Η νεράιδα και το κισμέτ!

Οι μεγαλύτεροι αγώνες στην Sportingbet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5% στο Κολωνία – Χόφενχαϊμ (21+).

Σήμερο ήτονε, .όπως συνηθίζει να λέει με τη γνήσια κρητικιά προφορά του ο Γιώργος Βαρδινογιάννης!

Σήμερο, λοιπόν, ήτονε σαν την 21^η Απριλίου (όχι εκείνη του 1967 που η χούντα έβαλε στο γύψο την Ελλάδα, αλλά) του 1994, όταν ανήμερα της αποφράδας επετείου ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα η οποία έπαιξε σε τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης!

Σήμερο ήτονε στο «Γιαντ Ελιάου», όπου η Τζουβεντούτ Μπανταλόνα φίμωνε τους «ερυθρόλευκους» στα τελευταία επτά λεπτά (στα οποία σημείωσαν μόλις έναν πόντο) και τους άρπαζε από το στόμα μια μπουκιά που ήταν κιόλας μασημένη, αλλά εντέλει έμεινε αιωρούμενη να γαργαλάει τον ουρανίσκο!

Ας όψονται σε αυτόν τον παρθενικό για την Ελλάδα τελικό, το ανακάτεμα της τράπουλας από τον Ομπράντοβιτς και το τρίποντο του Κόρνι Τόμπσον , που μάλιστα υπήρξε προϊόν της έξυπνης κίνησης του Ράφα Τζοφρέσα να ακολουθήσει τη διείσδυση του Σμιθ, να τραβήξει μαζί του τον Τόμιτς, να κάνει όλο τον κύκλο της ρακέτας, να πάρει το σκριν στο high post και αντί να σουτάρει να πασάρει στον Αμερικανό σέντερ και αυτός να εκτελέσει το μοιραίο σουτ μπροστά στον Τάρπλεϊ, ο οποίος άργησε να πάει πάνω του.

Ας όψονται επίσης όλα όσα επιφύλαξε στον Ολυμπιακό η στραβή συζυγία των πλανητών στα τελευταία πέντε δευτερόλεπτα: τότε που ενώ ο αναψοκοκκινισμένος Γιάννης Ιωαννίδης έβαζε και έβγαζε το σακάκι του, ο Ζάρκο Πάσπαλι ποστάριζε τον Μάικ Σμιθ και κέρδιζε το φάουλ, αλλά αστοχούσε και στις δυο βολές! Η μπάλα έφτασε στα χέρια του Τόμιτς, που δεν βρήκε στόχο και την ίδια τύχη είχαν το τζαμπ σουτ του Πάσπαλι και το φόλοου του Τάρπλεϊ, καθώς ο Ισραηλινός διαιτητής που εκτελούσε χρέη χρονομέτρη, Ντέηβιντ Ντάγκαν άργησε να πατήσει το κουμπί...

Μετέδιδα (μαζί με τον Γιάννη Καραλή) στην ΕΡΤ εκείνο τον τελικό και θυμάμαι πως την ώρα που εκτελούσε ο Τόμιτς φώναξα «πρέπει να μπει», αλλά τζίφος: λίγα λεπτά αργότερα ο «Ξανθός» θα δήλωνε μέσα στην κατήφεια, στη μαυρίλα και «μεσ’ σε καπνούς και σε βρισιές» (όπως το γράφει ο Βάρναλης στους «Μοιραίους») πως «αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά, αλλά άμα σκηνοθετήσει κάτι ο Θεός, δεν μπορείς να αλλάξεις το σενάριο»...

Σήμερο ήτονε επίσης στο Νέο Φάληρο στις 21 Απριλίου του 2015, όταν με ¾ ελεύθερες βολές στα τελευταία δώδεκα δευτερόλεπτα του τρίτου αγώνα της σειράς των πλέι οφς με την Μπαρτσελόνα, ο Βασίλης Σπανούλης και ο Γιώργος Πρίντεζης κλείδωναν τη νίκη του Ολυμπιακού με 73-71 και το προβάδισμα με 2-1 στη σειρά. Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα σήμανε η ώρα του εορτάζοντος «Αϊ Γιώργη» που λέει και ο Βαγγέλης Ιωάννου και με όχημα το τρίποντο του Πρίντεζη ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το come back από το 0-1 και προκρίθηκε πανηγυρικά στο Final 4 της Μαδρίτης...

Αυτό επιδιώκει και τώρα ο Ολυμπιακός, μετά τον περυσινό κατ’ εξαίρεσιν εξοστρακισμό του από τα πλέι οφς: να εκμεταλλευθεί το πλεονέκτημα της έδρας μα περισσότερο την τεχνογνωσία του και να επιστρέψει στο Final 4, που ελέω Κωνσταντινούπολης του ανακαλεί θριαμβευτικές θύμησες από το έπος του 2012.

Βεβαίως, όπως -φρονίμως ποιών- είπεν και ελάλησεν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, «καμιά ομάδα, ποτέ και πουθενά δεν προκρίθηκε με 1-0» και αυτό, όσο απλοϊκό κι αν ακούγεται, τόσο αληθινό και σημαντικό είναι, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή κατά την οποία οι «ερυθρόλευκοι» έχουν κάμποσα ράμματα στη γούνα τους από τέτοια προβαδίσματα!

Το πιο ανώδυνο τραύμα ήταν εκείνο της σειράς των πλέι οφς της σεζόν 2012-13, που κατέληξε στο repeat του Λονδίνου: τότε πάλι με αντίπαλο την Εφές ο Ολυμπιακός πήρε προίκα το 2-0 στο ΣΕΦ (67-62 και 71-53), αλλά οι Τούρκοι δεν κιότεψαν στο «Αμπντί Ιπεκτσί»: νίκησαν με 84-73 στον πρώτο αγώνα και ισοφάρισαν σε 2-2 επικρατώντας με 74-73 στον τέταρτο αγώνα, στον οποίο οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης έκαναν χαρακίρι: ένα λεπτό και 29 δευτερόλεπτα βρέθηκαν στο 66-73 (με τις δυο βολές του Είσι Λο), αλλά στη συνέχεια δέχθηκαν ένα 8-0 για να διαμορφώσει το τελικό 74-73 στα 2’’ με λέι απ ο Τζαμόν Λούκας ενώ ακολούθησε το άστοχο τρίποντο του Κώστα Σλούκα στην εκπνοή.

Μια εβδομάδα αργότερα (26 Απριλίου 2013) στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός λυτρώθηκε από τις ιταλικές Ερινύες του 2011 νικώντας την Εφές με 82-72 σε έναν πέμπτο αγώνα στον οποίο ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης έβαλαν μαζί 34 (19+15) πόντους με 11/22 σουτ, 9/11 βολές και παρήγαγαν επίσης εννέα ριμπάουντ, πέντε ασίστ και ένα κλέψιμο...

Εκείνος ο «do or die» αγώνας κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση υπήρξε για τον Ολυμπιακό, που όντας αγχωμένος και πιεσμένος από τη μετατροπή του 2-0 σε 2-2, βρισκόταν πίσω στο σκορ επί 35 λεπτά, μάλιστα στο 15’ η διαφορά είχε φτάσει στους 15 πόντους (23-38). Ισοφάρισε για πρώτη φορά (49-49) με το τρίποντο του Σπανούλη, αλλά δεν έκτισε το απαραίτητο momentum και αυτό που δεν κατέφερε μέχρι τότε το πέτυχε στο τελευταίο πεντάλεπτο όταν έτρεξε ένα επί μέρους σκορ 16-5 και καθάρισε τη βρόμικη μπουγάδα.

Ακόμη πιο βρόμικη ήταν η μπουγάδα που έμεινε άπλυτη στη σειρά της σεζόν 2010-11 κόντρα στη Σιένα και αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα προς αποφυγήν. Στις 22 Μαρτίου του 2011 ο Ολυμπιακός ο οποίος είχε πλεονέκτημα έδρας στραγγάλισε τους Τοσκάνους με το εκκωφαντικό 89-41, που υπήρξε προϊόν μιας λυσσασμένης άμυνας, απέναντι στην οποία οι φιλοξενούμενοι είχαν 12/61 σουτ, ενώ πήραν 23 ριμπάουντ λιγότερα (32 έναντι 55). Στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι έκανε λόγο για το «bounce back» και σαράντα οκτώ ώρες νωρίτερα αποδείχθηκε ότι ήξερε τι έλεγε: η Σιένα αυτή τη φορά είχε 34/63 σουτ, επικράτησε με 82-65, έκλεψε το πλεονέκτημα και τελείωσε τη σειρά στην έδρα της με άλλες δυο νίκες (81-72 και 88-76).

Παρεμπιπτόντως αυτό το πάθημα έγινε μάθημα για τον Ολυμπιακό στο remake της επόμενης σεζόν, όταν με μειονέκτημα έδρας (όπως και το 1997 κόντρα στην Παρτίζαν Βελιγραδίου και στον Παναθηναϊκό) πλήρωσε τους Ιταλούς με το ίδιο νόμισμα (3-1) και προκρίθηκε στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης.

Άλλες δυο φορές ο Ολυμπιακός προηγήθηκε σε σειρά πλέι οφς με 1-0, αλλά δεν επένδυσε σε αυτό το προβάδισμα του και αποκλείσθηκε: το 1996 κόντρα στη Ρεάλ (68-49, στον Πειραιά, 77-80 και 65-80 στη Μαδρίτη με τις μαυρόγατες, την ορφάνια και τον χαλασμένο ψυχισμό του «Ξανθού») και το 2008 απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ (76-74 στη Μόσχα, 73-83 στο ΣΕΦ και 56-81 στη Μόσχα).

Α, για να μην το ξεχάσω: επειδή προηγουμένως αναφέρθηκα στη ραψωδία του Σπανούλη και του Πρίντεζη στον πέμπτο αγώνα της σεζόν 2012-13 με την Εφές, οφείλω να τονίσω ότι προχθές το βράδυ ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι, όποτε χρειάζεται, μπορεί να εμφανίζεται απεξαρτημένος και απογαλακτισμένος από δαύτους!

Ενα από τα μεγαλύτερα παράσημα που πιστώθηκαν οι πρωταθλητές Ελλάδος στον εναρκτήριο αγώνα της τρέχουσας σειράς είναι ότι έκλεισαν το πρώτο ημίχρονο στο +11 (42-31), με τα δυο πρώτα βιολιά τους να βγάζουν... φάλτσους ήχους: αμφότεροι, ομού, μαζί και οι δυο (όπως έλεγε ένας καθηγητής μου, ονόματι Τσεμπερλίδης, στην Ιωνίδειο Σχολή) σε 23 (12+11) λεπτά είχαν κάνει σούμα δυο πόντους (0+2) με 1/8 σουτ!

Ανθ’ ημών, Μάντζαρης που δεν είναι δα και σαν τον Γουλιμή στην ιστορική φράση του Χαριλάου Τρικούπη!

Ανθ’ ημών επίσης Μιλουτίνοφ, η πρόοδος του οποίου δεν είναι απλώς οφθαλμοφανής και αξιοσημείωτη, αλλά (σε συνδυασμό κιόλας με την ύφεση του Μπιρτς τον τελευταίο καιρό και την σκιώδη παρουσία του Γιανγκ) τον καθιστά καταλύτη στο inside game και γενικότερα στη λειτουργία του Ολυμπιακού, προς τέρψιν του Γκρεγκ Πόποβιτς και του (παρόντος προχθές στο ΣΕΦ) τζένεραλ μάνατζερ των Σπερς, Αρ Σι Μπιούφορντ, που ξέρει πολλά καντάρια μπάσκετ!

Παρεμπιπτόντως ο Αμερικανός σέντερ αναφέρθηκε προχθές ως «DNP, coach decision», όπως λένε και στο ΝΒΑ: έπαιξε ακόμη και ο Βασίλης Τολιόπουλος και μάλιστα στην πρώτη περίοδο για να βγάλει μια άμυνα ή να χρεωθεί τη φθορά πάνω στον Ερτέλ, αλλά ο Γιανγκ έμεινε στον πάγκο για να κουνάει την πετσέτα!

Ειλικρινά θα ήθελα να έχω βάλει... κοριούς στον πάγκο του Ολυμπιακού για να ακούσω τι διημείφθη 43 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ματς, όταν ο Σφαιρόπουλος επανέφερε τον Τολιόπουλο και την ίδια στιγμή έσκυψε εκεί όπου καθόταν ο Γιανγκ και κάτι του είπε...

Κάτι, αλλά τι ρε γαμώ το;

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, προηγείται με 1-0, απόψε θα επιδιώξει να ντουμπλάρει τις νίκες του και εν συνεχεία θα ταξιδέψει στην Πόλη για να τελειώσει τη δουλειά και να μην ξαναζήσει τη λαχτάρα του 2013. Εάν κι εφόσον συμβεί αυτό και η σειρά δεν συρθεί πάλι στον Πειραιά, τότε αυτό το ταξίδι θα μοιάζει με εκπαιδευτικό ενόψει του Final 4!

Προχθές ο Ολυμπιακός ανταποκρίθηκε με σχεδόν τέλειο τρόπο στο λεγόμενο «to the point»: επέβαλε από την πρώτη στιγμή τον δικό του νόμο, επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να προηγηθούν μονάχα μια φορά και μάλιστα πολύ νωρίς (4-5), δεν έχασε ποτέ την αυτοσυγκέντρωση του, διαχειρίσθηκε ψύχραιμα και μυαλωμένα κάθε κατάσταση και εντέλει πέτυχε μια νίκη που θεμελιώθηκε στα ερείσματα που είναι εκ των ων ουκ άνευ σε τέτοια μεγάλα ματς: σωστό σχέδιο, καλό διάβασμα των φάσεων, αμυντική προσήλωση, σκληράδα, έλεγχος ρυθμού, σοβαρότητα, ισορροπία, πολυφωνία και αξιοπιστία εναλλακτικών λύσεων, χώρια που κάποια στιγμή το λεγόμενο «supporting cast» άφησε τη σκόνη του στα μούτρα των παικτών της βασικής πεντάδας!

Τόσο κυριαρχικός, πειστικός και αδιαπραγμάτευτος υπήρξε στον πρώτο αγώνα ο Ολυμπιακός ώστε ξεπάστρεψε εντελώς το παιχνίδι της Εφές και απέδειξε τη ματαιότητα των στατιστικών επιτευγμάτων της: ενώ δηλαδή η τουρκική ομάδα την τρίτη καλύτερη επίθεση της Ευρωλίγκας με 84.3 πόντους, και παράλληλα βρίσκεται στο Νο 1 σε κατοχές (87) και σε επιθετικά ριμπάουντ (12.7), προχθές «έπεσε» στους 72 πόντους, στις 72 κατοχές και στα 9 επιθετικά ριμπάουντ.

«Good job», που λένε και στο χωριό του Παπανικολάου, το Διαλεχτό Τρικάλων!

Προφανώς η σειρά δεν έχει τελειώσει και συμφωνώ με τον Σφαιρόπουλο που είπε ότι «η Εφές θα εμφανιστεί πιο αγριεμένη στον δεύτερο αγώνα». Απλώς εκτιμώ πως ο Ολυμπιακός μπορεί να της κόψει αυτή την αγριάδα, επενδύοντας στην αμυντική πανοπλία του, στον συμπαγή και ισχυρό χαρακτήρα του και στο know-how, που διαθέτει σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ειδικότης αποκτηθείσα εν τω στρατεύματι που λένε!

Προχθές ο Σπανούλης παρέμενε σιωπηλός μέχρι το 23^ο λεπτό, όταν σκόραρε για πρώτη φορά με τρίποντο για το 47-32, αλλά για τον Ολυμπιακό πέρα βρέχει!

Αμ το άλλο; Πέντε λεπτά αργότερα ο Mάντζαρης προέβη σε...αντιπoίηση αρχής σκοράροντας ένα τρίποντο με step back!

Πνευματικά δικαιώματα πλήρωσες ρε Βαγγελάκη;

Αυτά και άλλα πολλά είναι κομμάτια του ίδιου παζλ, που ο Ολυμπιακός τα τοποθετεί το ένα μετά το άλλο με την προσδοκία να συμπληρώσει την εικόνα και να την εκθέσει στη γκαλερί του επιστρέφοντας μετά από απουσία ενός χρόνου και για δέκατη φορά στην ιστορία του στο Final 4.

Αρχής γενομένης τη σεζόν 1994-95 με το τρομακτικό 42-77 στο «Αμπντί Ιπεκτσί», ο αποψινός αγώνας είναι ο 35^ος ανάμεσα στις δυο ομάδες, με τον Ολυμπιακό να έχει τη μερίδα του λέοντος με 19 νίκες έναντι 15 της Εφές. Ο κίνδυνος βεβαίως καραδοκεί πάντοτε, αλλά μοιάζει αμφίδρομος, διότι το χρονικό των μεταξύ τους αναμετρήσεων περιλαμβάνει επτά εκτός έδρας νίκες των «ερυθρολεύκων» και έξι διπλά των Τούρκων, μάλιστα δυο από αυτά υπήρξαν εκκωφαντικά: το 56-79 της σεζόν 1994-95 και κυρίως το 59-110 της σεζόν 2004-05.

Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία είναι το πεπρωμένο του Ολυμπιακού και μάλιστα εις διπλούν: εκεί μπορεί να σφραγίσει την πρόκριση του στο Final 4, εκεί μπορεί να ξαναγυρίσει στις 19 και 21 Μαίου για να διεκδικήσει το τέταρτο στέμμα του.

Εάν ο Ολυμπιακός προκριθεί θα έχει ταξιδέψει έξι φορές μέσα σε επτά μήνες στην Πόλη: τέσσερις στην κανονική περίοδο, μία στα πλέι οφς και μία στοFinal 4! Μέχρι στιγμής έχει παίξει εννέα αγώνες κόντρα στην Εφές (2-1), στη Φενέρμπαχτσε (1-1), στη Γαλατασαράι (0-2) και στη Νταρουσάφακα (2-0), χώρια τα τέσσερα φιλικά ματς της προαγωνιστικής περιόδου με την Εφές στα δυο Αοράκια του Ηρακλείου, με την Καρσίγιακα στο ΣΕΦ και με τη Γαλατασαράι στη Γλυφάδα!

Πλάκα πλάκα αυτός ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς μπορεί να συστήνεται και ως Ολυμπιακός Σύνδεσμος Ελληνοτουρκικής Φιλίας!

Κατά μία σατανική σύμπτωση (την οποία ανέδειξε τις προάλλες ο Γιώργος Μαζιάς στο «Goal News») η Τουρκία αποτελεί γενικώς και αδιακρίτως το κισμέτ του Ολυμπιακού στην εφετινή σεζόν: πέραν του μπάσκετ, εκεί δοκιμάσθηκαν επίσης οι ομάδες ποδοσφαίρου και βόλεϊ γυναικών, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να διανύσουν όλο τον δρόμο...

Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός εγκαινίασε τη σεζόν με φιλικό ματς στην Πόλη κόντρα στην Μπεσίκτας (0-1), ενώ στους «32» του Europa League απέκλεισε την Οσμάνλισπορ (0-0 εντός, 3-0 εκτός) και στην επόμενη φάση αποκλείσθηκε από την Μπεσίκτας (1-1 εντός, 1-4 εκτός).

Η ομάδα βόλεϊ γυναικών άρχισε το τουρκικό οδοιπορικό της με την κατάληψη της πρώτης θέσης στο Τουρνουά της Προύσας, ενώ στη φάση των «16» τουChallenge Cup απέκλεισε την Τσανάκαλε (3-2 και 3-2 σετ) και στον τελικό της διοργάνωσης νίκησε την Μπούρσα στον Πειραιά με 3-2 σετ, αλλά ηττήθηκε εκτός έδρας με 3-0.

Αμ’ το άλλο; Δυο από τους διεθνείς τίτλους του ο Ολυμπιακός τους έχει κατακτήσει επί τουρκικού εδάφους: το Βαλκανικό Κύπελλο ποδοσφαίρου το 1963 και το τρόπαιο της Ευρωλίγκας το 2012.

Και last but not least, που λένε και στο χωριό του Ερικ Γκριν: η Εφές αποτελεί τη διαχρονική καλή νεράιδα των ομάδων που έχουν υπερπηδήσει το εμπόδιο της στα πλέι οφς ή στον ημιτελικό του Final 4, διότι όλες τους ανέβηκαν στο θρόνο: το 1999 η Ζαλγκίρις Κάουνας (2-0), το 2000 και το 2001 ο Παναθηναϊκός (ημιτελικοί στην Πυλαία 81-71 και στο Παρίσι 74-66) ο οποίος την απέκλεισε και το 2005, αλλά βγήκε τρίτος στο Final 4 της Μόσχας, το 2006 η ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2-0) το 2013 ο Ολυμπιακός (3-2) και το 2015 η Ρεάλ Μαδρίτης (3-1).

Εάν όλα αυτά δεν κατατείνουν στο τουρκικό κισμέτ του Ολυμπιακού, τότε σίγουρα οι λέξεις, οι έννοιες και οι συμβολισμοί έχουν χάσει τη σημασία και την αξία τους!

Ιδού και κάποιες στατιστικές πινελιές στον πίνακα των συμμετοχών του Ολυμπιακού στα πλέι οφς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης :

• Τις δυο από τις τρεις φορές που ανέβηκε στο θρόνο, προκρίθηκε στο Final 4 με μειονέκτημα έδρας: το μεν 1997 απέκλεισε πρώτα την Παρτίζαν Βελιγραδίου σε μια τρελή σειρά (με νίκη στη «Χάλα Πιονίρ», ήττα στο ΣΕΦ και δεύτερο διπλό) και εν συνεχεία με sweep (2-0) τον Παναθηναϊκό, το δε 2012 με 3-1 απέναντι στη Σιένα, ενώ το 2013 σφράγισε το εισιτήριο του ταξιδιού του στο Λονδίνο επικρατώντας της Εφές με 3-2.
• Από τις υπόλοιπες έξι ατελέσφορες συμμετοχές του Ολυμπιακού σε Final 4, οι πέντε συντελέσθηκαν με πλεονέκτημα έδρας και η μία με μειονέκτημα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι προκρίσεις του το 1994 με 2-1 επί της Μπάκλερ Μπολόνια με την τάπα του Φασούλα στο τρίποντο του Μορέτι, το 1995 στο... 3 on 3 των τελευταίων λεπτών του τρίτου προημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2-1), το 1999 με τη Βαρέζε (2-0) και με τη Βιλερμπάν (2-0), το 2009 με τη Ρεάλ Μαδρίτης (3-1) και το 2010 με την Πρόκομ (3-1). Στη δεύτερη κατηγορία εμπίπτει η πρόκριση του το 2015 (Μαδρίτη) απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που είχε το πλεονέκτημα έδρας και προηγήθηκε κιόλας με 1-0 στη σειρά, η οποία κατέληξε στο 3-1 υπέρ του Ολυμπιακού.
• Στις υπόλοιπες παρουσίες του σε πλέι οφς αποκλείσθηκε το 1996 από τη Ρεάλ (1-2), το 1998 από την Παρτίζαν Βελιγραδίου (0-2), το 2000 από την Ολύμπια Λιουμπλιάνα (1-2) με τα 7/7 τρίποντα του Γιασικεβίτσιους στο τρίτο ματς, το 2001, μετά την πρόκριση επί της Βερόνα (2-0) από την Ταού (0-2), το 2006 από τη Μακαμπί Τελ Αβίβ (1-2) με το άστοχο τρίποντο του Παπαμακάριου στο «Γιαντ Ελιάου», το 2007 πάλι από την Ταού (1-2), το 2008 από την ΤΣΣΚΑ (1-2) παρά τη νίκη του στον πρώτο αγώνα στη Μόσχα, το 2011 από τη Σιένα (1-3) και το 2014 από τη Ρεάλ Μαδρίτης (2-3).
• Ο Ολυμπιακός σημαδεύει το δέκατο Final 4 συμμετέχοντας για 19η φορά σε σειρά πλέι οφς. Μέχρι στιγμής σε 18 απόπειρες έχει να επιδείξει εννέα προκρίσεις και εννέα αποκλεισμούς, με συνολικό ρεκόρ 36 νίκες (που αυξήθηκαν σε 37 με την προχθεσινή επί της Εφές) και 29 ήττες.