Όποιος δεν έχει λεφτά, έχει μάτι!

H νέα σεζόν είναι και ένα καινούργιο στοίχημα. Κάθε ομάδας, κάθε παίκτη, κάθε προπονητή. Όλοι "κυνηγάνε" το δικό τους ....πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός το τίτλο. Η ΑΕΚ,ο Αρης και ο ΠΑΟΚ την 3η θέση που είναι το μεγαλύτερο έπαθλο για τους υπόλοιπους 12. Άλλοι, να εξασφαλίσουν, το συντομότερο δυνατό την παραμονή και μετά να διεκδικήσουν μια θέση στα playoffs, τα οποία τελικά είναι για “8” . Κι άλλοι κάνουν το σταυρό τους να σωθούν όπως όπως. Και φυσικά είναι και ο ΕΣΑΚΕ, που εύχεται απλά να μη του τύχει καμία στραβή και χρειαστεί να μπει ανάμεσα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν αρχίσαμε καλά. Η πρεμούρα να αλλάξει το καθεστώς τον 6 ξένων στο δεύτερο γύρο και όχι από την επόμενη σεζόν, όπως θα ήταν το φυσιολογικό . Έτσι άφησε μια δυσάρεστη γεύση, μια μετατροπή, η οποία επί της ουσίας ήταν προς την σωστή κατεύθυνση. Η διπλή αλλαγή του συστήματος που προφανώς έγινε στο ..πόδι γι αυτό κι έγινε λάστιχο (από 8 ομάδες σε 6 και τούμπαλιν), δείχνουν ότι υστερούμε ακόμη και σε πράγματα, τα οποία δεν εξαρτώνται μόνο από το χρήμα.

Εν πάση περιπτώσει , αν ρωτάτε εμένα- που με ρωτάτε αφού έχω την δυνατότητα να εκφράζω τις προσωπικές μου απόψεις μέσα από αυτές τις γραμμές- είναι ήσσονος σημασίας ποιός από τους δύο “αιώνιους” θα πάρει την κούπα ή ποιός θα τερματίσει τρίτος. Τα έχουμε συζητήσει: όποιος βρεθεί σε καλύτερο φεγγάρι τον Μάϊο και όχι ποιος θα είναι καλύτερος ή σταθερότερος όλη τη χρονιά. Θυμίζω ότι πέρυσι η ΑΕΚ άρπαξε την 3η θέση στο τέλος, αλλά η εικόνα και η αίσθηση που έβγαλε ο Άρης ήταν πολύ πιο υγιής και μπασκετική.

Φυσικά και θα κάναμε άλλη συζήτηση αν υπήρχε ομάδα ή ομάδες, έτοιμες και ικανές να διακόψουν τη ραστώνη του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και όχι απλά να τους ενοχλήσουν σε ένα ή δυο ματς όλη τη χρονιά.

Μοιραία λοιπόν προκύπτει το ερώτημα: Δηλαδή τί θα σε ενδιέφερε από αυτό το γαϊτανάκι που αρχίζει το Σάββατο, αν δεν σε εξιτάρουν όλα αυτά;

Ε, λοιπόν, ζηλεύοντας τον Ντόντσιτς (Ρεάλ Μ.) και τον Πένο (Μπαρτσελόνα), η δική μου περιέργεια είναι πόσοι Έλληνες της νέας γενιάς μπορούν να έχουν ευκαιρίες να βγουν μπροστά. Επίσης, ποιους από την εφετινή φουρνιά των ξένων που θα περάσουν από τα μέρη μας, θα εκτιμήσουν και θα “τσιμπήσουν” οι μεγάλοι, χωρίς να περιμένουν να τον πληρώσουν, όταν τον ξαναδούν να παίζει και να διακρίνεται σε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα και αφού έχει ήδη τριπλασιάσει ή τετραπλασιάσει το κασέ του. Δηλαδή τον επόμενο Μάϊκ Τζέιμς (Κολοσσός) χωρίς να χρειαστεί να μεσολαβήσει κάποια Λαμποράλ. Τον επόμενο Χάντερ (Ηλυσιακός), Πέτγουεϊ (Ρέθυμνο), Ντάνστον (Αρης), πριν τους “τσιμπήσουν” οι Ιταλοί. Τον Λοτζέσκι της επόμενης μέρας.

Πολλές φορές στο παρελθόν έχω ακούσει την επωδό: "Μα καλά ο ΠΑΟΚ ( σ.σ ενδεικτικό το όνομα) να πάρει παίκτη που έπαιζε στον Κολοσσό (επίσης ενδεικτικό όνομα); Θα μας κράξει ο κόσμος".

Πολλούς παίκτες τους είχαμε στα πόδια μας, αλλά τους χωρίζαμε σε αυτούς που κάνουν για μεγάλη ομάδα και σε αυτούς που δεν κάνουν. Όντως, δεν είπε κανείς ότι όλοι έχουν τις προδιαγραφές. Υπάρχουν όμως κάποιοι που ήταν φανερό ότι τις είχαν αλλά έπρεπε να βρουν αλλού το βήμα για να εκτοξεύσουν την καριέρα τους, βλέπε Ταϊρίς Ράις, που εμφανίστηκε πρώτα στον Πανιώνιο.

Για να δούμε λοιπόν, τώρα που ενίοτε η ανάγκη μετατρέπεται σε φιλοτιμία, αφού είναι σπάνιο, ακόμη και για τους "αιώνιους" να ψωνίσουν από το πάνω ράφι, τουλάχιστον να κάνουν έξυπνες κινήσεις, που θα τις βοηθήσουν να κερδίσουν χρόνο και χρήμα.