Γεννημένοι και οι δύο την ίδια χρονιά (1976), γνώρισαν το νέο τεχνικό του Παναθηναϊκού και συνεργάστηκαν μαζί του με διαφορά τριών ετών. Πρώτα (2002) έγινε παίκτης του ο Χρήστος Χαρίσης που θυμήθηκε για λογαριασμό του gazzetta.gr, πως μέσα σε μία μέρα, βρέθηκε από την Κρήτη στην χώρα των Βάσκων!

Χρήστος Χαρίσης

Για το πως τον επέλεξε: «Όταν έμαθα για το ενδιαφέρον της Ταού Κεράμικα, έπαιζα στο Ηράκλειο! Εκείνη τη χρονιά είχα κάνει μία πολύ καλή εμφάνιση στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ, κόντρα στην Ισπανία και είχα κινήσει το ενδιαφέρον του Ιβάνοβιτς. Περίπου ενάμιση μήνα πριν από το τέλος της κανονικής περίοδου, τραυματίστηκε ο αναπληρωματικός πλέϊ-μέϊκερ της ομάδας, ο Αμερικανός Κρις Κορτσιάνι και ο Μαυροβούνιος προπονητής ζήτησε την απόκτησή μου! Βασικός point-guard ήταν τότε ο Έλμερ Μπένετ, που ήταν παιχταράς, ενώ στο ρόστερ βρίσκονταν παίκτες που αργότερα έγιναν μεγάλα ονόματα, όπως ο Σκόλα και ο Νοτσιόνι!»

Για τις εντυπώσεις του: «Οι εντυπώσεις που έχω κρατήσει είναι εξαιρετικές! Άλλωστε, το πέρασμά μου είχε συνδυαστεί με το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της Ταού Κεράμικα. Η τότε ομάδα ήταν αποκλειστικό δημιούργημα του Ιβανοβιτς και αν εξαιρέσει κανείς τον Μπένετ, τον Σκονοκίνι και τον Τομάσεβιτς που ήταν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, όλοι οι υπόλοιποι είμαστε μικροί και κυριολεκτικά στεκόμαστε... σούζα μπροστά στον coach! Μόλις έμπαινε στο γήπεδο, δεν ακουγόταν ούτε κιχ! Στην διάρκεια των προπονήσεων, ήταν πολύ αυστηρός και απόλυτος και ήθελε όλα να γίνονται στην εντέλεια... Αυτό δε σημαίνει ότι θα έρθει εδώ και θα έχει τον Διαμαντίδη “σήκω και κάτσε”! Μπορεί να είναι... Δικτάτορας στις μεθόδους, αλλά αυτά τα έκανε γιατί αυτή την ομάδα την είχε πλάσει μόνος του! Δεν θα ειρωνευόταν ποτέ και δεν θα έκανε καψώνια σε έναν έμπειρο και καταξιωμένο παίκτη...»

Για την προπόνησή του: «Η προπόνηση του ήταν του θανατά! Εγώ που προερχόμουν από το Ηράκλειο, τις πρώτες μέρες κόντεψα να πάθω καρδιακή προσβολή και μου πήρε τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες για να συνηθίσω! Αυτό που μου έκανε εντύπωση, όμως, ήταν ότι όλη αυτή η σκληρή δουλειά που κάναμε καθημερινά, απέδωσε στα πλέϊ-οφ, όπου παίξαμε καταπληκτικό μπάσκετ, “σπάσαμε” δύο έδρες (σ.σ.: Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά και Μάλαγα στους τελικούς) και κατακτήσαμε το πρωτάθλημα!»

Το καψώνι στον 22χρονο τότε Σκόλα: «Θυμάμαι ότι είχε τελειώσει μία προπόνηση και παρ' ότι το ρεπό ήταν κάτι πολύ σπάνιο για τον Ιβάνοβιτς, ο manager μας είχε πει νωρίτερα ότι την επόμενη μέρα, δεν θα κάναμε προπόνηση! Ο Σκόλα, που τότε έπαιζε περίπου 15 λεπτά, δεν το είχε ακούσει και όταν τελειώσαμε πήγε στον coach και του ζήτησε μία μέρα άδεια γιατί αισθανόταν λίγο κουρασμένος. Μόλις το άκουσε ο Ιβάνοβιτς, του είπε ότι η κούρασή του οφείλεται στην έλλειψη καλής φυσικής κατάστασης και τον ενημέρωσε ότι το επόμενο πρωί θα τρέξει στον στίβο με τον γυμναστή και το απόγευμα θα κάνει σουτ! Μόλις ο Λουίς έμαθε ότι ο coach είχε δώσει ρεπό, χτύπαγε το κεφάλι του στα αποδυτήρια!»

Μιχάλης Kακιούζης

Ο πρώην αρχηγός της Εθνικής ομάδας, συνεργάστηκε με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς τη διετία 2005-2007 στην Μπαρτσελόνα, αμέσως μετά το πέρασμά του από τη Σιένα. Ως παίκτης του κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας (2007) κι έφτασε στο φάϊναλ-φορ της Ευρωλίγκα (2006). Μιλώντας στο gazzetta.gr, ο Μιχάλης Κακιούζης ήταν ακόμη πιο διαφωτιστικός για την προσωπικότητα του νέου προπονητή του Παναθηναϊκού, καθώς διατηρεί ακόμη καλές σχέσεις μαζί του.

Για την άποψή του πριν γίνει παίκτης του: «Θυμάμαι ότι εκείνη την περίοδο που είχε πάει στην Ταού Κεράμικα, όταν είχαμε να παίξαμε εναντίον του, όλοι στην ΑΕΚ προετοιμαζόμαστε όχι για παιχνίδι μπάσκετ αλλά για αγώνα πυγμαχίας! Μιλάμε για πολύ ξύλο! Θεωρώ ότι είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη και κατά την άποψή μου ο Παναθηναϊκός έκανε πάρα πολύ καλή επιλογή! Είναι ένας coach που θέλει πάντα να κερδίζει και πάνω απ' όλα και όλους βάζει την ομάδα! ».

Για την προπόνησή του: «Είναι της νοοτροπίας, ότι όταν έρχεται η ώρα της προπόνησης, μπαίνει στο γήπεδο και για 2-3 ώρες δεν υπάρχει τίποτε άλλο! Για μένα αυτό δεν είναι παράλογο γιατί η δουλειά του παίκτη αυτή είναι! Αυτό που έμαθα με τον Ιβάνοβιτς και την πολύ δυνατή προπόνηση που κάνει, είναι ότι όσο περισσότερο δουλεύεις στο γήπεδο, τόσο καλύτερος γίνεσαι! Σαφώς η προπόνησή του είναι κουραστική αλλά είναι δεδομένο ότι σε βελτιώνει. Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις! Αν δεν κάνεις προπόνηση, δεν μπορείς να πετύχεις...».

Για τη νοοτροπία του και το περιστατικό με τον Ναβάρο: «Τον νοιάζει μόνο η ομάδα και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου ποιος είναι απέναντί του! Συμπεριφέρεται το ίδιο σε όλους και το έχει αποδείξει πολλές φορές... Μια φορά στην Μπαρτσελόνα, παίζαμε με τη Φουενλαμπράδα και ο Ναβάρο, άργησε να ξυπνήσει και δεν κατέβηκε στις 6 το απόγευμα για να φύγουμε με το πούλμαν... Περίμενε 5-10 λεπτά και στη συνέχεια έδωσε εντολή στον οδηγό να φύγει, με αποτέλεσμα ο Χουάν Κάρλος να έρθει με ταξί! Έφαγε το πρόστιμό του, αλλά δεν του κράτησε καμία επιπλέον κακία, ούτε επιχείρησε να του το παίξει μάγκας! Ίσα-ίσα που τον ξεκίνησε κανονικά στο παιχνίδι σαν να μην έχει συμβεί τίποτε... Είναι ντόμπρος χαρακτήρας και ό,τι είναι να σου πει, θα στο πει κατάμουτρα...».

Για το πως είναι έξω από το γήπεδο: «Μπορεί να μην είμαι αντικειμενικός, γιατί τον έχω γνωρίσει πολύ καλά και διατηρώ ακόμη καλές σχέσεις μαζί του, αλλά θεωρώ ότι είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος! Είναι λίγο παρεξηγημένος, γιατί όταν βρίσκεται μέσα στο γήπεδο, θέλει όλα να δουλεύουν ρολόι και δεν αστειεύεται...».

Για την μπασκετική του φιλοσοφία: «Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι όλες οι ομάδες του, αρχίζουν και τελειώνουν από την επιθετική άμυνα, όπως οι περισσότεροι πρώην Γιουγκοσλάβοι προπονητές! Θέλει παίκτες που να μπαίνουν στο γήπεδο και να είναι έτοιμοι να “δαγκώσουν” τον αντίπαλό τους... Παράλληλα, όμως, τόσα χρόνια στην Ισπανία, έχει ταυτιστεί με το γρήγορο μπάσκετ και την ταχύτητα στην εκτέλεση αλλά και στην εκδήλωση του αιφνιδιασμού».

Για την προσαρμογή του στα ελληνικά δεδομένα: «Στην Ελλάδα, είναι γνωστό ότι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, Από την άλλη πλευρά, όμως, το ελληνικό πρωτάθλημα που δεν έχει πολλά δύσκολα ματς, του δίνει την ευκαιρία να αναπτύξει σταδιακά αυτή την φιλοσοφία, επενδύοντας σε νέα ταλέντα και “χτίζοντας” μελλοντικούς πρωταγωνιστές σε κορυφαίο επίπεδο, όπως παλιότερα με τον Σκόλα, το Νοτσιόνι, τον Καλντερόν, τον Ματσιγιάουσκας και τον Ομπέρτο... Υπ' αυτή την έννοια, λοιπόν, νομίζω ότι η επιλογή του ταιριάζει γάντι με την στροφή που επιχειρεί ο Παναθηναϊκός στους Έλληνες παίκτες».