Αν δεν χάσουν φέτος, πότε θα χάσουν;

Πέρυσι τελείωσαν την κανονική περίοδο με μόλις μία ήττα (και ρεκόρ 25-1) και αν εξαιρέσουμε τις δύο απανωτές «γκέλες» των «πρασίνων» στο «Nick Galis Hall» από τον Άρη στα playoffs (με νωπή ακόμη την απογοήτευση από το Final 4 της Euroleague), οι δύο «αιώνιοι», τελείωσαν το πρωτάθλημα, έχοντας χάσει μόνο ο ένας από τον άλλον και τούμπαλιν! Αλλά και τα προηγούμενα χρόνια, τι νομίζετε ότι συνέβη; Την περίοδο 2014-15, ο Ολυμπιακός έχασε μόνο από την Κηφισιά στο ξεκίνημα της σεζόν και ο Παναθηναϊκός μόνο από τον ΠΑΟΚ και φυσικά (δις) από τους «ερυθρόλευκους». Έναν χρόνο νωρίτερα, τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου! Στην κανονική περίοδο, ο «εξάστερος» έχασε μία και μοναδική φορά, στην πρεμιέρα στο άδειο ΣΕΦ και ποτέ ξανά και εκτός του ΟΑΚΑ, οι Πειραιώτες, «σκόνταψαν» ένα κρύο απόγευμα στην Δράμα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.

Τώρα εσείς θα μου πείτε και με το δίκιο σας «τι ζόρι τραβάς κι εσύ ρε φίλε, με το αν και πόσο χάνουν οι ομάδες μας;»... Θα σας απαντήσω αμέσως! Λοιπόν, δεν τραβάω κανένα ζόρι, αλλά ρε αδερφέ, πως να το κάνουμε; Από το 1993, οπότε και ο Ολυμπιακός έσπασε την κυριαρχία της Θεσσαλονίκης και του Άρη (από το 1985 και μετά κατέκτησε τους 7 από τους 8 τίτλους), εδώ και 24 ολόκληρα χρόνια, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, με μία και μοναδική εξαίρεση: την έκπληξη μεγατόνων της ΑΕΚ το 2002! Έκτοτε, ο Παναθηναϊκός (15) κατά κύριο λόγο και ο Ολυμπιακός (8) έχουν κατακτήσει μαζί, τα 23 από τα 24 πρωταθλήματα που διεξήχθησαν κι αυτό μάλιστα, χωρίς καμία άλλη ομάδα να τους δημιουργήσει ιδιαίτερο πρόβλημα.

Πόσο εύκολο είναι να αλλάξει αυτό στη νέα σεζόν; Καθόλου! Απλά, ευχή όλων των υγιώς σκεπτόμενων μπασκετόφιλων, είναι να δούμε μία λίγκα στην οποία κάθε εβδομάδα δεν θα μπορούμε να προβλέψουμε τα αποτελέσματα, που τα εννέα περιφερειακά γήπεδα (πλην ΣΕΦ, ΟΑΚΑ, Αλεξανδρείου και Πυλαίας) θα είναι τουλάχιστον μισογεμάτα και που η «δίψα» των μικρών να «μεγαλώσουν», θα «προβληματίσει» περισσότερο τα δύο «μεγάλα αφεντικά» και θα προκαλέσει περισσότερες ηχηρές εκπλήξεις. Εντάξει, μονομιάς, δεν μπορούμε να γίνουμε ούτε ACB (Ισπανία), ούτε VTB-League (περισσότερο λόγω των μακρινών ταξιδιών), πόσω μάλλον TBL (Τουρκία), δηλαδή πρωταθλήματα στα οποία ο 10ος, στην καλή του βραδιά, μπορεί να κερδίσει τον πρώτο, όμως, λίγο οι βεβαρυμμένες υποχρεώσεις των «αιωνίων», λίγο ο μερικός εφησυχασμός τους και λίγο η ελαφριά, πλην όμως, δεδομένη ενίσχυση των ΑΕΚ, Άρη και ΠΑΟΚ, μπορούν να κάνουν λίγο πιο «πικάντικη» τη... μανέστρα της εφετινής Basket League.

Πως θα διαμορφωθούν οι «ταχύτητες» της εφετινής Α1 Κατηγορίας; Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, θα διεκδικήσουν και πάλι τα σκήπτρα, με τους πρωταθλητές να στήνονται στην αφετηρία με ένα ελαφρύ πλεονέκτημα, λόγω της διατήρησης του προπονητή (Σφαιρόπουλος) και του βασικού κορμού του ρόστερ τους . Οι «πράσινοι» ενισχύθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά, επανέφεραν τον coach (Πεδουλάκης) που τους οδήγησε κι έβαλε τις βάσεις για τα δύο τελευταία «νταμπλ» κι αν διαχειριστούν με υπομονή και σύνεση τις «πρωτοβρόχια» της Euroleague, θα ισοσκελίσουν γρήγορα το χάντικαπ. Το βαρύ εφετινό πρόγραμμα στην Ευρώπη, πάντως, πιθανά να τους «επηρεάσει» περισσότερες φορές στις εγχώριες διοργανώσεις και η όποια υστέρηση, δεν αποκλείεται να «τιμωρηθεί»... Όποιος από τους δύο «αιώνιους», χάσει λιγότερα ματς εκτός Αθηνών, αυτομάτως, θα πάρει το μικρό προβάδισμα που προσφέρει το πλεονέκτημα της έδρας. Στους περυσινούς τελικούς, άλλωστε, ο φιλοξενούμενος νίκησε στα τρία από τα τέσσερα ματς...

Όπως και πέρυσι, φέτος μοιάζει ξεκάθαρο ότι οι τρεις ομάδες που επέλεξαν το Basketball Champions League, θα δώσουν μεγάλη μάχη για τις θέσεις 3-5 στην κανονική περίοδο. ΑΕΚ, Άρης και ΠΑΟΚ, δείχνουν καλύτεροι από πέρυσι κι εδώ ισχύει το ανάποδο από την πρώτη «ταχύτητα» της Basket League. Όποιος εκ των τριών κερδίσει κάποιον από τους δύο «μεγάλους», αυτομάτως, αποκτά πλεονέκτημα για την μάχη της 3ης θέσης. Από 'κει και πέρα, μεγάλο ενδιαφέρον η «κούρσα» για τις τρεις επιπλέον θέσεις που οδηγούν στα playoffs, με τον Κολοσσό και το Ρέθυμνο να έχουν ένα αρχικό προβάδισμα (λόγω εμπειρίας και έδρας) και τις δύο ομάδες της Πάτρας (Απόλλων και Προμηθέας) αλλά και τη νεοφώτιστη Κύμη να ακολουθούν.

Η μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού, τολμώ να προβλέψω ότι θα κριθεί μεταξύ του Λαυρίου και των τριών λοιπών επαρχιακών ομάδων. Νομοτελειακά, η Δόξα Λευκάδας, που έμαθε ότι παίρνει το χρίσμα της ανόδου (wild card) χωρίς να έχει ούτε καν έναν μήνα στην διάθεσή της για να προετοιμαστεί, θα 'λεγε κανείς ότι αρχίζει τη σεζόν με -2 βαθμούς και χρειάζεται να καλύψει μεγάλο έδαφος για να διεκδικήσει με αξιώσεις την παραμονή της. Από 'κει και πέρα, σε καλύτερη μοίρα δείχνει να βρίσκεται το Λαύριο, που πέρυσι βρέθηκε στην θέση της Λευκάδας, αλλά είχε μία καλή «μαγιά» Ελλήνων παικτών και πέτυχε διάνα στους ξένους, ενώ από μία ελαφρώς πιο χαμηλή βαθμίδα θα στηθούν στην εκκίνηση τα Τρίκαλα και ο Κόροιβος, που έχει «rookie» προπονητή (Ντίνος Καλαμπάκος) στην Α1 Κατηγορία.

Υ.Γ.1: Για πρώτη φορά μετά από - κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια (Σκουντής είναι ένας!) - οι 13 από τους 14 προπονητές των ομάδων είναι Ελληνες και αυτό αποτελεί μία μεγάλη κατάκτηση της ελληνικής σχολής της προπονητικής, που τείνει να κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη.

Υ.Γ.2: Τα πρώτα δείγματα στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου, μόνο ενθαρρυντικά δεν ήταν, ως προς την κατεύθυνση ενός πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος. Η συνολική διαφορά των 147 πόντων με την οποία επικράτησαν ο Ολυμπιακός (+51), ο Παναθηναϊκός (+19), ο Άρης (+36), η ΑΕΚ (+41) επί του Κολοσσού, του ΠΑΟΚ, της Κύμης και του Κόροιβου, δείχνουν αρχικά ότι οι διαφορές ανάμεσα στις «ταχύτητες» της Α1 Κατηγορίας, είναι χαώδεις! Η έναρξη της Euroleague και του Basketball Champions League και η επιπλέον επιβάρυνση που θα έχουν πρωτίστως οι δύο «μεγάλοι», ίσως να μειώσουν λίγο την «ψαλίδα» καθώς το πρωτάθλημα θα εξελίσσεται.