Διαμαντίδης, Σπανούλης, Ζήσης και το χάρτινο αυτονόητο!
Εξαιρετική η φωτογραφία με τους Διαμαντίδη, Σπανούλη και Ζήση να απολαμβάνουν στιγμές ανεμελιάς και να τις μοιράζονται σαν φίλοι που είναι! Από κοντά τα παιδιά τους, οι γυναίκες τους, οι δικοί τους άνθρωποι!
Αν ήταν πίνακας ζωγραφικής θα έμοιαζε με ιμπρεσιονιστική απεικόνιση της πραγματικότητας δια χειρός Κλώντ Μονέ! Τα χρώματα βοηθάνε άλλωστε. Το ξεκούραστο γαλάζιο να κυριαρχεί και το απαλό χρυσαφί της άμμου να συμπληρώνει!
Στον πίνακα θα έδινα τον τίτλο: «Αθλητές στην παραλία»! Αν και εμένα προσωπικά βλέποντας αυτή την εικόνα άλλο μου έρχεται στο μυαλό. Οι φωτογραφίες εκείνες οι ασπρόμαυρες τραβηγμένες μετά την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου!
Με τους στρατιώτες χαμογελαστούς να πίνουν και να καπνίζουν, να ξεδιπλώνουν την χαρά τους στον φακό σαν τα φρεσκοπλυμένα και ολοκάθαρα ρούχα στον ήλιο, άλλοι να φιλούν με ασίγαστο πάθος όμορφες κοπέλες στο δρόμο!
Οι φωτογραφίες που ήρθαν να κρύψουν την φρίκη του πολέμου! Το αυτονόητο δηλαδή! Την φρίκη αποτυπωμένη πριν από λίγο καρό στα ίδια καρούλια σελιλόιντ , με τους φαντάρους άψυχα κορμιά να κείτονται στα πεδία των μαχών , τους τραυματίες με το βλέμμα γεμάτο τρόμο, τους αιχμαλώτους τυλιγμένους σε ένα ορατό πέπλο απελπισίας!
Οι φωτογραφίες χαράς ήρθαν να σκεπάσουν εικόνες θλίψης και φρίκης!
Το ίδιο κι αυτή με τα τρία ιερά τέρατα του σύγχρονου μπάσκετ. Και αν οι εικόνες φρίκης αποτελούν σίγουρα υπερβολή για το μπάσκετ των ημερών στα μέρη μας , τότε η θλίψη σίγουρα δεν απουσιάζει! Η φωτογραφία αποτυπώνει το αυτονόητο λοιπόν! Το αυτονόητο όμως για ποιους; Προφανώς για τους πολλούς που μοιάζουν λίγοι αφού τους έχουν σκεπάσει μέσα και έξω από τα γήπεδα οι λίγοι , οι θορυβώδεις , οι ακραίοι, οι φονταμενταλιστές!
Από δίπλα τους οι καμουφλαρισμένοι. Οι ναιμεναλλάκηδες όπως τους αποκαλώ! Οι μαέστροι της συγκάλυψης οι πρωτομάστορες του συμψηφισμού!
«Ναι μεν δεν ήταν σωστό αλλά και αυτός δεν έπρεπε να κάνει αυτό, δεν έπρεπε να κάνει το άλλο, δεν έπρεπε να προκαλέσει και αυτοί περίπου τα ίδια έκαναν αλλά… κ.λ.π, κ.λ.π, κ.λ.π»!
Δεν θέλω εγώ παινέματα, παρηγοριές και ψέματα να γιατροπορευθώ, που λέει και το τραγούδι! Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των αφρόνων χωρίς να τους δικαιολογούν , εμφανώς με έμμεσο τρόπο τους διατηρούν ζωντανούς!
Γιατί έναν τέτοιο κρύβουν και οι ίδιοι μέσα τους. Μ’ αυτόν αντιπαλεύουν και όλο χάνουν! Όλο κάτι άσχετοι κερδίζουν με κόλπα και εφέ, όπως τραγουδούσαν κάποτε οι Φατμέ!
Ας πούμε επιτέλους τα πράματα με το όνομα τους! Η αντιμετώπιση και ο ορισμός του αυτονόητου στα καθ’ ημάς είναι εποχική σαν τους δασοπυροσβέστες! Ελάτε να αλλάξουμε λοιπόν αυτή την φωτογραφία να δείτε που θα πάει το αυτονόητο! Να της αφαιρέσουμε το καλοκαιράκι, την παραλία με τα καταγάλανα νερά , την χρυσαφένια άμμο , τον λαμπυρίζοντα αναζωογόνο ήλιο , που αν τα πιστεύαμε λιγάκι θα ήταν όλα αληθινά όπως έλεγε και ο ποιητής Νίκος Γκάτσος!
Ας την κλείσουμε λοιπόν στην κάψουλα του χωροχρόνου για να την μεταφέρουμε τρία με τέσσερα χρόνια πίσω, μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, λίγο πριν τις αναμετρήσεις των αιωνίων!
Με τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη άντε και τον κουμπάρο Ζήση σε ένα ρεστοράν ή σε κάποιο ταβερνάκι να τρώνε και να πίνουν μαζί σαν φυσιολογικοί άνθρωποι , όπως υποτίθεται ότι είμαστε όλοι εμείς! Ήδη στα πρόσωπα μερικών το αυτονόητο έχει εξοριστεί σε μέρη αχαρτογράφητα , στην πρωτεύουσα της χαμένης Ατλαντίδας!
Για ποιό αυτονόητο θα μιλούσαμε τότε; Προφανώς για το αυτονόητο των σχολίων που θα επακολουθούσαν! «Αν είναι δυνατόν ο Μήτσος να τρώει με τον προδότη»
«Καλά ο Διαμαντίδης τώρα βρήκε να φάει μ’ αυτόν που μας προκαλεί»; «Ο Σπανούλης από το να καλοπερνά δεν κοιτάζει να βάλει κανένα τρίποντο μπας και πάρουμε το πρωτάθλημα»; «Καλά ρε Βασίλη μ’ αυτόν που μας κλέβει τους τίτλους βρήκες να πας για φαγητό»;
Το ξέρω είμαι πολύ επιεικείς και συγκρατημένος με το ύφος των σχολίων, αλλά τόσο φτάνει το μυαλό μου και η φαντασία μου την οποία προτιμώ να καταναλώνω για πιο δημιουργικά πράματα! Οι ευφάνταστοι όμως των αιχμηρών σχολίων και οι συνδιαμορφωτές του αυτονόητου πλαστελίνη έχουν φανταστεί πόσες φορές άραγε αυτοί οι παίκτες έχουν αναγκαστεί στο παρελθόν να μεταμφιεστούν ώστε να επισκεφθεί ό ένας τον άλλο στο σπίτι του μακριά από τα αδιάκριτα και συγχρόνως επικριτικά βλέμματα του «υπέροχου κόσμου» των γηπέδων;
Μακριά ενδεχομένως και από τις αυστηρές επιπλήξεις των παραγόντων τους οι οποίοι αφού βάζουν τα εκατομμύρια, αφού συντηρούν το άθλημα στην κορυφή της Ευρώπης , αυτόματα βρίσκονται στο απυρόβλητο , αυτόματα απολαμβάνουν την ασυλία!
Και μη μου πει κανείς ότι αυτό δεν συμβαίνει γιατί ο κόσμος αποδοκιμάζει τους παράγοντες ή δεν ταυτίζεται με τις ενέργειες τους ,τα ήθη και τα έθιμα τους! Οι λίγοι ναι το κάνουν! Αν και δεν έχουν τολμήσει να αποδοκιμάσουν ανοιχτά γιατί γνωρίζουν οι άνθρωποι που ζουν και τι τους περιμένει!
Οι πολλοί δε είναι απόλυτα εξαρτώμενοι από το αποτέλεσμα! Αν ηττηθεί η ομάδα η μπάλα παίρνει και τους παράγοντες. Αν πάλι κερδίσουν, χαρακτηρίζουν τις ακρότητες απλά γραφικές , καλαμπουρίζουν μ’ αυτές και πάμε παρακάτω….
Αλήθεια έχετε αναλογιστεί πόση δουλειά , πόσος μόχθος, πόσο αγώνα, πόση προσπάθεια , πόσες συγκρούσεις θα χρειαστούμε ακόμα μέχρι το αυτονόητο να αποκτήσει στα μέρη μας την πραγματική του έννοια και διάσταση, μέχρι το αυτονόητο να εμπεριέχει και να περικλείει όλες μα όλες τις φυσιολογικές ανθρώπινες συμπεριφορές;
Ένα αεράκι από τα βορινά ήρθε και δρόσισε με λόγια την φωτογραφία των τριών κορυφαίων! Προς Θεού τα λόγια δεν έχουν να κάνουν μ’ αυτούς αλλά με το αυτονόητο το οποίο περικλείει η εικόνα!
Ανήκουν στον λογοτέχνη , ποιητή , εικαστικό , μεταφραστή και εκπαιδευτικό Χορόσκελη Δημήτρη από την Βόρεια Ελλάδα! «Τα ζώα έχουν ένα ακίνδυνο εξωτερικό καμουφλάζ! Οι άνθρωποι έχουν ένα επικίνδυνο εσωτερικό καμουφλάζ! Την υποκρισία»!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
