Έχασε η Βενετιά βελόνι

Η Ρεάλ Μ. , έπαιξε στο ΟΑΚΑ , Πέμπτη βράδυ ταξίδεψε για να επιστρέψει στην βάση της, έπαιξε εκτός έδρας το απόγευμα του Σαββάτου με την προτελευταία Ομπρaντόριο και έφτασε αισίως τις 7 ήττες στην ACB. Ο Παναθηναϊκός, που δεν είχε στο μεσοδιάστημα κανένα ταξίδι, έπαιξε με το Λαύριο 9 το βράδυ για να συμπληρωθεί το 48ωρο. Και μετά μου λέτε ότι οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν –εκτός από αδύναμους αντιπάλους- αλλά πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα (λέγε με διευκόλυνση) από τις άλλες ομάδες της Eurolegue. Λες κι αν έπαιζε δυο ώρες νωρίτερα, μήπως πήγαινε στο γήπεδο περισσότερος κόσμος, θα έχανε η Βενετιά βελόνι.

Κάτι ανάλογο είχε συμβεί με την Μπαρτσελόνα. Βράδυ Παρασκευής έπαιζε στο μακρινό Καζάν (νίκησε) και την Κυριακή στις 12.30 το μεσημέρι έπρεπε να παίξει στο Μπιλμπάο (έχασε). Μπορεί να είναι κι αυτή μια εξήγηση γιατί τα τελευταία 25 χρόνια οι δυο «αιώνιοι» της Ελλάδας έχουν κατακτήσει 9 κύπελλα πρωταθλητριών (6 ο Παναθηναϊκός + 3 ο Ολυμπιακός) και οι «αιώνιοι» της Ισπανίας με το ζόρι έφτασαν τα τέσσερα (2+2) ;

Ως αντίβαρο, ακούω και διαβάζω κατά κόρον παντού, το επιχείρημα περί πνευματικής αδυναμίας των ομάδων της Ιβηρικής και των προπονητών τους, επειδή φτάνουν στα final4 , αλλά εκεί τα κάνουν μούσκεμα σε ένα ή δυο ματς. Αναρωτιέμαι λοιπόν, μήπως όλη αυτή την εκλογίκευση μπορεί να την καταρρίψει το επιχείρημα της συσσωρευμένης κούρασης, η οποία , για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν καταπολεμείται με έναν καλό ύπνο το προηγούμενο βράδυ; Είναι μια κούραση κυρίως πνευματική. Το μυαλό χρειάζεται ξελαμπικάρισμα και όχι τόσο το σώμα.

Σε όλη αυτή τη συζήτηση θα μπορούσαμε να βάλουμε κι άλλες παραμέτρους, που αποδεδειγμένα προφυλάσσουν τους δυο δικούς μας από ενδεχόμενα στραβοπατήματα.

Από την άλλη , μπορώ να καταλάβω ότι δεν συναντάμε στην ελληνική λίγκα ομάδες των ιδίων προδιαγραφών (γήπεδα, marketing,μπάτζετ) που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ού μη και να απαιτήσουν μια καλύτερη μοίρα και πιο δίκαιη μεταχείριση, κάτι που στην ACB είναι κάτι σαν «χρυσός κανόνας».

Απλά στο τέλος μην παραπονιόμαστε κι από πάνω για τις θέσεις μας στην Euroleague . Ούτε να μας κακοφαίνεται γιατί στο τέλος της κανονικής περιόδου θα έχουν από μία ήττα, στο μεταξύ τους παιχνίδι. Μάρτυς (υπερασπίσεώς μας) οι πρόσφατοι αποκλεισμοί ΑΕΚ,Αρη και ΠΑΟΚ στους “16” του Champions League της FIBA.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, ο Παναθηναϊκός Superfoods, με το Λαύριο έκανε την δική του ενεργητική ξεκούραση ενόψει της εβδομάδας των διπλών υποχρεώσεων, με Αρμάνι (Τρίτη) εντός και Μπασκόνια εκτός(Πέμπτη).

Η νίκη επί της Ρεάλ Μ. , όχι μόνο του έδωσε βαθμολογική ώθηση, αλλά κυρίως ψυχολογική. Για να πούμε την αλήθεια, δύσκολα πλέον θα αλλάξει το status του στην ευρωπαϊκή βαθμολογία. Ακόμη και το σταύρωμα δεν εξαρτάται τόσο από την δική του θέση, αφού από το οι τρεις πρώτοι θα τακτοποιηθούν από τα μεταξύ τους παιχνίδια. Εκτός αν η κατάκτηση της 5ης θέσης και η προοπτική σύγκρουσης με την ασταθή και φορτωμένη με τραυματισμούς Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς είναι ένα δέλεαρ, αν τελικά ξεφύγουμε από την λογική (την οποία υποστηρίζω ακράδαντα) ότι όποιος διαλέγει μόνο να χάσει έχει.

Λογικά λοιπόν, η αποστολή του Πασκουάλ, μέχρι να φτάσουμε στα play offs , που ξεκινάνε μετά το Πάσχα, είναι να φροντίσει , όσο μπορεί, να κρατήσει την ομάδα φρέσκια και φορμαρισμένη. Και να βοηθήσει τον Γκιστ να νιώσει ακόμη καλύτερα ώστε να αυξήσει την επιρροή του στο παιχνίδι. Γιατί όλα δείχνουν ότι εκεί θα υποχρεωθεί να αναζητήσει την μεγάλη εκτός έδρας νίκη που του λείπει, ώστε να «κυνηγήσει» το κάτι παραπάνω από τις τέσσερις προηγούμενες χρονιές που τον κράτησαν έξω από το χορό των final4.

* Ένα "καλό ταξίδι" κι ένα "ευχαριστώ" (είναι το λιγότερο) στον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΟ Θόδωρο Νικολαϊδη , που έφυγε από κοντά μας το πρωί του Σαββάτου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλο προνόμιο νιώθω αυτά τα 11 χρόνια (1987-1998) που βρέθηκα υπό την καθοδήγησή του στο "ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ". Την ευκαιρία που είχα καθημερινά να αντλώ ενέργεια και έμπνευση από το παράδειγμά του, το οποίο το κρατώ μέσα μου ζωντανό και διαρκές. Δεν ήμουν ο μόνος, εκείνος όμως ήταν και θα παραμείνει ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ. Για όλους μας.