Γιάννη και Αργύρη, το ανάγνωσμα...

Αν το πρώτο βήμα για να λύσεις ένα πρόβλημα είναι να το αναγνωρίσεις και να το παραδεχθείς, τότε και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι σε καλό δρόμο. Τουλάχιστον αν κρίνουμε από τα λεγόμενα των πρωταγωνιστών τους στις δυο Media Day, του ΣΕΦ και του ΟΑΚΑ. που εξελίχθηκαν με διαφορά λίγων ωρών.

Για πρώτη φορά και οι μεν και οι δε, μίλησαν για ...μπάσκετ. Προφανώς γιατί αντιλήφθηκαν ότι το μεγαλύτερο περσινό πρόβλημά στις περσινές ευρωπαϊκές αποτυχίες τους ήταν το μπάσκετ που έπαιξαν και ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα (τραυματισμοί, συγκυρίες).

«Φέτος θα είμαστε λιγότερο προβλέψιμοι στην επίθεση» υποσχέθηκε ο κόουτς των «ερυθρολεύκων» Γιάννης Σφαιρόπουλος. «Θα παίξουμε πιο γρήγορα και πιο θεαματικά» συμπλήρωσε ο αρχηγός Βασίλης Σπανούλης. «Το ζητούμενο είναι να ανταπεξέλθουμε στον πιο ψηλό ρυθμό, με έμφαση στην ταχύτητα, που παίζουν πια στην Ευρώπη» συνηγόρησε για λογαριασμό του νέου Παναθηναϊκού ο νεοφερμένος Γιάννης Μπουρούσης , ο οποίος έφτασε στο φάιναλ φορ του Βερολίνου με την Λαμποράλ η οποία μπορεί να μην είχε το μπάτζετ των δυο ελληνικών ομάδων , αλλά όπως συνέβη και στην περίπτωση της Λοκομοτιβ Κουμπάν , έδειξε πως μπορείς να είσαι σύγχρονος χωρίς να ξοδέψεις εκατομμύρια.

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι την Λαμποράλ και την «Λόκο» επέλεξε ο Παναθηναϊκός ως δεξαμενή για να στελεχώσει το φετινό ρόστερ του. Μπουρούσης και Τζέιμς που έπαιζαν πέρυσι στη Βιτόρια, ο δε Σίνγκλετον (και παρ’ ολίγο Κλαβέρ) που συστήθηκε και εκτοξεύτηκε με την ομάδα του Κράσνονταρ.

Το βασικό ζητούμενο λοιπόν, είναι να εναρμονιστούν οι δυο «αιώνιοι» με τις αλλαγές που έχουν γίνει σε επίπεδο τακτικής. Όχι γιατί αυτό τους εγγυάται ότι θα φτάσουν μέχρι την τελική τετράδα της Πόλης, αλλά γιατί τουλάχιστον, αν το κάνουν καλά, θα αυξήσουν τις πιθανότητές τους να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο, ειδικά με το νέο σύστημα της διοργάνωσης.

Επίσης, γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο πόσο κομβικός θα είναι ο ρόλος των δυο Ελλήνων προπονητών τους του Γιάννη Σφαιρόπουλου και του Αργύρη Πεδουλάκη, σε όλη αυτή τη διαδικασία. Όχι γιατί δεν είναι ικανοί- το αντίθετο μάλιστα- αλλά κυρίως γιατί καλούνται να υπηρετήσουν έναν τύπο παιχνιδιού ολότελα διαφορετικό από αυτόν που πρέσβευαν μέχρι τώρα. Και οι δυο, πιο κοντά στο Σέρβικο μοντέλο, έδιναν ανέκαθεν έμφαση στην άμυνα, ενώ στην επίθεση ζητούσαν αυστηρά ελεγχόμενο ρυθμό και διαρκή εφαρμογή του pick and roll. Και οι δυο , πρέπει να βάλουν στο ρεπερτόριό τους και άλλες , φρέσκες ιδέες, τις οποίες πρώτα πρέπει οι ίδιοι να ενστερνιστούν και μετά να μεταφέρουν στους παίκτες τους.

Ο Ολυμπιακός έχει προίκα τον βασικό κορμό που έμεινε σχεδόν ο ίδιος και το δεδομένο ότι αυτό το μπάσκετ έχει καταγραφεί στο σκληρό δίσκο του γιατί το παρουσίασε το 2013 στο Λονδίνο που έκανε το back2 back και σε μεγάλο βαθμό τις επόμενες δυο χρονιές που έκλεισαν με την παρουσία του στον τον τελικό της Μαδρίτης.

Ο Παναθηναϊκός, δεν το έχει στο DNA του , όχι μόνο γιατί δεν το παρακολούθησε την τελευταία τετραετία που άρχισε να κυριαρχεί, αλλά γιατί για 13 χρόνια επί Ομπράντοβιτς το στυλ της ομάδας ,θεωρητικά και πρακτικά, βασιζόταν σε δεδομένα που πλέον έχουν διαφοροποιηθεί. Το δικό του “συν” είναι ότι απέκτησε παίκτες που έχουν αποδείξει ότι ξέρουν και μπορούν να συμβάλλουν στην γρήγορη εμπέδωσή του, γιατί υπήρξαν βασικά εργαλεία ομάδων που το εφάρμοζαν.

Φυσικά είναι σαφές ότι στον αθλητισμό και ειδικά στο μπάσκετ, δεν μπορείς να πεις «πατάω ένα κουμπί» και ως δια μαγείας ξεχνάς τα παλιά και μαθαίνεις καινούργια κόλπα. Θέλει επανάληψη , υπομονή και επιμονή, ειδικά στα δύσκολα. Ο πιο βασικός κανόνας που αφορά την αντίδραση ενός παίκτη ή μιας ομάδας λέει ότι όταν βρίσκεται υπό πίεση αντιδρά όπως έχει συνηθίσει. Και κάπως έτσι γίνονται τα πισωγυρίσματα.