Καϊμακόγλου: «Οι Έλληνες δεν τα παρατάνε!»

Το καλοκαίρι του 2011, όταν έπαιρνε την απόφαση να αποδεχθεί την πρόταση της Ούνικς, δεν φανταζόταν ότι θα του έπαιρνε τρία ολόκληρα χρόνια, μέχρι να επιστρέψει στα παρκέ της Ευρωλίγκα. Ο λόγος για τον Κώστα Καϊμακόγλου, που έχοντας βιώσει την περυσινή αποτυχία στον προκριματικό γύρο του Βίλνιους, ταξίδεψε στην Οστάνδη, πλήρως συνειδητοποιημένος ότι η επίτευξη του στόχου, σε ένα τουρνουά 4 ημερών με τρεις τελικούς, δεν θα ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση.

Ο 30χρονος διεθνής πάουερ-φόργουορντ, ήταν ο παίκτης-“κλειδί” της ρωσικής ομάδας που πήρε τον πολυπόθητο προβιβασμό στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Στην πρώτη νίκη (90-86) επί της πολωνικής Ζιέλονα Γκόρα είχε 14 πόντους, 9 ριμπάουντ και 4 ασίστ, κόντρα στην Χάποελ Ιερουσαλήμ (82-71), είχε 7 πόντους, 7 ριμπάουντ και 4ασίστ, ενώ στον τελικό με την Βιλερμπάν (88-79), συνέβαλε τα μέγιστα στην ανατροπή από το -19 (41-60), με 13 πόντους, 8 ριμπάουντ και 5 ασίστ.

Το gazzetta.gr τον εντόπισε στο Καζάν, όπου η αποστολή της Ούνικς επέστρεψε για λίγες μέρες πριν “πετάξει” για το Ρέθυμνο (θα λάβει μέρος σε τουρνουά) και ο “Κάϊ-Κάϊ” μας μίλησε για τον πολύ υψηλό δείκτη δυσκολίας που είχε η εφετινή προσπάθεια της ομάδας του, παραδέχθηκε ότι φοβήθηκε τον αποκλεισμό όταν η Βιλερμπάν “ξέφυγε” με 19 πόντους, απένειμε τα εύσημα στον Αργύρη Πεδουλάκη για την ψύχραιμη διαχείριση των παικτών στο ημίχρονο του τελικού και εξέφρασε τον σεβασμό του για τον ιδιοκτήτη της γαλλικής ομάδας, Τόνι Πάρκερ και την προσφορά του στο γαλλικό μπάσκετ.

Στην 3η σου χρονιά στο Καζάν, βίωσες για τα καλά όλη αυτή την δύσκολη προσπάθεια της Ούνικς να επιστρέψει στα σαλόνια της Ευρωλίγκα και υποθέτουμε ότι συναίσθημα της κατάκτησης του στόχου, πρέπει να είναι πολύ γλυκό...

«Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στη Ρωσία, τόσο ο στόχος της ομάδας, όσο και ο στόχος ο δικός μου, ήταν η επιστροφή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση! Την πρώτη χρονιά δεν καταφέραμε να φτάσουμε στον τελικό του Eurocup, στη συνέχεια αποτύχαμε στον περυσινό προκριματικό γύρο και πλέον ήρθε η τρίτη και φαρμακερή ευκαιρία που μας δόθηκε φέτος, την οποία, έστω και μεγάλη δυσκολία, καταφέραμε ν' αξιοποιήσουμε! Επειδή ο σύλλογος επένδυσε αρκετά χρήματα και στο ρόστερ μας βρίσκονται πολλά μεγάλα ονόματα, μπορεί πολλοί να θεωρούσαν ότι θα έχουμε εύκολο έργο, αλλά εμείς ξέραμε ότι ένα τέτοιο εγχείρημα κρύβει πολλές δυσκολίες, γιατί οι ομάδες “χτίζονται” μέσα σε αρκετούς μήνες, ειδικότερα, όταν απαρτίζονται από παίκτες που είχαν υποχρεώσεις με τις Εθνικές ομάδες και δεν έκαναν προετοιμασία...»

Άλλωστε, μετά την ολοκλήρωση και του τελευταίου αγώνα σας με την Βιλερμπάν, ο Αργύρης Πεδουλάκης δήλωσε ότι η ομάδα σας έκανε συνολικά μόλις έξι προπονήσεις...

«Στην αρχή επέστρεψαν οι Ρώσοι διεθνείς (σ.σ.: Σοκόλοφ, Λιχόντεϊ και Αντίποφ) που έδωσαν λιγότερους αγώνες στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ, μετά ήρθαν ο Σανικίτζε και ο Φίσερ που έπαιξαν με την Γεωργία και το Ισραήλ και στο τέλος ήρθαμε ο Νίκος (σ.σ.: Ζήσης) κι εγώ, που παίξαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, οπότε κάθε 3-4 μέρες γινόταν συνέχεια το ίδιο πράγμα και οι προπονητές αναγκάζονταν να ενσωματώσουν στην προπόνηση καινούρια πρόσωπα! Ουσιαστικά, πήγαμε στην Οστάνδη εντελώς ανέτοιμοι, για να παίξουμε τρία νοκ-άουτ παιχνίδια, μέσα σε τέσσερις μέρες, έχοντας την ταμπέλα του φαβορί! Προσωπικά, θεωρώ ότι πετύχαμε έναν πραγματικό άθλο και γι' αυτό πιστεύω ότι αξίζουν σε όλους συγχαρητήρια.»

Επειδή και τα τρία παιχνίδια σας, είχαν εξέλιξη-θρίλερ, φοβηθήκατε ποτέ ότι δεν θα καταφέρετε ούτε και φέτος;

«Επειδή και πέρυσι είμαστε φαβορί και δεν καταφέραμε, είμαστε σαφώς πιο προσγειωμένοι και ξέραμε ότι είχαμε το μεγάλο μειονέκτημα της ανομοιογένειας. Ξέραμε, λοιπόν, ότι σε ένα τέτοιου είδους τουρνουά, πέρα από το σημαντικό πλεονέκτημα της “χημείας”, καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι λεπτομέρειες και η φυσική κατάσταση. Το πρώτο ματς με την Ζιέλονα Γκόρα, που κρίθηκε στο σουτ με τους αντιπάλους μας να έχουν το momentum, μας βοήθησε πολύ στον τομέα της αυτοπεποίθησης για τα δύο επόμενα. Από 'κει και πέρα, όμως, δεν μπορώ να κρύψω ότι φοβήθηκα πολύ στο ημίχρονο του τελικού με την Βιλερμπάν, όταν χάναμε με 14 πόντους!»

Τι άλλαξε στην ανάπαυλα; Πως βρήκατε του κουράγιο και τα ψυχικά αποθέματα για να κάνετε αυτή την εκπληκτική ανατροπή;

«Πραγματικά, τα εύσημα ανήκουν στον coach και τους συνεργάτες του, που στο ημίχρονο, παρ' ότι η πίεση, το άγχος και το βάρος της αποτυχίας, είχαν “εισχωρήσει” στο μυαλό όλων μας, βρήκαν τον κατάλληλο τρόπο να μας εξηγήσουν τα λάθη μας, να μας ηρεμήσουν και να μας δώσουν την κατάλληλη ώθηση για την ανατροπή!»

Φέτος στην Ούνικς υπάρχουν έξι άνθρωποι (Πεδουλάκης, Βόβορας, Παναγιωτόπουλος, Βαβέτσης Καϊμακόγλου και Ζήσης) που μιλούν ελληνικά; Έχει γίνει πλέον “ελληνορωσική” ομάδα;

«Αυτό το ιδιαίτερο στοιχείο υπήρχε όλες τις χρονιές που βρίσκομαι εδώ στο Καζάν και πέρα από το ότι διευκολύνει την καθημερινότητά ενός Έλληνα σε μία ξένη χώρα, θεωρώ ότι έχει βοηθήσει πολύ την ομάδα να αποκτήσει τη σωστή “χημεία”! Οι Ρώσοι είναι πολύ καλοί αθλητές, αλλά πολλές φορές τα παρατάνε... Οι Αμερικανοί έχουν πολύ ταλέντο, οι Έλληνες παίκτες, όμως, θεωρώ ότι έχουμε υψηλό μπασκετικό IQ, εμπειρία και μεγάλη καρδιά. Μία καλή ομάδα χρειάζεται να τα έχει όλα, οπότε πιστεύω ότι η προσθήκη του ελληνικού στοιχείου σε παίκτες και προπονητές, θεωρώ ότι είναι καθοριστική για να φτιάξουμε μία ομάδα, που θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει και στην Ευρωλίγκα. Κάναμε το πρώτο βήμα, ακόμη, όμως, χρειαζόμαστε πολύ δουλειά!»

Αυτή η ανατροπή, πάντως, θα άφησε ξερό και τον ιδιοκτήτη της Βιλερμπάν και point-guard των πρωταθλητών του ΝΒΑ, Σαν Αντόνιο Σπερς, Τόνι Πάρκερ... Του πήρατε την μπουκιά μέσα από το στόμα του ανθρώπου...

«Του βγάζω το καπέλο γιατί ο άνθρωπος είναι... κύριος! Καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα και όταν η ομάδα του είχε σταθερά μεγάλο προβάδισμα ήταν ψύχραιμος και δεν πανηγύριζε και παρ' ότι στο τέλος πληγώθηκε, έδειξε ότι είναι σπουδαίος χαρακτήρας! Ήρθε μας χαιρέτησε, μας συνεχάρη και μας ευχήθηκε καλή επιτυχία. Αυτό που κάνει με την Βιλερμπάν, αξίζει μεγάλης αναγνώρισης, έχει προσφέρει πολλά στο γαλλικό μπάσκετ, που έχει κάνει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Πλέον, οι γαλλικές ομάδες δεν παίζουν πλέον το λεγόμενο “run & jump” μπάσκετ, αλλά έχουν μάθει να “διαβάζουν” το παιχνίδι. Αυτό φάνηκε και στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ισπανία, όπου η Γαλλία “πέταξε έξω” τους Ισπανούς και και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.»

Μια και αναφέρθηκες και στο Μουντομπάσκετ, πόσο δύσκολο ήταν η πνευματική προσαρμογή σας σε έναν καινούριο πολύ σημαντικό στόχο, λίγες μέρες μετά την απογοήτευση που ζήσατε και εσύ και ο Νίκος Ζήσης, στο νοκ-άουτ παιχνίδι της Εθνικής ομάδας με την Σερβία στη Μαδρίτη;

«Επειδή μείναμε λίγες μέρες μόνοι μας στο Καζάν για να κάνουμε ιατρικές εξετάσεις και να περιμένουμε την ομάδα να επιστρέψει από ένα τουρνουά στη Λιθουανία, πραγματικά μετράγαμε τις ώρες για να “μπούμε” σε μία νέα κατάσταση και να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε όλα έγιναν στην Μαδρίτη! Μας πλήγωσε πολύ ο τρόπος που “τελειώσαμε” στο Παγκόσμιο Κύπελλο, μετά από μία τόσο επιτυχημένη πορεία στη Σεβίλλη και πέντε συνεχόμενες νίκες και μέσα από την διαδικασία των προπονήσεων και τη βοήθεια των προπονητών μας, σιγά-σιγά αρχίσαμε να το αφήνουμε πίσω μας...»

Εσύ πάντως, έκανες τρεις πολύ μεστές εμφανίσεις και ήσουν ο παίκτης-“κλειδί” της πρόκρισης της Ούνικς στην Ευρωλίγκα...

«Θα σας πω το εξής: Όταν νικήσαμε τη Βιλερμπάν, ο coach Πεδουλάκης μπήκε στ' αποδυτήρια και συνεχάρη πρώτα απ' όλους τους παίκτες που δεν έπαιξαν πολύ, γιατί σ' αυτούς τους τρεις αγώνες, είχε μικρό rotation και χρησιμοποίησε λίγους παίκτες που θεωρούσε ότι είχαν μεγαλύτερη εμπειρία! Θέλω να τον ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, έπαιξα καλά, αλλά αν δεν είχα την συμπαράσταση των συμπαικτών μου, αυτή τη στιγμή δεν θα είχαμε καταφέρει να εισχωρήσουμε στον “μαγικό κόσμο” της Ευρωλίγκα, μία πρόκριση που περιμέναμε όλοι εδώ στην ομάδα, σαν μικρά παιδιά!»