«Δεν κοιμόμουν τα βράδια!»
Είχε να πετύχει τρίποντο την Ευρωλίγκα, από τον αγώνα του 1ου γύρου, στις 28 Ιανουαρίου στην Μαδρίτη κι έκτοτε μετρούσε 0/7 και συνολικά 3 πόντους με 1/11 σουτ σε 6 αγώνες! Ήταν σίγουρα το πιο δύσκολο δίμηνο της καριέρας του 25χρονου διεθνούς point-guard, οι άσχημες εμφανίσεις του οποίου, επηρέασαν δίχως άλλο και τη συνολική εικόνα του Ολυμπιακού. Επειδή, όμως, όπως όλα τα ωραία, έτσι και τα άσχημα, έχουν ένα τέλος, ο Βαγγέλης Μάντζαρης δήλωσε βροντερό «παρών» στην πιο κρίσιμη στιγμή!
Ανήμερα της ονομαστικής του εορτής και στο πιο καθοριστικό ματς (μέχρι το επόμενο) του Top-16, o Περιστεριώτης πλέϊ-μέϊκερ έκανε την καλύτερη εφετινή του εμφάνιση και το ρεκόρ πόντων (19π.) και ευστοχίας στα τρίποντα που κατέγραψε (6/6), θύμισε στους φίλους της ομάδας, σε τι επίπεδο απόδοσης μπορεί να φτάσουν οι «ερυθρόλευκοι», όταν ο Μάντζαρης παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητές του!
Με τον βασικό του point-guard, λοιπόν, να μένει στο παρκέ για 29 λεπτά και να έχει περισσότερο εκτελεστικό ρόλο από ποτέ, οι πρωταθλητές δεν άφησαν περιθώριο στη Ρεάλ (99-84), κι έμειναν ζωντανοί στο κυνήγι της πρόκρισης, υπερκαλύπτοντας και το -12 του πρώτου 1ου γύρου. Μετά το τέλος του αγώνα, μοιραία, όλοι οι «προβολείς» έπεσαν πάνω του...
Μετά από τόσες «αναποδιές» με τραυματισμούς, με αλλαγές, προσθήκες κι αναχωρήσεις, θεωρείς ότι ο χρόνος ήταν το μόνο που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός, για να μπορέσει να φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα απόδοσης όπως απόψε (σ.σ.: χθες) με τη Ρεάλ;
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό! Όλα αυτά που προανέφερες, έχουν επηρεάσει κατά πολύ την "χημεία" της ομάδας κι αυτό έχει φανεί σε πολλά ματς! Αυτό δεν θέλω να εκληφθεί ως δικαιολογία για τις άσχημες εμφανίσεις σε προηγούμενα παιχνίδια, αλλά είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τα σκαμπανεβάσματα που παρουσιάζουμε φέτος. Σίγουρα, χρειαζόμαστε χρόνο για να μπούμε σε ρυθμό και το άσχημο είναι ότι οι τραυματισμοί δεν μας έχουν ακόμη εγκαταλείψει ακόμη κι αυτό το λέω όσον αφορά στον Ματ (σ.σ.: Λοτζέσκι), που έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ. Αυτή, όμως, είναι η πραγματικότητα, λίγο-πολύ κάθε χρόνο τα ίδια γίνονται, οπότε πρέπει να ανταποκριθούμε και σ' αυτές της συνθήκες...»
Μπήκατε στο γήπεδο, πάρα πολύ συγκεντρωμένοι κι αυτό φαινόταν σε κάθε κατοχή σε άμυνα κι επίθεση. Τι είχατε πει μεταξύ σας στ' αποδυτήρια;
«Απλά ότι, ή κερδίζουμε και συνεχίζουμε, ή χάνουμε και πάμε σπίτια μας από νωρίς φέτος! Το αποψινό (σ.σ.: χθεσινό) ματς ήταν ο πρώτος τελικός και ειδικότερα κόντρα στη Ρεάλ, είχαμε κι επιπλέον κίνητρο να κερδίσουμε! Το σημαντικότερο απ' όλα σε τέτοιου είδους ματς, είναι ότι παρά τα λάθη που έχουμε κάνει φέτος, τις κακές εμφανίσεις, τις δύο ήττες από την Μπάμπεργκ και την "γκέλα" με την Ζαλγκίρις, ακόμη κρατάμε την τύχη στα χέρια μας. Εξαρτόμαστε από τα δικά μας αποτελέσματα κι είπαμε ότι θα δώσουμε ό,τι έχουμε στα τρία τελευταία παιχνίδια και ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει! Ή θα προκριθούμε όλοι μαζί ή θα πέσουμε μαχόμενοι!»
Στα πέντε χρόνια που είσαι στον Ολυμπιακό, η εμφάνιση με τη Ρεάλ σου θύμισε λίγο τις προηγούμενες σεζόν που η ομάδα ήταν περισσότερο κυρίαρχη στην Ευρώπη και το έδειχνε πολύ πιο συχνά απ' όσο το έχει δείξει φέτος;
«Συμφωνώ και πιστεύω ότι αυτό που μας έχει πληγώσει φέτος, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, είναι τα εκτός έδρας παιχνίδια, που ήταν το "αλατοπίπερο" στην πορεία μας και οι νίκες που πετυχαίναμε, μας έδιναν μεγάλο πλεονέκτημα! Γι' αυτό ίσως μείναμε τόσο πίσω και τώρα κυνηγάμε να προλάβουμε! Απόψε, όμως, κάναμε την καλύτερη εμφάνισή μας, ελέγξαμε πλήρως το ρυθμό και μόλις από το 4ο λεπτό, είχαμε σταθερά διψήφια διαφορά πόντων! Όταν είσαι 36 λεπτά στο +10 και πάνω, απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, σημαίνει ότι έχεις παίξει πολύ καλά! Όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα, όμως, άρχισαν μετά τους τραυματισμούς και ειδικότερα μετά τη νίκη επί της Εφές στην Πόλη, όπου και τραυματίστηκε ο Πάτρικ (σ.σ.: Γιανγκ). Μέχρι τότε αλλά και σε κάποια ματς ακόμη, είχαμε παίξει καλά, όπως για παράδειγμα στην πρεμιέρα του Top-16 με την Μπαρτσελόνα...»
Σήμερα (σ.σ.: χθες), γιόρτασες την ονομαστική σου εορτή με ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα και με πολύ μεγάλη συνεισφορά στη νίκη της ομάδας σου. Είχες 6/6 τρίποντα και από μία πρόχειρη ματιά στη στατιστική, πρόσεξα ότι, έξω από τα 6,75, είχες να ευστοχήσεις από τον αγώνα του 1ου γύρου στη Μαδρίτη! Από τότε είχες 0/7, συνολικά 3 πόντους με 1/11 σουτ σε 6 αγώνες και γενικά βίωσες δύο πολύ δύσκολους μήνες. Πως πέρασε για σένα αυτό το διάστημα; Στενοχωριόσουν; Πως πέρναγε ο χρόνος μετά τα παιχνίδια;
«Δεν κοιμόμουν τα βράδια! Μπορεί ο κόσμος να στενοχωριέται με τις ήττες, αλλά πίστεψέ με, εμείς δεν πάμε καθόλου πίσω... Είμαστε επαγγελματίες μεν, αλλά αγαπάμε αυτό που κάνουμε και η ομάδα μας, είναι η ζωή μας! Γι' αυτό λοιπόν, και τον ύπνο μας έχουμε χάσει και διάθεση δεν έχουμε για τίποτε και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς... Όταν κάθε χρόνο έχεις συνηθίσει να πηγαίνεις φάϊναλ-φορ ή τουλάχιστον να φτάνεις στα πλέϊ-οφ και ξαφνικά βρίσκεσαι με το ένα πόδι έξω από τα προημιτελικά, δεν είναι εύκολο να το χωνέψεις... Έχω ξαναπεί ότι δεν με νοιάζει να είμαι ο χειρότερος παίκτης, αρκεί να έχω προσπαθήσει και να κερδίζει η ομάδα μου! Αλλά όταν ξέρω ότι ήμουν κακός κι έχουμε χάσει, τότε είμαι δύο φορές πιο ξενερωμένος! Αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός...»
Από που αντλούσες κουράγιο όλον αυτόν τον καιρό; Σε ποιον έλεγες τον «πόνο» σου;
«Με τους συμπαίκτες μου και την οικογένειά μου, αλλά πιο πολύ με τον αδερφό μου, με τον οποίο είμαστε πολύ δεμένοι και είναι δίπλα μου και στις χαρές αλλά και στις λύπες! Είχα μία παρατεταμένη κακή περίοδο, αλλά κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι... Το θέμα είναι να μην σε παίρνει από κάτω, να μην το σκέφτεσαι πάρα πολύ για να μπορείς να συνεχίζεις...»
Απόψε (σ.σ.: χθες), ήσουν "on fire" που λένε και οι Αμερικανοί;
«Ήταν τελικός κι έπρεπε όλοι να είμαστε επιθετικοί! Ήμουν ελεύθερος στα δύο πρώτα σουτ, με βρήκαν οι συμπαίκτες μου, τα έβαλα οπότε άρχισα να βρίσκω ρυθμό κι από τότε μόνο... διχτάκι!»
Ένιωθες, σε όλα τα σουτ, ότι θα μπουν την ώρα που σούταρες;
«Και στα έξι! Ήμουν σίγουρος... »
Το τελευταίο που σούταρες από τη γωνία, το έδωσαν δίποντο, οπότε το 6/6 γράφτηκε στην ιστορία...
«Ευτυχώς! Μάλλον ήξεραν ότι έχω την γιορτή μου απόψε (σ.σ.: χθες) και μου το έκαναν δώρο (γέλια!!)...»
Το +15 επί της Ρεάλ και η υπερκάλυψη της διαφοράς, που τελικά δεν φαίνεται ότι θα παίξει και μεγάλο ρόλο, είναι μία ψυχολογική ώθηση για τον επόμενο τελικό με την Χίμκι; Σας γεμίζει αυτοπεποίθηση ότι μπορείτε να πάτε να κερδίσετε επιτέλους ένα δύσκολο και σημαντικό παιχνίδι εκτός έδρας;
«Εννοείται και ειδικότερα όταν ο χαμένος της υπόθεσης είναι η Ρεάλ, που είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης και μετά απ' αυτή την ήττα, έχει περιέλθει σε δεινή θέση! Τώρα πάει στη Βιτόρια κι αν χάσει, χάνεται...»
Περιμένει και ο Μπουρούσης με ανοιχτές αγκάλες...
«Ακριβώς! Μίλησα πριν από λίγο με το Γιάννη, μου έστειλε τις ευχές του και κάναμε και την σχετική πλάκα... Του είπα: «Γιαννάρα, τώρα η σειρά σου!» Μου είπε: «Μην ανησυχείς, τώρα θα το πάρω πάνω μου!». Αλλά για να σοβαρευτούμε, πιστεύω ότι αυτή η εμφάνιση θα μας βοηθήσει να είμαστε αυτοί που πρέπει, την άλλη εβδομάδα στη Μόσχα. Γιατί αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι πρώτα απ' όλα, να κερδίσουμε εμείς!
