Κατάθεση ψυχής από το βετεράνο παίκτη που σε ανοιχτή του επιστολή αναφέρεται στις δυσκολίες που είχε να ξεπεράσει στη διάρκεια της καριέρας του.

«Μία χρονιά ήταν αυτή που άλλαξε τη ζωή μου και την κοσμοθεωρία μου για πάντα», ξεκινά ο Φράι για να συνεχίσει:

«Το 2012 στο τέλος της σεζόν κι όταν ήμουν στους Σανς, τραυματίστηκα στον ώμο κι έπρεπε να κάνω επέμβαση. Δεν ήταν και η καλύτερη στιγμή, καθώς μόλις είχε γεννηθεί η κόρη μου η Μαργκώ. Για τις πρώτες έξι εβδομάδες της ζωής της κόρης μου ήμουν μεταξύ Φίνιξ και Πόρτλαντ για την αποθεραπεία μου. Ήμουν χάλια ψυχολογικά!», θυμάται ο φόργουορντ των Καβς που αναφέρθηκε σε πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε η κόρη του:

«Μια μέρα έρχομαι στο σπίτι και η συζυγός μου μου λέει κάτι δεν πάει καλά με τα μάτια της Μαργκώ. Την πήγαμε σε γιατρούς και διαπιστώσαμε ότι είχε καταρράκτη κι έπρεπε να κάνουμε κάτι άμεσα ώστε να είναι σε θέση να βλέπει κανονικά! Ήμουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση κι εκείνο το καλοκαίρι προπονήθηκα όσο πιο σκληρά μπορούσα, χωρίς να δώσω στο ευατό μου την ευκαιρία να ξεκουραστεί.»

Εν συνεχεία ο 33χρονος πρωταθλητής αναφέρθηκε και στο δικό του πρόβλημα υγείας:

«Όταν πήγα πίσω στο Φίνιξ το Σεπτέμβρη για να ξεκινήσει η σεζόν, με τράβηξε ένας γιατρός της ομάδας και μου είπε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την καρδιά μου! Μου είπε ότι έπασχα από Υπερτροφική Μυοκαρδιοπάθεια (σσ. το μέγεθος της καρδιάς ήταν μεγαλύτερο από το φυσιολογικό) και δεν θα μπορούσα να ξαναπαίξω ποτέ μπάσκετ! Κάθε είδους άσκηση μπορούσε να με σκοτώσει. Πήρα χρόνο και σκέφτηκα αν χρειαζόμουν το μπάσκετ στη ζωή μου. Από εκείνη τη στιγμή άλλαξε όλη η οπτική μου για το άθλημα.
Έτσι άρχισα να παίζω πιο περιφερειακά και στο Φίνιξ και μετά στο Ορλάντο», θυμάται ο Φράι.

Κλείνοντας την επιστολή του ο Φράι αναφέρθηκε και στο κεφάλαιο των Καβαλίερς:

«Όταν πήγα στους Καβς σχεδόν έκλαψα στο αεροπλάνο καθώς πλησίαζα σ' αυτό που κάθε αθλητής ονειρεύεται, μια ευκαιρία να διεκδικήσω ένα πρωτάθλημα. Και τότε είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα σπαταλήσω ούτε μια μέρα και θα απολαμβάνω και την παραμικρή λεπτομέρεια. Το 7ο παιχνίδι των τελικώ είναι το καλύτερο παιχνίδι που χω παρακολουθήσει ποτέ. Έλεγα στον εαυτό μου ότι, παρά το γεγονός ότι δεν πάιζω, έπρεπε να είμαι καλός συμπαίκτης και να υποστηρίξω τους συμπαίκτες μου. Όταν έληξε το παιχνίδι, αγκάλιαζα όποιον έβρισκα μπροστά μου! Απόλαυσα το καλοκαίρι μου ως πρωταθλητής και τώρα ανυπομονώ να ξαναρχίσει η σεζόν. Η οπτική μου πλέον είναι αυτή: Κάθε μέρα είναι μια πολύ καλή μέρα όταν έχεις την ευκαιρία να παίζεις μπάσκετ. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα είναι ότι είμαι υγιής κι ευτυχισμένος, όπως κι η οικογένειά μου!», έκλεισε συγκινημένος ο φόργουορντ των Καβς, η ιστορία του οποίου θα δώσει δύναμη σε πολλούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.