σκέψεις και με βοήθησε να ωριμάσω περισσότερο. Μπορεί να μην ήμουν ευχαριστημένος με τον ρόλο που είχα, αλλά η ουσία ήταν ότι έπρεπε να προσαρμοστώ. Ήμουν μέλος ενός συνόλου και όταν συμβαίνει αυτό, δεν γίνεται να βάζεις το εγώ πάνω από το εμείς! Οπότε πήρα το μάθημά μου! Δεν κρατάω κακία! Όσο ζεις, μαθαίνεις άλλωστε...»

Από πέρυσι έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για το κατά πόσο μπορούσες να συνυπάρξεις στην ίδια πεντάδα με τον Σπανούλη, ειδικότερα από τη στιγμή που έκανες τα καλύτερά σου παιχνίδια, όταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν απών λόγω τραυματισμών... Η δική σου άποψη ποια είναι;

«Κατ' αρχήν, αισθάνομαι τον Σπανούλη κάτι σαν μεγάλο μου αδερφό! Είμαστε σε επαφή ακόμη και φέτος, ανταλλάσσουμε μηνύματα, μου έστειλε συγχαρητήρια στο ξεκίνημα της σεζόν για τις πρώτες καλές μου εμφανίσεις και βασικά, τον περιμένω στη Βαλένθια για να πιούμε καφέ και να τα πούμε από κοντά... Από την αρχή της περυσινής χρονιάς ήρθαμε πολύ κοντά και μπορώ να σου πω ότι πλέον μας συνδέει μία δυνατή φιλία. Οπότε, εκτός από τις προπονήσεις, ποτέ δεν μπόρεσα να τον δω ανταγωνιστικά! Αύριο (σ.σ.: απόψε), βέβαια, θα είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα...»

Πάντως, είναι λίγο σπάνιο, να ακούς έναν Αμερικανό μπασκετμπολίστα να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για έναν Έλληνα πρώην συμπαίκτη του, εξαιτίας του οποίου - τρόπον τινά - «είδε» την πόρτα της... εξόδου! Δε συμφωνείς;

«Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά ο πολύς κόσμος δεν μπορεί να ξέρει τι είδους σχέση αναπτύξαμε! Ο "Kill-Bill", όπως τον λέτε εσείς οι δημοσιογράφοι, είναι ένας "θρύλος" του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο παίκτης που λίγο-πολύ ξαναέβαλε την ομάδα στην "ελίτ" της Ευρώπης, έφερε τίτλους, κέρδισε αναγνώριση... Όλα αυτά δεν έρχονται τυχαία και πρέπει να τυγχάνουν και του ανάλογου σεβασμού. Ερχόμενος στην Ελλάδα, λοιπόν και μαθαίνοντας την ιστορία του, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να προσπαθήσω να τον... καβαλήσω! Ίσα-ίσα που περίμενα την σειρά μου κι επιχείρησα να τον συμπληρώσω όσο καλύτερα μπορώ...»

Όλο αυτό που περιγράφεις, στα λόγια ακούγεται εύκολο... Στην πράξη, είναι όμως;

«Όχι βέβαια, ειδικότερα για έναν ανταγωνιστικό παίκτη σαν κι εμένα, που θέλει να είναι συνέχεια στο παρκέ, να παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις και να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Σπανούλης, όμως, κέρδισε από την αρχή τον σεβασμό μου και είναι τόσο καταπληκτικό παιδί, που με τον τρόπο του, με βοήθησε πολύ να αποκτήσω την σωστή νοοτροπία. Έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις εκτός γηπέδου και μπορώ να σου πω ότι με έχει βοηθήσει να ωριμάσω πολύ σαν άνθρωπος και σαν αθλητής. Δεν υπήρξε ούτε μία μέρα, που η σχέση μας δοκιμάστηκε...»

Από την δική σου οπτική σκοπιά, μπασκετικά, τι είναι αυτό που τον κάνει τόσο ξεχωριστό;

«Γιατί τα κάνει όλα! Κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους, ανοίγει χώρους και δημιουργεί ευκαιρίες για όλους και το βασικότερο, «παίρνει» και συνήθως βάζει τα "μεγάλα" σουτ! Έχει μία πολύ σπάνια ηγετική και κυριαρχική ικανότητα, που δεν συναντάς κανείς συχνά στο μπάσκετ και αυτό το χάρισμα, δεν έχει να κάνει μόνο με το ταλέντο ή τις αθλητικές ικανότητες, αλλά με την πνευματική επιθυμία. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό το χαρακτηριστικό!»

Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση και κατά πόσο το ξέρεις, αλλά κόντρα στη Βαλένθια και στον Έρικ Γκριν, όλα δείχνουν ότι ο Σπανούλης θα κάνει το εφετινό ντεμπούτο στην Euroleague...

«Ναι το έμαθα... Θα έχει πλάκα μόνο αν νικήσουμε! Ξέρουμε πόσο έμπειρη και δυνατή ομάδα είναι ο Ολυμπιακός, τι έχει κάνει φέτος και πόσο επικίνδυνος είναι ειδικότερα εκτός έδρας, οπότε θα πρέπει να παίξουμε πολύ καλά για να τον κερδίσουμε. Τη χρειαζόμαστε πολύ τη νίκη, όμως! Πέντε συνεχόμενες ήττες είναι πολλές, πόσω μάλλον όταν χάνεις δύο δικά σου παιχνίδια, όπως αυτά με την Μπάμπεργκ και την Αρμάνι... Στα δικά μου μάτια, δεν απέχουμε καθόλου από το επίπεδο των καλών ομάδων της διοργάνωσης. Απλά πρέπει να μάθουμε πως να τελειώνουμε σωστά τα ματς... Δεν θα είναι καθόλου άσχημο να αρχίσουμε από τον αυριανό (σ.σ.: αποψινό) αγώνα...»

Οι αριθμοί λένε ότι στα πρώτα τέσσερα ματς, είχατε την καλύτερη άμυνα με παθητικό κοντά στους 65 πόντους και στους τελευταίους 5 αγώνες δεχόσαστε κοντά στους 90! Πως γίνεται αυτό;

«Αυτό είναι ένα κομμάτι στο οποίο δουλεύουμε πολύ εντατικά στις τελευταίες προπονήσεις. Δεν αποτελούν δικαιολογία οι τραυματισμοί, αλλά όταν μέσα σε διαδοχικές εβδομάδες χάνεις 4-5 παίκτες από το rotation, δεν είναι εύκολο να διατηρήσεις την ίδια ένταση, ούτε στην άμυνα, αλλά ούτε στην επίθεση. Προσπαθούμε σκληρά πάντως, για να επιστρέψουμε στο επίπεδο της αμυντικής προσήλωσης που είχαμε στην αρχή και πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να τα καταφέρουμε...»

Το περασμένο καλοκαίρι, λίγο πριν μείνεις ελεύθερος, ακούστηκε ότι ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρθηκε για σένα. Τελικά ο Λοτζέσκι ήταν αυτός που έκανε την διαδρομή ΣΕΦ-ΟΑΚΑ και ντύθηκε στα «πράσινα»...

«Δεν ξέρω αν πραγματικά υπήρξε ενδιαφέρον, αλλά να σου πω την αλήθεια, ζώντας την αντιπαλότητα από την πλευρά του Ολυμπιακού, δεν είμαι ο τύπος που θα πήγαινε στον Παναθηναϊκό!»

Πόσο... ΝΒΑ επιφυλάσσει το μέλλον του Έρικ Γκριν; Μην μου πεις ότι δεν ζηλεύεις λιγάκι τον Μάϊκ Τζέϊμς που άρπαξε από τα μαλλιά μία ευκαιρία στο Φίνιξ και δείχνει ότι έχει τα φόντα να στεριώσει στον «άλλο πλανήτη» του αθλήματος;

«Η επιστροφή στο ΝΒΑ είναι στα σχέδιά μου και το περασμένο καλοκαίρι, είχα προσφορές με τη μορφή αυτού του "διπλού συμβολαίου" (σ.σ.: two way contract). Ο μεγάλος στόχος όμως, για μένα είναι το εγγυημένο! Οπότε έκρινα ότι μία καλύτερη και πιο "γεμάτη" χρονιά στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης, θα κάνει πιο εύκολα τα πράγματα...»

Κλείνοντας, θα ήθελα να σε ρωτήσω για την χειρότερη ανάμνηση της περυσινής χρονιάς στον Ολυμπιακό;

«Θέλει κι ερώτημα; Αναμφίβολα το 0/2 στους τελικούς της Euroleague και του ελληνικού πρωταθλήματος! Αυτές οι ήττες θα με κυνηγούν πάντα! Ίσως η απώλεια του πρωταθλήματος να πόνεσε λίγο περισσότερο, γιατί ακόμη πιστεύω ότι σαν ομάδα, είμαστε καλύτεροι από τον Παναθηναϊκό. Το είχαμε στα χέρια μας, όμως, είμαστε στο 1-0 και στο 2-1 και το αφήσαμε να φύγει... Άξιοι της μοίρας μας!»