Ψάξε αλλού να βρεις γιορτή

H μεγαλύτερη μέρα του 2015 ήταν αυτή που δεν ξημέρωσε ποτέ. «Ηγγικεν η ώρα», λέγαμε, γράφαμε, ονειρευόμασταν και ελπίζαμε το μεσημέρι του προημιτελικού του Ευρωμπάσκετ. Το πιστεύαμε επειδή το πίστευε η ίδια η ομάδα.

Αλλά δεν ήταν γραφτό. Η χίμαιρα της Ισπανίας θέριεψε ξανά στο αχανές ποδοσφαιρικό γήπεδο της Λιλ και το όραμα της επιστροφής της Εθνικής Ελλάδας στον χορό των μεταλλίων κλειδώθηκε στο χρονοντούλαπο.

Οι Ισπανοί κέρδισαν το χρυσό και την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ οι δικοί μας επέστρεψαν στο σπίτι με το κεφάλι κατεβασμένο. Χρειάστηκε να ψάξουμε αλλού για να βρούμε γιορτή.

Μία μέρα μετά το πατατράκ, η «επίσημη αγαπημένη» μάζεψε τα κομμάτια της και αποχαιρέτησε με δάκρυα συγκίνησης τον τελευταίο της χρυσής τριανδρίας.

Τουλάχιστον, ο Βασίλης Σπανούλης έδωσε στην Εθνική ομάδα κάθε ικμάδα των δυνάμεων και της φαιάς του ουσίας, δίχως να υπολογίζει τον βαρύ χειμώνα που ακολουθούσε.

Ο ηγέτης του Ολυμπιακού ήταν, δίχως αμφιβολία, ένα από τα πρόσωπα του 2015. Το πεντάλεπτο των οργίων στον ευρωπαϊκό ημιτελικό του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ ήταν ολόκληρη η καριέρα του, συμπυκνωμένη σε 3-4 σουτ.

Το τρόπαιο έμεινε στη Μαδρίτη, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν για τέταρτη φορά σε τελικό Ευρωλίγκας από το 2010 και μετά, με εφαλτήριο το buzzer-beater του Γιώργου Πρίντεζη στον προημιτελικό με τη Μπαρτσελόνα στο Φάληρο.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, κατέκτησαν το πρωτάθλημα Ελλάδας, δεύτερο της εποχής Αγγελόπουλων και 11^ο συνολικά.

Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να προβάλει σθεναρή αντίσταση στους τελικούς, ούτε στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας όπου τον διαμέλισε η ΤΣΣΚΑ, αλλά παρηγορήθηκε με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας.

Η νέα σεζόν ξεκίνησε όπως η προηγούμενη: με νίκη του «τριφυλλιού» σε πρασινοκόκκινο προημιτελικό, κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό το τελευταίο δεν αλλάζει ποτέ. Όλα τριγύρω αλλάζουν, αλλά οι χούλιγκανς έχουν πάντοτε την τιμητική τους.

Το θύμα του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου του 2015 ήταν ο Aπόλλων, ενώ του 2014 Άρης, που έμελλε να γυρίσει σελίδα πριν τελειώσει το έτος, με την άφιξη του Νίκου Λάσκαρη και την θαυμαστή πορεία στο νέο Eurocup.

Στον τελικό του 2016, ο Παναθηναϊκός θα έχει έναν απροσδόκητο παρτενέρ, τον «φονέα των γιγάντων» Φάρο Κερατσινίου από τα λεβέντικα αλώνια της Α2. Το μπάσκετ δεν τελειώνει στα 35.

Ούτε όμως αρχίζει στα 20.Το γαλάζιο αίμα των Εθνικών ομάδων πήραν πίσω τα πιπίνια, με το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ U18 του Βόλου.

Αν δεν είχε τραυματιστεί ο ΜVP Βασίλης Χαραλαμπόπουλος σε εκείνο το μοιραίο φιλικό με τις ΗΠΑ, μπορεί να τελείωνε με ελληνικούς πανηγυρισμούς και το Παγκόσμιο των Νέων στο Ηράκλειο.

Ευχάριστα ξάφνιασαν οι Γυναίκες στο δικό τους Ευρωμπάσκετ, ώσπου πλήρωσαν την περιβόητη γκάφα της Ομοσπονδίας μισό βήμα πριν τα προημιτελικά. Ουδείς από τους συνδαιτυμόνες του Μπέου θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει μία συγγνώμη.

Ο μπασκετμπολίστας της χρονιάς για το 2015 ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο αθλητής της χρονιάς για το 2015 και το ωραίο πρόσωπο της κακάσχημης Ελλάδας για τη δεκαετία του μίσους και της παρακμής.

Το όνομά του είναι Γιάννης Αντετοκούνμπο και ήρθε από μακριά για να κατακτήσει τον κόσμο, στο όνομα μίας πατρίδας που δεν του έχει προσφέρει το παραμικρό. Η επόμενη ανασκόπηση έτους μπορεί ακόμα και να τον βρει με την ένδειξη «NBA All-Star» δίπλα στο στριφνό επώνυμό του.

Ο Κώστας Παπανικολάου εξακολουθεί να αναζωπυρώνει το όνειρό του στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, ενώ ο Κώστας Κουφός κοιμάται πλέον σε σεντόνι πολυεκατομμυρίων στο Σακραμέντο.

Ο τέταρτος του κουαρτέτου, Νικ Καλάθης, ήταν το μεγάλο κόλπο του καλοκαιριού, για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Γύρισε καλύτερος απ’ό,τι έφυγε.

Ο Κώστας Σλούκας έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και έπεσε στην αγκαλιά του Ομπράντοβιτς, ενώ ο MVP της περυσινής Α1 Σάσα Βεζένκοφ πήρε το ατσαλάκωτο ελληνικό του διαβατήριο και μετακόμισε στη Βαρκελώνη.

Αρκετοί πρωτοκλασάτοι της Εθνικής Ανδρών συνέχισαν το ντόμινο της ξενιτιάς: από την Τουρκία στη Γερμανία ο Ζήσης, από την Πόλη στη Βαρκελώνη ο Περπέρογλου, από τη Μαδρίτη στη Βιτόρια ο Μπουρούσης. Για παλιννόστηση, ούτε λόγος.

Ο Παναθηναϊκός παραμένει με Σάσα Τζόρτζεβιτς στον αστερισμό των –ιτς, μολονότι ο προηγούμενος (Ιβάνοβιτς) δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη σεζόν στο ΟΑΚΑ. Δευτεραθλητής Ευρώπης και πρωταθλητής Ελλάδας, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι βεβαίως ο προπονητής της χρονιάς. O Δημήτρης Πρίφτης πέτυχε μικρά θαύματα στο Αλεξάνδρειο.

Παρά την απογοήτευση της Λιλ, ο Φώτης Κατσικάρης κέρδισε για δεύτερη φορά την ψήφο εμπιστοσύνης από τους ιθύνοντες της ΕΟΚ, οπότε θα κοουτσάρει την Εθνική Ανδρών στο Προολυμπιακό τουρνουά του 2016. Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο.

Το 2015 έφερε μαζί του την ολική επαναφορά της ΑΕΚ, η οποία έφτασε μία ανάσα από τους «32» του Eurocup και ονειρεύεται διάκριση στο εγχώριο πρωτάθλημα. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης έγινε άλλος άνθρωπος μόλις φόρεσε τα κίτρινα.

Ο ΠΑΟΚ συνέχισε με συνέπεια και με σκόρπια πυροτεχνήματα την κάπως μοναχική του πορεία, ξανάφερε στην Ελλάδα τους Βασιλειάδη-Σχορτσανίτη, γαργάλησε τις πατούσες των «αιωνίων» του νότου σε μεμονωμένα ντέρμπι, αλλά πληγώθηκε από τον χαμένο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.

Οι ομάδες της περιφέρειας κινήθηκαν σε χλιαρά νερά, με περισσότερες ψυχρολουσίες (όπως ο αφανισμός του ΚΑΟΔ), παρά βραδιές ζεστασιάς. Όχι ότι ήταν λίγες, αυτές οι τελευταίες.

Ο άδοξος υποβιβασμός και η κατρακύλα του Πανιωνίου ήταν ένα ζεμάτισμα από το οποίο θα αργήσει το στερέωμα να συνέλθει. Ο ευπατρίδης Μάκης Δενδρινός αναχώρησε θλιμμένος για το ταξίδι χωρίς επιστροφή…

Ο χάρος βγήκε παγανιά μέσα στο 2015 και απείλησε να ξεκληρίσει το μπάσκετ, μέσα και έξω από τα ελληνικά σύνορα. Μέσα σε 12 μήνες, αποχαιρετίσαμε επίσης τον Ντην Σμιθ, τον Τζέρι Ταρκάνιαν, τον Μόουζες Μαλόουν, τον Ρόι Τάρπλεϊ, τον Ντολφ Σέις, τον Φλιπ Σόντερς, τον Ντάριλ Ντόκινς, τον Τζερόμ Κέρσι, τον Χοτ Ροντ Ουίλιαμς, τον Τζακ Χάλεϊ, τον Κρίστιαν Βελπ, τον Νέιτ Χάφμαν, τον Ράνκο Ζεράβιτσα, τον Κώστα Μεσάικο και άλλους ων ουκ έστιν αριθμός. Και δεν ήσαν πολλοί αυτοί που έφυγαν πλήρεις ημερών…

Η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε τον τίτλο της (ακόμη ενιαίας) Ευρωλίγκας επειδή έβαλε κρασί στο νερό της, αλλά το ΝΒΑ ξαναζεί τις μέρες της αλεγκρίας, με την κυριαρχία των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς και του Στεφ Κάρι.

Τι θα γινόταν όμως αν έπαιζαν πλήρεις οι τραυματισμένοις Καβαλίερς; Ο Λεμπρόν Τζέιμς κόντεψε να καταπιεί αμάσητους τους μετέπειτα πρωταθλητές.

Η δύση του 2015 βρίσκει το ΝΒΑ στη χαρμολύπη του “farewell tour” του Κόμπι Μπράιαντ, αλλά το μικρό μας γαλατικό χωριό ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει τον δικό του τιτάνα.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μαζεύει τα μπογαλάκια από τα αποδυτήρια για το πικρό του αντίο και το ελληνικό μπάσκετ φοράει τη στολή της μελαγχολίας. Και δεν αλλάζει εύκολα τις αποφάσεις του, ο αφιλότιμος…