Απολαύστε τις στιγμές και αφήστε το Final 4, αργεί ακόμη
Ο Ολυμπιακός στο Βελιγράδι έκανε το 2/2 στους φετινούς ευρωπαϊκούς του στόχους. Μετά την πρόκριση κέρδισε το δικαίωμα να έχει πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της Euroleague. Στο αμέσως προηγούμενο βήμα δηλαδή από το Final 4.
Θα με πείτε κυνικό, αλλά μου αρέσει να απολαμβάνω. Να αφιερώνω χρόνο για να ρουφήξω τις στιγμές, τα λεπτά, το χρόνο. Ποιος ο λόγος να προτρέξω;
Ναι κάνω όνειρα παρουσίας του Ολυμπιακού στο Final 4, αλλά μέχρι τότε δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Για αυτό προτιμώ να απολαύσω μία ακόμη νίκη των Πρωταθλητών Ελλάδας και σε λίγες ώρες θα σκεφτώ τη Ρεάλ. Τόσο απλό, αλλά και τόσο δύσκολο.
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ 5 ΓΗΓΕΝΕΙΣ
Πριν πάω στα του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη που να έχει την ευχέρεια να τελειώσει ένα ματς που είναι ντέρμπι με πέντε γηγενείς παίκτες. Ο Ολυμπιακός στο τελευταίο δίλεπτο της κανονικής περιόδου έπαιζε με Μάντζαρη, Παπανικολάου, Παππαέτρου, Πρίντεζη και Αγραβάνη!
Μόνο ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο από όλες τις ομάδες της Ευρώπης.
Ουσιαστικά αυτό είναι και το βασικό κλειδί για όσα έχει πετύχει τα τελευταία χρόνια και σε αυτό το μοτίβο πρέπει να συνεχίσει για να πετύχει κι άλλα.
ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΜΑΤΣ
Ο Ολυμπιακός κατάφερε σε διάστημα δύο ωρών να πάει από το θαυμάσιο στο τραγικό. Στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε την καλύτερη άμυνα που έχει παίξει την τελευταία πενταετία. Δε θυμάμαι άλλο ματς με τόσο καλή άμυνα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν πολύ κακός κι αν έλειπε ο Αγραβάνης αυτή την ώρα θα διαβάζατε ακόμη σενάρια για το «ερυθρόλευκο» πλεονέκτημα έδρας. Τα σκαμπανεβάσματα της ομάδας έχουν μεγαλύτερη συχνότητα τον τελευταίο μήνα, αλλά νομίζω θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Προσωπικά τα βρίσκω λογικά (ίσως όχι στον βαθμό ενός 18-0 σερί που έτρεξαν οι Σέρβοι) αφού πλέον βρισκόμαστε στο τέλος του Μαρτίου και υπάρχει κούραση, ταλαιπωρία και δυστυχώς τραυματισμοί. Ούτε προπόνηση δε μπόρεσαν να κάνουν τις προηγούμενες μέρες στον Ολυμπιακό.
Το κακό ξεκίνησε από την επίθεση. Όταν κάνεις βιαστικές, εγωιστικές, λανθασμένες επιθέσεις τότε αυτομάτως το πληρώνεις στην άμυνα.
Και εξηγώ... ένα κακό μακρινό σουτ δημιουργεί ανισορροπία στην άμυνα διότι ο παίκτης που θα έπρεπε να επιστρέψει πίσω είτε είναι ο σουτέρ (πράγμα αδύνατο γιατί εκτελεί) είτε κάποιο κοντινό γκαρντ που ενδεχομένως να είναι στις 45 μοίρες ή στη γωνία (δηλ. έχει μεγαλύτερη απόσταση να καλύψει κατά την επιστροφή του).
Μία εγωιστική επιλογή δημιουργεί επίσης ψυχολογικό κενό. Ο ψιθυριστός μονόλογος του αμαρκάριστου συμπαίκτη «μόνος μου ήμουν, δώσε μου τη μπάλα» ακούγεται από τα μίνι μέχρι την Euroleague. Υπάρχει ένα μικρό ξενέρωμα λοιπόν στο κεφάλι όταν βλέπεις συμπαίκτη σου να παίρνει τραβηγμένη ενέργεια.
Για να επανέλθω στο ματς 3-4 κακές επιθέσεις, 4/4 τρίποντα από τον Αστέρα και τούμπα το ματσάκι.
Ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ... ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ
Η φράση «από μηχανής Θεός» προέρχεται από την αρχαία ελληνική τραγωδία και ονομάτιζε έναν αστάθμητο παράγοντα που άλλαζε την εξέλιξη του έργου.
Σαν τον Αγραβάνη ένα πράγμα. Ο Έλληνας φόργουορντ στην κορυφαία βραδιά της καριέρας του σκόραρε 11 σερί πόντους και ως άλλος Κάρλος Ντελφίνο (αυτός έβαλε 14 βέβαια) στο Αργεντινή – Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008, «γύρισε» το ματς.
Η εικόνα της ομάδας εκείνη τη στιγμή έδειχνε ήττα και χαμένη διαφορά. Ο Βασίλης Σπανούλης ταλαιπωρημένος (κακώς χρησιμοποιήθηκε) δε μπορούσε να προσφέρει όσο και να ήθελε. Ο Ερικ Γκριν είχε εγκλωβιστεί. Ο Κώστας Παπανικολάου δεν είχε κάτι άλλο να κάνει (το παλικάρι τα είχε κάνει όλα μέχρι εκείνο το σημείο). Ο Γιώργος Πρίντεζης τα είχε... φτύσει. Ο Ντομινίκ Ουότερς δεν μπορούσε να κατεβάσει καν τη μπάλα...
Εμφανίστηκε ο «από μηχανής Θεός» όμως.
ΑΠΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Επιστρέφοντας στον τρόπο σκέψη του προλόγου, το Final 4 απέχει ακόμη δύο μήνες και 3 νίκες μετά το Πάσχα. Μέχρι την Ανάσταση μπορεί να χάνει στην Ευρώπη. Μετά θέλει τρεις νίκες.
Γίνεται αρκετός λόγος για την εικόνα της ομάδας αυτή την περίοδο. Συμφωνώ αλλά έχω αντερώτηση κι εγώ...
Ο Ολυμπιακός δεν δείχνει συνέπεια στο παιχνίδι του. Πείτε μου δύο ομάδες που δείχνουν συνέπεια αυτή την περίοδο;
Η Μπασκόνια είναι η μία με 4/4 νίκες.
Η ΤΣΣΚΑ θα μπορούσε να συμπεριληφθεί κι ας έχασε στη Βιτόρια.
Καμία άλλη δεν παίζει με συνέπεια καλά.
Η Φενέρ κάνει τη μία γκέλα μετά την άλλη. Ο Παναθηναϊκός δυνατός εντός, αδύναμος εκτός. Η Ρεάλ έχασε από Παναθηναϊκό και Γαλατάσαραϊ.
Δεν μπορεί κάποιον να αναζητά συνέπεια μετά από 8 μήνες στη σεζόν.
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει αρχικά να μείνει υγιής και εν συνεχεία να βρουν ρυθμό οι Σπανούλης και Λοτζέσκι.
... και μετά ας μιλήσουμε για Final 4.
ΥΓ: «Το δίνει ο Ερυθρός στον Ολυμπιακό» στο 17-30.
«Ο Ολυμπιακός το χαρίζει στα... αδέρφια του» στο 50-42.
Οι ίδιοι έτσι. Αιώνια και ανίκητη η βλακεία.
ΥΓ 2: Το μεγαλύτερο κέρδος από το κρεσέντο του Αγραβάνη δεν ήταν οι 11 πόντοι. Ήταν ότι δεν έκανε το κάτι περισσότερο από τον ενθουσιασμό του. Δεν έκανε τη λογικά, κακή επιλογή ενός παιδιού της ηλικίας του. Σε μία φάση που έληγε η επίθεση προτίμησε να την δώσει στον Μάντζαρη από το να το μπουμπουνίσει ο ίδιος χωρίς ισορροπία.
ΥΓ 3: Ο Ολυμπιακός στη συνέχεια της σεζόν χρειάζεται και τους 14 παίκτες του. Και τον Τολιόπουλο έχει ανάγκη.
ΥΓ 4: Υπάρχουν στιγμές που σε κυριεύει ο διάολος. Μία τέτοια είχα την περασμένη Κυριακή. Με κυρίεψε και την πλήρωσε άμαχος πληθυσμός, μεταξύ των οποίων κι ο Αλέξανδρος στο Παγκράτι. Αλέξανδρε αν συνεχίζεις να διαβάσεις σου ξανά ζητώ συγγνώμη.
ΥΓ 5: Την ώρα των τίτλων θα είναι εκεί όπως πέρυσι,πρόπερσι, αντιπρόπερσι, από το καλοκαίρι του 2010 κι έπειτα. Μην το φοβάστε και κυρίως μην τον υποτιμάτε.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.