Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν

To αμυντικό σχέδιο με το οποίο ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να βραχυκυκλώσει το παιχνίδι του Ολυμπιακού θα μπορούσε να πιάσει τόπο εάν υπήρχε ένας δεύτερος Γκιστ πίσω από τον Γκιστ για να μαρκάρει τον Πρίντεζη, ένας Λάσμε για να παίζει ρόλο τροχονόμου στην άμυνα και ένας Διαμαντίδης για να μπαλώνει όλα τα κενά στα μετόπισθεν.

Επίσης, αν υπήρχε τρόπος για να διαγραφεί από τον σκληρό δίσκο του Σφαιρόπουλου το δείγμα γραφής όσων αγώνων βρήκαν τον Σπανούλη εγκλωβισμένο στις τανάλιες δύο ψηλών, ώστε να προστεθεί στην εξίσωση το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Με άλλα λόγια, αν ζούσαμε στο 2013 ή αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν.

Στην πράξη, το πλάνο έγινε μπούμερανγκ και χτύπησε τον Παναθηναϊκό κατακέφαλα. Με τον Γκιστ κολλημένο 5 μέτρα μακριά από το καλάθι και τον πρωτάρη Σίνγκλετον να τρέχει για βοήθεια, η διάβαση στα μετόπισθεν έμεινε αφύλαχτη.

Ο Σπανούλης μοίραζε τις ασίστ σαν φυστίκια, ο Πρίντεζης έπιασε πελάτη τον αβοήθητο Χαραλαμπόπουλο, ο Μπερτς άρπαζε ανενόχλητος τα επιθετικά ριμπάουντ, ο Παπανικολάου έκανε τα πάντα σωστά, μέχρι και ο Μάντζαρης μπούκαρε μέσα και δημιούργησε ρήγματα.

Όταν ο Πεδουλάκης επιχείρησε διορθωτικές κινήσεις με Μπουρούση, Παππά και Φώτση έκανε την ομάδα του απελπιστικά αργή και ευάλωτη, όχι μόνο στις επιστροφές αλλά και στο πέντε εναντίον πέντε.

Οι «κόκκινοι» αιφνιδιασμοί έπεσαν βροχή, η μάχη των αιθέρων χάθηκε ανεπιστρεπτί, ενώ ο ορεξάτος Μπουρούσης έφαγε 11 πόντους στη σειρά πριν πετύχει τους δικούς του 12. Μοιραία, έφαγε πάγκο μετά την ανάπαυλα.

Ο Πεδουλάκης ομολόγησε ότι η ομάδα του είναι υπερβολικά «soft» και δεν έχει μέταλλο ούτε ενέργεια ούτε χαρακτήρα. Του άρεσε τόσο πολύ η εικόνα της α’ περίοδου, ώστε προσπάθησε να εφαρμόσει το ίδιο πλάνο και στο β’ ημίχρονο, με φυσιολογικό επακόλουθο την πανωλεθρία.

Ο Πρίντεζης θα μπορούσε να βάλει 30 πόντους αν έμενε στο παρκέ περισσότερα από 27 λεπτά. Ο Σπανούλης είχε τον καλύτερο συντελεστή +/- από κάθε άλλον παίκτη (+22). Τον χειρότερο, τον έγραψαν οι παίκτες που κλήθηκαν να τον κυνηγήσουν: Γκιστ -23, Φελντίν -21, Ρίβερς -25.

Ο Ολυμπιακός ήταν μία ομάδα γλύκισμα. Διέπρεψε σε όλους τους τομείς, αξιοποίησε απόλυτα τα πλεονεκτήματά του, έκρυψε τις ουκ ολίγες αδυναμίες του και πλησίασε τους 90 πόντους, σε βραδιά όπου ο ηγέτης του είχε 0/7 σουτ.

Το μεγαλύτερό του προσόν ήταν ο τρόπος με τον οποίο μετουσίωνε τις καλές άμυνες σε τέλειες επιθέσεις στο ανοιχτό γήπεδο, σκοράροντας 17 πόντους στον αιφνιδιασμό (περισσότερους, αν πιστέψω τα χαρτιά μου), αλλά και 28 από δεύτερη ευκαιρία.

Οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο κράτησαν πολύ ψηλά τον πήχυ, την ίδια ώρα που σύσσωμος ο Παναθηναϊκός έψαχνε τον Διαμαντίδη. Ο Γκρην είναι streaky όσο ελάχιστοι σουτέρ, αλλά βρήκε χώρο για να ζεσταθεί με 1-2 εύκολα σουτ και έκανε θραύση.

Ο Λοτζέσκι, τα ίδια. Ο Παπαπέτρου παραείναι πολυτέλεια για 10^ος ή 11^ος παίκτης οποιασδήποτε ομάδας. O Mιλουτίνοβ ξεκίνησε άσχημα, αλλά μετά δικαίωσε την παρουσία του. Ο Γιανγκ πήρε έτοιμες μπάλες από Σπανούλη και Χάκετ και έκανε πολύ περισσότερο θόρυβο απ’όσο θα δικαιολογούσαν τα 4:30 λεπτά της συμμετοχής του.

Το πρόβλημα που ενδεχομένως αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός απέναντι σε οργανωμένη άμυνα ουδέποτε εμφανίστηκε στο παρκέ, αφού δεν χρειάστηκε να «ακουμπήσει» τη μπάλα στον σέντερ που δεν έχει.

Στην απέναντι άκρη του γηπέδου, ο Παναθηναϊκός εντόπισε με συνέπεια και ακρίβεια τα mis-match απέναντι στους Σπανούλη και Γκρην, αλλά αυτό ήταν το μοναδικό στοιχείο στο οποίο διακρίθηκε.

Το έλλειμμα φαιάς ουσίας εξελίχθηκε σε βασανιστήριο, αφού πίσω από τον Καλάθη δεν υπάρχει τίποτε. Χρειάζεται όχι έναν ποιοτικό γκαρντ, αλλά δύο.

Τι είδους Παναθηναϊκός είναι αυτός, που εκδηλώνει δύο απανωτούς αιφνιδιασμούς με σουτ τριών πόντων από τον Καλάθη; Ο Ομπράντοβιτς θα είχε σκίσει τα διπλώματά του και τα ρούχα του.

«Η ομάδα μας θα γίνει πιο σκληρή, αλλιώς δεν θα είμαι εγώ προπονητής της», ξεσπάθωσε μετά τον αγώνα ο Πεδουλάκης. Το -25 είναι ένα σκληρό χτύπημα που αυτομάτως χαρίζει στον αντίπαλο τον τίτλο του φαβορί για την πρωτιά της κανονικής περιόδου.

Το ταξίδι στη Μόσχα, μολονότι βαθμολογικά ασήμαντο, απειλεί να φορτώσει την καμπούρα των «πρασίνων» με ακόμα περισσότερα ψυχολογικά βάρη. Το καυτό τριήμερο που τον φέρνει αντιμέτωπο με Μπάμπεργκ στη Γερμανία (26/10) και Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ (28/10) θα πρέπει να τον βρει έτοιμο για νέο ξεκίνημα.

Kακώς είπε ο Τζέιμς Γκιστ ότι η ομάδα του «οφείλει να ξεχάσει γρήγορα αυτό το ματς». Ασθενή μνήμη από αύριο οφείλει να έχει ο Ολυμπιακός, ώστε να μη παρασυρθεί σε υπερβολικούς πανηγυρισμούς. Ο Παναθηναϊκός καλά θα κάνει να θυμάται αυτό το ντέρμπι για καιρό.