Για τα μάτια της μόνο

Η Ομοσπονδία εξετάζει πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο να επιστρέψει στο μοντέλο του προπονητή πλήρους απασχόλησης για την Εθνική ομάδα , αφού το απαιτούν τα νέα δεδομένα.

Εκ των πραγμάτων πλέον καθίσταται πλέον σαφές ότι η Εθνική ομάδα, ως οργανισμός, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ένα σταυροδρόμι στο οποίο επιβάλλεται να σταθεί και να αποφασίσει με καθαρό μυαλό προς ποια κατεύθυνση θέλει να βαδίσει. Να εκτιμήσει τα δεδομένα να αναθεωρήσει κανόνες, στόχους και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για ανάκαμψη , μετά την συμπλήρωση επτά χρόνων μακριά από διακρίσεις.

Είναι προφανές λοιπόν ότι το κυριότερο βάρος πέφτει στις πλάτες της Ομοσπονδίας η οποία είναι η υπεύθυνη να χαράξει μια συγκεκριμένη στρατηγική και να διαμορφώσει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να λειτουργήσουν όλα τα στελέχη που απαρτίζουν τον οργανισμό της "γαλανόλευκης".

Με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, όλα τα βασικά ζητήματα που έχουν να επιλυθούν αρχίζουν (αλλά δεν τελειώνουν) με την απόφαση για τον προπονητή.

Ανεξάρτητα από τις ερμηνείες που επιδέχεται η δήλωση του Φώτη Κατσικάρη μετά την ήττα από την Κροατία (" ούτως ή άλλως δεν είχα συμβόλαιο, άρα δεν τίθεται θέμα παραίτησης ή απόλυσης") είναι φανερό ότι ο τριετής κύκλος του στην Εθνική ομάδα έχει κλείσει. Συνεπώς θα πρέπει να αναζητηθεί ο διάδοχός του.

Κατά μία έννοια, κάθε φορά που η Εθνική ομάδα ψάχνει προπονητή, ουσιαστικά είναι γιατί θέλει να καλύψει το "κενό έδρανο του φταίχτη". Η ελληνική πραγματικότητα έχει δείξει ότι αυτός φορτώνεται την ευθύνη της όποιας αποτυχίας, ανεξάρτητα αν το ποσοστό που του αναλογεί είναι διαφορετικό κάθε φορά.

Αυτή τη στιγμή, η προσέγγιση φαίνεται ότι διαφοροποιείται. Οι πληροφορίες λένε ότι πλέον ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας και "ισχυρός άνδρας" του ελληνικού μπάσκετ, Γιώργος Βασιλακόπουλος σκέφτεται πολύ σοβαρά να αλλάξει το καθεστώς της σχέσης με τον Ομοσπονδιακό προπονητή . Δηλαδή να επιστρέψουμε στο μοντέλο του τεχνικού πλήρους απασχόλησης και να εγκαταλείψουμε το μοντέλο του "part time".

Άλλωστε, ο νέος προπονητής, θεωρητικά, θα είναι εκείνος που θα πρέπει να προετοιμάσει τον τρόπο λειτουργίας από την στιγμή που σε δυο χρόνια, με βάση το πλάνο που έχει εκπονήσει η FIBA, η Εθνικές ομάδες θα δίνουν μέσα στην σεζόν αγώνες πρόκρισης. Επιπλέον, η σύνθεση της ανανεωμένης ομάδας που προέκυψε με την αποχώρηση δύο βασικότατων στελεχών της χρυσής εποχής (Σπανούλης, Ζήσης) και την ενδεχόμενη -αλλά όχι δεδομένη αυτή την στιγμή- αποχώρηση του τελευταίου των "Μοϊκανών" Γιάννη Μπουρούση η οποία συμπεριλαμβάνει πολλούς παίκτες να παίζουν την άλλη πλευρά του Ατλαντικού , δημιουργεί την ανάγκη μιας διαρκούς επαφής και συντονισμού αντίδρασης σε κάθε ενδεχόμενο.

Σύμφωνοι, ο Γιάννης Αντεντοκούνμπο, που προαλείφεται, αλλά ακόμη δεν είναι απόλυτα έτοιμος, να αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη , δήλωσε ότι θέλει και θα προσπαθήσει να επιστρέψει και του χρόνου, αλλά αυτό δεν πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο. Φέτος έπεισε τους Μπακς, είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο θα συμβαίνει κάθε χρόνο; Το ίδιο ισχύει και για τον Κουφό, τον Παπαγιάννη ( σίγουρα θα κληθεί στο επόμενο ραντεβού) αλλά και τα παιδιά που έρχονται από την Νέων και τα κολέγια και αποτελούν σημαντικές επενδύσεις. Αυτή η αβεβαιότητα, απαιτεί την προετοιμασία ενός εναλλακτικού σχεδιασμού, αλλά και την ευελιξία που δεν γίνεται να διαθέτει ένας προπονητής ο οποίος , όλο το χειμώνα έχει τα βάσανά του στην ομάδα του. Δεν είναι ίδια η Εθνική με τον Γιάννη (Αντεντοκούνμπο) και η Εθνική χωρίς αυτόν.

Το πόσο καθοριστική απόφαση είναι η πρόσληψη ενός προπονητή πλήρους απασχόλησης , μπορεί να αποδειχθεί από την αίσθηση ότι σε αυτή την περίπωση μειώνεται και η δεξαμενή της επιλογής από τους Έλληνες πρώτης γραμμής. Ακόμη και να συζητήσουμε ξανά για part time , αυτόματα θα ήμασταν υποχρεωμένοι να βγάλουμε έξω από την εξίσωση τους δυο (Σφαιρόπουλος, Πεδουλάκης) που δουλεύουν στο Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Ξεχνάμε επίσης τον Μπαρτζώκα , αφού η Μπαρτσελόνα και η ACB το απαγορεύουν αλλά και τον Ιτούδη γιατί και η ΤΣΣΚΑ δεν συναινεί.

Ακόμη πιο σημαντικό καθήκον του νέου Ομοσπονδιακού, είναι να βρει το νέο κέντρο βάρους της ομάδας και να καθορίσει το αγωνιστικό στυλ. Στυλ το οποίο όμως (πρέπει να) προσδιορίζεται και από τους παίκτες που αποτελούν τον νέο κορμό και εκείνους που θα επιλεγούν ως επενδύσεις προοπτικής.

Την τελευταία διετία μπήκαμε στη λογική της σύγκρουσης των δυο μπασκετικών κόσμων (Ευρώπη και ΝΒΑ) που συνυπάρχουν στην Εθνική και που θαρρείς ότι επιδόθηκαν σε "μπρα ντε φερ", που -ειδικά στη Λιλ- αποδείχθηκε επιζήμιο.

Το θέμα του αρχηγού Γιάννη Μπουρούση είναι ένα εξίσου σημαντικό κεφάλαιο. Παρότι όλοι είχαμε την αίσθηση ότι μετά τον οδυνηρό αποκλεισμό από την Κροατία θα ανακοίνωνε την αποχώρησή του, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Μάλιστα, υπάρχουν πάρα πολλοί από το περιβάλλον της Εθνικής που προσπαθούν να τον πείσουν να συνεχίσει , όχι μόνο γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στο παρκέ, αλλά γιατί είναι εκείνος που πλέον έχει ηγετικό ρόλο και έξω από αυτό.

Φάνηκε από τον τρόπο που αγκάλιασε στοργικά τον Δημήτρη Αγραβάνη που έκλαιγε για την ήττα, προσφέροντας μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας αυτής της ομάδας.

Για όλες αυτές της αποφάσεις, χρειάζεται χρόνος. Συνήθως, ο προπονητής επόμενης διοργάνωσης ανακοινώνεται κατά τον Ιανουάριο και ακόμη είμαστε στις αρχές Ιουλίου.